Η επιβράδυνση είναι πιο πιθανή από ό,τι η νέα κρίση στις τράπεζες, αλλά ο κλάδος είναι εκτεθειμένος, υποστηρίζει ο Martin Wolf
Την εκτίμηση ότι οι τράπεζες παραμένουν ο πιο αδύναμος κρίκος της οικονομικής αλυσίδας διατυπώνει ο έγκριτος συντάκτης των Financial Times, Martin Wolf, σε νέο κείμενό του.
Ειδικότερα σημειώνει ότι οι τράπεζες παραμένουν ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας, με τον τραπεζικό κλάδο να είναι εύθραυστος από μόνος του και να δημιουργεί «ευαισθησία» και σε όσους βρίσκονται γύρω από αυτόν.
Μεταξύ της 4ης Ιανουαρίου και της 15ης Φεβρουαρίου 2016, ο S&P 500 υποχώρησε κατά 7,5%, ενώ ο τραπεζικός δείκτης κατά 16,1%.
Την ίδια περίοδο, σημειώνει ο Wolf, ο FTSE Eurofirst 300 κατέγραψε απώλειες 9,5%, ενώ ο τραπεζικός δείκτης 19,5%.
Η πτώση των τραπεζικών μετοχών στην Ευρώπη ήταν κάπως μεγαλύτερη από ό,τι η πτώση των τραπεζικών μετοχών στις ΗΠΑ, αναφέρει ακόμα ο συντάκτης, επισημαίνοντας πως οι ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές δεν κατάφεραν να ανακτήσουν τις τεράστιες απώλειες που σημείωσαν στο ξέσπασμα της κρίσης την περίοδο 2007-2009.
Στις 15 Φεβρουαρίου ο S&P 500 βρισκόταν 23% υψηλότερα από ό,τι στις 2 Ιουλίου 2007, όμως οι αμερικανικές τραπεζικές μετοχές βρισκόταν ακόμα 51% χαμηλότερα από ό,τι τότε.
Αντίστοιχα ο FTSE Eurofirst βρισκόταν τον Φεβρουάριο του 2016 21% χαμηλότερα από ό,τι τον Ιούλιο του 2007, κάτι που σύμφωνα με τον Wolf απηχεί την ασθενή ανάκαμψη της Ευρώπης, όμως οι ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές βρίσκοντας 71% χαμηλότερα!
Στην ευρωπαϊκή περίπτωση, γράφει στη συνέχεια, μία πτώση 40% στην αξία των τραπεζικών μετοχών θα τις οδηγούσε στα ίδια επίπεδα με τα χαμηλά του 2009.
Οπότε, διερωτάται ο Wolf, τι ακριβώς συμβαίνει με τις τραπεζικές μετοχές;
Μια απάντηση ίσως είναι ότι οι επενδυτές αντιλήφθηκαν ότι οι καθοδικοί κίνδυνοι είναι περισσότεροι από τις ανοδικές πιθανότητες.
Την πτώση στις τραπεζικές μετοχές θα μπορούσε να έχει πυροδοτήσει και μια σειρά από ανησυχίες: κάποιος επενδυτής ανησυχεί για την επιβράδυνση του αμερικανικού ΑΕΠ, κάποιος για την επιβράδυνση στην Κίνα, ενώ ένας τρίτος ανησυχεί για το ενδεχόμενο νέας κρίσης στην Ευρωζώνη ή προβλήματα ρευστότητας στα κρατικά επενδυτικά ταμεία.
Ακόμα και οι γεωπολιτικές ανησυχίες θα μπορούσαν να έχουν πυροδοτήσει το καθοδικό ράλι.
Ο Wolf σημειώνει πως οι ανεπτυγμένες οικονομίες δεν έχουν ανακάμψει ακόμα από τη χρηματοπιστωτική κρίση και την επακόλουθη κρίση στην Ευρωζώνη, με τα επιτόκια των κεντρικών τραπεζών να παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Αυτή η σειρά από ανησυχίες, και ιδιαίτερα οι συνεχιζόμενες αποπληθωριστικές πιέσεις, «φωτίζουν άβολα» την κατάσταση των τραπεζών.
Η έκθεση των τραπεζών στις οικονομίες είναι πολύ υψηλή.
Αν οι οικονομίες είναι «άρρωστες», τότε το να αρρωστήσουν περισσότερο και οι τράπεζες είναι πολύ πιθανό.
Ακόμα χειρότερα, όσο πιο άρρωστες είναι οι τράπεζες, τόσο πιο άρρωστες είναι οι οικονομίες.
Οι τράπεζες εκτίθενται σχεδόν στα πάντα, με τις κακές συνθήκες στις αγορές να υπονομεύουν τις αποδόσεις των τραπεζικών μετοχών.
Οι ανησυχίες για τις τράπεζες εμφανίζονται τώρα όχι στις τιμές των μετοχών τους, αλλά και στις τιμές των μετατρέψιμων ομολογιών τους (Cocos).
Η κατάρρευση των τιμών των Cocos από έναν αριθμό τραπεζών μπορεί να θεωρηθεί είτε ως απόδειξη ότι λειτουργούν είτε ως πιθανή αρχή ενός σπιράλ θανάτου, τονίζει ο Wolf.
Παράλληλα διερωτάται: Γιατί οι τράπεζες είναι τόσο εύθραυστες ακόμα και μετά την περίφημη ρύθμισή του τραπεζικού κλάδου;
Μια απάντηση είναι ότι παραμένουν πολύ εκτεθειμένες, ενώ μια άλλη απάντηση είναι ότι οι τράπεζες εκτίθενται σχεδόν στα πάντα.
Η απειλή του αποπληθωρισμού αυξάνει την πιθανότητα των αρνητικών επιτοκίων στις καταθέσεις.
Η επίδραση των αρνητικών επιτοκίων είναι όχι μόνο αβέβαιη, αλλά και ανησυχητική.
Ακόμα ένα ζήτημα είναι οι νέοι κανόνες για την εξυγίανση των τραπεζών, οι οποίες απειλούν τους καταθέτες με αναγκαστικές μετατροπές σε μετοχικό κεφάλαιο.
Για τους μετόχους, αυτό θα σήμαινε διάλυση και για τους πιστωτές, θα μπορούσε να σημαίνει μη αναμενόμενες ζημίες, σημειώνει ο Wolf.
Η παγκόσμια οικονομία δεν οδεύει απαραίτητα προς μια νέα κρίση, αλλά το πιθανότερο είναι ότι οδεύει προς μια νέα επιβράδυνση - και οι κίνδυνοι αφθονούν.
Επιπλέον, οι εν λόγω κίνδυνοι είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσουν τις τράπεζες, ιδιαίτερα εκείνες τις τράπεζες που εξαρτώνται από την Ευρώπη.
Οι αποδυναμωμένες τράπεζες θα πλήξουν με τη σειρά τους τις οικονομίες.
Οι ασκούντες την πολιτική πρέπει να έχουν επίγνωση των καθοδικών κινδύνων και να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τους αποφύγουν.
Ένα πράγμα παραμένει σαφές: οι τράπεζες εξακολουθούν να είναι οι αδύναμοι κρίκοι της παγκόσμιας οικονομικής αλυσίδας, καταλήγει ο Wolf στο κείμενό του, προσθέτοντας πως: Οι άνθρωποι ανησυχούν για την υγεία αυτών των τεράστια εκτεθειμένων, εξαιρετικά πολύπλοκων και αδιαφανών μεγαθηρίων και έχουν αδιαμφισβήτητα κάθε λόγο για αυτό.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα σημειώνει ότι οι τράπεζες παραμένουν ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας, με τον τραπεζικό κλάδο να είναι εύθραυστος από μόνος του και να δημιουργεί «ευαισθησία» και σε όσους βρίσκονται γύρω από αυτόν.
Μεταξύ της 4ης Ιανουαρίου και της 15ης Φεβρουαρίου 2016, ο S&P 500 υποχώρησε κατά 7,5%, ενώ ο τραπεζικός δείκτης κατά 16,1%.
Την ίδια περίοδο, σημειώνει ο Wolf, ο FTSE Eurofirst 300 κατέγραψε απώλειες 9,5%, ενώ ο τραπεζικός δείκτης 19,5%.
Η πτώση των τραπεζικών μετοχών στην Ευρώπη ήταν κάπως μεγαλύτερη από ό,τι η πτώση των τραπεζικών μετοχών στις ΗΠΑ, αναφέρει ακόμα ο συντάκτης, επισημαίνοντας πως οι ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές δεν κατάφεραν να ανακτήσουν τις τεράστιες απώλειες που σημείωσαν στο ξέσπασμα της κρίσης την περίοδο 2007-2009.
Στις 15 Φεβρουαρίου ο S&P 500 βρισκόταν 23% υψηλότερα από ό,τι στις 2 Ιουλίου 2007, όμως οι αμερικανικές τραπεζικές μετοχές βρισκόταν ακόμα 51% χαμηλότερα από ό,τι τότε.
Αντίστοιχα ο FTSE Eurofirst βρισκόταν τον Φεβρουάριο του 2016 21% χαμηλότερα από ό,τι τον Ιούλιο του 2007, κάτι που σύμφωνα με τον Wolf απηχεί την ασθενή ανάκαμψη της Ευρώπης, όμως οι ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές βρίσκοντας 71% χαμηλότερα!
Στην ευρωπαϊκή περίπτωση, γράφει στη συνέχεια, μία πτώση 40% στην αξία των τραπεζικών μετοχών θα τις οδηγούσε στα ίδια επίπεδα με τα χαμηλά του 2009.
Οπότε, διερωτάται ο Wolf, τι ακριβώς συμβαίνει με τις τραπεζικές μετοχές;
Μια απάντηση ίσως είναι ότι οι επενδυτές αντιλήφθηκαν ότι οι καθοδικοί κίνδυνοι είναι περισσότεροι από τις ανοδικές πιθανότητες.
Την πτώση στις τραπεζικές μετοχές θα μπορούσε να έχει πυροδοτήσει και μια σειρά από ανησυχίες: κάποιος επενδυτής ανησυχεί για την επιβράδυνση του αμερικανικού ΑΕΠ, κάποιος για την επιβράδυνση στην Κίνα, ενώ ένας τρίτος ανησυχεί για το ενδεχόμενο νέας κρίσης στην Ευρωζώνη ή προβλήματα ρευστότητας στα κρατικά επενδυτικά ταμεία.
Ακόμα και οι γεωπολιτικές ανησυχίες θα μπορούσαν να έχουν πυροδοτήσει το καθοδικό ράλι.
Ο Wolf σημειώνει πως οι ανεπτυγμένες οικονομίες δεν έχουν ανακάμψει ακόμα από τη χρηματοπιστωτική κρίση και την επακόλουθη κρίση στην Ευρωζώνη, με τα επιτόκια των κεντρικών τραπεζών να παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Αυτή η σειρά από ανησυχίες, και ιδιαίτερα οι συνεχιζόμενες αποπληθωριστικές πιέσεις, «φωτίζουν άβολα» την κατάσταση των τραπεζών.
Η έκθεση των τραπεζών στις οικονομίες είναι πολύ υψηλή.
Αν οι οικονομίες είναι «άρρωστες», τότε το να αρρωστήσουν περισσότερο και οι τράπεζες είναι πολύ πιθανό.
Ακόμα χειρότερα, όσο πιο άρρωστες είναι οι τράπεζες, τόσο πιο άρρωστες είναι οι οικονομίες.
Οι τράπεζες εκτίθενται σχεδόν στα πάντα, με τις κακές συνθήκες στις αγορές να υπονομεύουν τις αποδόσεις των τραπεζικών μετοχών.
Οι ανησυχίες για τις τράπεζες εμφανίζονται τώρα όχι στις τιμές των μετοχών τους, αλλά και στις τιμές των μετατρέψιμων ομολογιών τους (Cocos).
Η κατάρρευση των τιμών των Cocos από έναν αριθμό τραπεζών μπορεί να θεωρηθεί είτε ως απόδειξη ότι λειτουργούν είτε ως πιθανή αρχή ενός σπιράλ θανάτου, τονίζει ο Wolf.
Παράλληλα διερωτάται: Γιατί οι τράπεζες είναι τόσο εύθραυστες ακόμα και μετά την περίφημη ρύθμισή του τραπεζικού κλάδου;
Μια απάντηση είναι ότι παραμένουν πολύ εκτεθειμένες, ενώ μια άλλη απάντηση είναι ότι οι τράπεζες εκτίθενται σχεδόν στα πάντα.
Η απειλή του αποπληθωρισμού αυξάνει την πιθανότητα των αρνητικών επιτοκίων στις καταθέσεις.
Η επίδραση των αρνητικών επιτοκίων είναι όχι μόνο αβέβαιη, αλλά και ανησυχητική.
Ακόμα ένα ζήτημα είναι οι νέοι κανόνες για την εξυγίανση των τραπεζών, οι οποίες απειλούν τους καταθέτες με αναγκαστικές μετατροπές σε μετοχικό κεφάλαιο.
Για τους μετόχους, αυτό θα σήμαινε διάλυση και για τους πιστωτές, θα μπορούσε να σημαίνει μη αναμενόμενες ζημίες, σημειώνει ο Wolf.
Η παγκόσμια οικονομία δεν οδεύει απαραίτητα προς μια νέα κρίση, αλλά το πιθανότερο είναι ότι οδεύει προς μια νέα επιβράδυνση - και οι κίνδυνοι αφθονούν.
Επιπλέον, οι εν λόγω κίνδυνοι είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσουν τις τράπεζες, ιδιαίτερα εκείνες τις τράπεζες που εξαρτώνται από την Ευρώπη.
Οι αποδυναμωμένες τράπεζες θα πλήξουν με τη σειρά τους τις οικονομίες.
Οι ασκούντες την πολιτική πρέπει να έχουν επίγνωση των καθοδικών κινδύνων και να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τους αποφύγουν.
Ένα πράγμα παραμένει σαφές: οι τράπεζες εξακολουθούν να είναι οι αδύναμοι κρίκοι της παγκόσμιας οικονομικής αλυσίδας, καταλήγει ο Wolf στο κείμενό του, προσθέτοντας πως: Οι άνθρωποι ανησυχούν για την υγεία αυτών των τεράστια εκτεθειμένων, εξαιρετικά πολύπλοκων και αδιαφανών μεγαθηρίων και έχουν αδιαμφισβήτητα κάθε λόγο για αυτό.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών