«Η Ευρωζώνη χρειάζεται οι κυβερνήσεις των κρατών – μελών να επιταχύνουν και να εφαρμόσουν μια έξυπνη δημοσιονομική πολιτική», εκτιμά ο απερχόμενος Επίτροπος
Τις πολιτικές οι οποίες θα πρέπει να εφαρμοστούν προκειμένου η οικονομία της Ευρωζώνης να ξεφύγει από το τέλμα της αναιμικής ανάπτυξης, εξετάζει σε άρθρο του στο Politico ο απερχόμενος Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Pier Moscovici.
Ο Moscovici αναφέρει τέσσερις βασικές πολιτικές που θα πρέπει να εφαρμοστούν, υποστηρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα δοθεί η απαραίτητη ώθηση στην οικονομία, χωρίς ταυτόχρονα να υπάρξει πλήγμα στους πολίτες.
Όπως τονίζει χαρακτηριστικά: «Μετά από αρκετά χρόνια επέκτασης και δημιουργίας θέσεων απασχόλησης, η οικονομική ανάπτυξη της Ευρωζώνης «γύρισε» σε χαμηλότερη ταχύτητα.
Οι συγκρούσεις στο παγκόσμιο εμπόριο, η επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Κίνα και η αβεβαιότητα για το Brexit έχουν βλάψει τις προοπτικές και για τη ζώνη του ευρώ.
Οι ανησυχίες σχετικά με τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, το μέλλον του πολυμερούς εμπορίου και οι επιπτώσεις της γήρανσης του πληθυσμού στη μελλοντική παραγωγικότητά μας, εμποδίζουν επίσης τις επενδύσεις και την ανάπτυξη.
Ως αποτέλεσμα, η οικονομία της Ευρωζώνης πρόκειται να αυξηθεί κατά λίγο περισσότερο από 1% τα επόμενα δύο χρόνια, σύμφωνα με τις τελευταίες οικονομικές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Καθώς οι φορείς χάραξης πολιτικής εξετάζουν τις επιλογές τους, θα ήταν λάθος να περιοριστούν σε βραχυπρόθεσμα μέτρα που αποσκοπούν στη σταθεροποίηση της οικονομίας.
Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε τρόπους για να επαναφέρουμε την Ευρωζώνη στην πορεία προς την αειφόρο ανάπτυξη - λαμβάνοντας υπόψη τους κλιματικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Καθώς προετοιμάζομαι να αφήσω τη θέση μου ως Επιτρόπου Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών Υποθέσεων, βλέπω τέσσερις σημαντικές προτεραιότητες πολιτικής για την Ευρωζώνη.
Πρώτον, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να εφαρμόσουν φιλικές προς την ανάπτυξη πολιτικές που να λαμβάνουν υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες των χωρών της Ευρωζώνης.
Αν και καμία χώρα στο κοινό νόμισμα δεν έχει ανοσία στην επιβράδυνση, δεν έχουν επηρεαστεί όλες με τον ίδιο τρόπο.
Κάθε νέα πολιτική πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις διαφορές στις ανάγκες και τους περιορισμούς μεταξύ των μελών της Ευρωζώνης.
Οι υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ιταλία παραμένουν ευαίσθητες σε ξαφνικές μετατοπίσεις της αντίληψης περί κινδύνου και έχουν περιορισμένο περιθώριο αντικυκλικών πολιτικών.
Θα πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται για να μειώσουν τα επίπεδα χρέους τους και η ΕΕ πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στην ποιότητα των δημόσιων οικονομικών τους.
Αλλά εάν επιδεινωθεί η οικονομία, αυτές οι κυβερνήσεις πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν αυτόματους σταθεροποιητές για να μετριάσουν την πτώση.
Οι χώρες με σχετικά χαμηλά επίπεδα χρέους, εν τω μεταξύ, θα πρέπει να χρησιμοποιούν το περιβάλλον χαμηλού επιτοκίου για να αυξήσουν τις επενδύσεις, για να ενισχύσουν τη δυνητική ανάπτυξη και να προετοιμάσουν το έδαφος για μια οικονομία με ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα.
Τόσο η Ολλανδία όσο και η Γερμανία ανακοίνωσαν ευπρόσδεκτες αυξήσεις για τις δημοσιονομικές τους δαπάνες.
Η αποτελεσματική εφαρμογή τους είναι απαραίτητη.
Η Γερμανία πρέπει να αναλάβει συντονισμένη δράση σε ομοσπονδιακό, περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο για να επιτύχει μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική.
Ο υπουργός Οικονομικών Olaf Scholz ζήτησε ορθά από τα ομόσπονδα κράτη να βοηθήσουν να συμβεί αυτό.
Δεύτερον, η ΕΕ πρέπει να επανεξετάσει τους κανόνες με τους οποίους διασφαλίζει ότι τα κράτη επιδιώκουν υγιή δημόσια οικονομικά και συντονίζουν τις δημοσιονομικές τους πολιτικές.
Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης παρέχει πολύτιμη καθοδήγηση στις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης. Ωστόσο, έχει εμφανείς ελλείψεις: Ο κανόνας του χρέους, ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να κρατήσει τις χώρες να μην δαπανώνται πέρα των δυνατοτήτων τους, είναι υπερβολικά φιλόδοξος για τις χώρες που είναι παγιδευμένες σε κατάσταση χαμηλής ανάπτυξης και χαμηλού πληθωρισμού.
Οι αξιολογήσεις των εθνικών προϋπολογισμών εξαρτώνται υπερβολικά από τα μη παρατηρήσιμα δεδομένα και συχνά υπόκεινται σε μεγάλες διορθώσεις.
Οι δημοσιονομικοί μας κανόνες πρέπει να ενθαρρύνουν, και όχι να τιμωρούν, τις παραγωγικές επενδύσεις.
Δεν είμαι πεπεισμένος από την πρόταση για τη δημιουργία ενός «χρυσού κανόνα» που θα απαλλάσσει ορισμένες δημόσιες δαπάνες από τους υπολογισμούς μας.
Αλλά γιατί να μην ενισχύσουμε τα κίνητρα για να συμβάλουμε στον προϋπολογισμό της ΕΕ και να αυξήσουμε τις επενδύσεις που σχετίζονται με το κλίμα;
Τρίτον, οι κυβερνήσεις της ΕΕ πρέπει να προωθήσουν μια κοινή ενοποιημένη φορολογική βάση για τις εταιρείες.
Η πρόταση, η οποία σήμερα παρεμποδίζεται από ορισμένες εθνικές κυβερνήσεις, θα συμβάλει στην αύξηση της ανθεκτικότητας της ενιαίας αγοράς της ΕΕ και της μικρότερης εξάρτησης από την εξωτερική ζήτηση.
Θα δημιουργήσει επίσης ώριμες συνθήκες για επενδύσεις, καινοτομία και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Η ενιαία αγορά θα πρέπει να βασίζεται στη δίκαιη και αποτελεσματική φορολογία.
Δεν πρέπει να κάνει τις πλούσιες περιοχές πλουσιότερες ή να της βοηθά να αυξήσουν το αποτύπωμα άνθρακα.
Τέταρτον, η ΕΕ πρέπει να ολοκληρώσει την τραπεζική ενοποίηση και την ενοποίηση των κεφαλαιαγορών.
Πρέπει επειγόντως να δημιουργήσουμε ένα ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλισης καταθέσεων και να δημιουργήσουμε ένα ενιαίο εγχειρίδιο για τη διευκόλυνση της διασυνοριακής κατανομής των αποταμιεύσεων και τη μείωση του κατακερματισμού της αγοράς.
Χρειαζόμαστε επίσης ένα ισχυρό επενδυτικό σκέλος και μια αποτελεσματική φορολογική πολιτική που κινητοποιεί δημόσιο και ιδιωτικό κεφάλαιο για φιλικές προς το κλίμα και βιώσιμες επενδύσεις.
Η Ευρωζώνη χρειάζεται επίσης τον δικό της προϋπολογισμό που υποστηρίζει τις εθνικές προσαρμογές σε περίπτωση σοβαρών διαταραχών και ένα ευρωπαϊκό (ανα) ασφαλιστικό σύστημα ανεργίας που επεκτείνει την αλληλεγγύη της ΕΕ απευθείας στους εργαζόμενους.
Ο Mario Draghi, πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δικαίως δήλωνε ότι η νομισματική πολιτική από μόνη της δεν μπορεί να φέρει το βάρος μιας εξασθενημένης οικονομίας.
Η Ευρωζώνη χρειάζεται οι κυβερνήσεις των κρατών – μελών να επιταχύνουν και να εφαρμόσουν μια έξυπνη δημοσιονομική πολιτική.
Εάν ενεργήσουν αποφασιστικά μαζί, οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωομάδας και η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορούν να βοηθήσουν την Ευρωζώνη να αντιμετωπίσει την επιβράδυνση και ταυτόχρονα να θέσουν την οικονομία σε επανεκκίνηση προκειμένου να μπορεί να ακολουθήσει μία βιώσιμη πορεία».
www.bankingnews.gr
Ο Moscovici αναφέρει τέσσερις βασικές πολιτικές που θα πρέπει να εφαρμοστούν, υποστηρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα δοθεί η απαραίτητη ώθηση στην οικονομία, χωρίς ταυτόχρονα να υπάρξει πλήγμα στους πολίτες.
Όπως τονίζει χαρακτηριστικά: «Μετά από αρκετά χρόνια επέκτασης και δημιουργίας θέσεων απασχόλησης, η οικονομική ανάπτυξη της Ευρωζώνης «γύρισε» σε χαμηλότερη ταχύτητα.
Οι συγκρούσεις στο παγκόσμιο εμπόριο, η επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Κίνα και η αβεβαιότητα για το Brexit έχουν βλάψει τις προοπτικές και για τη ζώνη του ευρώ.
Οι ανησυχίες σχετικά με τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, το μέλλον του πολυμερούς εμπορίου και οι επιπτώσεις της γήρανσης του πληθυσμού στη μελλοντική παραγωγικότητά μας, εμποδίζουν επίσης τις επενδύσεις και την ανάπτυξη.
Ως αποτέλεσμα, η οικονομία της Ευρωζώνης πρόκειται να αυξηθεί κατά λίγο περισσότερο από 1% τα επόμενα δύο χρόνια, σύμφωνα με τις τελευταίες οικονομικές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Καθώς οι φορείς χάραξης πολιτικής εξετάζουν τις επιλογές τους, θα ήταν λάθος να περιοριστούν σε βραχυπρόθεσμα μέτρα που αποσκοπούν στη σταθεροποίηση της οικονομίας.
Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε τρόπους για να επαναφέρουμε την Ευρωζώνη στην πορεία προς την αειφόρο ανάπτυξη - λαμβάνοντας υπόψη τους κλιματικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Καθώς προετοιμάζομαι να αφήσω τη θέση μου ως Επιτρόπου Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών Υποθέσεων, βλέπω τέσσερις σημαντικές προτεραιότητες πολιτικής για την Ευρωζώνη.
Πρώτον, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να εφαρμόσουν φιλικές προς την ανάπτυξη πολιτικές που να λαμβάνουν υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες των χωρών της Ευρωζώνης.
Αν και καμία χώρα στο κοινό νόμισμα δεν έχει ανοσία στην επιβράδυνση, δεν έχουν επηρεαστεί όλες με τον ίδιο τρόπο.
Κάθε νέα πολιτική πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις διαφορές στις ανάγκες και τους περιορισμούς μεταξύ των μελών της Ευρωζώνης.
Οι υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ιταλία παραμένουν ευαίσθητες σε ξαφνικές μετατοπίσεις της αντίληψης περί κινδύνου και έχουν περιορισμένο περιθώριο αντικυκλικών πολιτικών.
Θα πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται για να μειώσουν τα επίπεδα χρέους τους και η ΕΕ πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στην ποιότητα των δημόσιων οικονομικών τους.
Αλλά εάν επιδεινωθεί η οικονομία, αυτές οι κυβερνήσεις πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν αυτόματους σταθεροποιητές για να μετριάσουν την πτώση.
Οι χώρες με σχετικά χαμηλά επίπεδα χρέους, εν τω μεταξύ, θα πρέπει να χρησιμοποιούν το περιβάλλον χαμηλού επιτοκίου για να αυξήσουν τις επενδύσεις, για να ενισχύσουν τη δυνητική ανάπτυξη και να προετοιμάσουν το έδαφος για μια οικονομία με ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα.
Τόσο η Ολλανδία όσο και η Γερμανία ανακοίνωσαν ευπρόσδεκτες αυξήσεις για τις δημοσιονομικές τους δαπάνες.
Η αποτελεσματική εφαρμογή τους είναι απαραίτητη.
Η Γερμανία πρέπει να αναλάβει συντονισμένη δράση σε ομοσπονδιακό, περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο για να επιτύχει μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική.
Ο υπουργός Οικονομικών Olaf Scholz ζήτησε ορθά από τα ομόσπονδα κράτη να βοηθήσουν να συμβεί αυτό.
Δεύτερον, η ΕΕ πρέπει να επανεξετάσει τους κανόνες με τους οποίους διασφαλίζει ότι τα κράτη επιδιώκουν υγιή δημόσια οικονομικά και συντονίζουν τις δημοσιονομικές τους πολιτικές.
Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης παρέχει πολύτιμη καθοδήγηση στις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης. Ωστόσο, έχει εμφανείς ελλείψεις: Ο κανόνας του χρέους, ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να κρατήσει τις χώρες να μην δαπανώνται πέρα των δυνατοτήτων τους, είναι υπερβολικά φιλόδοξος για τις χώρες που είναι παγιδευμένες σε κατάσταση χαμηλής ανάπτυξης και χαμηλού πληθωρισμού.
Οι αξιολογήσεις των εθνικών προϋπολογισμών εξαρτώνται υπερβολικά από τα μη παρατηρήσιμα δεδομένα και συχνά υπόκεινται σε μεγάλες διορθώσεις.
Οι δημοσιονομικοί μας κανόνες πρέπει να ενθαρρύνουν, και όχι να τιμωρούν, τις παραγωγικές επενδύσεις.
Δεν είμαι πεπεισμένος από την πρόταση για τη δημιουργία ενός «χρυσού κανόνα» που θα απαλλάσσει ορισμένες δημόσιες δαπάνες από τους υπολογισμούς μας.
Αλλά γιατί να μην ενισχύσουμε τα κίνητρα για να συμβάλουμε στον προϋπολογισμό της ΕΕ και να αυξήσουμε τις επενδύσεις που σχετίζονται με το κλίμα;
Τρίτον, οι κυβερνήσεις της ΕΕ πρέπει να προωθήσουν μια κοινή ενοποιημένη φορολογική βάση για τις εταιρείες.
Η πρόταση, η οποία σήμερα παρεμποδίζεται από ορισμένες εθνικές κυβερνήσεις, θα συμβάλει στην αύξηση της ανθεκτικότητας της ενιαίας αγοράς της ΕΕ και της μικρότερης εξάρτησης από την εξωτερική ζήτηση.
Θα δημιουργήσει επίσης ώριμες συνθήκες για επενδύσεις, καινοτομία και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Η ενιαία αγορά θα πρέπει να βασίζεται στη δίκαιη και αποτελεσματική φορολογία.
Δεν πρέπει να κάνει τις πλούσιες περιοχές πλουσιότερες ή να της βοηθά να αυξήσουν το αποτύπωμα άνθρακα.
Τέταρτον, η ΕΕ πρέπει να ολοκληρώσει την τραπεζική ενοποίηση και την ενοποίηση των κεφαλαιαγορών.
Πρέπει επειγόντως να δημιουργήσουμε ένα ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλισης καταθέσεων και να δημιουργήσουμε ένα ενιαίο εγχειρίδιο για τη διευκόλυνση της διασυνοριακής κατανομής των αποταμιεύσεων και τη μείωση του κατακερματισμού της αγοράς.
Χρειαζόμαστε επίσης ένα ισχυρό επενδυτικό σκέλος και μια αποτελεσματική φορολογική πολιτική που κινητοποιεί δημόσιο και ιδιωτικό κεφάλαιο για φιλικές προς το κλίμα και βιώσιμες επενδύσεις.
Η Ευρωζώνη χρειάζεται επίσης τον δικό της προϋπολογισμό που υποστηρίζει τις εθνικές προσαρμογές σε περίπτωση σοβαρών διαταραχών και ένα ευρωπαϊκό (ανα) ασφαλιστικό σύστημα ανεργίας που επεκτείνει την αλληλεγγύη της ΕΕ απευθείας στους εργαζόμενους.
Ο Mario Draghi, πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δικαίως δήλωνε ότι η νομισματική πολιτική από μόνη της δεν μπορεί να φέρει το βάρος μιας εξασθενημένης οικονομίας.
Η Ευρωζώνη χρειάζεται οι κυβερνήσεις των κρατών – μελών να επιταχύνουν και να εφαρμόσουν μια έξυπνη δημοσιονομική πολιτική.
Εάν ενεργήσουν αποφασιστικά μαζί, οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωομάδας και η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορούν να βοηθήσουν την Ευρωζώνη να αντιμετωπίσει την επιβράδυνση και ταυτόχρονα να θέσουν την οικονομία σε επανεκκίνηση προκειμένου να μπορεί να ακολουθήσει μία βιώσιμη πορεία».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών