Οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να νομισματοποιήσουν το χρέος τους…
Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για την οικονομική κατάσταση που επικρατεί στις ΗΠΑ…
Χαρακτηριστικά, σε συζήτηση που διημείφθη μεταξύ του νομπελίστα οικονομολόγου Paul Krugman και του γνωστού δημοσιογράφου Peter Coy, και η οποία αποτυπώνεται στο χαρτί των New York Times, όλα καλύπτονται με χάλκινη λεκάνη.
Η χάλκινη λεκάνη έχει πολλά συνώνυμα: «ύφεση», «οικονομική επιβράδυνση», «αρνητική ανάπτυξη».
Αλλά, στην πραγματικότητα, μιλάμε για μια κρίση που υπερβαίνει κατά πολύ την κλίμακα της Μεγάλης Ύφεσης.
Ο Coy είναι πεπεισμένος ότι οι «αρκούδες» θα σέρνονται στην αμερικανική οικονομία ως το τέλος του τρέχοντος έτους ή ως τις αρχές του επόμενου.
Εδώ, παρεμπιπτόντως, τόσο οι κορυφαίοι επενδυτές όσο και οι απλοί Αμερικανοί συμφωνούν μαζί του.
Ταυτόχρονα, ο Krugman ελπίζει ότι τα χειρότερα μπορούν να αποφευχθούν και να υπάρξει, τρόπον τινά, μια «ομαλή προσγείωση», άλλως μια ελεγχόμενη κατάρρευση.
Ωστόσο, και οι δύο συνομιλητές σημειώνουν ότι οι αυξήσεις επιτοκίων διαχρονικά οδηγούσαν σε κρίσεις, και η τρέχουσα νομισματική σύσφιξη έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ και σε διάρκεια.
Την ίδια στιγμή, ο πληθωρισμός δεν μειώθηκε κατ’ ελάχιστον… με τον στόχο του 2% να αποδεικνύεται εξαιρετικά φιλόδοξος.
Η Fed ψεύδεται…
Περαιτέρω, τόσο ο Coy όσο και ο Krugman εφιστούν την προσοχή των αναγνωστών στο γεγονός ότι η Fed ανακοινώνει επίσημα παραμονές κάθε κρίσης ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις κρίσης, δηλαδή ψεύδεται…
Έτσι αποσπάται η προσοχή των Αμερικανών από την οικονομική αναταραχή στο εσωτερικό… ενώ θολώνουν και τα νερά για ό,τι συμβαίνει στο εξωτερικό.
Πάντως, οι κρίσεις είναι μια επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα, κάθε 7-10 χρόνια…
Εν προκειμένω, όμως, το ζήτημα είναι πως οι κρίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες μειώνουν τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων σε όλο τον κόσμο.
Τότε, λόγω φόβου, οι επενδυτές καταφεύγουν στα μετρητά, δηλαδή στο δολάριο.
Έτσι, το αμερικανικό νόμισμα ενισχύεται, οι αμερικανικές μετοχές ανακάμπτουν, οι Αμερικανοί συνταξιούχοι πηγαίνουν κρουαζιέρα…
Τα υπόλοιπα κράτη βιώνουν την πτώση του νομίσματός τους, έναν νέο πληθωριστικό γύρο, την καταστροφή των επιχειρήσεών τους, και οι συνταξιούχοι περιπλανώμενοι ψάχνουν φαγητό στις χωματερές.
Κάθε κρίση για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια ευκαιρία να φορολογηθεί ο υπόλοιπος κόσμος.
Δεδομένου ότι η αμερικανική οικονομία ήταν η ατμομηχανή του κόσμου, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες των χωρών αναγκαστικά την ανέχονται.
Και αν κάποτε κάναμε λόγο για φόρο, αυτός ήταν ένας αναπτυξιακός φόρος,
Αλλά, τώρα δεν υπάρχει κανένα οικονομικό νόημα για τη διάσωση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Κίνα δεν θα σώσει τις ΗΠΑ από την ύφεση όπως παλιά, αναγνωρίζει η Wall Street Journal.
«Όχι, οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου δεν θα μας σώσουν αυτή τη φορά» επιβεβαιώνει
γνωστός trader.
Αποδεικνύεται ότι αυτήν τη φορά η ύφεση δεν θα ενισχύσει, αλλά θα αποδυναμώσει το δολάριο.
Για ποιον λόγο προετοιμάζεται η Christine Lagarde…
Απορίας άξιον είναι δημοσίευμα του Politico που έφερε τον τίτλο «για ποιον λόγο προετοιμάζεται η Christine Lagarde;».
Οι συντάκτες του άρθρου κατάφεραν να αποσπάσουν πληροφορίες από την πιο περίκλειστη συνεδρίαση των διοικητών των κεντρικών τραπεζών στον κόσμο, αυτή στην πόλη Jackson Hole, στην πολιτεία Ουαϊόμινγκ των ΗΠΑ.
Η Πρόεδρος της ΕΚΤ Christine Lagarde έκανε μια μάλλον εντυπωσιακή ομιλία εκεί.
«Υπάρχουν πιθανά σενάρια που περιλαμβάνουν θεμελιώδεις αλλαγές στην παγκόσμια οικονομική αλληλεπίδραση» είπε.
«Ο κόσμος μπορεί να εισέλθει σε μια νέα εποχή στην οποία οι ισχύοντες κανόνες θα σταματήσουν να εφαρμόζονται» είπε.
Στη συνέχεια, η πρόεδρος της ΕΚΤ υπαινίχθηκε πως το μοντέλου του Bretton Woods είναι ξεπερασμένο και προέβλεψε την αναπόφευκτη πτώση του δολαρίου.
Σημειώνοντας την αυξανόμενη σημασία του γιουάν και της ρουπίας, τόνισε ότι «το καθεστώς του διεθνούς αποθεματικού νομίσματος δεν μπορεί πλέον να θεωρείται δεδομένο».
Αυτές είναι πράγματι αρκετά ισχυρές εκφράσεις για την πρόεδρο της ΕΚΤ, η θέση της οποίας υποτίθεται ότι θα ενσταλάξει ηρεμία στους επενδυτές και θα σβήσει τον πανικό στις αγορές ακόμη και πριν συμβεί.
«Νομίζω ότι προετοιμάζεται για κάτι, για κάποιες μεγάλες αλλαγές στις συναλλαγές και τις επενδύσεις» σχολιάζει ο επενδυτής Jay Newman σχετικά με τη δήλωση της Lagarde για το Politico.
«Με καθαρά γαλλικό τρόπο, υπαινίσσεται μια κατάσταση όπου το ευρώ θα καταλάβει την παγκόσμια ηγεσία, κάτι που δεν είχε ποτέ», ανησυχεί ο trader Paul Podolski.
Μέχρι στιγμής, το δολάριο ηγείται.
Αλλά η Lagarde πιστεύει ότι αυτό δεν θα ισχύει για πολύ.
Σημειώνεται πως Lagarde δεν είναι καμία περίπτωση Ευρωπαίου αντάρτη που πολεμά κρυφά τις αμερικανικές οικονομικές ελίτ.
Ένας τέτοιος επαναστάτης ήταν μάλλον o συμπατριώτης της Dominique Strauss-Kahn.
Το 2011 είπε ότι οι πρακτικές της Ουάσιγκτον είναι κακές για την παγκόσμια οικονομία.
Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα συνελήφθη στο Νέα Υόρκη…
Με μια κωμική κατηγορία για σεξουαλική παρενόχληση, «άφησαν» τη θέση του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κενή.
Στη συνέχεια αντικαταστάθηκε ως διευθυντής του ΔΝΤ από την Christine Lagarde, μια επαρχιώτισσα Γαλλίδα που τη μισή ζωή της εργαζόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στη συνέχεια, οι ίδιες αμερικανικές οικονομικές ελίτ που την ανέθρεψαν προσεκτικά την προώθησαν στη θέση του διευθυντή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Σήμερα, κανείς δεν προσπαθεί να συλλάβει την Christine Lagarde, αν και οι δηλώσεις της είναι πολύ πιο σκανδαλώδεις από οτιδήποτε κατάφερε να πει ο Strauss-Kahn.
Στην πραγματικότητα, προβλέπει το τέλος της ηγεμονίας του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Αλλά, αν το κάνει εν γνώσει των Αμερικανών υποστηρικτών της, δεν είναι αυτό σενάριο για να εξέλθουν από μια αναπόφευκτη ύφεση;
Υποτιμώντας το δολάριο, ταυτόχρονα θα υποτιμήσουν τα γιγαντιαία χρέη των Ηνωμένων Πολιτειών: σε όσους οφείλω συγχωρώ τα πάντα.
www.bankingnews.gr
Χαρακτηριστικά, σε συζήτηση που διημείφθη μεταξύ του νομπελίστα οικονομολόγου Paul Krugman και του γνωστού δημοσιογράφου Peter Coy, και η οποία αποτυπώνεται στο χαρτί των New York Times, όλα καλύπτονται με χάλκινη λεκάνη.
Η χάλκινη λεκάνη έχει πολλά συνώνυμα: «ύφεση», «οικονομική επιβράδυνση», «αρνητική ανάπτυξη».
Αλλά, στην πραγματικότητα, μιλάμε για μια κρίση που υπερβαίνει κατά πολύ την κλίμακα της Μεγάλης Ύφεσης.
Ο Coy είναι πεπεισμένος ότι οι «αρκούδες» θα σέρνονται στην αμερικανική οικονομία ως το τέλος του τρέχοντος έτους ή ως τις αρχές του επόμενου.
Εδώ, παρεμπιπτόντως, τόσο οι κορυφαίοι επενδυτές όσο και οι απλοί Αμερικανοί συμφωνούν μαζί του.
Ταυτόχρονα, ο Krugman ελπίζει ότι τα χειρότερα μπορούν να αποφευχθούν και να υπάρξει, τρόπον τινά, μια «ομαλή προσγείωση», άλλως μια ελεγχόμενη κατάρρευση.
Ωστόσο, και οι δύο συνομιλητές σημειώνουν ότι οι αυξήσεις επιτοκίων διαχρονικά οδηγούσαν σε κρίσεις, και η τρέχουσα νομισματική σύσφιξη έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ και σε διάρκεια.
Την ίδια στιγμή, ο πληθωρισμός δεν μειώθηκε κατ’ ελάχιστον… με τον στόχο του 2% να αποδεικνύεται εξαιρετικά φιλόδοξος.
Η Fed ψεύδεται…
Περαιτέρω, τόσο ο Coy όσο και ο Krugman εφιστούν την προσοχή των αναγνωστών στο γεγονός ότι η Fed ανακοινώνει επίσημα παραμονές κάθε κρίσης ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις κρίσης, δηλαδή ψεύδεται…
Έτσι αποσπάται η προσοχή των Αμερικανών από την οικονομική αναταραχή στο εσωτερικό… ενώ θολώνουν και τα νερά για ό,τι συμβαίνει στο εξωτερικό.
Πάντως, οι κρίσεις είναι μια επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα, κάθε 7-10 χρόνια…
Εν προκειμένω, όμως, το ζήτημα είναι πως οι κρίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες μειώνουν τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων σε όλο τον κόσμο.
Τότε, λόγω φόβου, οι επενδυτές καταφεύγουν στα μετρητά, δηλαδή στο δολάριο.
Έτσι, το αμερικανικό νόμισμα ενισχύεται, οι αμερικανικές μετοχές ανακάμπτουν, οι Αμερικανοί συνταξιούχοι πηγαίνουν κρουαζιέρα…
Τα υπόλοιπα κράτη βιώνουν την πτώση του νομίσματός τους, έναν νέο πληθωριστικό γύρο, την καταστροφή των επιχειρήσεών τους, και οι συνταξιούχοι περιπλανώμενοι ψάχνουν φαγητό στις χωματερές.
Κάθε κρίση για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια ευκαιρία να φορολογηθεί ο υπόλοιπος κόσμος.
Δεδομένου ότι η αμερικανική οικονομία ήταν η ατμομηχανή του κόσμου, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες των χωρών αναγκαστικά την ανέχονται.
Και αν κάποτε κάναμε λόγο για φόρο, αυτός ήταν ένας αναπτυξιακός φόρος,
Αλλά, τώρα δεν υπάρχει κανένα οικονομικό νόημα για τη διάσωση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Κίνα δεν θα σώσει τις ΗΠΑ από την ύφεση όπως παλιά, αναγνωρίζει η Wall Street Journal.
«Όχι, οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου δεν θα μας σώσουν αυτή τη φορά» επιβεβαιώνει
γνωστός trader.
Αποδεικνύεται ότι αυτήν τη φορά η ύφεση δεν θα ενισχύσει, αλλά θα αποδυναμώσει το δολάριο.
Για ποιον λόγο προετοιμάζεται η Christine Lagarde…
Απορίας άξιον είναι δημοσίευμα του Politico που έφερε τον τίτλο «για ποιον λόγο προετοιμάζεται η Christine Lagarde;».
Οι συντάκτες του άρθρου κατάφεραν να αποσπάσουν πληροφορίες από την πιο περίκλειστη συνεδρίαση των διοικητών των κεντρικών τραπεζών στον κόσμο, αυτή στην πόλη Jackson Hole, στην πολιτεία Ουαϊόμινγκ των ΗΠΑ.
Η Πρόεδρος της ΕΚΤ Christine Lagarde έκανε μια μάλλον εντυπωσιακή ομιλία εκεί.
«Υπάρχουν πιθανά σενάρια που περιλαμβάνουν θεμελιώδεις αλλαγές στην παγκόσμια οικονομική αλληλεπίδραση» είπε.
«Ο κόσμος μπορεί να εισέλθει σε μια νέα εποχή στην οποία οι ισχύοντες κανόνες θα σταματήσουν να εφαρμόζονται» είπε.
Στη συνέχεια, η πρόεδρος της ΕΚΤ υπαινίχθηκε πως το μοντέλου του Bretton Woods είναι ξεπερασμένο και προέβλεψε την αναπόφευκτη πτώση του δολαρίου.
Σημειώνοντας την αυξανόμενη σημασία του γιουάν και της ρουπίας, τόνισε ότι «το καθεστώς του διεθνούς αποθεματικού νομίσματος δεν μπορεί πλέον να θεωρείται δεδομένο».
Αυτές είναι πράγματι αρκετά ισχυρές εκφράσεις για την πρόεδρο της ΕΚΤ, η θέση της οποίας υποτίθεται ότι θα ενσταλάξει ηρεμία στους επενδυτές και θα σβήσει τον πανικό στις αγορές ακόμη και πριν συμβεί.
«Νομίζω ότι προετοιμάζεται για κάτι, για κάποιες μεγάλες αλλαγές στις συναλλαγές και τις επενδύσεις» σχολιάζει ο επενδυτής Jay Newman σχετικά με τη δήλωση της Lagarde για το Politico.
«Με καθαρά γαλλικό τρόπο, υπαινίσσεται μια κατάσταση όπου το ευρώ θα καταλάβει την παγκόσμια ηγεσία, κάτι που δεν είχε ποτέ», ανησυχεί ο trader Paul Podolski.
Μέχρι στιγμής, το δολάριο ηγείται.
Αλλά η Lagarde πιστεύει ότι αυτό δεν θα ισχύει για πολύ.
Σημειώνεται πως Lagarde δεν είναι καμία περίπτωση Ευρωπαίου αντάρτη που πολεμά κρυφά τις αμερικανικές οικονομικές ελίτ.
Ένας τέτοιος επαναστάτης ήταν μάλλον o συμπατριώτης της Dominique Strauss-Kahn.
Το 2011 είπε ότι οι πρακτικές της Ουάσιγκτον είναι κακές για την παγκόσμια οικονομία.
Λιγότερο από ένα μήνα αργότερα συνελήφθη στο Νέα Υόρκη…
Με μια κωμική κατηγορία για σεξουαλική παρενόχληση, «άφησαν» τη θέση του επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κενή.
Στη συνέχεια αντικαταστάθηκε ως διευθυντής του ΔΝΤ από την Christine Lagarde, μια επαρχιώτισσα Γαλλίδα που τη μισή ζωή της εργαζόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στη συνέχεια, οι ίδιες αμερικανικές οικονομικές ελίτ που την ανέθρεψαν προσεκτικά την προώθησαν στη θέση του διευθυντή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Σήμερα, κανείς δεν προσπαθεί να συλλάβει την Christine Lagarde, αν και οι δηλώσεις της είναι πολύ πιο σκανδαλώδεις από οτιδήποτε κατάφερε να πει ο Strauss-Kahn.
Στην πραγματικότητα, προβλέπει το τέλος της ηγεμονίας του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Αλλά, αν το κάνει εν γνώσει των Αμερικανών υποστηρικτών της, δεν είναι αυτό σενάριο για να εξέλθουν από μια αναπόφευκτη ύφεση;
Υποτιμώντας το δολάριο, ταυτόχρονα θα υποτιμήσουν τα γιγαντιαία χρέη των Ηνωμένων Πολιτειών: σε όσους οφείλω συγχωρώ τα πάντα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών