Η κατάσταση δεν είναι πολύ διαφορετική από ό, τι συνέβη στην Ελλάδα το 2015, επισημαίνει το think tank
Η ΕΕ δεν επιθυμεί πραγματικά το Brexit και αν συμβεί τελικά θα προκληθεί τεράστια ζημιά στο βρετανικό πολιτικό σύστημα και την ακεραιότητα, επισημαίνει το Strategic Culture Foundation σε ανάλυσή του για το θέμα.
Η κατάσταση δεν είναι πολύ διαφορετική από ό, τι συνέβη στην Ελλάδα το 2015.
Και τότε καθοδηγήτρια ήταν η Angela Merkel και σήμερα καθοδηγήτρια είναι η Γερμανίδα καγκελάριος.
Η αδιαλλαξία της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις, εκτός από το ότι δεν έχει άλλη επιλογή, είναι μια περίπλοκη μπλόφα να χωρίσει και να διασπάσει τη βρετανική πολιτική τάξη, τώρα που οι Βρετανοί ψήφισαν να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ενέτεινε τις διαιρέσεις εντός του Ηνωμένου Βασιλείου ενισχύοντας τους σκωτσέζους «εθνικιστές», το SNP και φέρνοντας πιο κοντά στην εξουσία την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος.
Η ΕΕ γνώριζε ότι, είχε ως συνοδοιπόρο μία πρωθυπουργό της Βρετανίας και επικεφαλής των Συντηρητικών, που ήταν πρόθυμη να συνεργαστεί μαζί της για ένα κατ΄ όνομα μόνο Brexit.
Η υστερία γύρω από ένα Brexit χωρίς συμφωνία είναι παρόμοια με εκείνη της αριστεράς για την κλιματική αλλαγή, επισημαίνει το think tank.
Οι παλινωδίες και οι συνεχείς ελιγμοί, που έφεραν στα πρόθυρα διάλυσης το Βρετανικό Κοινοβούλιο αλλά και ο φόβος για την απώλεια της εξουσίας είναι αποτέλεσμα της εκστρατείας της ΕΕ.
Η ΕΕ δαπάνησε δισεκατομμύρια σε ΜΜΕ, υπουργούς και βουλευτές, προκειμένου να ενσπείρει τα χειρότερα και πιο ανόητα επιχειρήματα για το Brexit.
Και αυτή η πίεση προκαλεί πραγματικές ρωγμές στο βρετανικό πολιτικό σύστημα.
Ο λόγος για τον οποίο αποτυγχάνει το σχέδιο της ΕΕ να εξαπατήσει με το Brexit είναι πως οι Βρετανοί επιθυμούν η θέλησή τους να γίνει σεβαστή.
Η ΕΕ είναι μια ονειρική κατάσταση για τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται για μια μη εκλεγμένη ηγεσία, ως επί το πλείστον ανεπηρέαστη από τις αλλαγές στα δημογραφικά στοιχεία και τις απόψεις των ψηφοφόρων.Με την αποκάλυψη των διαιρέσεων και της διαφθοράς του παλαιότερου κοινοβουλίου του κόσμου, η ΕΕ προωθεί το επιχείρημα «του αναπόφευκτου της ύπαρξής της» στο μυαλό της νεότερης γενιάς στη Βρετανία, θέτοντας τους παλαιότερους, πιο έμπειρους οπαδούς του Brexit ενάντια στους νεότερους θιασώτες της παραμονής στην ΕΕ.
Αλλά δεν λειτουργεί τόσο καλά όσο ανέμεναν οι Βρυξέλλες.
Η εκστρατεία φόβου έχει κάνει πιο σκληρό τον πυρήνα στο στρατόπεδο των οπαδών της παραμονής.
Αυτό που δεν έχει καταφέρει είναι να επηρεάσει τους μετριοπαθείς του εκλογικού σώματος.
Στην πραγματικότητα, αυτό το εκλογικό σώμα πλέον στη Βρετανία δεν επιθυμεί πλέον να κυβερνηθεί ούτε από τις Βρυξέλλες, ούτε από το Λονδίνο.
Αυτό υπογραμμίζει τι συμβαίνει όταν το κόστος της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης ξεπεράσει τα οφέλη της: θυμός και εξέγερση.
Το βλέπουμε στη Γαλλία. Έχουμε ακόμα να το δούμε πραγματικά στην Ιταλία. Και μόλις αρχίζουμε να το βλέπουμε στη Βρετανία.
Οι πολιτικοί προσπαθούν να διαπράξουν το αδύνατο με ένα θυμωμένο εκλογικό σώμα - να προδώσουν τις επιθυμίες του και να κατηγορήσουν έναν άλλο.
Καθώς πλησιάζουμε στις 12 Απριλίου, η Thresa May θα δοκιμάσει το σχέδιο εκβιασμού για άλλη μια φορά για να ικανοποιήσει και θα προσπαθήσει να φέρει τον Corbyn σε μία δίνη αποτυχίας.
Την ίδια ώρα, βαθύτερες διαιρέσεις αποκαλύπτονται στη Βουλή των Κοινοτήτων και περισσότεροι βουλευτές παραιτούνται, και διαμαρτύρονται για την επικείμενη επικράτηση των «εξτρεμιστών».
Και όλα αυτά θα αναγκάσουν την ΕΕ στην πορεία να διερωτάται, εάν πραγματικά θα ήθελε ένα Ηνωμένο Βασίλειο, διασπασμένο αλλά πλέον ριζοσπαστικοποιημένο.
www.bankingnews.gr
Η κατάσταση δεν είναι πολύ διαφορετική από ό, τι συνέβη στην Ελλάδα το 2015.
Και τότε καθοδηγήτρια ήταν η Angela Merkel και σήμερα καθοδηγήτρια είναι η Γερμανίδα καγκελάριος.
Η αδιαλλαξία της ΕΕ στις διαπραγματεύσεις, εκτός από το ότι δεν έχει άλλη επιλογή, είναι μια περίπλοκη μπλόφα να χωρίσει και να διασπάσει τη βρετανική πολιτική τάξη, τώρα που οι Βρετανοί ψήφισαν να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ενέτεινε τις διαιρέσεις εντός του Ηνωμένου Βασιλείου ενισχύοντας τους σκωτσέζους «εθνικιστές», το SNP και φέρνοντας πιο κοντά στην εξουσία την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος.
Η ΕΕ γνώριζε ότι, είχε ως συνοδοιπόρο μία πρωθυπουργό της Βρετανίας και επικεφαλής των Συντηρητικών, που ήταν πρόθυμη να συνεργαστεί μαζί της για ένα κατ΄ όνομα μόνο Brexit.
Η υστερία γύρω από ένα Brexit χωρίς συμφωνία είναι παρόμοια με εκείνη της αριστεράς για την κλιματική αλλαγή, επισημαίνει το think tank.
Οι παλινωδίες και οι συνεχείς ελιγμοί, που έφεραν στα πρόθυρα διάλυσης το Βρετανικό Κοινοβούλιο αλλά και ο φόβος για την απώλεια της εξουσίας είναι αποτέλεσμα της εκστρατείας της ΕΕ.
Η ΕΕ δαπάνησε δισεκατομμύρια σε ΜΜΕ, υπουργούς και βουλευτές, προκειμένου να ενσπείρει τα χειρότερα και πιο ανόητα επιχειρήματα για το Brexit.
Και αυτή η πίεση προκαλεί πραγματικές ρωγμές στο βρετανικό πολιτικό σύστημα.
Ο λόγος για τον οποίο αποτυγχάνει το σχέδιο της ΕΕ να εξαπατήσει με το Brexit είναι πως οι Βρετανοί επιθυμούν η θέλησή τους να γίνει σεβαστή.
Η ΕΕ είναι μια ονειρική κατάσταση για τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης. Πρόκειται για μια μη εκλεγμένη ηγεσία, ως επί το πλείστον ανεπηρέαστη από τις αλλαγές στα δημογραφικά στοιχεία και τις απόψεις των ψηφοφόρων.Με την αποκάλυψη των διαιρέσεων και της διαφθοράς του παλαιότερου κοινοβουλίου του κόσμου, η ΕΕ προωθεί το επιχείρημα «του αναπόφευκτου της ύπαρξής της» στο μυαλό της νεότερης γενιάς στη Βρετανία, θέτοντας τους παλαιότερους, πιο έμπειρους οπαδούς του Brexit ενάντια στους νεότερους θιασώτες της παραμονής στην ΕΕ.
Αλλά δεν λειτουργεί τόσο καλά όσο ανέμεναν οι Βρυξέλλες.
Η εκστρατεία φόβου έχει κάνει πιο σκληρό τον πυρήνα στο στρατόπεδο των οπαδών της παραμονής.
Αυτό που δεν έχει καταφέρει είναι να επηρεάσει τους μετριοπαθείς του εκλογικού σώματος.
Στην πραγματικότητα, αυτό το εκλογικό σώμα πλέον στη Βρετανία δεν επιθυμεί πλέον να κυβερνηθεί ούτε από τις Βρυξέλλες, ούτε από το Λονδίνο.
Αυτό υπογραμμίζει τι συμβαίνει όταν το κόστος της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης ξεπεράσει τα οφέλη της: θυμός και εξέγερση.
Το βλέπουμε στη Γαλλία. Έχουμε ακόμα να το δούμε πραγματικά στην Ιταλία. Και μόλις αρχίζουμε να το βλέπουμε στη Βρετανία.
Οι πολιτικοί προσπαθούν να διαπράξουν το αδύνατο με ένα θυμωμένο εκλογικό σώμα - να προδώσουν τις επιθυμίες του και να κατηγορήσουν έναν άλλο.
Καθώς πλησιάζουμε στις 12 Απριλίου, η Thresa May θα δοκιμάσει το σχέδιο εκβιασμού για άλλη μια φορά για να ικανοποιήσει και θα προσπαθήσει να φέρει τον Corbyn σε μία δίνη αποτυχίας.
Την ίδια ώρα, βαθύτερες διαιρέσεις αποκαλύπτονται στη Βουλή των Κοινοτήτων και περισσότεροι βουλευτές παραιτούνται, και διαμαρτύρονται για την επικείμενη επικράτηση των «εξτρεμιστών».
Και όλα αυτά θα αναγκάσουν την ΕΕ στην πορεία να διερωτάται, εάν πραγματικά θα ήθελε ένα Ηνωμένο Βασίλειο, διασπασμένο αλλά πλέον ριζοσπαστικοποιημένο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών