Γιατί η λιτότητα απέδωσε σε άλλες χώρες της κρίσης αλλά όχι στην Ελλάδα;
Σε επικίνδυνη φάση έχουν εισέλθει οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους πιστωτές της, όπως διαπιστώνει ο Daniel Gros, διευθυντής του Κέντρου για την Ευρωπαϊκή Πολιτική (CEPS), με άρθρο του στο Project Syndicate.
Σε αυτό το σημείο, οποιοδήποτε λάθος, από όποια πλευρά και αν προέρχεται, μπορεί να προκαλέσει κάποιο ατύχημα και να οδηγήσει σε μια νέα ευρωπαϊκή κρίση.
Το ΔΝΤ δείχνει έτοιμο να «πετάξει την πετσέτα» με φόντο την υποβάθμιση των εκτιμήσεων για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2015.
Με την ελληνική οικονομία να βυθίζεται ξανά, η κυβέρνηση είναι πεπεισμένη ότι το τρέχον πρόγραμμα δεν βγαίνει, υπογραμμίζει ο Gros.
«Θεμελιώδες επιχείρημα της Ελλάδας στο αίτημα αλλαγής των όρων της διάσωσης, αποτελεί τον γεγονός ότι υπήρξε θύμα της υπερβολικής λιτότητας», όπως αναφέρεται στο άρθρο.
Ωστόσο –σημειώνει ο διευθυντής του CEPS – η ελληνική κυβέρνηση παραβλέπει μία σημαντική παράμετρο:
Το γεγονός ότι η λιτότητα απέδωσε στις άλλες χώρες που δέχθηκαν πλήγμα από την κρίση.
Είναι γεγονός ότι η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, ακόμα και Κύπρος, καταδεικνύουν ξεκάθαρα σημάδια ανάκαμψης, με την ανεργία επιτέλους να υποχωρεί (αν και με χαμηλούς ρυθμούς) και τις χώρες να ανακτούν την πρόσβασή τους στις αγορές.
Γιατί λοιπόν η Ελλάδα είναι διαφορετική από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης;
Σύμφωνα με τον Gros το πρόβλημα έγκειται στις εξαγωγές.
Στις υπόλοιπες χώρες που επλήγησαν από την κρίση, η αύξηση των εξαγωγών βοήθησε να επισκιαστεί, σε ένα βαθμό, το πλήγμα που δέχθηκε η εσωτερική ζήτηση.
Παρά το γεγονός ότι η λιτότητα οδήγησε σε βαθειά ύφεση, επέτρεψε στην Ελλάδα να αποφύγει τα υψηλά εξωτερικά ελλείμματα, με αποτέλεσμα να μειωθεί το μέγεθος της διάσωσης που χρειαζόταν η χώρα, εξηγεί ο Gros.
Οι εξαγωγές αποτελούν λοιπόν το «κλειδί» για να ξεφύγει μια οικονομία από την παγίδα της λιτότητας.
Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι ακόμη και η μικρή ενίσχυση των εξαγωγών αποτελεί μια ψευδαίσθηση, καθώς οφείλεται κυρίως σε πετρελαϊκά προϊόντα.
Και εξηγεί ότι στην πραγματικότητα τα ελληνικά διυλιστήρια εξάγουν το εισαγόμενο πετρέλαιο σε διαφορετική μορφή, αφού η Ελλάδα δεν είναι χώρα – παραγωγός, άρα τα κέρδη για την οικονομία είναι ελάχιστα.
Όσον αφορά τη ναυτιλία, επίσης τα κέρδη είναι μικρά, καθώς δεν υπάρχει πραγματικός δεσμός με την πραγματική ελληνική οικονομία, δεδομένου του ότι οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρους και απασχολούν λίγους Έλληνες.
Στην πραγματικότητα, το εξωτερικό εμπόριο της Ελλάδας αποτελεί μόλις το 12% του ΑΕΠ, αναφέρει ο οικονομολόγος του CEP.
Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και όχι η λιτότητα, υποστηρίζει ο Gros.
Δυστυχώς η Ελλάδα θυμίζει την Αργεντινή για δύο λόγους:
Πρώτον, και οι δύο χώρες έχουν περιορισμένη εξαγωγική δραστηριότητα, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολη την προσαρμογή.
Δεύτερον, και οι δύο διαθέτουν μια δομή των εξαγωγών που ευνοεί τα βασικά εμπορεύματα, η παροχή των οποίων είναι απίθανο να αλλάξει, ακόμη και αν επιδιώκει την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και μείωση των μισθών.
«Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να ακολουθήσει τη μοίρα της Αργεντινής προς τη χρεοκοπία», σπεύδει να καθησυχάσει ο αναλυτής.
Αλλά υπογραμμίζει τη μεγάλη πρόκληση με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη σήμερα η χώρα: Να ξαναχτίσει τον τομέα των εξαγωγών.
Επιμέλεια μετάφρασης: Μαρία Παπαδάτου
www.bankingnews.gr
Σε αυτό το σημείο, οποιοδήποτε λάθος, από όποια πλευρά και αν προέρχεται, μπορεί να προκαλέσει κάποιο ατύχημα και να οδηγήσει σε μια νέα ευρωπαϊκή κρίση.
Το ΔΝΤ δείχνει έτοιμο να «πετάξει την πετσέτα» με φόντο την υποβάθμιση των εκτιμήσεων για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2015.
Με την ελληνική οικονομία να βυθίζεται ξανά, η κυβέρνηση είναι πεπεισμένη ότι το τρέχον πρόγραμμα δεν βγαίνει, υπογραμμίζει ο Gros.
«Θεμελιώδες επιχείρημα της Ελλάδας στο αίτημα αλλαγής των όρων της διάσωσης, αποτελεί τον γεγονός ότι υπήρξε θύμα της υπερβολικής λιτότητας», όπως αναφέρεται στο άρθρο.
Ωστόσο –σημειώνει ο διευθυντής του CEPS – η ελληνική κυβέρνηση παραβλέπει μία σημαντική παράμετρο:
Το γεγονός ότι η λιτότητα απέδωσε στις άλλες χώρες που δέχθηκαν πλήγμα από την κρίση.
Είναι γεγονός ότι η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, ακόμα και Κύπρος, καταδεικνύουν ξεκάθαρα σημάδια ανάκαμψης, με την ανεργία επιτέλους να υποχωρεί (αν και με χαμηλούς ρυθμούς) και τις χώρες να ανακτούν την πρόσβασή τους στις αγορές.
Γιατί λοιπόν η Ελλάδα είναι διαφορετική από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης;
Σύμφωνα με τον Gros το πρόβλημα έγκειται στις εξαγωγές.
Στις υπόλοιπες χώρες που επλήγησαν από την κρίση, η αύξηση των εξαγωγών βοήθησε να επισκιαστεί, σε ένα βαθμό, το πλήγμα που δέχθηκε η εσωτερική ζήτηση.
Παρά το γεγονός ότι η λιτότητα οδήγησε σε βαθειά ύφεση, επέτρεψε στην Ελλάδα να αποφύγει τα υψηλά εξωτερικά ελλείμματα, με αποτέλεσμα να μειωθεί το μέγεθος της διάσωσης που χρειαζόταν η χώρα, εξηγεί ο Gros.
Οι εξαγωγές αποτελούν λοιπόν το «κλειδί» για να ξεφύγει μια οικονομία από την παγίδα της λιτότητας.
Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι ακόμη και η μικρή ενίσχυση των εξαγωγών αποτελεί μια ψευδαίσθηση, καθώς οφείλεται κυρίως σε πετρελαϊκά προϊόντα.
Και εξηγεί ότι στην πραγματικότητα τα ελληνικά διυλιστήρια εξάγουν το εισαγόμενο πετρέλαιο σε διαφορετική μορφή, αφού η Ελλάδα δεν είναι χώρα – παραγωγός, άρα τα κέρδη για την οικονομία είναι ελάχιστα.
Όσον αφορά τη ναυτιλία, επίσης τα κέρδη είναι μικρά, καθώς δεν υπάρχει πραγματικός δεσμός με την πραγματική ελληνική οικονομία, δεδομένου του ότι οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρους και απασχολούν λίγους Έλληνες.
Στην πραγματικότητα, το εξωτερικό εμπόριο της Ελλάδας αποτελεί μόλις το 12% του ΑΕΠ, αναφέρει ο οικονομολόγος του CEP.
Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και όχι η λιτότητα, υποστηρίζει ο Gros.
Δυστυχώς η Ελλάδα θυμίζει την Αργεντινή για δύο λόγους:
Πρώτον, και οι δύο χώρες έχουν περιορισμένη εξαγωγική δραστηριότητα, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολη την προσαρμογή.
Δεύτερον, και οι δύο διαθέτουν μια δομή των εξαγωγών που ευνοεί τα βασικά εμπορεύματα, η παροχή των οποίων είναι απίθανο να αλλάξει, ακόμη και αν επιδιώκει την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και μείωση των μισθών.
«Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να ακολουθήσει τη μοίρα της Αργεντινής προς τη χρεοκοπία», σπεύδει να καθησυχάσει ο αναλυτής.
Αλλά υπογραμμίζει τη μεγάλη πρόκληση με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη σήμερα η χώρα: Να ξαναχτίσει τον τομέα των εξαγωγών.
Επιμέλεια μετάφρασης: Μαρία Παπαδάτου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών