Η ιστορία της υπερφούσκας στις ΗΠΑ δεν τελειώνει με την τραπεζική κρίση - Έρχονται και άλλα, πολύ χειρότερα…

Δίχως σταματημό φαίνεται πως είναι τα κύματα ανησυχίας για τις περιφερειακές τράπεζες των ΗΠΑ.
Βέβαια, το επίπεδο του πανικού έχει κάπως κοπάσει από τότε που ανέλαβε δράση η Federal Deposit Insurance Corporation.
Ωστόσο, πλέον, το μείζον πρόβλημα είναι η φθορά: οι αδύναμες τράπεζες σημειώνουν εκροή καταθέσεων βλέποντας το κόστος χρηματοδότησης να αυξάνεται, ενώ τα δάνειά τους σε εμπορικά ακίνητα και παραπαίουσες εταιρείες κοκκινίζουν επικίνδυνα.
Αυτό σημαίνει ότι έρχονται και άλλα, χειρότερα…
Και ενώ αυτό είναι ευπρόσδεκτο μακροπρόθεσμα (καθώς είναι τρελό ότι η Αμερική έχει 4.000 συν τράπεζες), θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα βραχυπρόθεσμα.
Εν προκειμένω σημειώνεται πως, καθώς οι επενδυτές -και οι πολιτικοί- παρακολουθούν με δυσφορία ό,τι συμβαίνει στις τράπεζες, υπάρχει και ένας άλλος τομέας που αξίζει την προσοχή μας: οι ασφαλιστικές εταιρείες.
Τους τελευταίους μήνες, ο κλάδος των ασφαλιστικών εταιρειών έχει μείνει σε μεγάλο βαθμό μακριά από τα πρωτοσέλιδα.
Δεν είναι περίεργο: αυτές οι εταιρείες θεωρούνται βαρετές επειδή υποτίθεται ότι κατέχουν μακροπρόθεσμα στοιχεία ενεργητικού και παθητικού.
Ο κοινός νους υποδηλώνει ότι θα πρέπει να αποκομίσουν κέρδη σε έναν κόσμο αυξανόμενων επιτοκίων επειδή έχουν μεγάλα χαρτοφυλάκια με ομόλογα μακροπρόθεσμης λήξης, που συνήθως δεν χρειάζεται να «σημαδέψουν» - πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να αποκομίσουν κέρδη από την αύξηση των επιτοκίων χωρίς να καταγράφουν ζημίες.
Ωστόσο, οι ισολογισμοί τους έχουν γίνει λίγο λιγότερο προβλέψιμοι αυτήν τη στιγμή.

Και ενώ αυτό δεν είναι λόγος για να πανικοβάλλονται οι επενδυτές, υπογραμμίζει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα: μια δεκαετία εξαιρετικά χαμηλών επιτοκίων έχει προκαλέσει στρεβλώσεις σε ολόκληρο τον χρηματοοικονομικό κόσμο και μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος για να υπάρξει χαλάρωση.
Όπως είναι ευνόητο, αυτό το πρόβλημα φθοράς ξεπερνά κατά πολύ τις τράπεζες.
Το διακύβευμα αποτυπώνεται σε ορισμένα διαγράμματα που είναι θαμμένα στην προσφάτως δημοσιευμένη έκθεση χρηματοπιστωτικής σταθερότητας της Federal Reserve.
Αυτά δείχνουν ότι οι ασφαλιστικοί όμιλοι κατείχαν περιουσιακά στοιχεία περίπου 2,25 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που θεωρούνταν επικίνδυνα ή/και μη ρευστά, συμπεριλαμβανομένων εμπορικών ακινήτων ή εταιρικών δανείων, στο τέλος του 2021 (προφανώς τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία).
Σε ακαθάριστους όρους, το εν λόγω νούμερο είναι σχεδόν διπλάσιο από το επίπεδο που κατείχαν το 2008 και αντιπροσωπεύει περίπου το ένα τρίτο του ενεργητικού τους.
Αυτό το επίπεδο έκθεσης δεν είναι πρωτοφανές.
Το ποσοστό των περιουσιακών στοιχείων που ενέχουν κίνδυνο είχε αγγίξει παρόμοια επίπεδα με την οικονομική κρίση του 2008, καθώς οι ασφαλιστικές εταιρείες, σε έναν κόσμο χαμηλών επιτοκίων, κυνηγούσαν μανιωδώς τις αποδόσεις.

Αξιοσημείωτο είναι ότι υπήρξε αυξανόμενη εξάρτηση από αυτό που σημειώνει η Fed ως «μη παραδοσιακές υποχρεώσεις - συμπεριλαμβανομένων τίτλων που υποστηρίζονται από συμπεφωνημένη χρηματοδότηση, προκαταβολών από τη Federal Home Loan Bank και μετρητών που λαμβάνονται μέσω repos και συναλλαγών τίτλων χρέους.
Και αυτές οι συμφωνίες συχνά «προσφέρουν σε ορισμένους επενδυτές την ευκαιρία να αποσύρουν κεφάλαια μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα».
Δεν είναι σαφές πόσο μεγάλη είναι αυτή η αναντιστοιχία, καθώς υπάρχουν μεγάλα κενά δεδομένων, όπως σημείωσε το ΔΝΤ σε πρόσφατη έκθεσή του.
Για παράδειγμα, «ανοίγματα σε μη ρευστοποιήσιμα ιδιωτικά πιστωτικά ανοίγματα, όπως οι εξασφαλισμένες δανειακές υποχρεώσεις, μπορούν να συγκαλύψουν την ενσωματωμένη μόχλευση σε αυτά τα δομημένα προϊόντα».
Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι οι ασφαλιστικές είναι πολύ πιο ευαίσθητες σε πιστωτικές απώλειες από όσο νομίζαμε.
Αλλά το βασικό σημείο, σημειώνει η Fed, είναι ότι «κατά την τελευταία δεκαετία, η ρευστότητα των περιουσιακών στοιχείων στα ασφάλιστρα ζωής μειώθηκε σταθερά και η ρευστότητα των υποχρεώσεών τους αυξήθηκε αργά».
Ως εκ τούτου, οι εταιρείες ασφάλισης θα δυσκολευτούν να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε ξαφνική αύξηση των απαιτήσεων - ή αναλήψεων.
Ίσως, όμως, αυτό να μην έχει σημασία.
Τα ασφαλιστικά συμβόλαια είναι, τελικά, πολύ πιο «κολλώδη» από τις τραπεζικές καταθέσεις.

Και την τελευταία φορά που ο κλάδος υπέστη σοκ, όταν οι επενδυτές καταλήφθηκαν από πανικό λόγω της πανδημικής κρίσης, αποφεύχθηκε μια σοβαρή κρίση διά της ενορχηστρώσεως με επιτυχία και αθορύβως «μια τεράστια έγχυση μετρητών ύψους 63,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων», όπως δείχνει ξεχωριστή έρευνα της Fed.
Οι αναλυτές της Fed παραδέχονται ότι δεν είναι σαφές πώς ακριβώς προέκυψε αυτή η άνοδος των μετρητών, καθώς «οι καταθέσεις εκ του νόμου είναι… σιωπηλές».
Όμως, τα έσοδα από τα παράγωγα έπαιξαν κάποιο ρόλο, ενώ η κύρια πηγή φαίνεται να ήταν τα δάνεια από το σύστημα της Federal Home Loan Bank.
Αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, καθώς υπογραμμίζει άλλο ένα κρίσιμο ζήτημα που συχνά παραβλέπεται: την πανίσχυρη, οιονεί κρατική οντότητα FHLB, που υποστηρίζει πολλούς τομείς χρηματοδότησης των ΗΠΑ, αλλά όχι τις περιφερειακές τράπεζες.
Ή για να μνημονεύσουμς ξανά τη Fed: «Οι ασφαλιστικές εταιρείες ζωής εξαρτώνται περισσότερο από τη χρηματοδότηση της FHLB».
Αυτή η εξάρτηση εγείρει επίσης ερωτήματα για το μέλλον, ιδιαίτερα εάν οι πηγές χρηματοδότησης φεύγουν, ή τα επικίνδυνα και μη ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία απομειώνονται ή και τα δύο.
Το τελευταίο φαίνεται πολύ πιθανό, δεδομένου ότι τα υψηλότερα επιτόκια βλάπτουν ήδη τα εμπορικά ακίνητα και τα επικίνδυνα εταιρικά δάνεια.
Βέβαια, δεν είναι για να καταστροφολογούμε…
Πρόσφατη έκθεση της Barings δείχνει ότι «το 26% των ασφαλιστηρίων ζωής ήταν σε αρνητική θέση διαχείρισης επιτοκίων» στα τέλη του 2022.
Αυτά δεν χρειάζεται να εγγραφούν ως ζημίες, εκτός εάν οι εταιρείες καταρρεύσουν.
Αλλά, αν μη τι άλλο, οι ρυθμιστικές αρχές χρειάζονται σαφώς καλύτερα δεδομένα και αυστηρά πρότυπα αντιστοίχισης στοιχείων ενεργητικού-παθητικού.
Και ενώ η Εθνική Ένωση Επιτρόπων Ασφαλίσεων των ΗΠΑ προφανώς προσπαθεί να τα εφαρμόσει - για παράδειγμα, περιορίζοντας τις κατοχές CLO από ασφαλιστές - θα χρειαστεί χρόνος.
Ως εκ τούτου, όπως σημειώνει η Barings, «το σημερινό περιβάλλον καθιστά τη διαχείριση της ρευστότητας κρίσιμη», δεδομένου ότι «η αύξηση των επιτοκίων μπορεί να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην αφερεγγυότητα των ασφαλιστών».
Με άλλα λόγια, δεν είναι μόνο οι περιφερειακές τράπεζες των ΗΠΑ που κινδυνεύουν από τη σημερινή πιστωτική φούσκα που ξεφουσκώνει…

www.bankingnews.gr