Μέρος της επενδυτικής πραγματικότητας γίνεται σταδιακά το νέρο…
Ειδικότερα, μόλις πριν από μια δεκαετία αναφέρθηκε για πρώτη φορά ότι το νερό θα μπορούσε να αποτελέσει περιουσιακό στοιχείο το οποίο θα τύγχανε διαπραγμάτευσης στις αγορές.
Μάλιστα, είχε, τότε, εκτιμηθεί πως μια μαζική επέκταση των επενδύσεων στον τομέα του νερού, συμπεριλαμβανομένης της «παραγωγής γλυκού, καθαρού νερού από εναλλακτικές πηγές (αφαλάτωση, καθαρισμός), αποθήκευσης, ναυτιλίας και μεταφοράς νερού» ήταν προ των πυλών.
Κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα «μια παγκόσμια αγορά γλυκού νερού μέσα σε 25 έως 30 χρόνια.
Μόλις ενοποιηθούν οι αγορές spot για το νερό, θα ακολουθήσουν οι προθεσμιακές αγορές και άλλα παράγωγα χρηματοπιστωτικά μέσα που θα βασίζονται στο νερό – πωλήσεις, call και put options, swaps–διαπραγματεύσιμα στα χρηματιστήρια όσο και εξωχρηματιστηριακά.
Θα υπάρχουν διαφορετικές ποιότητες και είδη γλυκού νερού.
Περιουσιακό στοιχείο…
Στην πραγματικότητα, πιστευόταν ότι το νερό θα αποτελούσε εντέλει «την πιο σημαντική κατηγορία περιουσιακών στοιχείων, πιο πολύτιμο από τα άλλα φυσικά εμπορεύματα, όπως ο χαλκός, τα γεωργικά προϊόντα και τα πολύτιμα μέταλλα».
Δέκα χρόνια αργότερα, το μέλλον είναι… παρόν – αν και όχι ακριβώς αυτό που αναμενόταν.
Τον Δεκέμβριο του 2020, το Chicago Mercantile Exchange Group δημιούργησε την πρώτη αγορά συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης στο νερό.
Τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης νερού με μέγιστη διάρκεια συμβολαίου τα δύο χρόνια διαπραγματεύονται πλέον στο ηλεκτρονικό σύστημα συναλλαγών CME Globex.
Αυτή η εξέλιξη είναι κάπως πρόωρη.
Για να λειτουργήσουν σωστά οι αγορές συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης (και οι αγορές άλλων παραγώγων), η spot αγορά -στην περίπτωση αυτή η άμεση αγορά για φυσικό νερό ή δικαιώματα νερού- θα πρέπει να είναι διαφανής.
Η αγορά συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης του Ομίλου CME βασίζεται στον δείκτη Nasdaq Veles California Water Index, ο οποίος παρακολουθεί την τιμή των δικαιωμάτων φυσικού νερού στην Καλιφόρνια, με βάση τις συναλλαγές σε επιφανειακά ύδατα και σε τέσσερις αγορές υπόγειων υδάτων.
Επειδή τα τοπικά και περιφερειακά αποθέματα νερού συχνά δεν είναι συνδεδεμένα, πόσο μάλλον πλήρως ενοποιημένα, η αγορά spot στην οποία βασίζεται η αγορά μελλοντικής εκπλήρωσης είναι υπερβολικά κατακερματισμένη. δεν αντιπροσωπεύει ένα ενιαίο, ομοιογενές εμπόρευμα ή περιουσιακό στοιχείο.
Επομένως, οι σημερινές αγορές spot για το νερό και τα δικαιώματα ύδατος είναι πολύ μη ρευστοποιημένες και αδιαφανείς για να υποστηρίξουν μια οικονομικά και κοινωνικά χρήσιμη αγορά μελλοντικής εκπλήρωσης.
Αλλά υπάρχει ελπίδα.
Η περιφερειακή και παγκόσμια ενοποίηση των φυσικών αποθεμάτων νερού – και των σχετικών αγορών spot για το νερό και τα δικαιώματα νερού – σημειώνει θεαματική πρόοδο.
Δύο εξελίξεις…
Δύο εξελίξεις ξεχωρίζουν.
Το ένα είναι το Project Greenland, που δημιουργήθηκε και χρηματοδοτείται από την Thomas Schumann Capital, σε συνεργασία με την North Atlantic Research and Survey Ltd.
Στο πλαίσιο του προγράμματος διαχείρισης και εξόρυξης νερού του παγόβουνου, κατάλληλα ελεύθερα πλωτά παγόβουνα του Βορείου Ατλαντικού βάρους 1,2-1,4 εκατομμυρίων τόνων ρυμουλκούνται σε επιχειρησιακό τοποθεσία στη Σκωτία, όπου ο πάγος και το νερό ετοιμάζονται για διεθνείς μεταφορές.
Οι αγορές-στόχοι βρίσκονται στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική που στερείται νερού.
Δεδομένου του χρόνου, της τεχνολογικής προόδων και της σωστής τιμολόγησης του νερού, τα παγόβουνα στην Ανταρκτική θα μπορούσαν επίσης να γίνουν βιώσιμες πηγές γλυκού νερού.
Το δεύτερο, ακόμα πιο συναρπαστικό project στις παγκόσμιες αγορές νερού είναι το σύστημα Atmospheric Water Generation (AWG) του SkyH2O, μια τεχνολογία που εξάγει καθαρό γλυκό νερό από την ατμόσφαιρα.
Το επιχειρηματικό μοντέλο εδώ είναι ευέλικτο και επεκτάσιμο, επειδή το AWG μπορεί να αναπτυχθεί με κατανεμημένο τρόπο για να προσεγγίσει τους τελικούς πελάτες, είτε είναι κυβερνήσεις, νοικοκυριά, είτε βιομηχανίες, έμποροι ή αγρότες.
Η αποδοτικότητά του, σε σχέση με εναλλακτικές λύσεις όπως η αφαλάτωση και η απόσταξη, εξαρτάται από την ατμοσφαιρική υγρασία και την τιμή της ενέργειας.
Σε κάθε περίπτωση, το μέλλον του νερού ως σημαντικού περιουσιακού στοιχείου εξαρτάται από την προθυμία των κυβερνήσεων –και, τελικά, της κοινωνίας– να τιμολογήσει τους υδάτινους πόρους στο μακροπρόθεσμο κοινωνικό οριακό κόστος καθώς μάλιστα είναι σπάνιοι ανανεώσιμοι πόροι.
Παγκοσμίως, πάνω από το 70% του γλυκού νερού χρησιμοποιείται στη γεωργία ενώ το μεγαλύτερο μέρος αυτής της χρήσης γίνεται είτε δωρεάν είτε είναι επιδοτούμενο.
Τα νοικοκυριά σε πολλές χώρες πληρώνουν μόλις ένα μικρό κλάσμα του μακροπρόθεσμου κοινωνικού οριακού κόστους του νερού που χρησιμοποιούν.
Αυτές οι πραγματικότητες, τις οποίες η αγορά θεωρεί ανωμαλία, θα τελειώσουν σύντομα, δεδομένου ότι υπάρχει κρίση λειψυδρίας σε όλο τον κόσμο, καθώς και μεγαλύτερη προθυμία εκ μέρους των υπευθύνων χάραξης πολιτικής να τιμολογήσουν τους υδάτινους πόρους.
Η αναγνώριση του νερού ως σπάνιου ανανεώσιμου πόρου, εμπορεύσιμου αγαθού και εμπορεύσιμου περιουσιακού στοιχείου δεν μειώνει τη σημασία του ως αγαθού απαραίτητου για τη ζωή.
Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με την αγορά, όταν η κοινωνικά αποδοτική τιμολόγηση του νερού δημιουργεί οικονομικές δυσκολίες, θα δίδεται κατάλληλη δημοσιονομική απάντηση μέσω στοχευμένης εισοδηματικής στήριξης.
Εάν αυτό αποτύχει, μπορεί να απαιτηθεί η θέσπιση τιμολόγησης διαφορετικών ταχυτήτων.
Σε κάθε περίπτωση, το νερό αρχίζει να γίνεται πράγματι μια κατηγορία περιουσιακών στοιχείων.
Σε μια δεκαετία, τα ETF νερού και τα δικαιώματα ύδατος θα είναι μέρος της νέας κανονικότητας για τους επενδυτές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών