Ζοφερή, για άλλη μία φορά, η GoldSwitzerland...
Δύσκολα χρόνια «βλέπει» σε νέα έκθεσή του ο ελβετικός οίκος GoldSwitzerland, που εναποθέτει τις ελπίδες εξυγίανσης της παγκόσμιας οικονομίας στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ Donald Trump.
Κατ’ αρχάς, όπως λέει, «δεν χρειάζεται να ειπωθεί πως ο Donald Trump είναι ο μεγάλος νικητής στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ», και όπως είπε ο μέλλων υπουργός Υγείας, Robert Kennedy Jr. «μια επανάσταση έρχεται».
Ανάλογα με την πολιτική οπτική καθενός, μια τέτοια «επανάσταση» είτε είναι μουσική στα αυτιά είτε «φασισμός αμερικανικού στυλ», σημειώνει η GoldSwitzerland, προσθέτοντας: Τίποτα δεν θα αλλάξει τις πολωμένες απόψεις εκείνων που έχουν ήδη διαλέξει στρατόπεδο, δεξιό ή αριστερό (ή απαξιωτικό).
Από την άλλη, σύμφωνα με τον οίκο, αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι η αλλαγή που έρχεται είναι εξής: παρά την εντυπωσιακή άνοδο του δείκτη δολαρίου (που έχει σημασία), το αμερικανικό νόμισμα θα αποδυναμωθεί τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Γιατί;
Τόσο ο Trump όσο και η Harris το δήλωσαν καθαρά προεκλογικά.
Και παρά το ακυρωθέν αφήγημα του Jerome Powell σε ό,τι αφορά τα επιτόκια «ψηλότερα για περισσότερο» (δηλ. υπέρ του δολαρίου) το 2022-2023, ακόμη και οι Janet Yellen και ο Jake Sullivan εργάζονται συγκεκαλυμμένα προς ένα ασθενέστερο δολάριο.
Αλλά και η GoldSwitzerland υποστηρίζει -όχι επειδή είναι «της μόδας»- πως το δολάριο θα υποτιμηθεί, επειδή επειδή ένα ασθενέστερο αμερικανικό νόμισμα είναι ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος για να βγει η Αμερική από την παγίδα του χρέους της.
Διαχρονικά, κάθε φορά που ένα έθνος βρισκόταν σε παγίδα χρέους, αναγκαζόταν να επιλέξει μεταξύ του νομίσματός του και της αγοράς ομολόγων, και το νόμισμα πάντα θυσιαζόταν.
Η εναλλακτική θεώρηση
Αντίθετες απόψεις, όπως η Θεωρία "Milkshake του Δολαρίου", υποστηρίζουν ότι η μεγάλη ζήτηση για δολάρια στις παγκόσμιες αγορές αποτρέπει μια πτώση του δείκτη δείκτη δολαρίου, παρά την εντεινόμενη αποδολαριοποίηση.
Αυτό εξηγεί γιατί οι χώρες BRICS+ επιδιώκουν σταδιακή ανατιμολόγηση του δολαρίου, αντί για μια ξαφνική κατάρρευση.
Οι BRICS+ και άλλες χώρες δεν επιδιώκουν να καταστρέψουν ή να αντικαταστήσουν το δολάριο, αλλά να το ανατιμολογήσουν.
Το ίδιο θα ισχύει και για τον Λευκό Οίκο επί Trump. Εν προκειμένω αξίζει να λεχθεί πως παρότι η Fed μείωσε τα επιτόκια το αμερικανικό νόμισμα δεν επηρεάστηκε αρνητικά – τουναντίον εκτοξεύθηκε. Εύλογα κάποιος θα ρωτούσε «γιατί»: Η εύκολη απάντηση είναι πως οι επενδυτές αναμένουν ύφεση, που θα χαρακτηρίζεται από απελπιστικά χαμηλότερα επιτόκια και αναιμική ανάπτυξη.
Αυτό ακριβαίνει το δολάριο, στο εξωτερικό. Η ανάβαση στο δείκτη δολαρίου, στην πραγματικότητα, είναι παρόμοια με το 2001 όταν ένας νέος Πρόεδρος (Bush) κατευθύνθηκε εισήλθε θριαμβευτής στον Λευκό Οίκο. Την ίδια χρονιά, η Fed του Greenspan μείωνε τα επιτόκια με μανία.
Την ίδια χρονιά, ο δείκτης δολαρίου εκτινάχθηκε από τις 108 στις 121 μον., παρά τις 6 διαδοχικές μειώσεις επιτοκίων.
Σκεφτείτε, προτρέπει η GoldSwitzerland, «Εν ολίγοις, η άνοδος του DXY δεν έχει να κάνει με τις ολοένα και πιο ανίσχυρες μειώσεις των επιτοκίων της Fed ή την εκλογή του Trump, αλλά με το αυξανόμενο κόστος του ευρωδολαρίου (λόγω των δύσκολων συνθηκών υπεράκτιων δανείων) σε έναν κόσμο που βλέπει αυτό που κανείς στην Ουάσιγκτον δεν θέλει: Έρχεται ύφεση».
Η πτώση της ρουπίας στην Ινδία και η πτώση της γουόν στη Νότια Κορέα, που αντιμετωπίζουν και οι δύο τα υψηλότερα ασφάλιστρα κινδύνου ευρώ στις παγκόσμιες αγορές, είναι απλώς τα πιο «προφανή (και πρόσφατα) καναρίνια στο ανθρακωρυχείο» που βρίσκονται σε ύφεση.
Ουσιαστικά, η επιθυμία των ΗΠΑ να αποδυναμώσουν το δολάριο συγκρούεται με την αυξανόμενη χρέωση κάλυψης του Eurodollar για το ίδιο νόμισμα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την άνοδο του δείκτη δολαρίου της «Θεωρίας Milkshake» ούτε την ανάγκη υποβάθμισης του δολαρίου εκ μέρους της Realpolitik.
Αξίζει να σημειωθεί/υπενθυμίζεται, ωστόσο, ότι ένα σχετικά ισχυρότερο δολάριο δεν σημαίνει εγγενώς ισχυρότερη αγοραστική δύναμη για αμερικανικό νόμισμα - σημαίνει απλώς ότι το δολάριο είναι το καλύτερο άλογο στην παγκόσμια αρένα, κάτι που είναι ωραίο για τους Αμερικανούς που ξοδεύουν, ας πούμε, δολάρια στην Αργεντινή ή την Τουρκία, αλλά δεν βοηθάει τους Αμερικανούς που αγοράζουν γάλα και αυγά, ας πούμε, στην Αμερική…
Οι στόχοι του Trump
Το γεγονός ότι ο Elon Musk και ο Vivek Ramaswamy (στο νέο υπουργείο Αποτελεσματικότητας ή «DOGE») έχουν επιφορτιστεί την περικοπή δαπανών 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι το 2026 είναι απλώς μια μικρή προαναγγελία της Επανάστασης που έρχεται.
Ένας τέτοιος στόχος, εάν είναι εφικτός, πρέπει να επικροτείται, αλλά θα δούμε.
Ο Trump επιδιώκει επίσης να αποκαταστήσει θέσεις εργασίας και βιομηχανίες που μεταφέρθηκαν στην Κίνα περίπου το 2001, όταν ο αμερικανικός «καπιταλισμός» επέλεξε αθόρυβα να θυσιάσει/ανταλλάξει εκατομμύρια θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ για φθηνότερο ξένο εργατικό δυναμικό.
Αυτό έγινε για να επιτευχθούν υψηλότερα περιθώρια κέρδους (και μισθοί στελεχών που καθορίζονται από τις τιμές των μετοχών) σε μια πρωτοβουλία να γίνει το American Dream Re-Made στην Κίνα σε βάρος της αμερικανικής εργασίας.
Εξίσου εύλογες –τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως– είναι οι υποσχέσεις του Trump να επεκτείνει την παραγωγή πετρελαίου στις ΗΠΑ, να μειώσει τη γραφειοκρατία και να μειώσει -έστω λίγο- τα αμερικανικά ελλείμματα.
Αλλά δεδομένου ότι το «πρόσωπο» του Trump βρίσκεται πίσω από τέτοιους στόχους, τουλάχιστον η μισή υφήλιος θα κοροϊδέψει το μήνυμα μαζί με τον αγγελιοφόρο, ανεξάρτητα από την ουσία.
Αυτό είναι πολιτική. Αυτή είναι η Αμερική σήμερα.
Τελευταία απειλή η Fed
Την ίδια στιγμή, η διαβόητη Fed, λέει η GoldSwitzerland, μπαίνει στο στόχαστρο.
Τώρα γίνεται λόγος να γίνει λιγότερο «ανεξάρτητη» (δηλαδή, ακόμη πιο πολιτική).
Αυτός είναι ένας ενδιαφέρων τίτλος, αλλά το πραγματικό ερώτημα/πρόβλημα δεν είναι η ανεξαρτησία της αλλά το ότι είναι παράνομη - παρά την εξαναγκαστική «νομιμοποίησή» της το 1913.
Ωστόσο, δεδομένης της τεράστιας ισχύος και του συστημικού εύρους της, το φίδι θα είναι δύσκολο να βγει από την τρύπα, λέει ο ελβετικός οίκος…
Σημειωτέον, παρά τη μεγάλη έκταση της αντιστροφής της καμπύλης αποδόσεων εδώ και δεκαετίες, η Fed δεν κατάφερε να πουλήσει καθαρό 10ετές IOU από το 2010.
Αντίθετα, οι κεντρικές τράπεζες προτιμούν σαφώς τον πραγματικό χρυσό.
«Πιο απλά, αν ποτέ προσπαθούσαμε πραγματικά να απαλλαγούμε από αυτό το φίδι, το άμεσο αποτέλεσμα θα ήταν μια φυσικά βυθισμένη αγορά αμερικανικών ομολόγων UST και άνοδος των αποδόσεων (και επομένως το ποσοστό) στους ουρανούς τέτοια, που θα συναγωνιζόταν τη SpaceX του Musk» υποστηρίζει η Gold Switzerland.
Εν ολίγοις, εάν η πραγματική προσφορά και η ζήτηση (δηλαδή, ο καπιταλισμός) επιτρεπόταν να μιλήσει, το αφήγημα του αμερικανικού εξαιρετισμού θα έσβηνε σε λιγότερο από 60 δευτερόλεπτα.
Ο «εξαιρετισμός» της Αμερικής βασίζεται στο χρέος και υποστηρίζεται εξ ολοκλήρου από ψεύτικη ρευστότητα από μια ψεύτικη (δηλαδή, όχι και τόσο «ομοσπονδιακή») Federal Reserve.
Εν ολίγοις, και όπως είναι επί του παρόντος συγκεντρωμένη από τη Fed, η αγορά κρατικού χρέους των ΗΠΑ (και το δολάριο που συνδέεται με αυτήν) είναι αντικειμενικά και μαθηματικά παγιδευμένη χωρίς άλλη διέξοδο από το να φουσκώσει.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες καθιστούν τη μακροπρόθεσμη κατεύθυνση του χρυσού γεωπολιτικά σαφή.
Ο χρυσός ανεβαίνει ως απάντηση στην αποδολαριοποίηση και την αυξανόμενη ζήτηση από τις κεντρικές τράπεζες, που πλέον προτιμούν τον χρυσό έναντι των αμερικανικών ομολόγων.
Όπως δήλωσε ο Peter Shiff, «δεν βλέπουμε μια ανοδική αγορά χρυσού, αλλά μια πτωτική αγορά για τα νομίσματα».
To παιχνίδι είναι απλό: όταν το χρέος κυριαρχεί, το χρυσάφι βασιλεύει, καθώς η «πέτρα» κερδίζει πάντα το «χαρτί».
Οι άμεσες επιλογές του Trump
Ανεξάρτητα από την «επαναξιολόγηση» της ανεξαρτησίας της Fed από τον Trump, η GoldSwitzerland συμμερίζεται την άποψη του Luke Gromen σχετικά με τις προφανείς αλλά σχεδόν ιδανικές επιλογές που είναι διαθέσιμες για τη διαχείριση του αμερικανικού χρέους:
1 Εξασθένηση του δολαρίου τέτοια ώστε να υπάρξει «καταλυτική προσαρμογή» στον ισολογισμό για να «τονωθούν» η ανάπτυξη, ο πληθωρισμός, οι αγορές και, κατά συνέπεια, τα φορολογικά έσοδα.
(Τα μαθηματικά πίσω από ένα τέτοιο σχέδιο είναι απλά, όσο πιο αδύναμος είναι ο δείκτης δολαρίου, τόσο χαμηλότερο είναι το έλλειμμα, που είναι στόχος του Trump.)
2 Ανακεφαλαιοποίηση (δηλαδή, «εκ νέου μόχλευση») των Fannie & Freddie Mac για να αγοράστούν τα κατά τα’ άλλα μη αγαπημένα και τοξικά «περιουσιακά στοιχεία» MBS από τον ισολογισμό της Fed που μοιάζουν με το Τσερνόμπιλ.
3 Τροποποίηση των ρυθμιστικών κανόνων για να ευνοηθούν οι εξαιρέσεις «συμπληρωματικού δείκτη μόχλευσης» που θα επιτρέψουν στις τράπεζες να κάνουν αποτελεσματικά τη δική τους εκδοχή QE εκτός του ισολογισμού της Fed.
4 Η επιλογή του χρυσού Bazooka… Υπάρχει, φυσικά, μια άλλη επιλογή Bazooka, μια που ο Gromen και άλλοι σιγά σιγά την προβάλλουν και φυσικά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
Δηλαδή, ο Trump θα μπορούσε να ζητήσει από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ να δώσει εντολή στη Fed να επανεκτιμήσει επίσημα (και εν μια νυκτί) την προμήθεια χρυσού του «Θείου Σαμ».
Με βάση τα επίσημα δεδομένα, κάθε ανατίμηση 4.000 $/oz σε χρυσό ΗΠΑ θα σήμαινε νέα ρευστότητα 1T $ για τον Γενικό Λογαριασμό του Υπουργείου Οικονομικών, καθιστώντας πολύ πιο εύκολη την πληρωμή μεγαλύτερων τμημάτων του δημόσιου χρέους των 35,8T $ του «Θείου Σαμ».
Μια τέτοια κίνηση, εκ πρώτης όψεως δελεαστική, θα έχει δραματικές συνέπειες για την κατάσταση του δολαρίου ως παγκόσμιου νομίσματος συναλλαγών και έναν εκπληκτικό παγκόσμιο ανασχηματισμό της οικονομικής ισχύος και επιρροής.
Σε τελική ανάλυση, κάτω από μια τέτοια επιλογή ανατίμησης, το έθνος που κατέχει το περισσότερο χρυσό κερδίζει και δεν είναι ακόμα σαφές για πολλούς ακριβώς ποιος κατέχει τι και τα περισσότερα…
Προς το σκοπό αυτό, τα εθνικά αποθέματα χρυσού που αναφέρονται από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Χρυσού είναι πιθανό να μην είναι καν ακριβή, επομένως οποιαδήποτε «αναπροσαρμογή» του χρυσού στις ΗΠΑ μπορεί να δώσει περισσότερη ισχύ στην Ανατολή παρά στη Δύση.
Η συσσώρευση φυσικού χρυσού από τις ανατολικές κεντρικές τράπεζες, για παράδειγμα, υποδηλώνει ότι μια τέτοια πιθανότητα αναπροσαρμογής ήταν τακτικά και στρατηγικά στο μυαλό τους.
Το αν τέτοιοι στόχοι και υποσχέσεις (ή ακόμα και ανατιμήσεις χρυσού) θα πραγματοποιηθούν είναι θέμα χρόνου, μαθηματικών και πολιτικής, το τελευταίο από τα οποία είναι το λιγότερο αξιόπιστο.
Προς το παρόν, τουλάχιστον, οι αγορές και το δολάριο, μαζί με τη συσχέτιση του πετρελαίου, φαίνεται να είναι σταθερά προς την άνοδο, ενώ τόσο το δολάριο όσο και το πετρέλαιο πέφτουν σε σχέση με τον χρυσό.
Όσον αφορά τα μαθηματικά, μπορούμε επίσης να συμφωνήσουμε, ανεξαρτήτως πολιτικής προκατάληψης, ότι η εκ νέου ενίσχυση της βιομηχανίας και των θέσεων εργασίας των ΗΠΑ με ταυτόχρονη αύξηση των δασμών σε μεγάλες χώρες όπως η Κίνα θα είναι δαπανηρή και, ως εκ τούτου, πληθωριστική (παρά την αποπληθωριστική ύφεση ή την αναστροφή του μέσου όρου του χρηματιστηρίου ).
Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Trump θα έχει μόνο μία θητεία για να «επαναστατίσει» και δεδομένου του γεγονότος ότι οι ενδιάμεσες εκλογές στη Βουλή είναι λιγότερο από 2 χρόνια, θα θέλει και θα πρέπει να δράσει γρήγορα, καταλήγει η GoldSwitzerland.
Σε κάθε περίπτωση, έρχονται δύσκολα χρόνια διεθνώς.
www.bankingnews.gr
Κατ’ αρχάς, όπως λέει, «δεν χρειάζεται να ειπωθεί πως ο Donald Trump είναι ο μεγάλος νικητής στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ», και όπως είπε ο μέλλων υπουργός Υγείας, Robert Kennedy Jr. «μια επανάσταση έρχεται».
Ανάλογα με την πολιτική οπτική καθενός, μια τέτοια «επανάσταση» είτε είναι μουσική στα αυτιά είτε «φασισμός αμερικανικού στυλ», σημειώνει η GoldSwitzerland, προσθέτοντας: Τίποτα δεν θα αλλάξει τις πολωμένες απόψεις εκείνων που έχουν ήδη διαλέξει στρατόπεδο, δεξιό ή αριστερό (ή απαξιωτικό).
Από την άλλη, σύμφωνα με τον οίκο, αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι η αλλαγή που έρχεται είναι εξής: παρά την εντυπωσιακή άνοδο του δείκτη δολαρίου (που έχει σημασία), το αμερικανικό νόμισμα θα αποδυναμωθεί τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Γιατί;
Τόσο ο Trump όσο και η Harris το δήλωσαν καθαρά προεκλογικά.
Και παρά το ακυρωθέν αφήγημα του Jerome Powell σε ό,τι αφορά τα επιτόκια «ψηλότερα για περισσότερο» (δηλ. υπέρ του δολαρίου) το 2022-2023, ακόμη και οι Janet Yellen και ο Jake Sullivan εργάζονται συγκεκαλυμμένα προς ένα ασθενέστερο δολάριο.
Αλλά και η GoldSwitzerland υποστηρίζει -όχι επειδή είναι «της μόδας»- πως το δολάριο θα υποτιμηθεί, επειδή επειδή ένα ασθενέστερο αμερικανικό νόμισμα είναι ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος για να βγει η Αμερική από την παγίδα του χρέους της.
Διαχρονικά, κάθε φορά που ένα έθνος βρισκόταν σε παγίδα χρέους, αναγκαζόταν να επιλέξει μεταξύ του νομίσματός του και της αγοράς ομολόγων, και το νόμισμα πάντα θυσιαζόταν.
Η εναλλακτική θεώρηση
Αντίθετες απόψεις, όπως η Θεωρία "Milkshake του Δολαρίου", υποστηρίζουν ότι η μεγάλη ζήτηση για δολάρια στις παγκόσμιες αγορές αποτρέπει μια πτώση του δείκτη δείκτη δολαρίου, παρά την εντεινόμενη αποδολαριοποίηση.
Αυτό εξηγεί γιατί οι χώρες BRICS+ επιδιώκουν σταδιακή ανατιμολόγηση του δολαρίου, αντί για μια ξαφνική κατάρρευση.
Οι BRICS+ και άλλες χώρες δεν επιδιώκουν να καταστρέψουν ή να αντικαταστήσουν το δολάριο, αλλά να το ανατιμολογήσουν.
Το ίδιο θα ισχύει και για τον Λευκό Οίκο επί Trump. Εν προκειμένω αξίζει να λεχθεί πως παρότι η Fed μείωσε τα επιτόκια το αμερικανικό νόμισμα δεν επηρεάστηκε αρνητικά – τουναντίον εκτοξεύθηκε. Εύλογα κάποιος θα ρωτούσε «γιατί»: Η εύκολη απάντηση είναι πως οι επενδυτές αναμένουν ύφεση, που θα χαρακτηρίζεται από απελπιστικά χαμηλότερα επιτόκια και αναιμική ανάπτυξη.
Αυτό ακριβαίνει το δολάριο, στο εξωτερικό. Η ανάβαση στο δείκτη δολαρίου, στην πραγματικότητα, είναι παρόμοια με το 2001 όταν ένας νέος Πρόεδρος (Bush) κατευθύνθηκε εισήλθε θριαμβευτής στον Λευκό Οίκο. Την ίδια χρονιά, η Fed του Greenspan μείωνε τα επιτόκια με μανία.
Την ίδια χρονιά, ο δείκτης δολαρίου εκτινάχθηκε από τις 108 στις 121 μον., παρά τις 6 διαδοχικές μειώσεις επιτοκίων.
Σκεφτείτε, προτρέπει η GoldSwitzerland, «Εν ολίγοις, η άνοδος του DXY δεν έχει να κάνει με τις ολοένα και πιο ανίσχυρες μειώσεις των επιτοκίων της Fed ή την εκλογή του Trump, αλλά με το αυξανόμενο κόστος του ευρωδολαρίου (λόγω των δύσκολων συνθηκών υπεράκτιων δανείων) σε έναν κόσμο που βλέπει αυτό που κανείς στην Ουάσιγκτον δεν θέλει: Έρχεται ύφεση».
Η πτώση της ρουπίας στην Ινδία και η πτώση της γουόν στη Νότια Κορέα, που αντιμετωπίζουν και οι δύο τα υψηλότερα ασφάλιστρα κινδύνου ευρώ στις παγκόσμιες αγορές, είναι απλώς τα πιο «προφανή (και πρόσφατα) καναρίνια στο ανθρακωρυχείο» που βρίσκονται σε ύφεση.
Ουσιαστικά, η επιθυμία των ΗΠΑ να αποδυναμώσουν το δολάριο συγκρούεται με την αυξανόμενη χρέωση κάλυψης του Eurodollar για το ίδιο νόμισμα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την άνοδο του δείκτη δολαρίου της «Θεωρίας Milkshake» ούτε την ανάγκη υποβάθμισης του δολαρίου εκ μέρους της Realpolitik.
Αξίζει να σημειωθεί/υπενθυμίζεται, ωστόσο, ότι ένα σχετικά ισχυρότερο δολάριο δεν σημαίνει εγγενώς ισχυρότερη αγοραστική δύναμη για αμερικανικό νόμισμα - σημαίνει απλώς ότι το δολάριο είναι το καλύτερο άλογο στην παγκόσμια αρένα, κάτι που είναι ωραίο για τους Αμερικανούς που ξοδεύουν, ας πούμε, δολάρια στην Αργεντινή ή την Τουρκία, αλλά δεν βοηθάει τους Αμερικανούς που αγοράζουν γάλα και αυγά, ας πούμε, στην Αμερική…
Οι στόχοι του Trump
Το γεγονός ότι ο Elon Musk και ο Vivek Ramaswamy (στο νέο υπουργείο Αποτελεσματικότητας ή «DOGE») έχουν επιφορτιστεί την περικοπή δαπανών 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι το 2026 είναι απλώς μια μικρή προαναγγελία της Επανάστασης που έρχεται.
Ένας τέτοιος στόχος, εάν είναι εφικτός, πρέπει να επικροτείται, αλλά θα δούμε.
Ο Trump επιδιώκει επίσης να αποκαταστήσει θέσεις εργασίας και βιομηχανίες που μεταφέρθηκαν στην Κίνα περίπου το 2001, όταν ο αμερικανικός «καπιταλισμός» επέλεξε αθόρυβα να θυσιάσει/ανταλλάξει εκατομμύρια θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ για φθηνότερο ξένο εργατικό δυναμικό.
Αυτό έγινε για να επιτευχθούν υψηλότερα περιθώρια κέρδους (και μισθοί στελεχών που καθορίζονται από τις τιμές των μετοχών) σε μια πρωτοβουλία να γίνει το American Dream Re-Made στην Κίνα σε βάρος της αμερικανικής εργασίας.
Εξίσου εύλογες –τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως– είναι οι υποσχέσεις του Trump να επεκτείνει την παραγωγή πετρελαίου στις ΗΠΑ, να μειώσει τη γραφειοκρατία και να μειώσει -έστω λίγο- τα αμερικανικά ελλείμματα.
Αλλά δεδομένου ότι το «πρόσωπο» του Trump βρίσκεται πίσω από τέτοιους στόχους, τουλάχιστον η μισή υφήλιος θα κοροϊδέψει το μήνυμα μαζί με τον αγγελιοφόρο, ανεξάρτητα από την ουσία.
Αυτό είναι πολιτική. Αυτή είναι η Αμερική σήμερα.
Τελευταία απειλή η Fed
Την ίδια στιγμή, η διαβόητη Fed, λέει η GoldSwitzerland, μπαίνει στο στόχαστρο.
Τώρα γίνεται λόγος να γίνει λιγότερο «ανεξάρτητη» (δηλαδή, ακόμη πιο πολιτική).
Αυτός είναι ένας ενδιαφέρων τίτλος, αλλά το πραγματικό ερώτημα/πρόβλημα δεν είναι η ανεξαρτησία της αλλά το ότι είναι παράνομη - παρά την εξαναγκαστική «νομιμοποίησή» της το 1913.
Ωστόσο, δεδομένης της τεράστιας ισχύος και του συστημικού εύρους της, το φίδι θα είναι δύσκολο να βγει από την τρύπα, λέει ο ελβετικός οίκος…
Σημειωτέον, παρά τη μεγάλη έκταση της αντιστροφής της καμπύλης αποδόσεων εδώ και δεκαετίες, η Fed δεν κατάφερε να πουλήσει καθαρό 10ετές IOU από το 2010.
Αντίθετα, οι κεντρικές τράπεζες προτιμούν σαφώς τον πραγματικό χρυσό.
«Πιο απλά, αν ποτέ προσπαθούσαμε πραγματικά να απαλλαγούμε από αυτό το φίδι, το άμεσο αποτέλεσμα θα ήταν μια φυσικά βυθισμένη αγορά αμερικανικών ομολόγων UST και άνοδος των αποδόσεων (και επομένως το ποσοστό) στους ουρανούς τέτοια, που θα συναγωνιζόταν τη SpaceX του Musk» υποστηρίζει η Gold Switzerland.
Εν ολίγοις, εάν η πραγματική προσφορά και η ζήτηση (δηλαδή, ο καπιταλισμός) επιτρεπόταν να μιλήσει, το αφήγημα του αμερικανικού εξαιρετισμού θα έσβηνε σε λιγότερο από 60 δευτερόλεπτα.
Ο «εξαιρετισμός» της Αμερικής βασίζεται στο χρέος και υποστηρίζεται εξ ολοκλήρου από ψεύτικη ρευστότητα από μια ψεύτικη (δηλαδή, όχι και τόσο «ομοσπονδιακή») Federal Reserve.
Εν ολίγοις, και όπως είναι επί του παρόντος συγκεντρωμένη από τη Fed, η αγορά κρατικού χρέους των ΗΠΑ (και το δολάριο που συνδέεται με αυτήν) είναι αντικειμενικά και μαθηματικά παγιδευμένη χωρίς άλλη διέξοδο από το να φουσκώσει.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες καθιστούν τη μακροπρόθεσμη κατεύθυνση του χρυσού γεωπολιτικά σαφή.
Ο χρυσός ανεβαίνει ως απάντηση στην αποδολαριοποίηση και την αυξανόμενη ζήτηση από τις κεντρικές τράπεζες, που πλέον προτιμούν τον χρυσό έναντι των αμερικανικών ομολόγων.
Όπως δήλωσε ο Peter Shiff, «δεν βλέπουμε μια ανοδική αγορά χρυσού, αλλά μια πτωτική αγορά για τα νομίσματα».
To παιχνίδι είναι απλό: όταν το χρέος κυριαρχεί, το χρυσάφι βασιλεύει, καθώς η «πέτρα» κερδίζει πάντα το «χαρτί».
Οι άμεσες επιλογές του Trump
Ανεξάρτητα από την «επαναξιολόγηση» της ανεξαρτησίας της Fed από τον Trump, η GoldSwitzerland συμμερίζεται την άποψη του Luke Gromen σχετικά με τις προφανείς αλλά σχεδόν ιδανικές επιλογές που είναι διαθέσιμες για τη διαχείριση του αμερικανικού χρέους:
1 Εξασθένηση του δολαρίου τέτοια ώστε να υπάρξει «καταλυτική προσαρμογή» στον ισολογισμό για να «τονωθούν» η ανάπτυξη, ο πληθωρισμός, οι αγορές και, κατά συνέπεια, τα φορολογικά έσοδα.
(Τα μαθηματικά πίσω από ένα τέτοιο σχέδιο είναι απλά, όσο πιο αδύναμος είναι ο δείκτης δολαρίου, τόσο χαμηλότερο είναι το έλλειμμα, που είναι στόχος του Trump.)
2 Ανακεφαλαιοποίηση (δηλαδή, «εκ νέου μόχλευση») των Fannie & Freddie Mac για να αγοράστούν τα κατά τα’ άλλα μη αγαπημένα και τοξικά «περιουσιακά στοιχεία» MBS από τον ισολογισμό της Fed που μοιάζουν με το Τσερνόμπιλ.
3 Τροποποίηση των ρυθμιστικών κανόνων για να ευνοηθούν οι εξαιρέσεις «συμπληρωματικού δείκτη μόχλευσης» που θα επιτρέψουν στις τράπεζες να κάνουν αποτελεσματικά τη δική τους εκδοχή QE εκτός του ισολογισμού της Fed.
4 Η επιλογή του χρυσού Bazooka… Υπάρχει, φυσικά, μια άλλη επιλογή Bazooka, μια που ο Gromen και άλλοι σιγά σιγά την προβάλλουν και φυσικά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
Δηλαδή, ο Trump θα μπορούσε να ζητήσει από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ να δώσει εντολή στη Fed να επανεκτιμήσει επίσημα (και εν μια νυκτί) την προμήθεια χρυσού του «Θείου Σαμ».
Με βάση τα επίσημα δεδομένα, κάθε ανατίμηση 4.000 $/oz σε χρυσό ΗΠΑ θα σήμαινε νέα ρευστότητα 1T $ για τον Γενικό Λογαριασμό του Υπουργείου Οικονομικών, καθιστώντας πολύ πιο εύκολη την πληρωμή μεγαλύτερων τμημάτων του δημόσιου χρέους των 35,8T $ του «Θείου Σαμ».
Μια τέτοια κίνηση, εκ πρώτης όψεως δελεαστική, θα έχει δραματικές συνέπειες για την κατάσταση του δολαρίου ως παγκόσμιου νομίσματος συναλλαγών και έναν εκπληκτικό παγκόσμιο ανασχηματισμό της οικονομικής ισχύος και επιρροής.
Σε τελική ανάλυση, κάτω από μια τέτοια επιλογή ανατίμησης, το έθνος που κατέχει το περισσότερο χρυσό κερδίζει και δεν είναι ακόμα σαφές για πολλούς ακριβώς ποιος κατέχει τι και τα περισσότερα…
Προς το σκοπό αυτό, τα εθνικά αποθέματα χρυσού που αναφέρονται από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Χρυσού είναι πιθανό να μην είναι καν ακριβή, επομένως οποιαδήποτε «αναπροσαρμογή» του χρυσού στις ΗΠΑ μπορεί να δώσει περισσότερη ισχύ στην Ανατολή παρά στη Δύση.
Η συσσώρευση φυσικού χρυσού από τις ανατολικές κεντρικές τράπεζες, για παράδειγμα, υποδηλώνει ότι μια τέτοια πιθανότητα αναπροσαρμογής ήταν τακτικά και στρατηγικά στο μυαλό τους.
Το αν τέτοιοι στόχοι και υποσχέσεις (ή ακόμα και ανατιμήσεις χρυσού) θα πραγματοποιηθούν είναι θέμα χρόνου, μαθηματικών και πολιτικής, το τελευταίο από τα οποία είναι το λιγότερο αξιόπιστο.
Προς το παρόν, τουλάχιστον, οι αγορές και το δολάριο, μαζί με τη συσχέτιση του πετρελαίου, φαίνεται να είναι σταθερά προς την άνοδο, ενώ τόσο το δολάριο όσο και το πετρέλαιο πέφτουν σε σχέση με τον χρυσό.
Όσον αφορά τα μαθηματικά, μπορούμε επίσης να συμφωνήσουμε, ανεξαρτήτως πολιτικής προκατάληψης, ότι η εκ νέου ενίσχυση της βιομηχανίας και των θέσεων εργασίας των ΗΠΑ με ταυτόχρονη αύξηση των δασμών σε μεγάλες χώρες όπως η Κίνα θα είναι δαπανηρή και, ως εκ τούτου, πληθωριστική (παρά την αποπληθωριστική ύφεση ή την αναστροφή του μέσου όρου του χρηματιστηρίου ).
Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Trump θα έχει μόνο μία θητεία για να «επαναστατίσει» και δεδομένου του γεγονότος ότι οι ενδιάμεσες εκλογές στη Βουλή είναι λιγότερο από 2 χρόνια, θα θέλει και θα πρέπει να δράσει γρήγορα, καταλήγει η GoldSwitzerland.
Σε κάθε περίπτωση, έρχονται δύσκολα χρόνια διεθνώς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών