Οι δύο αυτοκρατορίες ονειρεύονται να δημιουργήσουν έναν «νέο δρόμο»
Τετρακόσια χιλιόμετρα βόρεια του Αρκτικού Κύκλου, στο νορβηγικό λιμάνι Kirkenes, υπάρχουν ακόμη κάποιοι που ονειρεύονται ότι αυτή η νυσταγμένη πόλη θα γίνει μια μέρα σημαντικός ναυτιλιακός κόμβος.
Τη βλέπουν ως το δυτικό άκρο μιας νέας, ταχύτερης θαλάσσιας διαδρομής από την Κίνα προς την Ευρώπη, που κατέστη δυνατή λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Ωστόσο, η υποστήριξη της Κίνας προς τη Ρωσία τροφοδοτεί τη δυσπιστία της Δύσης για τα σχέδια της ασιατικής δύναμης σε σχέση με τον «πολικό δρόμο του μεταξιού».
Η Κίνα, η αλήθεια είναι, δεν υποχωρεί από την Αρκτική. Εξακολουθεί να ψάχνει την ευκαιρία να ενισχύσει την επιρροή της και να επωφεληθεί από τον πλούτο των φυσικών πόρων της περιοχής.
Άλλωστε, η άνοδος της θερμοκρασίας στην Αρκτική ανοίγει σιγά σιγά νέες δυνατότητες για μεταφορές.
Ανατριχίλα στην πόλη
Αλλά η γεωπολιτική αλλάζει την περιοχή πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.
Το Kirkenes το νιώθει έντονα αυτό. Απέχει μόλις 15 λεπτά οδικώς από τα ρωσικά σύνορα. Οι Ρώσοι, ωστόσο, δεν περνούν πλέον στο Kirkenes για ψώνια.
Στις 29 Μαΐου η Νορβηγία έκλεισε τη συνοριακή διάβαση για ημερήσιους ταξιδιώτες από την άλλη πλευρά.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει σκορπίσει ανατριχίλα στην πόλη.
Υπήρξαν «εντάσεις» τον Οκτώβριο όταν ο απεσταλμένος της Ρωσίας στο Kirkenes κατέθεσε στεφάνι σε μνημείο αφιερωμένο στα σοβιετικά στρατεύματα που απελευθέρωσαν την πόλη από τους Ναζί στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε ένα τέτοιο κλίμα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μπορεί να απογειωθεί το έργο του αρκτικού δρόμου του μεταξιού της Κίνας, που αποκαλύφθηκε το 2017.
Με τη χρήση της Βόρειας Θαλάσσιας Διαδρομής της Αρκτικής (βλ. χάρτη), οι αποστολές από τη Σαγκάη στο Αμβούργο θα μπορούσαν να διαρκέσουν μόλις 18 ημέρες, σε σύγκριση με τις περίπου 35 ημέρες που απαιτούνται μέσω της διώρυγας του Σουέζ - ή δέκα ημέρες περισσότερο από αυτήν εάν επαναδρομολογηθούν γύρω από το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας ώστε να αποφευχθούν επιθέσεις από τους αντάρτες Houthi στην Υεμένη (υπήρξαν δεκάδες εναντίον πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γάζα πέρυσι).
Ελπίδες
Υπήρχε η ελπίδα πως το Kirkenes θα γινόταν το πρώτο λιμάνι στο οποίο θα έφταναν τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων από την Κίνα αφού πρώτα διέσχιζαν τη ρωσική επικράτεια.
Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από πλοία που θα έπλεαν σε άλλα λιμάνια της Ευρώπης.
Ή θα μπορούσε μέσω αυτού να μεταφερθούν τα αγαθά τους σε τρένα που θα τα πήγαιναν πολύ πιο γρήγορα στις ευρωπαϊκές αγορές.
Οι Κινέζοι επιχειρηματίες ήταν πρόθυμοι, λέει ο Rune Rafaelsen, ο οποίος ήταν δήμαρχος του Kirkenes από το 2015 έως το 2021.
Εάν συνέβαιναν όλα αυτά, η βόρεια Ευρώπη θα μεταβαλλόταν από ένα απλό «τελικό σημείο» ροής αγαθών από την Κίνα σε μια «πύλη».
Ο «παγωμένος δρόμος του μεταξιού» (όπως αποκαλεί η Κίνα το σχέδιο πολικών μεταφορών της στα κινέζικα) θα γίνει μια «νέα πλατφόρμα» για την Πρωτοβουλία Belt and Road, είπε, αναφερόμενος στο ξεφάντωμα της χώρας σε λιμενικές, σιδηροδρομικές, οδικές και άλλες υποδομές σε όλο τον κόσμο.
Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το Kirkenes δεν έχει σιδηροδρομική σύνδεση με την Ευρώπη.
Είχε γίνει λόγος για την κατασκευή ενός με τη γειτονική Φινλανδία.
Τα σύνορά του απέχουν μόλις 50 χλμ., η γραμμή θα ενωνόταν στο φινλανδικό σιδηροδρομικό δίκτυο στην πόλη του Ροβανιέμι, «το επίσημο σπίτι του Άγιου Βασίλη», 500 χιλιόμετρα νότια.
Ακόμη και πριν από την ολοκληρωτική ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η φινλανδική κυβέρνηση δεν το ήθελε.
Το 2019 δημοσίευσε μια έκθεση που εκφράζει αμφιβολίες ότι μια τέτοια γραμμή θα μπορούσε να είναι κερδοφόρα, πόσο μάλλον αποδεκτή από τους αυτόχθονες κτηνοτρόφους, τους Σάμι, τη γη των οποίων θα διέσχιζε.
Τώρα, λέει ο συντάκτης του Barents Observer, Thomas Nilsen, οι φινλανδικές αρχές «δεν θέλουν να επιδοτήσουν και να κατασκευάσουν μια σιδηροδρομική γραμμή τόσο κοντά στα ρωσικά σύνορα», δεδομένης της «γεωπολιτικής αστάθειας» της περιοχής.
Παγωμένες σχέσεις
Οι δυτικές κυβερνήσεις ήταν από καιρό επιφυλακτικές σχετικά με τις δραστηριότητες της Κίνας στην Αρκτική ανησυχώντας ότι η αυξανόμενη οικονομική επιρροή της στην περιοχή μπορεί να της δώσει πολιτική επιρροή, ανοίγοντάς της τις πόρτες της Αρκτικής.
Η Rand, μια δεξαμενή σκέψης στην Ουάσιγκτον, σημειώνει ότι από το 2018 ο «διπλωματικός ακτιβισμός» της Κίνας στη Γροιλανδία, μια εξάρτηση από την Αρκτική της Δανίας, έχει εξασθενήσει.
Αυτό είναι πιθανότατα αποτέλεσμα επιτυχημένων προσπαθειών της Δανίας και της Αμερικής να εμποδίσει τις κινεζικές προσπάθειες να επενδύσουν σε ευαίσθητες υποδομές (η Γροιλανδία φιλοξενεί μια αμερικανική αεροπορική βάση με συστήματα προειδοποίησης πυραύλων και διαστημικής επιτήρησης).
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επιδεινώσει τον σκεπτικισμό της Δύσης για οποιοδήποτε μεγάλο έργο που αφορά την Κίνα, η οποία αυτοαποκαλείται ουδέτερη, αλλά υπερηφανεύεται για μια φιλία «χωρίς όρια» με τη Ρωσία και παρέχει τεράστια υποστήριξη στην αμυντική βιομηχανία της.
Η σύγκρουση οδήγησε στο πάγωμα των δραστηριοτήτων του Αρκτικού Συμβουλίου, ενός φόρουμ που περιλαμβάνει οκτώ χώρες σε αρκτικό έδαφος, στο οποίο η Κίνα εντάχθηκε ως παρατηρητής το 2013.
(Σε μια λευκή βίβλο το 2018 η Κίνα αποκάλεσε τον εαυτό της «κράτος σχεδόν Αρκτικό» - αν και η βορειότερη πρωτεύουσα της επαρχίας, το Χαρμπίν, βρίσκεται στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με τη Βενετία.)
Όλα τα μέλη του συμβουλίου, εκτός από τη Ρωσία, είναι τώρα μέλη του ΝΑΤΟ, της Φινλανδίας και της Σουηδίας, που έχουν προσχωρήσει στο αμυντικό σύμφωνο τους τελευταίους 15 μήνες.
Αουτσάιντερ
Στις υποθέσεις της Αρκτικής, η Κίνα είναι αουτσάιντερ.
Η απογοήτευση που έχει προκαλέσει αυτό στην Κίνα είναι ξεκάθαρη.
Στο Russian Studies, ένα κινεζικό ακαδημαϊκό περιοδικό, δύο μελετητές, ο Yue Peng και ο Gu Zhengsheng, έγραψαν τον Φεβρουάριο ότι η Ρωσία γινόταν όλο και πιο αδύναμη στον Βορρά.
«Η αρχική ισορροπία της Αρκτικής έχει διαταραχθεί και η ζυγαριά στην περιοχή της Αρκτικής κλίνει προς τις δυτικές χώρες».
Η εικόνα της Κίνας στην περιοχή, είπαν, αντιμετώπιζε «σημαντικό κίνδυνο παρακμής».
Αυτό θα μπορούσε να έχει «τεράστιο αρνητικό αντίκτυπο στη μελλοντική συμμετοχή της Κίνας στις υποθέσεις της Αρκτικής», όπως πρότειναν οι ακαδημαϊκοί.
Η Ρωσία ελέγχει περίπου τη μισή ακτογραμμή της Αρκτικής και ένα τεράστιο μερίδιο των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της.
Προς το παρόν, τα κινεζικά πλοία δεν θα χρησιμοποιήσουν τη διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας (η Ρωσία χρεώνει αυστηρά τέλη για τη χρήση των παγοθραυστικών της).
Οι αποστολείς προτιμούν προβλέψιμα χρονοδιαγράμματα: λόγω της υπερθέρμανσης της Αρκτικής, οι χρόνοι ταξιδιού σε αυτό το πέρασμα μπορεί να ποικίλλουν ως αποτέλεσμα πάγου και ομίχλης.
Οι κινεζικές εταιρείες, ωστόσο, βλέπουν κέρδη στη Ρωσία καθώς στρέφεται προς την Ασία για να αναπληρώσει την απώλεια των δυτικών αγορών.
Περιλαμβάνουν τη συμμετοχή σε έργα κατασκευής λιμανιών, πετρελαίου και φυσικού αερίου και τη ναυπήγηση πλοίων για τη Ρωσία για να πλεύσει τέτοιους πόρους προς τα ανατολικά (η Κίνα είναι μεγάλος αγοραστής ρωσικής ενέργειας).
Η Ρωσία μπορεί κάποτε να ήταν επιφυλακτική να εμπλέξει την Κίνα στην ανάπτυξη των ακτών της στην Αρκτική.
Τώρα καλωσορίζει την κινεζική βοήθεια.
«Η Ρωσία είναι πολύ πρόθυμη να τα έχει, γιατί δεν έχει άλλες επιλογές» λέει ο Kjell Stokvik του Κέντρου Υψηλής Βορράς Logistics στο Kirkenes.
«Έτσι, κατά κάποιο τρόπο για την Κίνα, βρίσκονται σε πολύ καλή θέση».
Υπάρχουν κίνδυνοι, όπως σημείωσαν οι κύριοι Yue και Gu, όπως οι συνέπειες από τις δυτικές κυρώσεις.
Κάλεσαν την Κίνα να είναι «επιφυλακτική και χαμηλού προφίλ» στην προσέγγισή της στη συνεργασία της Αρκτικής με τη Ρωσία.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια επίσκεψης του ηγέτη της Ρωσίας, Vladimir Putin, στο Πεκίνο τον Μάιο, οι δύο χώρες δεσμεύτηκαν να «προωθήσουν την αρκτική διαδρομή ως σημαντικό διεθνή μεταφορικό διάδρομο» και να ενθαρρύνουν τις εταιρείες τους να «ενισχύουν τη συνεργασία για την αύξηση του όγκου της κυκλοφορίας στην Αρκτική διαδρομή και κατασκευή υποδομής εφοδιαστικής διαδρομής στην Αρκτική».
Ο δρόμος του μεταξιού στον πάγο είναι ολισθηρός, αλλά διατηρεί τη γοητεία του.
www.bankingnews.gr
Τη βλέπουν ως το δυτικό άκρο μιας νέας, ταχύτερης θαλάσσιας διαδρομής από την Κίνα προς την Ευρώπη, που κατέστη δυνατή λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Ωστόσο, η υποστήριξη της Κίνας προς τη Ρωσία τροφοδοτεί τη δυσπιστία της Δύσης για τα σχέδια της ασιατικής δύναμης σε σχέση με τον «πολικό δρόμο του μεταξιού».
Η Κίνα, η αλήθεια είναι, δεν υποχωρεί από την Αρκτική. Εξακολουθεί να ψάχνει την ευκαιρία να ενισχύσει την επιρροή της και να επωφεληθεί από τον πλούτο των φυσικών πόρων της περιοχής.
Άλλωστε, η άνοδος της θερμοκρασίας στην Αρκτική ανοίγει σιγά σιγά νέες δυνατότητες για μεταφορές.
Ανατριχίλα στην πόλη
Αλλά η γεωπολιτική αλλάζει την περιοχή πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.
Το Kirkenes το νιώθει έντονα αυτό. Απέχει μόλις 15 λεπτά οδικώς από τα ρωσικά σύνορα. Οι Ρώσοι, ωστόσο, δεν περνούν πλέον στο Kirkenes για ψώνια.
Στις 29 Μαΐου η Νορβηγία έκλεισε τη συνοριακή διάβαση για ημερήσιους ταξιδιώτες από την άλλη πλευρά.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει σκορπίσει ανατριχίλα στην πόλη.
Υπήρξαν «εντάσεις» τον Οκτώβριο όταν ο απεσταλμένος της Ρωσίας στο Kirkenes κατέθεσε στεφάνι σε μνημείο αφιερωμένο στα σοβιετικά στρατεύματα που απελευθέρωσαν την πόλη από τους Ναζί στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε ένα τέτοιο κλίμα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μπορεί να απογειωθεί το έργο του αρκτικού δρόμου του μεταξιού της Κίνας, που αποκαλύφθηκε το 2017.
Με τη χρήση της Βόρειας Θαλάσσιας Διαδρομής της Αρκτικής (βλ. χάρτη), οι αποστολές από τη Σαγκάη στο Αμβούργο θα μπορούσαν να διαρκέσουν μόλις 18 ημέρες, σε σύγκριση με τις περίπου 35 ημέρες που απαιτούνται μέσω της διώρυγας του Σουέζ - ή δέκα ημέρες περισσότερο από αυτήν εάν επαναδρομολογηθούν γύρω από το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας ώστε να αποφευχθούν επιθέσεις από τους αντάρτες Houthi στην Υεμένη (υπήρξαν δεκάδες εναντίον πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γάζα πέρυσι).
Ελπίδες
Υπήρχε η ελπίδα πως το Kirkenes θα γινόταν το πρώτο λιμάνι στο οποίο θα έφταναν τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων από την Κίνα αφού πρώτα διέσχιζαν τη ρωσική επικράτεια.
Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από πλοία που θα έπλεαν σε άλλα λιμάνια της Ευρώπης.
Ή θα μπορούσε μέσω αυτού να μεταφερθούν τα αγαθά τους σε τρένα που θα τα πήγαιναν πολύ πιο γρήγορα στις ευρωπαϊκές αγορές.
Οι Κινέζοι επιχειρηματίες ήταν πρόθυμοι, λέει ο Rune Rafaelsen, ο οποίος ήταν δήμαρχος του Kirkenes από το 2015 έως το 2021.
Εάν συνέβαιναν όλα αυτά, η βόρεια Ευρώπη θα μεταβαλλόταν από ένα απλό «τελικό σημείο» ροής αγαθών από την Κίνα σε μια «πύλη».
Ο «παγωμένος δρόμος του μεταξιού» (όπως αποκαλεί η Κίνα το σχέδιο πολικών μεταφορών της στα κινέζικα) θα γίνει μια «νέα πλατφόρμα» για την Πρωτοβουλία Belt and Road, είπε, αναφερόμενος στο ξεφάντωμα της χώρας σε λιμενικές, σιδηροδρομικές, οδικές και άλλες υποδομές σε όλο τον κόσμο.
Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το Kirkenes δεν έχει σιδηροδρομική σύνδεση με την Ευρώπη.
Είχε γίνει λόγος για την κατασκευή ενός με τη γειτονική Φινλανδία.
Τα σύνορά του απέχουν μόλις 50 χλμ., η γραμμή θα ενωνόταν στο φινλανδικό σιδηροδρομικό δίκτυο στην πόλη του Ροβανιέμι, «το επίσημο σπίτι του Άγιου Βασίλη», 500 χιλιόμετρα νότια.
Ακόμη και πριν από την ολοκληρωτική ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η φινλανδική κυβέρνηση δεν το ήθελε.
Το 2019 δημοσίευσε μια έκθεση που εκφράζει αμφιβολίες ότι μια τέτοια γραμμή θα μπορούσε να είναι κερδοφόρα, πόσο μάλλον αποδεκτή από τους αυτόχθονες κτηνοτρόφους, τους Σάμι, τη γη των οποίων θα διέσχιζε.
Τώρα, λέει ο συντάκτης του Barents Observer, Thomas Nilsen, οι φινλανδικές αρχές «δεν θέλουν να επιδοτήσουν και να κατασκευάσουν μια σιδηροδρομική γραμμή τόσο κοντά στα ρωσικά σύνορα», δεδομένης της «γεωπολιτικής αστάθειας» της περιοχής.
Παγωμένες σχέσεις
Οι δυτικές κυβερνήσεις ήταν από καιρό επιφυλακτικές σχετικά με τις δραστηριότητες της Κίνας στην Αρκτική ανησυχώντας ότι η αυξανόμενη οικονομική επιρροή της στην περιοχή μπορεί να της δώσει πολιτική επιρροή, ανοίγοντάς της τις πόρτες της Αρκτικής.
Η Rand, μια δεξαμενή σκέψης στην Ουάσιγκτον, σημειώνει ότι από το 2018 ο «διπλωματικός ακτιβισμός» της Κίνας στη Γροιλανδία, μια εξάρτηση από την Αρκτική της Δανίας, έχει εξασθενήσει.
Αυτό είναι πιθανότατα αποτέλεσμα επιτυχημένων προσπαθειών της Δανίας και της Αμερικής να εμποδίσει τις κινεζικές προσπάθειες να επενδύσουν σε ευαίσθητες υποδομές (η Γροιλανδία φιλοξενεί μια αμερικανική αεροπορική βάση με συστήματα προειδοποίησης πυραύλων και διαστημικής επιτήρησης).
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επιδεινώσει τον σκεπτικισμό της Δύσης για οποιοδήποτε μεγάλο έργο που αφορά την Κίνα, η οποία αυτοαποκαλείται ουδέτερη, αλλά υπερηφανεύεται για μια φιλία «χωρίς όρια» με τη Ρωσία και παρέχει τεράστια υποστήριξη στην αμυντική βιομηχανία της.
Η σύγκρουση οδήγησε στο πάγωμα των δραστηριοτήτων του Αρκτικού Συμβουλίου, ενός φόρουμ που περιλαμβάνει οκτώ χώρες σε αρκτικό έδαφος, στο οποίο η Κίνα εντάχθηκε ως παρατηρητής το 2013.
(Σε μια λευκή βίβλο το 2018 η Κίνα αποκάλεσε τον εαυτό της «κράτος σχεδόν Αρκτικό» - αν και η βορειότερη πρωτεύουσα της επαρχίας, το Χαρμπίν, βρίσκεται στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με τη Βενετία.)
Όλα τα μέλη του συμβουλίου, εκτός από τη Ρωσία, είναι τώρα μέλη του ΝΑΤΟ, της Φινλανδίας και της Σουηδίας, που έχουν προσχωρήσει στο αμυντικό σύμφωνο τους τελευταίους 15 μήνες.
Αουτσάιντερ
Στις υποθέσεις της Αρκτικής, η Κίνα είναι αουτσάιντερ.
Η απογοήτευση που έχει προκαλέσει αυτό στην Κίνα είναι ξεκάθαρη.
Στο Russian Studies, ένα κινεζικό ακαδημαϊκό περιοδικό, δύο μελετητές, ο Yue Peng και ο Gu Zhengsheng, έγραψαν τον Φεβρουάριο ότι η Ρωσία γινόταν όλο και πιο αδύναμη στον Βορρά.
«Η αρχική ισορροπία της Αρκτικής έχει διαταραχθεί και η ζυγαριά στην περιοχή της Αρκτικής κλίνει προς τις δυτικές χώρες».
Η εικόνα της Κίνας στην περιοχή, είπαν, αντιμετώπιζε «σημαντικό κίνδυνο παρακμής».
Αυτό θα μπορούσε να έχει «τεράστιο αρνητικό αντίκτυπο στη μελλοντική συμμετοχή της Κίνας στις υποθέσεις της Αρκτικής», όπως πρότειναν οι ακαδημαϊκοί.
Η Ρωσία ελέγχει περίπου τη μισή ακτογραμμή της Αρκτικής και ένα τεράστιο μερίδιο των αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της.
Προς το παρόν, τα κινεζικά πλοία δεν θα χρησιμοποιήσουν τη διαδρομή της Βόρειας Θάλασσας (η Ρωσία χρεώνει αυστηρά τέλη για τη χρήση των παγοθραυστικών της).
Οι αποστολείς προτιμούν προβλέψιμα χρονοδιαγράμματα: λόγω της υπερθέρμανσης της Αρκτικής, οι χρόνοι ταξιδιού σε αυτό το πέρασμα μπορεί να ποικίλλουν ως αποτέλεσμα πάγου και ομίχλης.
Οι κινεζικές εταιρείες, ωστόσο, βλέπουν κέρδη στη Ρωσία καθώς στρέφεται προς την Ασία για να αναπληρώσει την απώλεια των δυτικών αγορών.
Περιλαμβάνουν τη συμμετοχή σε έργα κατασκευής λιμανιών, πετρελαίου και φυσικού αερίου και τη ναυπήγηση πλοίων για τη Ρωσία για να πλεύσει τέτοιους πόρους προς τα ανατολικά (η Κίνα είναι μεγάλος αγοραστής ρωσικής ενέργειας).
Η Ρωσία μπορεί κάποτε να ήταν επιφυλακτική να εμπλέξει την Κίνα στην ανάπτυξη των ακτών της στην Αρκτική.
Τώρα καλωσορίζει την κινεζική βοήθεια.
«Η Ρωσία είναι πολύ πρόθυμη να τα έχει, γιατί δεν έχει άλλες επιλογές» λέει ο Kjell Stokvik του Κέντρου Υψηλής Βορράς Logistics στο Kirkenes.
«Έτσι, κατά κάποιο τρόπο για την Κίνα, βρίσκονται σε πολύ καλή θέση».
Υπάρχουν κίνδυνοι, όπως σημείωσαν οι κύριοι Yue και Gu, όπως οι συνέπειες από τις δυτικές κυρώσεις.
Κάλεσαν την Κίνα να είναι «επιφυλακτική και χαμηλού προφίλ» στην προσέγγισή της στη συνεργασία της Αρκτικής με τη Ρωσία.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια επίσκεψης του ηγέτη της Ρωσίας, Vladimir Putin, στο Πεκίνο τον Μάιο, οι δύο χώρες δεσμεύτηκαν να «προωθήσουν την αρκτική διαδρομή ως σημαντικό διεθνή μεταφορικό διάδρομο» και να ενθαρρύνουν τις εταιρείες τους να «ενισχύουν τη συνεργασία για την αύξηση του όγκου της κυκλοφορίας στην Αρκτική διαδρομή και κατασκευή υποδομής εφοδιαστικής διαδρομής στην Αρκτική».
Ο δρόμος του μεταξιού στον πάγο είναι ολισθηρός, αλλά διατηρεί τη γοητεία του.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών