Ανησυχίες για το μέλλον του μεγαλύτερου χρηματοπιστωτικού κέντρου της Ευρώπης
Ένα ισχυρό City είναι ζωτικής σημασίας για τη μετά Brexit Βρετανία, με πολλούς αναλυτές να εκφράζουν ανησυχίες σχετικά με τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει το «διαζύγιο» με την ΕΕ στο μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό κέντρο της Ευρώπης, τονίζοντας πως το ζήτημα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για την κυβέρνηση της Theresa May.
Με μια – όχι και τόσο κρυφή –αρνητική εκστρατεία στο Twitter, κάνοντας αναρτήσεις από ευρωπαϊκές πόλεις που δεν αφήνουν πολλά υπονοούμενα – όπως «πολύ καλός καιρός στη Φρανκφούρτη» ή «θετική ενέργεια εδώ στο Παρίσι» - ο Lloyd Blankfein, Διευθύνων Σύμβουλος και πρόεδρος της Goldman Sachs, ενέτεινε την αβεβαιότητα.
Τη Δευτέρα (20/11), ο Blankfein επιβεβαίωσε ότι η Goldman Sachs θα έχει δύο ευρωπαϊκά κέντρα, ένα στη Φρανκφούρτη και ένα στο Παρίσι, μετά το Brexit.
Ο Jonathan Ford, συντάκτης των Financial Times για θέματα του City, αναφέρει ότι πίσω από τα tweets τουBlankfein βρίσκεται ένα απλό και βάναυσο μήνυμα:
το Brexit έθεσε σε κίνδυνο ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά περιουσιακά στοιχεία της Βρετανίας.
Οι τράπεζες έχουν προειδοποιήσει ότι, αν δεν υπάρξει σαφήνεια σύντομα σχετικά με τη φύση του Brexit και οποιαδήποτε μεταβατική συμφωνία που θα ακολουθήσει την επίσημη έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, θα αρχίσουν να μετατοπίζουν θέσεις εργασίας από το Λονδίνο.
Την περασμένη εβδομάδα, ο βρετανός υπουργός Brexit, David Davis, προσπάθησε να καθησυχάσει το City, προσφέροντας υποσχέσεις για ένα ειδικό καθεστώς μετανάστευσης. Όμως, όπως υποστηρίζει ο Ford, οι τραπεζίτες μπορεί να είναι «υπερβολικά κινδυνολόγοι».
Όπως αναφέρει, το διεθνές δίκαιο παρέχει εγγυήσεις για τις υπηρεσίες των υφιστάμενων χρηματοπιστωτικών προϊόντων και υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι για την υλοποίηση νέων πωλήσεων στους πελάτες.
Δεν υπάρχει λόγος να υποθέσουμε ότι το City δεν μπορεί να ευδοκιμήσει μετά το Brexit, τονίζει.
Όμως, προειδοποιήσεις έρχονται και από την πλευρά του ίδιου του City.
Η επικεφαλής πολιτικής Catherine McGuinness έχει επισημάνει ότι η Wall Street βλέπει το Brexit ως σημαντική απειλή για την οικονομική σταθερότητα.
Σε μια επιστολή προς τον βρετανό υπουργό Οικονομικών, Philip Hammond, η McGuinness ανέφερε πως «αυξάνονται οι φόβοι για ένα άτακτο Brexit».
«Υπάρχουν ανησυχίες ότι οι θέσεις εργασίας των ΗΠΑ και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα απειλούνται», ανέφερε.
Ποιες είναι οι επιλογές της Βρετανίας
Μετά το Brexit, το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει δύο επιλογές για τις μακροπρόθεσμες εμπορικές του σχέσεις με την ΕΕ.
Η πρώτη είναι η ένταξη στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, που συχνά αναφέρεται ως η επιλογή της Νορβηγίας.
Η άλλη είναι μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου βασισμένη στις κατευθυντήριες γραμμές του συμφώνου που έχει επιτύχει η ΕΕ με τον Καναδά.
Και οι δύο φυσικά είναι οικονομικά κατώτερες σε σχέση με τις υπάρχουσες σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με το μπλοκ.
Η επιλογή του ΕΟΧ θα καθιστούσε το Ηνωμένο Βασίλειο αποδέκτη κανόνων, ενώ μια συμφωνία τύπου Καναδά θα κάλυπτε κυρίως αγαθά και όχι υπηρεσίες, που αντιπροσωπεύουν το 80% της βρετανικής οικονομίας.
Η βρετανίδα πρωθυπουργός, Theresa May, επιμένει ότι τη Βρετανία τη συμφέρει περισσότερο μια εξατομικευμένη συμφωνία.
Ο Michel Barnier, επικεφαλής διαπραγματευτής της ΕΕ, άφησε να γίνει γνωστό ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ των επιλογών της Νορβηγίας και του Καναδά, με την ιδέα για μια ειδική διαπραγμάτευση να βρίσκεται εκτός συζήτησης.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα-άποψη των Financial Times, για να αποφασίσει, η Βρετανία πρέπει να πάρει σοβαρά υπόψη τα συμφέροντα του City του Λονδίνου, το οποίο, μαζί με τη Νέα Υόρκη, αποτελεί το κορυφαίο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κέντρο.
Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση της May έχει κρατήσει τo City σε απόσταση.
Κατά την πρώτη θητεία της, οι τραπεζίτες μετά βίας μπορούσαν να περάσουν τις πόρτες της Downing Street.
Ωστόσο, η πρωθυπουργός εκτιμά πλέον καλύτερα τη σημασία των επιχειρήσεων για τη δημιουργία πλούτου, φορολογικών εσόδων και εμπιστοσύνης στην οικονομία.
Ωστόσο, και πάλι δεν κατάφερε να αναγάγει το City σε προτεραιότητα στις διαπραγματεύσεις του άρθρου 50.
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται αντ’ αυτού στο εμπόριο αγαθών και στη μείωση της μετανάστευσης.
Ο Davis προσπάθησε την περασμένη εβδομάδα να διορθώσει κάπως τα πράγματα, επιστρέφοντας στην ιδέα ενός ειδικού καθεστώτος μετανάστευσης για τους εργαζόμενους στο City, επιτρέποντας την ελεύθερη κυκλοφορία τραπεζιτών στην ενιαία αγορά – όπως ισχύει τώρα.
Η κίνησή του ήρθε καθώς μεγάλες αμερικανικές τράπεζες φέρονται να εξετάζουν να λειτουργούν προσωρινά τις ευρωπαϊκές τους επιχειρήσεις μέσω των υποκαταστημάτων που διαθέτουν στο Λονδίνο οι θυγατρικές τους στην ΕΕ, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τις διαταραχές.
Αυτό πυροδότησε μια «παγωμένη» ανταπόκριση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Υπάρχουν τέσσερα κανονιστικά καθεστώτα βάσει των οποίων οι οικονομικοί όμιλοι του Ηνωμένου Βασιλείου θα μπορούσαν να διεξάγουν συναλλαγές με την ΕΕ μετά το Brexit.
Το πρώτο είναι οι κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, οι οποίοι θα ισχύσουν αυτόματα εάν δεν υπάρξει συμφωνία.
Αυτό θα δημιουργούσε σημαντικά εμπόδια και θα είχε ως αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να μεταφέρουν περισσότερους πόρους και προσωπικό σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Το δεύτερο έχει να κάνει με τα δικαιώματα διαβατηρίων, τα οποία επιτρέπουν στα μέλη της ΕΕ και του ΕΟΧ να πωλούν ελεύθερα τις υπηρεσίες τους σε όλο το μπλοκ.
Ωστόσο, ο Barnier έχει απορρίψει αυτή την ιδέα.
Το ίδιο ισχύει και για μια συνολική συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών, που το Ηνωμένο Βασίλειο ελπίζει ότι θα μπορούσε να καλύψει τόσο τις υπηρεσίες όσο και τα αγαθά.
Η ΕΕ δεν έχει όμως υποστηρίξει ποτέ μια τέτοια προσέγγιση α λα καρτ.
Το τρίτο είναι η ισοδυναμία, η οποία θα παρείχε στο Ηνωμένο Βασίλειο κάποια προτιμησιακή πρόσβαση σε ορισμένες αγορές, εάν η ρυθμιστική της εποπτεία θεωρηθεί «ισοδύναμη» με εκείνη της ΕΕ.
Επί του παρόντος, ωστόσο, η ισοδυναμία θα μπορούσε να ανακληθεί με προειδοποίηση μόλις 30 ημερών.
Αν και δελεαστικό, οι επιχειρήσεις απαιτούν μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου.
Παραμένει πιθανό ότι οι ηγέτες ορισμένων χωρών της ΕΕ των 27 θα ασκήσουν πιέσεις για μια πιο ευέλικτη προσέγγιση.
Αυτό είναι πιθανό να ισχύσει για την αεροπορία, όπου και οι δύο πλευρές έχουν αμοιβαίο ενδιαφέρον για μια συμφωνία.
Οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες είναι ένα άλλο θέμα.
Ωστόσο, όπως σχολιάζουν οι FT, ο κίνδυνος μιας μαζικής εξόδου από το Λονδίνο είναι υπερβολικός.
Η υποδομή, η ζώνη ώρας και το κράτος δικαίου του City αποτελούν μακροχρόνια πλεονεκτήματα που δεν μπορούν να αλλάξουν.
Όμως, η βρετανική κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσει.
Οι τράπεζες πρέπει να έχουν κάποιες σαφείς ενδείξεις το αργότερο μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2018.
Η κυβέρνηση της May πρέπει να προετοιμάσει μια φιλόδοξη προσφορά για την ΕΕ των 27, η οποία να προστατεύει - όσο το δυνατόν καλύτερα - αυτή τη ζωτικής σημασίας βρετανική βιομηχανία.
www.bankingnews.gr
Με μια – όχι και τόσο κρυφή –αρνητική εκστρατεία στο Twitter, κάνοντας αναρτήσεις από ευρωπαϊκές πόλεις που δεν αφήνουν πολλά υπονοούμενα – όπως «πολύ καλός καιρός στη Φρανκφούρτη» ή «θετική ενέργεια εδώ στο Παρίσι» - ο Lloyd Blankfein, Διευθύνων Σύμβουλος και πρόεδρος της Goldman Sachs, ενέτεινε την αβεβαιότητα.
Τη Δευτέρα (20/11), ο Blankfein επιβεβαίωσε ότι η Goldman Sachs θα έχει δύο ευρωπαϊκά κέντρα, ένα στη Φρανκφούρτη και ένα στο Παρίσι, μετά το Brexit.
Ο Jonathan Ford, συντάκτης των Financial Times για θέματα του City, αναφέρει ότι πίσω από τα tweets τουBlankfein βρίσκεται ένα απλό και βάναυσο μήνυμα:
το Brexit έθεσε σε κίνδυνο ένα από τα μεγαλύτερα εθνικά περιουσιακά στοιχεία της Βρετανίας.
Οι τράπεζες έχουν προειδοποιήσει ότι, αν δεν υπάρξει σαφήνεια σύντομα σχετικά με τη φύση του Brexit και οποιαδήποτε μεταβατική συμφωνία που θα ακολουθήσει την επίσημη έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, θα αρχίσουν να μετατοπίζουν θέσεις εργασίας από το Λονδίνο.
Την περασμένη εβδομάδα, ο βρετανός υπουργός Brexit, David Davis, προσπάθησε να καθησυχάσει το City, προσφέροντας υποσχέσεις για ένα ειδικό καθεστώς μετανάστευσης. Όμως, όπως υποστηρίζει ο Ford, οι τραπεζίτες μπορεί να είναι «υπερβολικά κινδυνολόγοι».
Όπως αναφέρει, το διεθνές δίκαιο παρέχει εγγυήσεις για τις υπηρεσίες των υφιστάμενων χρηματοπιστωτικών προϊόντων και υπάρχουν αποτελεσματικοί τρόποι για την υλοποίηση νέων πωλήσεων στους πελάτες.
Δεν υπάρχει λόγος να υποθέσουμε ότι το City δεν μπορεί να ευδοκιμήσει μετά το Brexit, τονίζει.
Όμως, προειδοποιήσεις έρχονται και από την πλευρά του ίδιου του City.
Η επικεφαλής πολιτικής Catherine McGuinness έχει επισημάνει ότι η Wall Street βλέπει το Brexit ως σημαντική απειλή για την οικονομική σταθερότητα.
Σε μια επιστολή προς τον βρετανό υπουργό Οικονομικών, Philip Hammond, η McGuinness ανέφερε πως «αυξάνονται οι φόβοι για ένα άτακτο Brexit».
«Υπάρχουν ανησυχίες ότι οι θέσεις εργασίας των ΗΠΑ και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική σταθερότητα απειλούνται», ανέφερε.
Ποιες είναι οι επιλογές της Βρετανίας
Μετά το Brexit, το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει δύο επιλογές για τις μακροπρόθεσμες εμπορικές του σχέσεις με την ΕΕ.
Η πρώτη είναι η ένταξη στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο, που συχνά αναφέρεται ως η επιλογή της Νορβηγίας.
Η άλλη είναι μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου βασισμένη στις κατευθυντήριες γραμμές του συμφώνου που έχει επιτύχει η ΕΕ με τον Καναδά.
Και οι δύο φυσικά είναι οικονομικά κατώτερες σε σχέση με τις υπάρχουσες σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου με το μπλοκ.
Η επιλογή του ΕΟΧ θα καθιστούσε το Ηνωμένο Βασίλειο αποδέκτη κανόνων, ενώ μια συμφωνία τύπου Καναδά θα κάλυπτε κυρίως αγαθά και όχι υπηρεσίες, που αντιπροσωπεύουν το 80% της βρετανικής οικονομίας.
Η βρετανίδα πρωθυπουργός, Theresa May, επιμένει ότι τη Βρετανία τη συμφέρει περισσότερο μια εξατομικευμένη συμφωνία.
Ο Michel Barnier, επικεφαλής διαπραγματευτής της ΕΕ, άφησε να γίνει γνωστό ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ των επιλογών της Νορβηγίας και του Καναδά, με την ιδέα για μια ειδική διαπραγμάτευση να βρίσκεται εκτός συζήτησης.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα-άποψη των Financial Times, για να αποφασίσει, η Βρετανία πρέπει να πάρει σοβαρά υπόψη τα συμφέροντα του City του Λονδίνου, το οποίο, μαζί με τη Νέα Υόρκη, αποτελεί το κορυφαίο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κέντρο.
Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση της May έχει κρατήσει τo City σε απόσταση.
Κατά την πρώτη θητεία της, οι τραπεζίτες μετά βίας μπορούσαν να περάσουν τις πόρτες της Downing Street.
Ωστόσο, η πρωθυπουργός εκτιμά πλέον καλύτερα τη σημασία των επιχειρήσεων για τη δημιουργία πλούτου, φορολογικών εσόδων και εμπιστοσύνης στην οικονομία.
Ωστόσο, και πάλι δεν κατάφερε να αναγάγει το City σε προτεραιότητα στις διαπραγματεύσεις του άρθρου 50.
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται αντ’ αυτού στο εμπόριο αγαθών και στη μείωση της μετανάστευσης.
Ο Davis προσπάθησε την περασμένη εβδομάδα να διορθώσει κάπως τα πράγματα, επιστρέφοντας στην ιδέα ενός ειδικού καθεστώτος μετανάστευσης για τους εργαζόμενους στο City, επιτρέποντας την ελεύθερη κυκλοφορία τραπεζιτών στην ενιαία αγορά – όπως ισχύει τώρα.
Η κίνησή του ήρθε καθώς μεγάλες αμερικανικές τράπεζες φέρονται να εξετάζουν να λειτουργούν προσωρινά τις ευρωπαϊκές τους επιχειρήσεις μέσω των υποκαταστημάτων που διαθέτουν στο Λονδίνο οι θυγατρικές τους στην ΕΕ, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν τις διαταραχές.
Αυτό πυροδότησε μια «παγωμένη» ανταπόκριση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Υπάρχουν τέσσερα κανονιστικά καθεστώτα βάσει των οποίων οι οικονομικοί όμιλοι του Ηνωμένου Βασιλείου θα μπορούσαν να διεξάγουν συναλλαγές με την ΕΕ μετά το Brexit.
Το πρώτο είναι οι κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, οι οποίοι θα ισχύσουν αυτόματα εάν δεν υπάρξει συμφωνία.
Αυτό θα δημιουργούσε σημαντικά εμπόδια και θα είχε ως αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να μεταφέρουν περισσότερους πόρους και προσωπικό σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Το δεύτερο έχει να κάνει με τα δικαιώματα διαβατηρίων, τα οποία επιτρέπουν στα μέλη της ΕΕ και του ΕΟΧ να πωλούν ελεύθερα τις υπηρεσίες τους σε όλο το μπλοκ.
Ωστόσο, ο Barnier έχει απορρίψει αυτή την ιδέα.
Το ίδιο ισχύει και για μια συνολική συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών, που το Ηνωμένο Βασίλειο ελπίζει ότι θα μπορούσε να καλύψει τόσο τις υπηρεσίες όσο και τα αγαθά.
Η ΕΕ δεν έχει όμως υποστηρίξει ποτέ μια τέτοια προσέγγιση α λα καρτ.
Το τρίτο είναι η ισοδυναμία, η οποία θα παρείχε στο Ηνωμένο Βασίλειο κάποια προτιμησιακή πρόσβαση σε ορισμένες αγορές, εάν η ρυθμιστική της εποπτεία θεωρηθεί «ισοδύναμη» με εκείνη της ΕΕ.
Επί του παρόντος, ωστόσο, η ισοδυναμία θα μπορούσε να ανακληθεί με προειδοποίηση μόλις 30 ημερών.
Αν και δελεαστικό, οι επιχειρήσεις απαιτούν μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου.
Παραμένει πιθανό ότι οι ηγέτες ορισμένων χωρών της ΕΕ των 27 θα ασκήσουν πιέσεις για μια πιο ευέλικτη προσέγγιση.
Αυτό είναι πιθανό να ισχύσει για την αεροπορία, όπου και οι δύο πλευρές έχουν αμοιβαίο ενδιαφέρον για μια συμφωνία.
Οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες είναι ένα άλλο θέμα.
Ωστόσο, όπως σχολιάζουν οι FT, ο κίνδυνος μιας μαζικής εξόδου από το Λονδίνο είναι υπερβολικός.
Η υποδομή, η ζώνη ώρας και το κράτος δικαίου του City αποτελούν μακροχρόνια πλεονεκτήματα που δεν μπορούν να αλλάξουν.
Όμως, η βρετανική κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσει.
Οι τράπεζες πρέπει να έχουν κάποιες σαφείς ενδείξεις το αργότερο μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2018.
Η κυβέρνηση της May πρέπει να προετοιμάσει μια φιλόδοξη προσφορά για την ΕΕ των 27, η οποία να προστατεύει - όσο το δυνατόν καλύτερα - αυτή τη ζωτικής σημασίας βρετανική βιομηχανία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών