Σχετικά Άρθρα
Σαρώνουν τα πατριωτικά κόμματα στην Ευρώπη – Θριαμβεύει η Le Pen στη Γαλλία, έκρηξη ανόδου σε Γερμανία, Πορτογαλία
Πως η Marine LePen ανεβαίνει σταθερά στην κορυφή της Γαλλίας και της… Ευρώπης – Παράδειγμα προς μίμηση οι πολιτικές της
Παίρνει σάρκα η μεγάλη εθνικιστική συμμαχία της Ευρώπης - Τι ετοιμάζουν για τις ευρωεκλογές, ο ρόλος LePen
Τα τελευταία χρόνια σημειώθηκε μια σειρά από επιτυχίες για την ευρωπαϊκή δεξιά.
Από τα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα 14 διοικούνται τώρα από μετριοπαθείς ή απολύτως δεξιές κυβερνήσεις.
Στις δημοσκοπήσεις για τις κοινοβουλευτικές εκλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης του επόμενου μήνα, τα δεξιά κόμματα τρέχουν τουλάχιστον στη δεύτερη θέση –και μερικές φορές στην πρώτη θέση– στην πλειοψηφία των κρατών μελών.
Ενώ υπάρχει αβεβαιότητα ως προς το πόσες έδρες θα κερδίσουν, είναι πιθανό οι δεξιές δυνάμεις να συγκεντρώσουν κάτι σχεδόν πλειοψηφικό (η πλειοψηφία των εδρών δεν είναι αδύνατη, αλλά θα ήταν το καλύτερο δυνατό σενάριο).
Αν και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (EPP) –η κεντροδεξιά ομάδα– θα παραμείνει η μεγαλύτερη ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μακράν, οι Ευρωπαίοι Συντηρητικοί & Μεταρρυθμιστές (ECRs), μια πιο συντηρητική ομάδα, πρόκειται να κερδίσουν επίσης πολλές έδρες.
Αυτή η αύξηση της υποστήριξης έφερε μαζί της πολλή προσοχή – και αυτή η προσοχή, με τη σειρά της, έφερε κάποιο πρόβλημα.
Περισσότερο από αυτό, έδωσε στην ευρωπαϊκή δεξιά την ευκαιρία για μια επιτυχία που δεν είχε ποτέ:
την ικανότητα να αφήσει πραγματικά το στίγμα της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ή ακόμα και να αλλάξει την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πού είναι όμως το πρόβλημα;
Ξεκινά με την ομάδα Identity & Democracy (ID), την πιο δεξιά ομάδα.
Είναι σημαντικό να οριοθετήσετε τη διαφορά μεταξύ των αναγνωριστικών και των ECR. Τόσο τα ECR όσο και η ομαδοποίηση ID είναι αναμφισβήτητα συντηρητικά και τα δύο έχουν ισχυρά λαϊκιστικά στοιχεία, ως αποτέλεσμα, αυτό συχνά οδηγεί τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης να απεικονίζουν απλώς και τα δύο ως «ακροδεξιά».
Αλλά ένας τέτοιος όρος δεν ταιριάζει ιδιαίτερα, καθώς υπάρχουν σαφείς διαφορές μεταξύ τους.
Οι όροι «λαϊκιστική-δεξιά» ή «εθνικιστική-δεξιά» θα ήταν πιο κατάλληλοι, αλλά αυτοί επίσης αποτυγχάνουν να οριοθετήσουν τις δύο ομάδες.
Υπάρχει, ωστόσο, ένας σαφέστερος τρόπος για να τους χωρίσει:
ο ευρωσκεπτικισμός.
Οι εναλλαγές
Ενώ οι ECR είναι, τις περισσότερες φορές, ευχαριστημένοι με τη χρήση των υφιστάμενων δομών εξουσίας στις χώρες τους και στις Βρυξέλλες (αν και αυτό δεν είναι καθόλου καθολικό), οι ταυτότητες είναι συχνά εξαιρετικά δύσπιστες για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ενώ το Πολωνικό Κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης που συνδέεται με το ECR πολέμησε σκληρά με τις Βρυξέλλες όσο ήταν στην εξουσία, δεν υπήρχε περίπτωση να επιδιώξουν μια «έξοδο από τον πόλο».
Όμως τα κόμματα που συνδέονται με την ID, από το Εθνικό Συλλαλητήριο της Lepen (Γαλλία) μέχρι τη Λέγκα του Salvini (Ιταλία) έως το Κόμμα Ελευθερίας (Αυστρία), τακτικά στρέφονται κατά των Βρυξελλών με σκληρό τρόπο.
Το κύριο ζήτημα για τις ταυτότητες, ωστόσο, είναι ότι αυτός ο σκεπτικισμός δεν έχει στραμμένο το βλέμμα του μόνο στις Βρυξέλλες. Ο ένθερμος εθνικισμός τους - ονομάστε τον «μικρό εθνικισμό», καθώς επικεντρώνεται αποκλειστικά στη χώρα του - τους έχει κάνει εγγενώς να μην εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον.
Η ευρωπαϊκή εθνικιστική δεξιά, σε αντίθεση με τους σοσιαλιστές, δεν έχει ιστορία να συνεργάζεται πολύ καλά πέρα από τα εθνικά σύνορα, καθώς κάθε εθνικιστής δεξιός πολιτικός έχει προσπαθήσει να προστατεύσει το δικό του κράτος, προστατεύοντας με ζήλο την εξουσία ή τους πόρους. Ωστόσο, συχνά ήταν σε θέση να διαχειριστούν αυτή τη δυσπιστία, καθώς ο σκεπτικισμός τους για τις Βρυξέλλες τους έφερε κοντά.
Δηλαδή μέχρι την περασμένη εβδομάδα.
Το «κακό παιδί» της ομάδας είναι εδώ και καιρό το γερμανικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο έχει ιστορία να προκαλεί προβλήματα στην ομάδα ID.
Πέρυσι, μέλη του κόμματος παρακολούθησαν ένα συνέδριο στο οποίο συζητήθηκε η «μετανάστευση» ορισμένων ατόμων.
Νωρίτερα αυτό το έτος, ένας βοηθός του κορυφαίου υποψηφίου για την Ευρωπαϊκή Ένωση, συνελήφθη ως Κινέζος κατάσκοπος, κάτι που με τη σειρά του έριξε φως στη μακρά ιστορία των φιλοκινεζικών σχολίων του Krah.
Στη συνέχεια, νωρίτερα αυτόν τον μήνα, ο Krah φαινομενικά υπερασπίστηκε τα ναζιστικά SS, λέγοντας ότι δεν ήταν όλοι εγκληματίες.
Ενώ στο παρελθόν ορισμένα μέλη της ID, όπως η Γαλλίδα Lepen, είχαν απογοητευτεί με την ομάδα, τα σχόλια των ναζιστικών SS αποδείχτηκαν πολύ προβληματικά. Σε μια ψηφοφορία κεκλεισμένων των θυρών, τα άλλα κόμματα ID επέλεξαν να εκδιώξουν το AfD από την ομάδα.
Αυτό είναι αναμφισβήτητα κακό για το AfD.
Αν και σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση τα πήγαν αρκετά καλά, τώρα θα κριθούν στους Μη Εγγεγραμμένους, μέλη του κοινοβουλίου που κάθονται χωρίς ομαδοποίηση.
Αυτό θα στερήσει από το κόμμα τη χρηματοδότηση και την επιρροή στη νομοθετική διαδικασία.
Περισσότερο από αυτό, όμως, έδειξε φως στο μεγαλύτερο πρόβλημα του AfD:
απλώς αρνήθηκαν να πάρουν τον εαυτό τους στα σοβαρά.
Η πολιτική δεν απαιτεί να είναι κανείς μετριοπαθής.
Πράγματι, τα εξαιρετικά συντηρητικά λαϊκιστικά δεξιά κόμματα, όπως το Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας, τα πήγαν αρκετά καλά κάτω από εστιασμένη, ξεκάθαρη ηγεσία.
Αλλά η πολιτική απαιτεί από τα κόμματα να σχεδιάσουν στρατηγική και να αποκτήσουν τον έλεγχο των μελών τους.
Αυτό το AfD αρνήθηκε να το κάνει.
Το γεγονός ότι ο Krah, με την ιστορία των εξαιρετικά πρόχειρων δηλώσεών του, ήταν ακόμη και κοντά στην κορυφή, τον πρόδωσε αυτή η έλλειψη σοβαρότητας.
Τα μέσα ενημέρωσης προσπάθησαν να παρουσιάσουν αυτές τις περιπτώσεις ως το σύνολο της δεξιάς που αυτοκαταστρέφεται πριν από τις βουλευτικές εκλογές, δυνητικά θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ευκαιρία τους για πλειοψηφία.
Αυτό μπορεί να μην είναι αλήθεια.
Τα προβλήματα του AfD μπορεί στην πραγματικότητα να είναι εκεί που τελειώνουν τα προβλήματα για τη δεξιά , και εκεί που αρχίζει η πιθανότητα πραγματικής επιτυχίας.
Για αρχή, η υπόλοιπη ομαδοποίηση ID είναι πλέον, ως ένα βαθμό, αδέσμευτη.
Σε κάθε διακρατικό γεγονός, το κύριο ερώτημα που τέθηκε στους ηγέτες της ID ήταν γιατί θα συνεργάζονταν με ένα κόμμα όπως το AfD που φαινόταν ανίκανο να συνέλθει.
Τώρα μπορούν να πουν ότι δεν είναι.
Έχουν χαράξει μια ξεκάθαρη γραμμή στην άμμο.
Αυτό έχει επίσης διευκολύνει τα πράγματα για τα ECR.
Η Meloni στο προσκήνιο
Με την πτώση από την εξουσία του Law & Justice, οι αδελφοί της Ιταλίας της Giorgia Meloni έγιναν η κύρια δύναμη στην ομάδα.
Αυτό δεν ήταν ατύχημα, ούτε έτυχε.
Η Meloni εργάστηκε ακούραστα για να σφυρηλατήσει συμμαχίες με το ΕΛΚ και με την Πρόεδρο της Επιτροπής Von der Leyen.
Οι κόποι της απέδωσαν καρπούς.
Ενώ το κόμμα της χλευάστηκε ως «μεταφασιστικό» στις προηγούμενες ιταλικές εκλογές, η πρόεδρος του ΕΛΚ είπε πρόσφατα ότι το κόμμα της Meloni δεν μπορεί «να συγκριθεί με τα άλλα ευρωπαϊκά κόμματα που ορίζονται ως ακροδεξιά».
Η επιτυχία αυτή τονίζεται από το γεγονός ότι η Ιταλίδα δεν έχει ξεπουλήσει τις αρχές της, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι συντηρητικοί.
Στο εσωτερικό της έχει κυβερνήσει ως αυστηρή κοινωνικά συντηρητική.
Αλλά με τις Βρυξέλλες, έχει χρησιμοποιήσει τακτ.
Η Meloni δεν έβλεπε τα πάντα ως αέναο πόλεμο και δεν έκανε εχθρούς εκεί που δεν χρειαζόταν να υπάρχουν εχθροί.
Η αποβολή του AfD από τις ταυτοτιστές θα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο εύκολα για την ECR.
Προηγουμένως, έπρεπε να κρατήσουν τις ταυτότητες σε απόσταση αναπνοής.
Η Meloni και οι σύμμαχοί της είχαν εργαστεί σκληρά για να κάνουν τους εαυτούς τους να φαίνονται δεξιοί με τους οποίους το μετριοπαθές ΕΛΚ θα μπορούσε να συνεργαστεί, σε αντίθεση με τη διαρκώς μαστιζόμενη από σκάνδαλα ομάδα ID.
Με την εξάλειψη του AfD, η ομαδοποίηση ID στέλνει σήματα ότι μπορεί επίσης να είναι σοβαρή και οι ECR μπορεί να αισθάνονται πιο άνετα να συναλλάσσονται δημόσια μαζί τους.
Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να αλλάξει την ευρωπαϊκή πολιτική για τις επόμενες δεκαετίες.
Μέχρι πρόσφατα, ούτε τα ECR ούτε τα ID είχαν πραγματικά σημαντικούς αριθμούς.
Ως αποτέλεσμα, η διάσπασή τους δεν ήταν σημαντικό εμπόδιο προς τα δεξιά.
Αλλά τώρα που τόσο οι ταυτοτιστές όσο και οι ECR πρόκειται να πάνε καλά, αν αρχίσουν να συνεργάζονται πιο αποτελεσματικά –ή αν επρόκειτο να ενωθούν– θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά το κοινοβούλιο της ΕΕ.
Σε συνδυασμό, ID και ECR πρόκειται να έχουν σχεδόν τόσες έδρες όσες και η δεύτερη προοδευτική ομάδα S&D, καθιστώντας τα μια υπολογίσιμη δύναμη.
ECR και ID που συνεργάζονται θα μπορούσαν επίσης να τους βοηθήσουν να ανεβάσουν ο ένας τον άλλον.
Τα πιο δύσπιστα κόμματα ID θα μπορούσαν να διασφαλίσουν ότι τα ECR δεν θα γίνουν απλώς ένα ελαφρώς πιο συντηρητικό ΕΛΚ και τα ECR θα μπορούσαν να διασφαλίσουν ότι τα ID δεν θα μπαίνουν σε ναρκοπέδιο κάθε δεύτερη εβδομάδα.
Αυτό θα μπορούσε επίσης να έχει το πλεονέκτημα ότι διευκολύνει τη συνεργασία με τις ταυτότητες για το μετριοπαθές ΕΛΚ, το οποίο είναι γεμάτο από κόμματα που είναι τόσο μετριοπαθή που είναι δύσκολο να τα αποκαλούμε συντηρητικά.
Τέλος, η ικανότητα να έχουμε πραγματική εξουσία θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα κίνητρο για τη δεξιά να χρησιμοποιήσει πραγματικά αυτή τη δύναμη για να σκιαγραφήσει ένα όραμα για το μέλλον της Ευρώπης.
Μέχρι τώρα, τόσο τα ECR όσο και τα ID ήταν απασχολημένα να πολεμούν μεταξύ τους και δεν ήταν σε θέση να παρουσιάσουν κάποιου είδους ενιαίο δεξιό όραμα.
Δουλεύοντας από κοινού, ιδέες όπως ο οραματισμένος δυτικός πατριωτισμός της Meloni – ο οποίος έρχεται σε αντίθεση με τον προαναφερθέντα «χαλαρό εθνικισμό» στο ότι υποστηρίζει ότι οι εθνικιστές διαφορετικών χωρών θα ενωθούν για να πολεμήσουν για τον δυτικό πολιτισμό – θα μπορούσαν πραγματικά να καρποφορήσουν.
Χρησιμοποιώντας την επιρροή που ανακαλύφθηκε πρόσφατα για να προωθήσει μια πραγματική πλατφόρμα για το πώς θα έπρεπε να είναι η Ευρώπη, η ευρωπαϊκή δεξιά θα μπορούσε να δείξει στους ψηφοφόρους ότι είναι μια πραγματική δύναμη που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη και να τους εμπιστευτούν μακροπρόθεσμα.
Και αυτό, στην πολιτική, είναι πραγματική επιτυχία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών