Ασφυκτιά ο Τσίπρας λόγω των υπουργών του - Η έξοδος από την κρίση ή τα χάνει όλα

Ότι το πλαίσιο είναι ασφυκτικό για την κυβέρνηση Τσίπρα είναι γνωστό.
Ότι θα παρέμενε ακόμα και σήμερα, δυόμιση χρόνια μετά την πρώτη εκλογή της, εξίσου ασφυκτικό ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο.
Αλλά συνάμα πρόκειται για μια εξαιρετικά προβληματική κατάσταση, για μια κατάσταση εγκλωβισμού.
Το θετικό κλίμα που καλλιεργήθηκε για την κυβέρνηση με την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Emmanuel Macron και με την παρουσία Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη χάθηκε μονομιάς.
Ούτε μια ημέρα δεν πρόλαβε να περάσει από την «αντεπίθεση» της κυβέρνησης.
Εκεί που φαινόταν η ΝΔ να πρέπει να αναπροσαρμοστεί και να αρχίσει να αναζητά ακόμα και πολιτικό αφήγημα, η κυβέρνηση Τσίπρα κατάφερε και πάλι να βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο.
Δεν είναι μόνο το θέμα της Eldorado και των επενδύσεων.
Ούτε μόνο το ζήτημα της πετρελαιοκηλίδας.
Είναι οι χειρισμοί της ίδιας της κυβέρνησης.
Και κυρίως οι χειρισμοί των υπουργών της κυβέρνησης.
Αυτοί είναι που επιτείνουν τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση της κοινής γνώμης για τα κυβερνητικά πεπραγμένα.
Αυτοί είναι που στέλνουν το μήνυμα στους πολίτες ότι δεν θα πρέπει να περιμένουν και πολλά από τη σημερινή κυβέρνηση.
Αυτοί οι ίδιοι είναι που δίνουν τις πλέον κατάλληλες ευκαιρίες στην αντιπολίτευση να κερδίζει τη μάχη των εντυπώσεων.
Και παράλληλα να μπει στην άκρη το όποιο θετικό κυβερνητικό αφήγημα.
Τις περασμένες ημέρες ήταν ο Π. Κουρουμπλής και η καταψήφιση για ιδεολογικούς λόγους από τους ΑΝΕΛ της τροπολογίας του υπ.Δικαιοσύνης.
Από σήμερα μπαίνει στο κάδρο και ο Π. Καμμένος.
Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας δεν μπορεί να προλαβαίνει όλα τα «αυτογκόλ».
Είναι όμως εξίσου προφανές ότι εάν δεν τα αποτρέπει, δεν θα καταφέρει ούτε καν να βάλει σε τροχιά το τελευταίο δυνατό «χαρτί» του που κάνει λόγο για έξοδο από την κρίση τον Αύγουστο του 2018.
Ο πρωθυπουργός πληρώνει τις επιλογές του.
Τόσο σε πρόσωπα όσο και σε δεσμεύσεις.
Οι οποίες τον κυνηγούν ακόμα.
Η τελευταία του δέσμευση για έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια (γιατί επιτροπεία θα υπάρξει για πολλά ακόμα χρόνια) το ερχόμενο καλοκαίρι είναι ιδιαίτερα καθοριστική για το μέλλον του.
Εάν δεν καταφέρει να την τηρήσει, το πολιτικό μέλλον τόσο του ίδιου όσο και του ΣΥΡΙΖΑ προοιωνίζεται δυσοίωνο.
Διότι τυχόν αποτυχία, τυχόν διάψευση θα σημάνει ότι χάνει οριστικά και τους τελευταίους αναποφάσιστους ψηφοφόρους.
Ότι χάνει οριστικά όλους αυτούς που εξακολουθούν να τηρούν στάση αναμονής και που αρνούνται να επιστρέψουν στις παλιές, παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις με το βαρύ παρελθόν τους.
Και σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα είναι μόνο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει την πρώτη θέση από τη ΝΔ που εξακολουθεί παρόλα αυτά να μην πείθει.
Αλλά θα κινδυνεύει να χάσει ακόμα και τη δεύτερη θέση, από το νέο πολιτικό φορέα που πάει να δημιουργηθεί στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Διότι αυτή η «νέα» πολιτική δύναμη είναι και η μόνη που εμφανίζει πραγματική δυναμική.
Αν μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορέσει να ξεκολλήσει από το 15% που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις, τότε αυτό το σενάριο μοιάζει αρκετά πιθανό.

Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr