Aς ελπίσουμε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης των Ελλήνων… να κυριαρχήσει
Ανεξαρτήτως απόψεων και πολιτικών τοποθετήσεων, η περίοδος 1967-1974 υπήρξε η πιο επώδυνη θεσμικά περίοδος της συνταγματικής μας ιστορίας… και πρέπει να μας υπενθυμίζει πάντα την αξία της περιφρούρησης και της διαφύλαξης του θεμελιώδους νόμου της πολιτείας.
Δυστυχώς, δεκαετίες μετά, η ίδια η πολιτεία, σε καιρούς όχι τόσο ταραγμένους, με την Ελλάδα να μην αποτελεί πια τον μεγάλο ασθενή της Ευρώπης, όπως άλλοτε, έρχεται μια εκλεγμένη κυβέρνηση, που αρύεται τη νομιμοποίησή της από το Σύνταγμα, να μετατρέψει τον ύψιστο νόμο της χώρας σε «κουρελόχαρτο»…
Αλλά η εξουσία ανέκαθεν έρεπε προς κατευθύνσεις – εκτροπές κατά το δοκούν και κατά τα θέλω της.
Τρανό παράδειγμα ο σπουδαίος Αθηναίος πολιτικός ανήρ Εφιάλτης… (όχι ο προδότης των Θερμοπυλών)
Καίτοι υπέρμαχος της Δημοκρατίας, κατάφερε το 462 π.Χ. να «περάσει στην εκκλησία του Δήμου νόμο» διά του οποίου αφαιρούσε πολλές εκτελεστικές και δικαστικές αρμοδιότητες από τον Άρειο Πάγο.
Αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων ήταν να χάσει ο Άρειος Πάγος και τα τελευταία μέσα έμμεσης πολιτικής επιρροής, όπως την καταδίκη φιλόδοξων αρχόντων μετά το τέλος της θητείας τους και τον αποκλεισμό τους από τον Άρειο Πάγο.
Έτσι ο Άρειος Πάγος απώλεσε το ρόλο του ως υπέρτατης αρχής και φύλακα του αθηναϊκού πολιτεύματος.
Το πολίτευμα της Αθήνας έκανε ακόμα ένα σημαντικό βήμα προς τον αποδημοκρατισμό, αφού εχάθη το balance of power.
Όταν επέστρεψε ο Κίμων προσπάθησε να αναστρέψει το νόμο, πέτυχε όμως λόγω του φιάσκου της Μεσσηνίας μόνο να εξοστρακισθεί.
Και επικράτησαν τελικά οι μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη, αλλά ο ίδιος δολοφονήθηκε λίγο αργότερα και τον ηγετικό ρόλο του στη δημοκρατική παράταξη της Αθήνας ανέλαβε ο Περικλής.
Περί συνταγματικότητας
Περί συνταγματικότητας ή μη του νομοσχεδίου που αφορά τη θεσμοθέτηση των λεγόμενων «μη κρατικών πανεπιστημίων» (κυβερνητικός ευφημισμός για τη λέξη ιδιωτικός), δεν μπορούμε να πούμε πολλά.
Πέρα από τους εγκάθετους συνηγορούντες που ανήκουν στο «στρατόπεδο» του κυρίου Πιερρακάκη, είναι ξεκάθαρο και στον πλέον αδαή πως το Άρθρο 16 είναι εκ των πλέον σκληρών του Συντάγματος και πως αν είχαμε μια ευνομούμενη πολιτεία ο νόμος των μη κρατικών πανεπιστημίων θα είχε εξαϋλωθεί εν τη γενέσει του.
Ξέρουμε οι περισσότεροι ότι το Ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει ΡΗΤΑ τη σύσταση σχολών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από ιδιώτες, διάταξη που δεν έχει αναθεωρηθεί μέχρι σήμερα παρά το γεγονός ότι το ενδεχόμενο αυτό μπαίνει συχνά-πυκνά στη δημόσια συζήτηση…
Η προσήλωση στη γραμματική και την πρωτοτυπική ερμηνεία των διατάξεων του άρθρου 16 που απαγορεύουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κάθε μορφής -προσήλωση την οποία δείχνει μέχρι σήμερα και το Συμβούλιο της Επικρατείας- δεν είναι, λοιπόν, ούτε απαρχαιωμένη ούτε αντιδημοκρατική.
Η κυβέρνηση δείχνει το πρόσωπό της.
Μοχλεύοντας διάφορες απόψεις, εργαλειοποιεί τόσο το εθνικό όσο και το ευρωπαϊκό δίκαιο, προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένα, υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων
Έτσι, όταν τελειώσουν τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης, που ξοδεύονται αλόγιστα σε λάθος προτεραιότητες, όταν σύντομα η χώρα αρχίσει να αποπληρώνει τα μνημονιακά δάνεια, αυτό που θα μείνει είναι μία μη παραγωγική οικονομία, ένα βαθιά συντηρητικό και αναποτελεσματικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης, ένα διευρυμένο χάσμα φτωχών και πλουσίων, ένα δημόσιο σύστημα υγείας ιδιωτικοποιημένο και μια ανώτατη εκπαίδευση απαξιωμένη…
Το χειρότερο όμως είναι πως η κυβέρνηση θα έχει καταστήσει το ελληνικό κράτος δικαίου σε αποδρομή, μια δημοκρατία χωρίς θεσμικά αντίβαρα, χωρίς νομικές αντισταθμίσεις, γεγονός πρωτοφανές για την ευρωπαϊκή και, κυρίως, την ελληνική νομική παράδοση.
Ευθύνες, βεβαίως, έχει και η ομφαλοσκοπική αντιπολίτευση ενός άρτι αφιχθέντος νάρκισσου που έχει αφήσει τη χώρα έρμαιο…
Aς ελπίσουμε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης των Ελλήνων να κυριαρχήσει.
Υπάρχει και το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος. «Η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος 1975 (άρθρο 120 παρ. 4) ορίζει: “Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία» – ή είναι και αυτό προς αναθεώρηση;
Ν.Σ.
www.bankingnews.gr
Δυστυχώς, δεκαετίες μετά, η ίδια η πολιτεία, σε καιρούς όχι τόσο ταραγμένους, με την Ελλάδα να μην αποτελεί πια τον μεγάλο ασθενή της Ευρώπης, όπως άλλοτε, έρχεται μια εκλεγμένη κυβέρνηση, που αρύεται τη νομιμοποίησή της από το Σύνταγμα, να μετατρέψει τον ύψιστο νόμο της χώρας σε «κουρελόχαρτο»…
Αλλά η εξουσία ανέκαθεν έρεπε προς κατευθύνσεις – εκτροπές κατά το δοκούν και κατά τα θέλω της.
Τρανό παράδειγμα ο σπουδαίος Αθηναίος πολιτικός ανήρ Εφιάλτης… (όχι ο προδότης των Θερμοπυλών)
Καίτοι υπέρμαχος της Δημοκρατίας, κατάφερε το 462 π.Χ. να «περάσει στην εκκλησία του Δήμου νόμο» διά του οποίου αφαιρούσε πολλές εκτελεστικές και δικαστικές αρμοδιότητες από τον Άρειο Πάγο.
Αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων ήταν να χάσει ο Άρειος Πάγος και τα τελευταία μέσα έμμεσης πολιτικής επιρροής, όπως την καταδίκη φιλόδοξων αρχόντων μετά το τέλος της θητείας τους και τον αποκλεισμό τους από τον Άρειο Πάγο.
Έτσι ο Άρειος Πάγος απώλεσε το ρόλο του ως υπέρτατης αρχής και φύλακα του αθηναϊκού πολιτεύματος.
Το πολίτευμα της Αθήνας έκανε ακόμα ένα σημαντικό βήμα προς τον αποδημοκρατισμό, αφού εχάθη το balance of power.
Όταν επέστρεψε ο Κίμων προσπάθησε να αναστρέψει το νόμο, πέτυχε όμως λόγω του φιάσκου της Μεσσηνίας μόνο να εξοστρακισθεί.
Και επικράτησαν τελικά οι μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη, αλλά ο ίδιος δολοφονήθηκε λίγο αργότερα και τον ηγετικό ρόλο του στη δημοκρατική παράταξη της Αθήνας ανέλαβε ο Περικλής.
Περί συνταγματικότητας
Περί συνταγματικότητας ή μη του νομοσχεδίου που αφορά τη θεσμοθέτηση των λεγόμενων «μη κρατικών πανεπιστημίων» (κυβερνητικός ευφημισμός για τη λέξη ιδιωτικός), δεν μπορούμε να πούμε πολλά.
Πέρα από τους εγκάθετους συνηγορούντες που ανήκουν στο «στρατόπεδο» του κυρίου Πιερρακάκη, είναι ξεκάθαρο και στον πλέον αδαή πως το Άρθρο 16 είναι εκ των πλέον σκληρών του Συντάγματος και πως αν είχαμε μια ευνομούμενη πολιτεία ο νόμος των μη κρατικών πανεπιστημίων θα είχε εξαϋλωθεί εν τη γενέσει του.
Ξέρουμε οι περισσότεροι ότι το Ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει ΡΗΤΑ τη σύσταση σχολών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από ιδιώτες, διάταξη που δεν έχει αναθεωρηθεί μέχρι σήμερα παρά το γεγονός ότι το ενδεχόμενο αυτό μπαίνει συχνά-πυκνά στη δημόσια συζήτηση…
Η προσήλωση στη γραμματική και την πρωτοτυπική ερμηνεία των διατάξεων του άρθρου 16 που απαγορεύουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κάθε μορφής -προσήλωση την οποία δείχνει μέχρι σήμερα και το Συμβούλιο της Επικρατείας- δεν είναι, λοιπόν, ούτε απαρχαιωμένη ούτε αντιδημοκρατική.
Η κυβέρνηση δείχνει το πρόσωπό της.
Μοχλεύοντας διάφορες απόψεις, εργαλειοποιεί τόσο το εθνικό όσο και το ευρωπαϊκό δίκαιο, προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένα, υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων
Έτσι, όταν τελειώσουν τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης, που ξοδεύονται αλόγιστα σε λάθος προτεραιότητες, όταν σύντομα η χώρα αρχίσει να αποπληρώνει τα μνημονιακά δάνεια, αυτό που θα μείνει είναι μία μη παραγωγική οικονομία, ένα βαθιά συντηρητικό και αναποτελεσματικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης, ένα διευρυμένο χάσμα φτωχών και πλουσίων, ένα δημόσιο σύστημα υγείας ιδιωτικοποιημένο και μια ανώτατη εκπαίδευση απαξιωμένη…
Το χειρότερο όμως είναι πως η κυβέρνηση θα έχει καταστήσει το ελληνικό κράτος δικαίου σε αποδρομή, μια δημοκρατία χωρίς θεσμικά αντίβαρα, χωρίς νομικές αντισταθμίσεις, γεγονός πρωτοφανές για την ευρωπαϊκή και, κυρίως, την ελληνική νομική παράδοση.
Ευθύνες, βεβαίως, έχει και η ομφαλοσκοπική αντιπολίτευση ενός άρτι αφιχθέντος νάρκισσου που έχει αφήσει τη χώρα έρμαιο…
Aς ελπίσουμε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης των Ελλήνων να κυριαρχήσει.
Υπάρχει και το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος. «Η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος 1975 (άρθρο 120 παρ. 4) ορίζει: “Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία» – ή είναι και αυτό προς αναθεώρηση;
Ν.Σ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών