Ύστερα από σχεδόν τρεις ολόκληρες δεκαετίες η Αρμάνι Μιλάνο «φωνάζει» βροντερό παρών στο Final Four της Εuroleague και μετά τις ένδοξες στιγμές επί εποχής Ντίνο Μενέγκιν, Μάικ Ντ' Αντόνι και Μπομπ ΜακΑντού, ελπίζει να βρεθεί στην κορυφή της Ευρώπης. Εκτός από αυτή την αποστολή οι Μιλανέζοι έχουν παράλληλα την «υποχρέωση» να πάρουν την «σκυτάλη» από την Σιένα και να κρατήσουν ψηλά τη σημαία του ιταλικού μπάσκετ.
Οι επενδύσεις και η υπομονή που έκανε τα τελευταία χρόνια ο Τζόρτζιο Αρμάνι είδε επιτέλους να πιάνουν… τόπο και να πετυχαίνει τον πρωταρχικό στόχο που είχε όταν ανέλαβε τα ηνία του συλλόγου. Μία επιτυχία που «ζωήρεψε» τους οπαδούς του συλλόγου και «ζωντάνεψε» το ιταλικό μπάσκετ μετά την χρεοκοπία της Μοντεπάσκι Σιένα.
Σιένα: Από την αφάνεια στην πρώτη γραμμή των τίτλων
Η Mens Sana, όπως ήταν το αρχικό της όνομα, μέχρι το 2000 δεν είχε καταφέρει να κατακτήσει κανέναν εγχώριο τίτλο και βρισκόταν ανάμεσα στις μικρομεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος, παλεύοντας για την παραμονή της στην μεγάλη κατηγορία. Αυτό που έχει να θυμάται μόνο είναι οι δύο συμμετοχές της στην διοργάνωση της FIBA, στο Κύπελλο Κόρατς. Όλα όμως άλλαξαν το καλοκαίρι του 2000.
Με τον ερχομό της νέας χιλιετίας ήρθε και η μεγάλη οικονομική ενίσχυση από την ιταλική τράπεζα, Banca Monte dei Paschi di Siena, όπου έγινε ο κύριος χορηγός της και μετονομάστηκε ο σύλλογος σε Μοντεπάσκι Σιένα. Η μικρή πόλη των μόλις 50.000 κατοίκων βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο και έγινε η... πρωτεύουσα του ιταλικού μπάσκετ, με τις μεγάλες «τσέπες» να προσελκύουν διάφορους επενδυτές και ηχηρά ονόματα του αθλήματος.
Από την πρώτη κιόλας σεζόν αγωνίστηκε στην SuproLeague της FIBA, ενώ τα επόμενα χρόνια καθιερώθηκε ως μόνιμο στέλεχος της Εuroleague. Τα αστέρια πήγαιναν και έρχονταν στην ομάδα και πλέον είχε εξελιχθεί ως την νέα μεγάλη ιταλική δύναμη, δίχως να έχει αντίπαλο εντός συνόρων και κατακτώντας το ένα πρωτάθλημα πίσω από το άλλο.
Στην Εuroleague κατάφερε να προκριθεί τέσσερις φορές στο Final Four, δίχως να μπορέσει να φτάσει σε καμία περίπτωση ως τον μεγάλο τελικό. Τελευταία παρουσία της ήταν πριν από δέκα χρόνια ακριβώς, όπου έμελλε να είναι και η τελευταία συμμετοχή ιταλικής ομάδας μέχρι σήμερα. Σε εκείνο το Final Four της Βαρκελώνης δεν ξεπέρασε το εμπόδιο του Παναθηναϊκού, με τους τότε πρωταθλητές Ευρώπης να επικρατούν με 77-69. H ομάδα του Σιμεόνε Πιανιτζάνι, διέθετε στο ρόστερ τον Μπο ΜακΚάλεμπ, τον Νίκο Ζήση, τον Μάρκο Γιάριτς και τον Ντέιβιντ Μος.
Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός συνήθως, και αυτό αποδείχθηκε και στην περίπτωση της Σιένα, όπου παρά την αψεγάδιαστη βιτρίνα της, οι οικονομικές ατασθαλίες εμφανίζονταν σιγά σιγά και τον Δεκέμβριο του 2013 η κατάσταση οδηγήθηκε στα άκρα. Η ΣΔΟΕ εισέβαλε στα γραφεία υψηλών στελεχών, όπως και στου προέδρου του συλλόγου, Φερντινάντο Μινούτσι, κάνοντας… φύλλο και φτερό τα πάντα και ενάμισι χρόνο αργότερα προχώρησαν στην σύλληψή τους για φοροδιαφυγή άνω των 90 εκατομμυρίων ευρώ. Παράλληλα όλο αυτό το διάστημα και η ιταλική τράπεζα αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα. Τα χρέη άγγιζαν πλέον το ποσό των 5.4 εκατομμυρίων ευρώ για τον σύλλογο, ο κεντρικός χορηγός της ομάδας αποχώρησε και η τελευταία πράξη ήταν ο υποβιβασμός στην Serie B. Το κερασάκι στην... τούρτα μπήκε το 2017, όταν η ιταλική ομοσπονδία αποφάσισε να στερήσει από την Σιένα τα δύο πρωταθλήματα που είχε κατακτήσει τις περιόδους 2011-12 και 2012-13 αντίστοιχα.
Μιλάνο: Η άφιξη του Τζόρτζιο Αρμάνι και η υπομονή στην επένδυση
Οι ένδοξες στιγμές της Αρμάνι Μιλάνο ή της τότε Τρέισερ Μιλάνο στην δεκαετία του 1980 είχαν… εξαφανιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στον σύλλογο και το 2008 ο Τζόρτζιο Αρμάνι αποφάσισε να γίνει το απόλυτο αφεντικό και να την επαναφέρει στις μεγάλες εποχές. Ο γνωστός σχεδιαστής μόδας και επιχειρηματίας θέλησε να δημιουργήσει την ομάδα που θα κοιτούσε… στα μάτια την Σιένα και θα υπήρχε ένας υπολογίσιμος αντίπαλος στην Ιταλία.
Η έννοια του δεν ήταν μόνο τα «σκήπτρα» στο ιταλικό πρωτάθλημα αλλά και η διάκριση στο ευρωπαϊκό στερέωμα και πιο συγκεκριμένα στην επιστροφή του συλλόγου σε Final Four της Εuroleague. H Aρμάνι Μιλάνο έφτανε μέχρι τα προημιτελικά της Εuroleague αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για τον πρόεδρο του συλλόγου.
Η επένδυσή του μέχρι το καλοκαίρι του 2018 υπολογιζόταν περίπου στα 200 εκατομμύρια ευρώ και οι Μιλανέζοι είχαν σταθερό μπάτζετ κάθε χρόνο περίπου στα 20 - 25 εκατομμύρια ευρώ. Η υπομονή άρχιζε να εξαντλείται για τον Τζόρτζιο Αρμάνι, νιώθοντας ότι «πετούσε» χρήματα, όμως το 2019 πήρε την απόφαση να δώσει τα… κλειδιά της ομάδας εξ' ολοκλήρου στον Ετόρε Μεσίνα και να παραχωρήσει την θέση του general manager στον πολύπειρο, από την μεγάλη θητεία του στον Ολυμπιακό, Χρήστο Σταυρόπουλο.
Η πρώτη σεζόν με τους δύο κυρίους στο «τιμόνι» και την άφιξη παικτών αναγνωρισμένης αξίας (Σέρχιο Ροντρίγκεθ) δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, δείχνοντας να μην έχουν βρει την κατάλληλη «φόρμουλα» μέσα στο παρκέ, όμως η πανδημία τους... γλίτωσε. Το πρώτο ανεπιτυχές δείγμα δεν τους αποθάρρυνε αλλά αντιθέτως τους πείσμωσε και «τρέλαναν» την Ευρώπη με τις μεταγραφές του καλοκαιριού (Χάινς, Ντιλέινι, Ντατόμε, Σιλντς και Πάντερ). Το μπάτζετ του συλλόγου ήταν ένα από τα μεγαλύτερα που υπήρχαν την φετινή σεζόν (25 εκατ. ευρώ).
Μετά τον «σκόπελο» που πέρασαν από την Μπάγερν Μονάχου στα πλέι οφ (3-2 νίκες) ο Τζόρτζιο Αρμάνι νιώθει δικαιωμένος για την υπομονή του όλα αυτά τα χρόνια και πλέον βρίσκεται δύο νίκες μακριά από τον πολυπόθητο τίτλο, έπειτα από 33 ολόκληρα χρόνια.
Ο Ετόρε Μεσίνα και οι παίκτες του έχουν την ευκαιρία να αφήσουν την δική τους... ιστορία στον σύλλογο και να πάρουν την «σκυτάλη» από την «παρέα» των Μπομπ ΜακΑντού, Μάικ Ντ' Αντόνι, Ντίνο Μενεγκίν και Ρικάρντο Πίτις.
Νίκος Τσώτας
Σχόλια αναγνωστών