Απλώνουν το χέρι τους παραπάνω από όσο φτάνουν οι ΗΠΑ, αναφέρει το Ria Novosti...
Tο βράδυ της 17ης Ιανουαρίου 2024, το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC), οι επίλεκτες μονάδες του ιρανικού στρατού, προέβησαν σε πολλαπλά πλήγματα στην ιρακινή πόλη Erbil.
Φωτογραφίες από κατεστραμμένα κτίρια εμφανίστηκαν στο Διαδίκτυο.
Το επόμενο πρωί, σε επίσημη αναφορά, το IRGC ανέφερε ότι στόχος της επίθεσης ήταν «το αρχηγείο τρομοκρατικών ομάδων και κατασκόπων στο Ιράκ». Συγκεκριμένα, καταστράφηκε η έδρα της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών Mossad.
Ωστόσο, δεν είναι μυστικό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι στόχαστρο της Τεχεράνης.
Και εν προκειμένω το Erbil είναι στο μικροσκόπιο: υπάρχει ένα αμερικανικό γενικό προξενείο, μια στρατιωτική βάση και ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο των ΗΠΑ.
Οι Αμερικανοί «καταδίκασαν έντονα» τα χτυπήματα του IRGC στο Erbil.
Το ερώτημα είναι πώς μπορούν να αντιταχθούν πραγματικά στη στρατιωτική μηχανή του Ιράν και στο εκτεταμένο δίκτυο των διαφόρων πληρεξουσίων τους.
Το αμερικανικό απόσπασμα στο Ιράκ είναι περίπου δυόμισι χιλιάδες στρατιώτες, στη Συρία - αρκετές εκατοντάδες.
Μια σταγόνα στον χείμαρρο των εκατοντάδων χιλιάδων θυμωμένων ντόπιων ανδρών, που να πολεμούν όλη τους τη ζωή.
Από τις αρχές Οκτωβρίου, αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις και αεροδρόμια στο Ιράκ βομβαρδίζονται σχεδόν καθημερινά.
Οι στρατιώτες που έχουν τραυματιστεί είναι δεκάδες. Επισήμως έχει αναγνωριστεί και ένας νεκρός, αλλά δεν καταγράφεται ως συμβασιούχος στρατιώτης.
Η ζημιά δηλώνεται παραδοσιακά «μικρή».
Το ανοιχτό μυστικό
Η κλασική αντάρτικη τακτική του «τσιμπήματος των κουνουπιών» απονευρώνει τους Αμερικανούς και τους εξουθενώνει.
Στις 11 Δεκεμβρίου, πυραυλική επίθεση έπληξε την αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη.
Τα καθολικά Χριστούγεννα, ένα «δώρο» με τη μορφή μη επανδρωμένων αεροσκαφών πέταξε στη βάση στο Erbil.
Αποτέλεσμα; Τρεις στρατιωτικοί των ΗΠΑ τραυματίστηκαν, ο ένας σε κρίσιμη κατάσταση.
Την ίδια μέρα, ο αμερικανικός στρατός απάντησε με πυραυλικές επιθέσεις.
Το Reuters ανέφερε ότι «μέλη της ένοπλης ομάδας φαίνεται να έχουν σκοτωθεί».
Η ιρακινή κυβέρνηση αντέδρασε με προβλέψιμη οργή, καταδικάζοντας τη κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας της χώρας.
Το ανοιχτό μυστικό είναι ότι όλα αυτά τα μέλη των «φιλοϊρανικών ομάδων» είναι στην πραγματικότητα Ιρακινοί στρατιωτικοί, αξιωματικοί και πολιτικοί.
Οι επιθέσεις σε αμερικανικές βάσεις συνεχίστηκαν.
Την ίδια ώρα οι Houthi επέδραμαν εναντίον αμερικανικών και βρετανικών πολεμικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα.
Αυτό ήγειρε μια τέτοια απειλή, που στις 26 Δεκεμβρίου η αμερικανική διοίκηση ανακοίνωσε, με σφιγμένα δόντια, ότι τα αεροπλανοφόρα «Gerald Ford» και «Dwight Eisenhower», με όλα τα συνοδευτικά αεροσκάφη και πλοία συνοδείας, «ολοκλήρωσαν τα καθήκοντά τους» και επιστρέφουν στη βάση τους.
Την 1η Ιανουαρίου, ενώ ο κόσμος γιόρτασε την Πρωτοχρονιά, το «Gerald Ford», αυτή η ναυαρχίδα υψηλής τεχνολογίας, πήγε πραγματικά σπίτι του.
Έφυγε από τη Μεσόγειο Θάλασσα ήσυχα, όπως λένε.
Κανείς δεν παρατήρησε την είδηση, αν και ήταν, φυσικά, επρόκειτο για μια επική αποτυχία.
Οι Αμερικανοί δεν κατάφεραν να πετύχουν κανέναν από τους στόχους που είχαν ανακοινωθεί μεγαλοστόμως.
Εγκατέλειψαν το Ισραήλ, το οποίο είχαν υποσχεθεί να υποστηρίξουν έχοντας αποτύχει παταγωδώς κατά τη διεξαγωγή της Επιχείρησης Φύλακας της Ευημερίας, κατά την οποία υπόσχονταν («Άκου, ορκίζομαι στη μητέρα μου, ναι») να προστατεύσουν τα πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα από τους βομβαρδισμούς των Houthi.
Οι επιθέσεις με πυραύλους και βομβιστικές επιθέσεις των ΗΠΑ στην Υεμένη δεν παράγουν παρά καταστροφή και θάνατο αμάχων.
Η διεθνής κοινότητα καταδίκασε αυτή την παράλογη σκληρότητα.
Η φήμη των ΗΠΑ έφτασε στον πάτο, ενώ οι Houthi συνέχισαν τις επιθέσεις τους.
Τις τελευταίες μέρες χτύπησαν πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων (χτυπώντας τον στόχο) αμερικανικών συμφερόντων, ένα αμερικανικό αντιτορπιλικό (το πλοίο σώθηκε από ένα αμερικανικό μαχητικό που κατέρριψε έναν πύραυλο) και… δεν πρόκειται να σταματήσουν εκεί. Αποτέλεσμα: ο θρυλικός «Gerald Ford» απλά εγκατέλειψε την περιοχή.
Οι κίνδυνοι για τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα έχουν όντως γίνει απαγορευτικά υψηλοί.
Ναι, για κάποιο χρονικό διάστημα ήταν δυνατή η απόκρουση επιθέσεων από drones και πυραύλους κατά πλοίων.
Αλλά, πρώτον, είχαν μεγάλο κόστος: ένα drone που αξίζει περίπου 20 χιλιάδες δολάρια πρέπει να καταρριφθεί με έναν πύραυλο που κοστίζει από ένα εκατομμύριο έως δύο.
Και, δεύτερον, η πιθανότητα ότι κάποιο είδος πυραύλου ή drone θα διαπερνούσε τις άμυνες του σχηματισμού του αεροπλανοφόρου και θα προκαλούσε πραγματική ζημιά αυξανόταν διαρκώς.
Στρατιωτικό προσωπικό από όλο τον κόσμο ενδιαφέρεται να μάθει για τα τρωτά σημεία των αμερικανικών αεροπλανοφόρων.
Και αυτή είναι μια τέτοια περίπτωση: δύο σχηματισμοί εμφανίζονται με τη μορφή στόχων και οι Υεμενίτες παρτιζάνοι εκπαιδεύονται σε αυτούς.
Ήταν θέμα χρόνου να πετύχουν τον στόχο τους.
Ιράκ...
Παράλληλα, στο Ιράκ οι επιθέσεις συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια των διακοπών μέχρι τις 4 Ιανουαρίου.
Οι εξαγριωμένοι Αμερικανοί επανήλθαν με το αγαπημένο τους τρομοκρατικό στυλ ανατινάζοντας ένα αυτοκίνητο με τον διοικητή της ιρακινής σιιτικής πολιτοφυλακής ακριβώς στη Βαγδάτη.
Για αυτό, τους ζητήθηκε από τον πρωθυπουργό της χώρας να φύγουν.
Έτσι, στη Βαγδάτη, αποφάσισαν ότι ήταν καιρός ο Αμερικανός στρατός να μαζέψει τα πράγματά του - η χώρα δεν τους ήθελε πια.
Οι Αμερικανοί μπορούν να αναφέρονται όσο θέλουν στο γεγονός ότι ο στρατός τους «προσκλήθηκε από την ιρακινή κυβέρνηση», αλλά στην πραγματικότητα συμπεριφέρονται σαν κατακτητές και θεωρούνται από τον λαό ως κατακτητές, οπότε η μοίρα του στρατεύματός τους στο Ιράκ είναι αρκετά προβλέψιμη: «Βαλίτσα, αεροδρόμιο, Αμερική».
Με την αναχώρηση, o Bashar al-Assad θα αδράξει την ευκαιρία να ελέγξει την Ανατολική Συρία.
Με άλλα λόγια, ακόμη μια μακροχρόνια αμερικανική στρατιωτική περιπέτεια θα καταλήξει σε άδοξη ήττα.
Όλοι κατανοούν τον κίνδυνο που διατρέχουν οι Αμερικανοί στη Μέση Ανατολή: είτε απωθηθούν από εκεί είτε παρασυρθούν σε μια ανοιχτή αντιπαράθεση με το Ιράν, η οποία θα μπορούσε να κλιμακωθεί αμέσως σε παγκόσμιο πόλεμο.
Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σε αυτή τη δύσκολη στιγμή ο αμερικανικός στρατός έμεινε ουσιαστικά χωρίς ηγεσία.
Ο Ανώτατος Άρχων Joe Biden είχε κρυφτεί στο συγκρότημα του Camp David Ντέιβιντ, χωρίς να εμφανίζεται δημόσια για εβδομάδες.
Και ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ εξαφανίστηκε εντελώς από τα ραντάρ.
Για σχεδόν μια ολόκληρη εβδομάδα στην αρχή του έτους, ούτε ο Λευκός Οίκος, ούτε το Κογκρέσο, ούτε οι απλοί Αμερικανοί γνώριζαν πού είχε πάει ο Lloyd Austin.
Πολύ αργότερα έγινε σαφές: στις 22 Δεκεμβρίου, ο επικεφαλής του Πενταγώνου υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για καρκίνο του προστάτη.
Πήρε εξιτήριο ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, αλλά την 1η Ιανουαρίου νοσηλεύτηκε ξανά - στην εντατική, όπου βρισκόταν αναίσθητος για αρκετή ώρα.
Θεωρητικά, η αναπληρώτριά του Kathlyn Hicks θα έπρεπε να είχε αναχαιτίσει τους μοχλούς ελέγχου - συμπεριλαμβανομένου του πυρηνικού κουμπιού - αλλά έκανε διακοπές στο Πουέρτο Ρίκο και δεν διέκοψε τις διακοπές της.
Έτσι έτρεξε το Πεντάγωνο ακριβώς από την παραλία.
Αυτή τη στιγμή, ο Austin φαίνεται να έχει πάρει εξιτήριο και, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, εργάζεται από το σπίτι.
Οι Αμερικανοί ειδικοί κάνουν εικασίες για το πόσες στρατιωτικές συγκρούσεις μπορεί να αντιμετωπίσει η Ουάσιγκτον ταυτόχρονα και πώς θα τις επιλύσει.
Η αρχή της χρονιάς δίνει την απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα.
www.bankingnews.gr
Φωτογραφίες από κατεστραμμένα κτίρια εμφανίστηκαν στο Διαδίκτυο.
Το επόμενο πρωί, σε επίσημη αναφορά, το IRGC ανέφερε ότι στόχος της επίθεσης ήταν «το αρχηγείο τρομοκρατικών ομάδων και κατασκόπων στο Ιράκ». Συγκεκριμένα, καταστράφηκε η έδρα της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών Mossad.
Ωστόσο, δεν είναι μυστικό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι στόχαστρο της Τεχεράνης.
Και εν προκειμένω το Erbil είναι στο μικροσκόπιο: υπάρχει ένα αμερικανικό γενικό προξενείο, μια στρατιωτική βάση και ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο των ΗΠΑ.
Οι Αμερικανοί «καταδίκασαν έντονα» τα χτυπήματα του IRGC στο Erbil.
Το ερώτημα είναι πώς μπορούν να αντιταχθούν πραγματικά στη στρατιωτική μηχανή του Ιράν και στο εκτεταμένο δίκτυο των διαφόρων πληρεξουσίων τους.
Το αμερικανικό απόσπασμα στο Ιράκ είναι περίπου δυόμισι χιλιάδες στρατιώτες, στη Συρία - αρκετές εκατοντάδες.
Μια σταγόνα στον χείμαρρο των εκατοντάδων χιλιάδων θυμωμένων ντόπιων ανδρών, που να πολεμούν όλη τους τη ζωή.
Από τις αρχές Οκτωβρίου, αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις και αεροδρόμια στο Ιράκ βομβαρδίζονται σχεδόν καθημερινά.
Οι στρατιώτες που έχουν τραυματιστεί είναι δεκάδες. Επισήμως έχει αναγνωριστεί και ένας νεκρός, αλλά δεν καταγράφεται ως συμβασιούχος στρατιώτης.
Η ζημιά δηλώνεται παραδοσιακά «μικρή».
Το ανοιχτό μυστικό
Η κλασική αντάρτικη τακτική του «τσιμπήματος των κουνουπιών» απονευρώνει τους Αμερικανούς και τους εξουθενώνει.
Στις 11 Δεκεμβρίου, πυραυλική επίθεση έπληξε την αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη.
Τα καθολικά Χριστούγεννα, ένα «δώρο» με τη μορφή μη επανδρωμένων αεροσκαφών πέταξε στη βάση στο Erbil.
Αποτέλεσμα; Τρεις στρατιωτικοί των ΗΠΑ τραυματίστηκαν, ο ένας σε κρίσιμη κατάσταση.
Την ίδια μέρα, ο αμερικανικός στρατός απάντησε με πυραυλικές επιθέσεις.
Το Reuters ανέφερε ότι «μέλη της ένοπλης ομάδας φαίνεται να έχουν σκοτωθεί».
Η ιρακινή κυβέρνηση αντέδρασε με προβλέψιμη οργή, καταδικάζοντας τη κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας της χώρας.
Το ανοιχτό μυστικό είναι ότι όλα αυτά τα μέλη των «φιλοϊρανικών ομάδων» είναι στην πραγματικότητα Ιρακινοί στρατιωτικοί, αξιωματικοί και πολιτικοί.
Οι επιθέσεις σε αμερικανικές βάσεις συνεχίστηκαν.
Την ίδια ώρα οι Houthi επέδραμαν εναντίον αμερικανικών και βρετανικών πολεμικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα.
Αυτό ήγειρε μια τέτοια απειλή, που στις 26 Δεκεμβρίου η αμερικανική διοίκηση ανακοίνωσε, με σφιγμένα δόντια, ότι τα αεροπλανοφόρα «Gerald Ford» και «Dwight Eisenhower», με όλα τα συνοδευτικά αεροσκάφη και πλοία συνοδείας, «ολοκλήρωσαν τα καθήκοντά τους» και επιστρέφουν στη βάση τους.
Την 1η Ιανουαρίου, ενώ ο κόσμος γιόρτασε την Πρωτοχρονιά, το «Gerald Ford», αυτή η ναυαρχίδα υψηλής τεχνολογίας, πήγε πραγματικά σπίτι του.
Έφυγε από τη Μεσόγειο Θάλασσα ήσυχα, όπως λένε.
Κανείς δεν παρατήρησε την είδηση, αν και ήταν, φυσικά, επρόκειτο για μια επική αποτυχία.
Οι Αμερικανοί δεν κατάφεραν να πετύχουν κανέναν από τους στόχους που είχαν ανακοινωθεί μεγαλοστόμως.
Εγκατέλειψαν το Ισραήλ, το οποίο είχαν υποσχεθεί να υποστηρίξουν έχοντας αποτύχει παταγωδώς κατά τη διεξαγωγή της Επιχείρησης Φύλακας της Ευημερίας, κατά την οποία υπόσχονταν («Άκου, ορκίζομαι στη μητέρα μου, ναι») να προστατεύσουν τα πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα από τους βομβαρδισμούς των Houthi.
Οι επιθέσεις με πυραύλους και βομβιστικές επιθέσεις των ΗΠΑ στην Υεμένη δεν παράγουν παρά καταστροφή και θάνατο αμάχων.
Η διεθνής κοινότητα καταδίκασε αυτή την παράλογη σκληρότητα.
Η φήμη των ΗΠΑ έφτασε στον πάτο, ενώ οι Houthi συνέχισαν τις επιθέσεις τους.
Τις τελευταίες μέρες χτύπησαν πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων (χτυπώντας τον στόχο) αμερικανικών συμφερόντων, ένα αμερικανικό αντιτορπιλικό (το πλοίο σώθηκε από ένα αμερικανικό μαχητικό που κατέρριψε έναν πύραυλο) και… δεν πρόκειται να σταματήσουν εκεί. Αποτέλεσμα: ο θρυλικός «Gerald Ford» απλά εγκατέλειψε την περιοχή.
Οι κίνδυνοι για τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα έχουν όντως γίνει απαγορευτικά υψηλοί.
Ναι, για κάποιο χρονικό διάστημα ήταν δυνατή η απόκρουση επιθέσεων από drones και πυραύλους κατά πλοίων.
Αλλά, πρώτον, είχαν μεγάλο κόστος: ένα drone που αξίζει περίπου 20 χιλιάδες δολάρια πρέπει να καταρριφθεί με έναν πύραυλο που κοστίζει από ένα εκατομμύριο έως δύο.
Και, δεύτερον, η πιθανότητα ότι κάποιο είδος πυραύλου ή drone θα διαπερνούσε τις άμυνες του σχηματισμού του αεροπλανοφόρου και θα προκαλούσε πραγματική ζημιά αυξανόταν διαρκώς.
Στρατιωτικό προσωπικό από όλο τον κόσμο ενδιαφέρεται να μάθει για τα τρωτά σημεία των αμερικανικών αεροπλανοφόρων.
Και αυτή είναι μια τέτοια περίπτωση: δύο σχηματισμοί εμφανίζονται με τη μορφή στόχων και οι Υεμενίτες παρτιζάνοι εκπαιδεύονται σε αυτούς.
Ήταν θέμα χρόνου να πετύχουν τον στόχο τους.
Ιράκ...
Παράλληλα, στο Ιράκ οι επιθέσεις συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια των διακοπών μέχρι τις 4 Ιανουαρίου.
Οι εξαγριωμένοι Αμερικανοί επανήλθαν με το αγαπημένο τους τρομοκρατικό στυλ ανατινάζοντας ένα αυτοκίνητο με τον διοικητή της ιρακινής σιιτικής πολιτοφυλακής ακριβώς στη Βαγδάτη.
Για αυτό, τους ζητήθηκε από τον πρωθυπουργό της χώρας να φύγουν.
Έτσι, στη Βαγδάτη, αποφάσισαν ότι ήταν καιρός ο Αμερικανός στρατός να μαζέψει τα πράγματά του - η χώρα δεν τους ήθελε πια.
Οι Αμερικανοί μπορούν να αναφέρονται όσο θέλουν στο γεγονός ότι ο στρατός τους «προσκλήθηκε από την ιρακινή κυβέρνηση», αλλά στην πραγματικότητα συμπεριφέρονται σαν κατακτητές και θεωρούνται από τον λαό ως κατακτητές, οπότε η μοίρα του στρατεύματός τους στο Ιράκ είναι αρκετά προβλέψιμη: «Βαλίτσα, αεροδρόμιο, Αμερική».
Με την αναχώρηση, o Bashar al-Assad θα αδράξει την ευκαιρία να ελέγξει την Ανατολική Συρία.
Με άλλα λόγια, ακόμη μια μακροχρόνια αμερικανική στρατιωτική περιπέτεια θα καταλήξει σε άδοξη ήττα.
Όλοι κατανοούν τον κίνδυνο που διατρέχουν οι Αμερικανοί στη Μέση Ανατολή: είτε απωθηθούν από εκεί είτε παρασυρθούν σε μια ανοιχτή αντιπαράθεση με το Ιράν, η οποία θα μπορούσε να κλιμακωθεί αμέσως σε παγκόσμιο πόλεμο.
Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σε αυτή τη δύσκολη στιγμή ο αμερικανικός στρατός έμεινε ουσιαστικά χωρίς ηγεσία.
Ο Ανώτατος Άρχων Joe Biden είχε κρυφτεί στο συγκρότημα του Camp David Ντέιβιντ, χωρίς να εμφανίζεται δημόσια για εβδομάδες.
Και ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ εξαφανίστηκε εντελώς από τα ραντάρ.
Για σχεδόν μια ολόκληρη εβδομάδα στην αρχή του έτους, ούτε ο Λευκός Οίκος, ούτε το Κογκρέσο, ούτε οι απλοί Αμερικανοί γνώριζαν πού είχε πάει ο Lloyd Austin.
Πολύ αργότερα έγινε σαφές: στις 22 Δεκεμβρίου, ο επικεφαλής του Πενταγώνου υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για καρκίνο του προστάτη.
Πήρε εξιτήριο ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, αλλά την 1η Ιανουαρίου νοσηλεύτηκε ξανά - στην εντατική, όπου βρισκόταν αναίσθητος για αρκετή ώρα.
Θεωρητικά, η αναπληρώτριά του Kathlyn Hicks θα έπρεπε να είχε αναχαιτίσει τους μοχλούς ελέγχου - συμπεριλαμβανομένου του πυρηνικού κουμπιού - αλλά έκανε διακοπές στο Πουέρτο Ρίκο και δεν διέκοψε τις διακοπές της.
Έτσι έτρεξε το Πεντάγωνο ακριβώς από την παραλία.
Αυτή τη στιγμή, ο Austin φαίνεται να έχει πάρει εξιτήριο και, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, εργάζεται από το σπίτι.
Οι Αμερικανοί ειδικοί κάνουν εικασίες για το πόσες στρατιωτικές συγκρούσεις μπορεί να αντιμετωπίσει η Ουάσιγκτον ταυτόχρονα και πώς θα τις επιλύσει.
Η αρχή της χρονιάς δίνει την απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών