Οι ανατιμήσεις στην αγορά σε προϊόντα και υπηρεσίες και η ανεξέλεγκτη ακρίβεια θα μπορούσε να παρομοιαστεί με την εποχή της πανούκλα για τους ασφαλιστές. Ο λόγος; Γιατί αποδυναμώνουν την τσέπη των πολιτών και των πελατών του μια και τα λεφτά που θα μπορούσαν να αποταμιεύσουν -να αποταμιεύσουν θα πηγαίνουν στις τσέπες άλλων και λίγων.
Ο Ελληνας από το περίσσευμα του δίνει για να ασφαλιστεί, αν δεν υπάρχει υποχρεωτικότητα ότι και να πούμε και χωρίς την παροχή φορολογικών κινήτρων, προτιμά να μένει ανασφάλιστος και να κινδυνεύει. Δεν πείθει ο θεσμός τόσο ούτε οι συνθήκες που ζει. Η ανασφάλεια που υπάρχει στην οικονομία δεν θα τον οδηγήσει απαραίτητα στο να αναζητήσει ασφαλιστικές καλύψεις. Είναι παράλογο να σκέφτεται ότι τα λεφτά που θα επενδύσει κινδυνεύουν να πάνε σε χέρια άλλων; ή να σκέφτεται ότι κάποιος νόμος θα ξεπηδήσει από το πουθενά και οι προσπάθειες του θα εξανεμιστούν;
Πώς μπορούν να πείσουν αυτόν τον Έλληνα επιχειρηματία ή καταναλωτή, οι ασφαλιστές;
Τα 2/3 των επιχειρήσεων δεν είναι ασφαλισμένα. Στην εστίαση 8 στις δέκα επιχειρήσεις επί κορωνοϊού παρουσίασαν μείωση του κύκλου εργασιών. Απώλεια τεράστια εισοδήματος υπέστησαν όχι μόνο οι επιχειρήσεις που δούλευαν αλλά και εκείνες οι επιχειρήσεις που ανέστειλαν την λειτουργία ή υπολειτουργούσαν. Μικρές επιχειρήσεις που διέθεταν μικρής κλίμακας κεφάλαια για επενδύσεις από ίδια κεφάλαια αναλώθηκαν για την απορρόφηση των επιπτώσεων της υγειονομικής κρίσης παρά τα μέτρα που ελήφθησαν για την στήριξη τους. Μεγάλο μέρος των μέτρων σχεδιάστηκαν για να ενισχύουν άμεσα ή έμμεσα την ρευστότητα των επιχειρήσεων άλλωστε ήταν μη επαρκή για την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων των επιχειρήσεων εστίασης με αποτέλεσμα οι υποχρεώσεις να συσσωρευτούν για το άμεσο μέλλον.
Ο ορισμός της κανονικότητας είναι στρεβλός
Η επιστροφή στην κανονικότητα ήρθε ωστόσο με αυξήσεις προϊόντων που είχαν σχεδιαστεί να γίνουν από την άνοιξη λόγω αλλαγής μοντέλων της εφοδιαστικής αλυσίδας και όχι μόνο αλλά και με αυξήσεις, όπως είναι η αύξηση της τιμής της ενέργειας -του ρεύματος.
Σήμερα οι επιχειρήσεις λειτουργούν με αυξημένο κόστος, δυσανάλογο των συναδέλφων τους στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια, και χωρίς σοβαρά φορολογικά κίνητρα.Με υποχρεώσεις που συντηρούνται που αυξάνουν το κόστος λειτουργίας και συντηρούνται από την παραμονή των πρωτοκόλλων υγείας -άκρως παράλογων σε ορισμένες περιπτώσεις. Περαιτέρω ο κλάδος εστίασης έχει να επωμιστεί και ένα ακόμα κόστος λειτουργίας -θα μπορούσε να το πει κανείς κρυφό κόστος λειτουργίας και αυτό είναι το κόστος από τις καταγγελίες των συν πολιτών μας για μη συμμόρφωση με τα μέτρα, αφού ο νόμος το επιτρέπει.
Οι επιχειρήσεις στην εστίαση είναι εκτεθειμένες σήμερα σε κινδύνους περιουσίας, λόγω της αύξησης των φυσικών καταστροφών, σε κινδύνους ανάκλησης προϊόντων, σε κινδύνους πιστώσεων, σε οικονομική δυσπραγία, σε κινδύνους αστικής ευθύνης, σε κινδύνους που απορρέουν από τις μεταφορές χρημάτων, σε κινδύνους διακοπής εργασιών.
Μεγάλες ρουφήχτρες καταβροχθίζουν τα χρήματα των επιχειρήσεων
Ο κλάδος ασφαλειών και οι ασφαλιστές προειδοποιούν για τους κινδύνους.
Σε ποιους όμως πρέπει πρώτα να απευθυνθούν στους, πολίτες, στους επιχειρηματίες ή στους πολιτικούς μας;
Ελενα Ερμείδου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών