Ο νέος γύρος φθηνής χρηματοδότησης θα οδηγήσει μόνο σε πληθωρισμό
Την περασμένη εβδομάδα, η ΕΚΤ ανακοίνωσε για τρίτη φορά την επανεισαγωγή στοχοθετημένων πράξεων μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης.
Το TLTRO-III έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Η ιδέα είναι να διατεθούν ακόμη περισσότερα χρήματα στις τράπεζες με ελκυστικά επιτόκια, υπό την προϋπόθεση ότι θα αυξήσουν το δανεισμό τους σε μη χρηματοπιστωτικές οντότητες.
Η πολιτική είναι δικαιολογημένη επειδή η ΕΚΤ βλέπει αυξανόμενα σημάδια ότι η οικονομία της ευρωζώνης υποχωρεί, ενδεχομένως άσχημα. Οι ασθενέστερες οικονομίες της ευρωζώνης κινούνται προς την ύφεση και οι εξαγωγές αυτοκινήτων της Γερμανίας φαίνεται ότι έχουν επιβραδυνθεί δραματικά, θέτοντας ένα εμπόδιο για ολόκληρη την οικονομία της.
Η επαναφορά του TLTRO από την ΕΚΤ είναι μια προσφορά ενός νομισματικού και πιστωτικού πληθωρισμού, παρά τις ενδείξεις ότι τα πρωτοφανή κύματα νομισματικού πληθωρισμού τα τελευταία δέκα χρόνια απέτυχαν σε όλους τους στόχους για τους οποίους σχεδιάστηκαν, εκτός από δύο: οι κυβερνήσεις συνέχισαν να παίρνουν τα κονδύλια που ξοδεύουν χωρίς ουσιαστική συγκράτηση και οι αφερέγγυες τράπεζες συνεχίζουν να λειτουργούν.
Μόλις δύο μήνες μετά το επίσημο κλείσιμο του προγράμματος αγοράς των περιουσιακών στοιχείων, οι υποστηρικτές του πληθωρισμου βρίσκονται εκ νέου στο αγαπημένο τους σημείο.
Αλλά κάποιος αναρωτιέται γιατί η ΕΚΤ γιατί περιμένει την έναρξη του TLTRO-III μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Αν είναι τόσο καλό, γιατί να μην το εισαγάγαμε τώρα;
Υπάρχει άλλη μια εξήγηση, και αυτή είναι ότι η ΕΚΤ δεν είναι και τόσο καλή σε διανοητικό επίπεδο και δεν έχει καμία πυξίδα σε οικονομικό επίπεδο.
Δεν γνωρίζουμε πόσοι οικονομολόγοι και νομισματικοί ειδικοί απασχολούνται στο Ευρωσύστημα, το οποίο περιλαμβάνει την ΕΚΤ και τις περιφερειακές κεντρικές τράπεζες, αλλά σίγουρα δεν είναι οικονομολόγοι, διαφορετικά θα καταλάβαιναν πως λειτουργεί το χρήμα.
Μπορεί να είναι τεχνοκράτες, κάτι που δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Αν ήταν οικονομολόγοι ή καλύτερα εκπαιδευμένοι στην ανθρώπινη υπο-επιστήμη των catallactics (η θεωρία των σχέσεων ανταλλαγής και των τιμών) θα εκτιμούσαν περισσότερο τις συνέπειες του νομισματικού πληθωρισμού.
Θα καταλάβαιναν την παραπλανητική παράλειψη των παραθύρων του Bastiat: δεν είναι αυτό που βλέπετε, αλλά αυτό που δεν βλέπετε.
Βλέπουν τα υποτιθέμενα οφέλη από τον πληθωρισμό, αλλά τυφλώνονται απέναντι στο ασφυκτικό βάρος που επιβάλλεται στους απλούς ανθρώπους που αποτελούν την παραγωγική οικονομία.
Η καταστροφή και η μεταφορά πλούτου από τους αποταμιευτές της Ευρωζώνης στους οφειλέτες και από το ευρύ κοινό στις τράπεζες, την κυβέρνηση και τις μεγάλες επιχειρήσεις είναι οι κυριότερες και κρυφές συνέπειες του νομισματικού πληθωρισμού.
Η νομισματική διέγερση καταστρέφει προοδευτικά τις οικονομίες της ευρωζώνης, κάτι το οποίο σε συνδυασμό με τους υψηλούς φόρους και την υπερβολική ρύθμιση, έχει μετατρέψει την Ευρωζώνη σε ένα τεράστιο οικονομικό ζόμπι.
Οποιοσδήποτε φοιτητής οικονομικών το μαθαίνει αυτό από νωρίς. Ωστόσο, οι οικονομολόγοι που είναι κρατικοδίαιτοι αγνοούν τα μαθηματικά της αραίωσης και αγνοούν τις αλλαγές στις σχετικές αξίες που οι άνθρωποι τοποθετούν σε ένα μη υποστηριζόμενο νόμισμα, όταν τελικά συνειδητοποιούν τι κάνει η κεντρική τράπεζα σε αυτό.
Οι υπάλληλοι της ΕΚΤ είναι εξίσου άσχετοι με την τη θεωρία του catallactics όπως είναι και οι συνάδελφοί τους στις άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες, αλλά αυτό δεν πρέπει να τους εξαίρει από την παραβίαση των αντιφάσεων που είναι εγγενείς στις ενέργειές τους.
Έχουν την εξουσία, και αυτό έχει ευθύνες.
Αντ 'αυτού, εφαρμόζουν για τρίτη φορά μια πολιτική η οποία, ακόμα και αν φαίνεται επιτυχημένη βραχυπρόθεσμα, πλήττει ακόμα περισσότερο την οικονομία της ευρωζώνης.
Η άντληση ακόμα περισσότερων πιστώσεων στην Ευρωζώνη είναι εξίσου αποτελεσματική με την αδρεναλίνη σε ένα νεκρό άλογο.
Η έλλειψη πίστωσης δεν είναι το πρόβλημα.
Με απλά λόγια, υπάρχει μια παγκόσμια δυναμική της εξελισσόμενης οικονομικής συρρίκνωσης, την οποία κάθε επιχειρηματίας και τραπεζίτης δανεισμού θα ήταν ανόητο να αγνοήσει.
Υπάρχει μια αναπτυσσόμενη κρίση, η συνέπεια του προηγούμενου νομισματικού πληθωρισμού στον πιστωτικό κύκλο.
Οι οικονομικοί παράγοντες ενδέχεται να μην κατανοήσουν την προέλευση της κρίσης, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι γνωρίζουν πολύ καλά την επικείμενη παρουσία της.
Και καθώς η κρίση εξελίσσεται ταχέως, εκείνοι που χρειάζονται πρόσθετα δάνεια θα είναι ήδη αφερέγγυοι.
Το μήνυμα που στέλνει η ΕΚΤ στους τραπεζίτες είναι πιθανό να παρερμηνευτεί όταν η συρρίκνωση της πιστωτικής επέκτασης είναι η επικείμενη απειλή: εάν το TLRTO-III είναι ο καπνός, ίσως να υπάρξει πυρκαγιά και μάλιστα να τεθεί εκτός ελέγχου.
Καλύτερα να ξεχάσετε τα υπάρχοντα δάνεια στις επιχειρήσεις αντί να περιμένετε να σας επιστραφούν από κέρδη που μάλλον δεν θα έρθουν.
Η ενθάρρυνση να δανείζεται κάποιος στην αρχή του πιστωτικού κύκλου είναι πιο αποτελεσματική και λιγότερο πιθανό να παρανοηθεί παρά παρόμοια ενθάρρυνση αργότερα στον πιστωτικό κύκλο.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια ανανεωμένη πολιτική TLTRO θα αποτύχει σχεδόν σίγουρα.
Η αδυναμία των γραφειοκρατών, με τα κεφάλια τους να ξέρουν να «διαβάζουν» μόνο λογιστικά φύλλα, να εκτιμήσουν τον ρόλο της ανθρώπινης ψυχολογίας δεν είναι η μόνη αποτυχία της ΕΚΤ.
Τα στελέχη της δεν καταλαβαίνουν καν τι αντιπροσωπεύουν τα επιτόκια, θεωρώντας ότι είναι απλά η τιμή του χρήματος.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στη διατήρηση των εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων.
Νωρίτερα στον πιστωτικό κύκλο, η μείωση ενός επιτοκίου δημιουργεί κάποια πιστωτική επέκταση, κυρίως σε οικονομικές και όχι σε μη χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, επειδή τα χαμηλότερα επιτόκια οδηγούν σε υψηλότερες τιμές για τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία.
Αυτό είναι βασικά ένα υπολογιστικό φύλλο, σχεδόν μη ανθρώπινη λειτουργία.
Οι μεγάλες βιομηχανικές εταιρείες αναζητούν ευκαιρίες φθηνού δανεισμού ώστε να χρηματοδοτήσουν τις εξαγορές, κυρίως λιγότερο εύρωστων αντιπάλων.
Στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις προσφέρονται πιστώσεις σε αργότερα στάδια του πιστωτικού κύκλου και αυτό αποτελεί παγίδα.
Οι μικρότεροι και μεσαίου μεγέθους δανειολήπτες των επιχειρήσεων προσφέρονται συνήθως πίστωση μόνο αργότερα στον κύκλο, όταν είναι λάθος να το δεχτεί.
Ως εκ τούτου, σε μια οικονομία ζόμπι, όπως αυτή της Ευρωζώνης, οι μόνοι δανειολήπτες είναι κυβερνήσεις παγιδευμένες σε πλούτο, κοινωνικοποιημένες, χρεωμένες, εκμεταλλευόμενες πλήρως τις συμφωνία της Βασιλείας, οι οποίες τις χαρακτηρίζουν ως δανειστές χωρίς κινδύνους.
Ο πραγματικός ρόλος των επιτοκίων
Οι τόκοι δεν είναι η τιμή του χρήματος.
Είναι μια αντανάκλαση της διαφοράς μεταξύ των μελλοντικών τιμών σε σύγκριση με τις παρούσες τιμές.
Έχει την προέλευσή της στην ανθρώπινη έκφραση της προτιμήσεως του χρόνου.
Όταν ένας επιχειρηματίας συμφωνεί με τους όρους δανείου με έναν τραπεζίτη, θα πρέπει να γίνεται βάσει του τι συμβαίνει τώρα στην αγορά και την επιχείρηση του και όχι τι θα συμβεί στο μέλλον.
Οι κεντρικές τράπεζες έχουν καταστρέψει τη βασική λειτουργία της διαμεσολάβησης κεφαλαίου με βάση την προτίμηση χρόνου, αντικαθιστώντας τους αποταμιευτές με τον πληθωρισμό χρήματος και πίστωσης ως την κύρια πηγή του επενδυτικού κεφαλαίου.
Αυτό ήθελε ο Keynes στη Γενική του Θεωρία, που δημοσιεύτηκε το 1936.
Ήθελε να δει τους αποταμιευτές να «υποστούν ευθανασία» (σ.σ.: δική του έκφραση) και για το κράτος να παράσχει τα απαραίτητα κεφάλαια στους επιχειρηματίες.
Αναμενόταν ότι ο επιχειρηματίας θα αποδεχόταν την κατεύθυνση του κεφαλαίου.
Ο οικονομικός στραγγαλισμός και η καταστροφή του πλούτου είναι η συνέπεια.
Λειτουργοί όπως ο Mario Draghi και οι συνάδελφοί του στην ΕΚΤ είναι πλήρως αφοσιωμένοι στην επίτευξη αυτών των κεϋνσιανών στόχων. Έχοντας υποσχεθεί στους πολιτικούς δασκάλους τους την οικονομική τους σωτηρία τους έσωσαν αλλά εις βάρος της οικονομίας.
Ωστόσο, η αναβολή του TLTRO-ΙΙΙ μέχρι τον Σεπτέμβριο δείχνει ότι στο πίσω μέρος του μυαλού των στελεχών της ΕΚΤ μπορεί να βρίσκεται και η εκτίμηση ότι όλη αυτή η διαδικασία δεν είναι παρά μία ακόμη απάτη.
Μπορεί φυσικά να φταίει και η Bundesbank, η οποία, όμως, το τελευταίο διάστημα είναι πολύ ήσυχη.
www.bankingnews.gr
Το TLTRO-III έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Η ιδέα είναι να διατεθούν ακόμη περισσότερα χρήματα στις τράπεζες με ελκυστικά επιτόκια, υπό την προϋπόθεση ότι θα αυξήσουν το δανεισμό τους σε μη χρηματοπιστωτικές οντότητες.
Η πολιτική είναι δικαιολογημένη επειδή η ΕΚΤ βλέπει αυξανόμενα σημάδια ότι η οικονομία της ευρωζώνης υποχωρεί, ενδεχομένως άσχημα. Οι ασθενέστερες οικονομίες της ευρωζώνης κινούνται προς την ύφεση και οι εξαγωγές αυτοκινήτων της Γερμανίας φαίνεται ότι έχουν επιβραδυνθεί δραματικά, θέτοντας ένα εμπόδιο για ολόκληρη την οικονομία της.
Η επαναφορά του TLTRO από την ΕΚΤ είναι μια προσφορά ενός νομισματικού και πιστωτικού πληθωρισμού, παρά τις ενδείξεις ότι τα πρωτοφανή κύματα νομισματικού πληθωρισμού τα τελευταία δέκα χρόνια απέτυχαν σε όλους τους στόχους για τους οποίους σχεδιάστηκαν, εκτός από δύο: οι κυβερνήσεις συνέχισαν να παίρνουν τα κονδύλια που ξοδεύουν χωρίς ουσιαστική συγκράτηση και οι αφερέγγυες τράπεζες συνεχίζουν να λειτουργούν.
Μόλις δύο μήνες μετά το επίσημο κλείσιμο του προγράμματος αγοράς των περιουσιακών στοιχείων, οι υποστηρικτές του πληθωρισμου βρίσκονται εκ νέου στο αγαπημένο τους σημείο.
Αλλά κάποιος αναρωτιέται γιατί η ΕΚΤ γιατί περιμένει την έναρξη του TLTRO-III μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Αν είναι τόσο καλό, γιατί να μην το εισαγάγαμε τώρα;
Υπάρχει άλλη μια εξήγηση, και αυτή είναι ότι η ΕΚΤ δεν είναι και τόσο καλή σε διανοητικό επίπεδο και δεν έχει καμία πυξίδα σε οικονομικό επίπεδο.
Δεν γνωρίζουμε πόσοι οικονομολόγοι και νομισματικοί ειδικοί απασχολούνται στο Ευρωσύστημα, το οποίο περιλαμβάνει την ΕΚΤ και τις περιφερειακές κεντρικές τράπεζες, αλλά σίγουρα δεν είναι οικονομολόγοι, διαφορετικά θα καταλάβαιναν πως λειτουργεί το χρήμα.
Μπορεί να είναι τεχνοκράτες, κάτι που δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Αν ήταν οικονομολόγοι ή καλύτερα εκπαιδευμένοι στην ανθρώπινη υπο-επιστήμη των catallactics (η θεωρία των σχέσεων ανταλλαγής και των τιμών) θα εκτιμούσαν περισσότερο τις συνέπειες του νομισματικού πληθωρισμού.
Θα καταλάβαιναν την παραπλανητική παράλειψη των παραθύρων του Bastiat: δεν είναι αυτό που βλέπετε, αλλά αυτό που δεν βλέπετε.
Βλέπουν τα υποτιθέμενα οφέλη από τον πληθωρισμό, αλλά τυφλώνονται απέναντι στο ασφυκτικό βάρος που επιβάλλεται στους απλούς ανθρώπους που αποτελούν την παραγωγική οικονομία.
Η καταστροφή και η μεταφορά πλούτου από τους αποταμιευτές της Ευρωζώνης στους οφειλέτες και από το ευρύ κοινό στις τράπεζες, την κυβέρνηση και τις μεγάλες επιχειρήσεις είναι οι κυριότερες και κρυφές συνέπειες του νομισματικού πληθωρισμού.
Η νομισματική διέγερση καταστρέφει προοδευτικά τις οικονομίες της ευρωζώνης, κάτι το οποίο σε συνδυασμό με τους υψηλούς φόρους και την υπερβολική ρύθμιση, έχει μετατρέψει την Ευρωζώνη σε ένα τεράστιο οικονομικό ζόμπι.
Οποιοσδήποτε φοιτητής οικονομικών το μαθαίνει αυτό από νωρίς. Ωστόσο, οι οικονομολόγοι που είναι κρατικοδίαιτοι αγνοούν τα μαθηματικά της αραίωσης και αγνοούν τις αλλαγές στις σχετικές αξίες που οι άνθρωποι τοποθετούν σε ένα μη υποστηριζόμενο νόμισμα, όταν τελικά συνειδητοποιούν τι κάνει η κεντρική τράπεζα σε αυτό.
Οι υπάλληλοι της ΕΚΤ είναι εξίσου άσχετοι με την τη θεωρία του catallactics όπως είναι και οι συνάδελφοί τους στις άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες, αλλά αυτό δεν πρέπει να τους εξαίρει από την παραβίαση των αντιφάσεων που είναι εγγενείς στις ενέργειές τους.
Έχουν την εξουσία, και αυτό έχει ευθύνες.
Αντ 'αυτού, εφαρμόζουν για τρίτη φορά μια πολιτική η οποία, ακόμα και αν φαίνεται επιτυχημένη βραχυπρόθεσμα, πλήττει ακόμα περισσότερο την οικονομία της ευρωζώνης.
Η άντληση ακόμα περισσότερων πιστώσεων στην Ευρωζώνη είναι εξίσου αποτελεσματική με την αδρεναλίνη σε ένα νεκρό άλογο.
Η έλλειψη πίστωσης δεν είναι το πρόβλημα.
Με απλά λόγια, υπάρχει μια παγκόσμια δυναμική της εξελισσόμενης οικονομικής συρρίκνωσης, την οποία κάθε επιχειρηματίας και τραπεζίτης δανεισμού θα ήταν ανόητο να αγνοήσει.
Υπάρχει μια αναπτυσσόμενη κρίση, η συνέπεια του προηγούμενου νομισματικού πληθωρισμού στον πιστωτικό κύκλο.
Οι οικονομικοί παράγοντες ενδέχεται να μην κατανοήσουν την προέλευση της κρίσης, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι γνωρίζουν πολύ καλά την επικείμενη παρουσία της.
Και καθώς η κρίση εξελίσσεται ταχέως, εκείνοι που χρειάζονται πρόσθετα δάνεια θα είναι ήδη αφερέγγυοι.
Το μήνυμα που στέλνει η ΕΚΤ στους τραπεζίτες είναι πιθανό να παρερμηνευτεί όταν η συρρίκνωση της πιστωτικής επέκτασης είναι η επικείμενη απειλή: εάν το TLRTO-III είναι ο καπνός, ίσως να υπάρξει πυρκαγιά και μάλιστα να τεθεί εκτός ελέγχου.
Καλύτερα να ξεχάσετε τα υπάρχοντα δάνεια στις επιχειρήσεις αντί να περιμένετε να σας επιστραφούν από κέρδη που μάλλον δεν θα έρθουν.
Η ενθάρρυνση να δανείζεται κάποιος στην αρχή του πιστωτικού κύκλου είναι πιο αποτελεσματική και λιγότερο πιθανό να παρανοηθεί παρά παρόμοια ενθάρρυνση αργότερα στον πιστωτικό κύκλο.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια ανανεωμένη πολιτική TLTRO θα αποτύχει σχεδόν σίγουρα.
Η αδυναμία των γραφειοκρατών, με τα κεφάλια τους να ξέρουν να «διαβάζουν» μόνο λογιστικά φύλλα, να εκτιμήσουν τον ρόλο της ανθρώπινης ψυχολογίας δεν είναι η μόνη αποτυχία της ΕΚΤ.
Τα στελέχη της δεν καταλαβαίνουν καν τι αντιπροσωπεύουν τα επιτόκια, θεωρώντας ότι είναι απλά η τιμή του χρήματος.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στη διατήρηση των εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων.
Νωρίτερα στον πιστωτικό κύκλο, η μείωση ενός επιτοκίου δημιουργεί κάποια πιστωτική επέκταση, κυρίως σε οικονομικές και όχι σε μη χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, επειδή τα χαμηλότερα επιτόκια οδηγούν σε υψηλότερες τιμές για τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία.
Αυτό είναι βασικά ένα υπολογιστικό φύλλο, σχεδόν μη ανθρώπινη λειτουργία.
Οι μεγάλες βιομηχανικές εταιρείες αναζητούν ευκαιρίες φθηνού δανεισμού ώστε να χρηματοδοτήσουν τις εξαγορές, κυρίως λιγότερο εύρωστων αντιπάλων.
Στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις προσφέρονται πιστώσεις σε αργότερα στάδια του πιστωτικού κύκλου και αυτό αποτελεί παγίδα.
Οι μικρότεροι και μεσαίου μεγέθους δανειολήπτες των επιχειρήσεων προσφέρονται συνήθως πίστωση μόνο αργότερα στον κύκλο, όταν είναι λάθος να το δεχτεί.
Ως εκ τούτου, σε μια οικονομία ζόμπι, όπως αυτή της Ευρωζώνης, οι μόνοι δανειολήπτες είναι κυβερνήσεις παγιδευμένες σε πλούτο, κοινωνικοποιημένες, χρεωμένες, εκμεταλλευόμενες πλήρως τις συμφωνία της Βασιλείας, οι οποίες τις χαρακτηρίζουν ως δανειστές χωρίς κινδύνους.
Ο πραγματικός ρόλος των επιτοκίων
Οι τόκοι δεν είναι η τιμή του χρήματος.
Είναι μια αντανάκλαση της διαφοράς μεταξύ των μελλοντικών τιμών σε σύγκριση με τις παρούσες τιμές.
Έχει την προέλευσή της στην ανθρώπινη έκφραση της προτιμήσεως του χρόνου.
Όταν ένας επιχειρηματίας συμφωνεί με τους όρους δανείου με έναν τραπεζίτη, θα πρέπει να γίνεται βάσει του τι συμβαίνει τώρα στην αγορά και την επιχείρηση του και όχι τι θα συμβεί στο μέλλον.
Οι κεντρικές τράπεζες έχουν καταστρέψει τη βασική λειτουργία της διαμεσολάβησης κεφαλαίου με βάση την προτίμηση χρόνου, αντικαθιστώντας τους αποταμιευτές με τον πληθωρισμό χρήματος και πίστωσης ως την κύρια πηγή του επενδυτικού κεφαλαίου.
Αυτό ήθελε ο Keynes στη Γενική του Θεωρία, που δημοσιεύτηκε το 1936.
Ήθελε να δει τους αποταμιευτές να «υποστούν ευθανασία» (σ.σ.: δική του έκφραση) και για το κράτος να παράσχει τα απαραίτητα κεφάλαια στους επιχειρηματίες.
Αναμενόταν ότι ο επιχειρηματίας θα αποδεχόταν την κατεύθυνση του κεφαλαίου.
Ο οικονομικός στραγγαλισμός και η καταστροφή του πλούτου είναι η συνέπεια.
Λειτουργοί όπως ο Mario Draghi και οι συνάδελφοί του στην ΕΚΤ είναι πλήρως αφοσιωμένοι στην επίτευξη αυτών των κεϋνσιανών στόχων. Έχοντας υποσχεθεί στους πολιτικούς δασκάλους τους την οικονομική τους σωτηρία τους έσωσαν αλλά εις βάρος της οικονομίας.
Ωστόσο, η αναβολή του TLTRO-ΙΙΙ μέχρι τον Σεπτέμβριο δείχνει ότι στο πίσω μέρος του μυαλού των στελεχών της ΕΚΤ μπορεί να βρίσκεται και η εκτίμηση ότι όλη αυτή η διαδικασία δεν είναι παρά μία ακόμη απάτη.
Μπορεί φυσικά να φταίει και η Bundesbank, η οποία, όμως, το τελευταίο διάστημα είναι πολύ ήσυχη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών