Με βάση τις πυρηνικές και πυραυλικές της δυνατότητες και τη βαθύτερη αμυντική συνεργασία με τη Ρωσία, η πυρηνικά οπλισμένη Βόρεια Κορέα τελειοποιεί εργαλεία που θα μπορούσαν να της επιτρέψουν τη δική της εκδοχή μιας ταχείας και υψηλού αντίκτυπου επίθεσης.
Σύμφωνα με ανάλυση του Modern Diplomacy, τον Ιούνιο του 1967, όταν ο ήλιος ανέτελλε πάνω από την ανατολική Μεσόγειο, ισραηλινά μαχητικά σμήνη, πετώντας σε χαμηλό ύψος κατά μήκος των ακτών, έπληξαν αιγυπτιακές αεροπορικές βάσεις με καταστροφικό πλήγμα. Μέσα σε μόλις λίγες ώρες, το μεγαλύτερο μέρος της αιγυπτιακής πολεμικής αεροπορίας είχε καταστραφεί.
Η Επιχείρηση Focus δεν αποτέλεσε απλώς την έναρξη του Πολέμου των Έξι Ημερών, αλλά καθόρισε την τελική του έκβαση.
Όταν οι χερσαίες επιχειρήσεις προχώρησαν στο Σινά, τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και τα Υψίπεδα του Γκολάν, το Ισραήλ είχε ήδη εξασφαλίσει την κρίσιμη στρατιωτική υπεροχή του, δηλαδή την αεροπορική κυριαρχία.
Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών παραμένει κλασικό παράδειγμα του πώς μια σύντομη, αιχμηρή και εξαιρετικά συμπυκνωμένη σύγκρουση μπορεί να ανατρέψει τις παραδοχές της περιφερειακής αποτροπής και να αναδιαμορφώσει τη μακροπρόθεσμη στρατηγική πραγματικότητα.
Σχεδόν 60 χρόνια αργότερα, ένα πολύ διαφορετικό κράτος μελετά παρόμοια διδάγματα. Με βάση τις πυρηνικές και πυραυλικές του δυνατότητες και την εμβάθυνση της αμυντικής συνεργασίας με τους Ρώσους, η πυρηνικά οπλισμένη Βόρεια Κορέα εξελίσσει μέσα που θα μπορούσαν να της επιτρέψουν τη δική της εκδοχή μιας ταχείας και υψηλού αντίκτυπου επίθεσης.
Οι πύραυλοι KN-23 και KN-24 της Βόρειας Κορέας —ημιβαλλιστικά συστήματα βασισμένα στον ρωσικό Iskander-M— διαθέτουν ακανόνιστες τροχιές χαμηλού ύψους, σχεδιασμένες ώστε να δυσχεραίνουν την αντιπυραυλική άμυνα. Μέσω της πρόσφατης χρήσης τους από τη Ρωσία κατά της Ουκρανίας, η Βόρεια Κορέα απέκτησε ανεκτίμητα δεδομένα πραγματικών επιχειρήσεων, επιταχύνοντας βελτιώσεις στην ακρίβεια, την αξιοπιστία και την κινητικότητα εν πτήσει. Επιπλέον, χάρη στη ρωσική βοήθεια —προηγμένη τεχνολογία, εκπαίδευση και πιθανή υποστήριξη στοχοποίησης με διαστημικό προσανατολισμό— η Πιονγιάνγκ εξασφαλίζει δυνατότητες που στο παρελθόν ήταν απρόσιτες.
Ο στρατηγικός κίνδυνος δεν έγκειται στο αν η Πιονγιάνγκ θα μπορούσε να αναπαράγει κυριολεκτικά την Επιχείρηση Focus.
Ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται στο ενδεχόμενο ο Kim Jong-un να αντλήσει εσφαλμένα διδάγματα από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών και τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας: ότι η αιφνιδιαστική επίθεση, η ταχύτητα και η συγκεντρωμένη ισχύς πυρός μπορούν να κατακλύσουν τον αντίπαλο πριν ενεργοποιηθεί μια αποτελεσματική αντίδραση. Αν η Πιονγιάνγκ πειστεί ότι ένα blitzkrieg είναι εφικτό ή κρίνει ότι ο πυρηνικός εκβιασμός θα μπορούσε να αναστείλει την επέμβαση των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τα κίνητρα για πόλεμο ενδέχεται να αυξηθούν.
Πώς θα μπορούσε η Βόρεια Κορέα να επιχειρήσει ένα blitzkrieg τύπου Πολέμου των Έξι Ημερών
Η αντίληψη ότι η δυναμική έχει αλλάξει θέτει σε κίνδυνο τη σημερινή κορεατική χερσόνησο.
Οι πυρηνικές δυνατότητες της Βόρειας Κορέας διευρύνονται τόσο σε μέγεθος όσο και σε ακρίβεια. Παράλληλα, τα συστήματα SRBM και MLRS της χώρας μπορούν να πλήξουν σχεδόν όλες τις μεγάλες αεροπορικές βάσεις και τους κόμβους διοίκησης και ελέγχου (C2) στη Νότια Κορέα. Οι δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων της Βόρειας Κορέας, που εδώ και δεκαετίες εκπαιδεύονται σε διεισδύσεις μέσω σηράγγων, υποβρυχίων και ρίψεων UAV, αναλύουν προσεκτικά τις ρωσικές τακτικές στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας, από τα περιφερόμενα πυρομαχικά έως την ακριβή στοχοποίηση κρίσιμων υποδομών.
Η Πιονγιάνγκ ενδέχεται να φαντάζεται ότι, συνδυάζοντας καταιγισμούς πυραύλων, σμήνη drones, ηλεκτρονικές παρεμβολές, διείσδυση ειδικών δυνάμεων και πυρηνική κλιμάκωση, θα μπορούσε να παραλύσει την αρχική αντίδραση της Νότιας Κορέας στις πρώτες ώρες του πολέμου και να δημιουργήσει ένα ουσιαστικό ρήγμα στη συνοχή της συμμαχίας.
Εδώ ο Πόλεμος των Έξι Ημερών προσφέρει ένα δεύτερο ισχυρό δίδαγμα.
Η αρχική φάση του πολέμου έχει μεγαλύτερη σημασία από οποιαδήποτε άλλη. Το 1967, το προληπτικό πλήγμα του Ισραήλ εξάλειψε τις αραβικές αεροπορικές δυνάμεις στο έδαφος, προσφέροντας απεριόριστη αεροπορική κυριαρχία στις IDF.
Αν και η Βόρεια Κορέα δεν θα μπορούσε να αποκτήσει αεροπορική υπεροχή, θα μπορούσε να επιχειρήσει κάτι λειτουργικά παρόμοιο: να στερήσει από τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα τη δυνατότητα να διεξάγουν κανονικά επιχειρήσεις στις πρώτες ώρες του πολέμου.
Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει ταυτόχρονο κορεσμό πυραύλων σε συστοιχίες αεράμυνας, αποθήκες καυσίμων, ενισχυμένα καταφύγια αεροσκαφών, διαδρόμους προσγείωσης και αισθητήρες μεγάλης εμβέλειας.
Παράλληλα, πύραυλοι με ακανόνιστες τροχιές θα μπορούσαν να αποφύγουν τον εντοπισμό από τα ραντάρ και να επιχειρήσουν να διαπεράσουν τα στρώματα αναχαίτισης που περιλαμβάνουν PAC-3, L-SAM, THAAD και αντιτορπιλικά Aegis. Σμήνη drones θα μπορούσαν να κατακλύσουν την αεράμυνα μικρής εμβέλειας ή να εξουδετερώσουν αποθήκες καυσίμων και κινητά οχήματα C2. Κυβερνοεπιχειρήσεις και παρεμβολές GPS θα συμπλήρωναν μια τέτοια κινητική επίθεση, δημιουργώντας τριβές και καθυστερήσεις στον κύκλο αντίδρασης της συμμαχίας.
Τελικά, η Πιονγιάνγκ θα μπορούσε να διεξαγάγει τη δική της εκδοχή της Επιχείρησης Focus «αντίστροφα», όχι για να εξασφαλίσει αεροπορική κυριαρχία, αλλά για να εμποδίσει τους αντιπάλους της να την επιτύχουν. Αυτό θα επέτρεπε στη Βόρεια Κορέα να πραγματοποιήσει διείσδυση ειδικών δυνάμεων, περιορισμένη τεθωρακισμένη προώθηση γύρω από την DMZ και πυρηνικό εκβιασμό για να αποτρέψει ενισχύσεις.
Μια τέτοια επιχείρηση θα βασιζόταν στην ίδια λογική —τον ιδανικό συνδυασμό σοκ, ταχύτητας και σύγχυσης— που επέδειξε το Ισραήλ στο Σινά και τα Υψίπεδα του Γκολάν.
Αποτροπή blitzkrieg: διδάγματα για τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα
Χρησιμοποιώντας τον Πόλεμο των Έξι Ημερών ως σημείο αναφοράς, οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα μπορούν να εντοπίσουν τρόπους αποτροπής των παραπάνω προκλήσεων από τη Βόρεια Κορέα.
Η νίκη του Ισραήλ το 1967 δεν επιτεύχθηκε αποκλειστικά μέσω της αεροπορικής υπεροχής, αλλά και χάρη στην ανθεκτικότητα του συστήματος επιστράτευσης και την προσαρμοστικότητα των εφεδρικών του δυνάμεων. Αφού εξασφάλισαν την αεροπορική κυριαρχία, οι IDF κινητοποίησαν γρήγορα τις εφεδρείες, σταθεροποίησαν τα βασικά μέτωπα και εκτέλεσαν κρίσιμους ελιγμούς πριν οι αραβικές χώρες συντονιστούν μεταξύ τους.
Αντίστοιχα, η Βόρεια Κορέα ενδέχεται να χρησιμοποιήσει εντατικές επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων στην αρχική φάση του πολέμου για να προκαλέσει χάος στη Νότια Κορέα, αναπαράγοντας την αποδιοργάνωση που βίωσαν οι αντίπαλοι του Ισραήλ το 1967, με επιθέσεις στην ηγεσία, τις μεταφορές και τους κόμβους επικοινωνίας.
Η λύση είναι σαφής.
Αν η Νότια Κορέα καταφέρει να αποτρέψει την εσωτερική παράλυση στις πρώτες 24 έως 48 ώρες του πολέμου, η φιλόδοξη αιφνιδιαστική επίθεση της Βόρειας Κορέας θα αποτύχει σε μεγάλο βαθμό. Επομένως, η Σεούλ θα πρέπει να αντιμετωπίζει την προστασία από ειδικές δυνάμεις, την άμυνα των πόλεων και την ανθεκτικότητα πολιτικών και στρατιωτικών δομών σε επίπεδο ισοδύναμο με την «αεροπορική υπεροχή».
Αυτό σημαίνει διασπορά των C2, ενίσχυση της αστυνομίας και των εφεδρικών δυνάμεων, θωράκιση των επικοινωνιών και διασφάλιση ότι οι τοπικές κυβερνήσεις μπορούν να λειτουργούν πλήρως ακόμη και υπό πυραυλικά πλήγματα και διείσδυση ειδικών δυνάμεων.
Ανεξαρτήτως της έντασης του αρχικού καταιγισμού, το κράτος πρέπει να επιβιώνει, να διατηρεί συνοχή και να προετοιμάζεται για αντενέργειες.
Η πολιτική κληρονομιά του πολέμου του 1967 αποτελεί επίσης σημαντικό δίδαγμα.
Η ταχεία νίκη του Ισραήλ δημιούργησε μακροπρόθεσμα στρατηγικά βάρη: το ζήτημα της κατοχής, τις περιφερειακές αντιδράσεις και τις διαμάχες νομιμοποίησης.
Αποδεικνύει ότι ένας σύντομος και αποφασιστικός πόλεμος μπορεί να προκαλέσει απρόβλεπτες, μακροχρόνιες παρενέργειες.
Εφαρμόζοντας αυτό το μάθημα στην κορεατική χερσόνησο, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να διαθέτουν σαφή εικόνα για το ενδεχόμενο αποτυχίας μιας αιφνιδιαστικής επίθεσης της Βόρειας Κορέας ή ακόμη και για μια αλλαγή καθεστώτος.
Ζητήματα όπως η ασφάλεια των όπλων μαζικής καταστροφής, η πιθανή παρέμβαση της Κίνας, οι προσφυγικές ροές, η ανθρωπιστική σταθεροποίηση και η αναδιάρθρωση της πολιτικής τάξης της Βόρειας Κορέας δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν πρόχειρα.
Το στρατηγικό καθήκον για την Ουάσιγκτον, το Τόκιο και τη Σεούλ είναι να στερήσουν από την Πιονγιάνγκ κάθε ψευδαίσθηση ενός σύντομου πολέμου, όπως τονίζεται στην ανάλυση.
Η αποτροπή πρέπει να βασίζεται στη βεβαιότητα ότι η Βόρεια Κορέα δεν μπορεί να επιτύχει σε 6 ώρες ό,τι πέτυχε το Ισραήλ σε 6 ημέρες. Για να συμβεί αυτό, απαιτείται ενοποίηση των συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας, ανταλλαγή πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο, ενίσχυση της επιβιωσιμότητας των αεροπορικών βάσεων, διασπορά κρίσιμων μέσων και δυνατότητες ταχείας αντεπίθεσης.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να οικοδομήσουν ένα πολιτικό υπόβαθρο ικανό να αντέξει έναν πόλεμο φθοράς —ένα είδος σύγκρουσης που η Βόρεια Κορέα δεν μπορεί να αντέξει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών