Οι εξαιρετικές αποδόσεις τείνουν να μην μπορούν να ανταγωνιστούν, διδάσκουν τα σχολικά βιβλία - και αν δεν το κάνουν, μπορεί να υποδηλώνουν πρόβλημα αγοράς
Ο Jamie Dimon δεν συμπαθεί την πρόταση ότι η JPMorgan είναι «κυρίαρχη», όπως διαπίστωσε ένας αναλυτής στην ενημέρωση των αποτελεσμάτων της αμερικανικής megabank την περασμένη Παρασκευή, 11 Οκτωβρίου 2024.
Πώς θα μπορούσε να είναι, με περισσότερες από 4.000 τράπεζες στις ΗΠΑ και μια πληθώρα «πεινασμένων» fintechs;
Ωστόσο, από ορισμένες απόψεις, τα τεράστια κέρδη του Dimon δείχνουν ότι στον τραπεζικό τομέα δεν ισχύουν πλέον οι τακτικοί κανόνες ανταγωνισμού, κατά την ανάλυση των Financial Times.
Δίνει μάλιστα ως παράδειγμα το τεράστιο τμήμα καταναλωτών της JPMorgan.
Είχε απόδοση 29% στα ίδια κεφάλαια το τελευταίο τρίμηνο.
Ας υποθέσουμε ότι το κόστος των ιδίων κεφαλαίων - η ελάχιστη ζήτηση των επενδυτών - είναι 10% και η τράπεζα πραγματοποιεί υπέροχες υπερφυσικές αποδόσεις.
Την τελευταία δεκαετία, αν η JPMorgan είχε απλώς ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, η τράπεζα λιανικής της θα είχε περίπου 50 δισεκατομμύρια δολάρια σε σωρευτικά κέρδη.
Αλλά έβγαλε 90 δισ. δολάρια περισσότερα από αυτό.
Δεν υπάρχει ανταγωνισμός
Οι εξαιρετικές αποδόσεις τείνουν να μην μπορούν να ανταγωνιστούν, διδάσκουν τα σχολικά βιβλία - και αν δεν το κάνουν, μπορεί να υποδηλώνουν πρόβλημα αγοράς.
Αλλά υπάρχουν μερικοί λόγοι για τους οποίους η JPMorgan αψηφά τη βαρύτητα.
Το κόστος δημιουργίας μιας αντίπαλης τράπεζας με εθνική εμβέλεια είναι απαγορευτικά υψηλό.
Οι πιστωτικές κάρτες που διακινεί η JPMorgan βασίζονται σε πλήθος ιστορικών δεδομένων και γνώσεις σχετικά με τις συνήθειες των πελατών.
Η Goldman Sachs είναι ένας ανταγωνιστής που προσπάθησε και απέτυχε να το κάνει.
Ο ρόλος της τεχνολογίας
Η τεχνολογία έχει αλλάξει περαιτέρω τον αγωνιστικό χώρο.
Αφού η πανδημία επιτάχυνε την υιοθέτηση όλων των ψηφιακών πραγμάτων από τους πελάτες, οι μεγαλύτερες τράπεζες διοχετεύουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για ταχύτερες πληρωμές, τεχνητή νοημοσύνη και πιο έξυπνες εμπειρίες πελατών.
Η JPMorgan ξοδεύει 17 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως στην τεχνολογία.
Λίγες μπορούν να την ανταγωνιστούν: υπάρχουν μόνο εννέα αμερικανικές τράπεζες των οποίων τα συνολικά λειτουργικά έξοδα είναι τόσο μεγάλα, σύμφωνα με τα στοιχεία του LSEG.
Ο ρόλος των πελατών
Η αδράνεια του πελάτη βοηθά επίσης.
Ο Dimon είπε ότι τα «beta κατάθεσης» ήταν βγει χαμηλότερα από το μοντέλο της τράπεζας.
Σε απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι οι κάτοχοι λογαριασμών συμβιβάζονταν με χαμηλότερες αποδόσεις από τις αποταμιεύσεις τους από ό,τι θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί από τον τρόπο με τον οποίο κινήθηκαν τα επιτόκια.
Αυτό που δεσμεύει αυτά τα «λάφυρα» είναι η ίδια κανονιστική γραφειοκρατία που οδηγεί τους τραπεζίτες σε διάσπαση δυνάμεων.
Τα στελέχη των τραπεζών συνεχίζουν να γκρινιάζουν για τους νέους κεφαλαιακούς κανόνες που σκοπεύει να εισαγάγει η Federal Reserve, παρόλο που έχουν ήδη αποδυναμωθεί.
Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι τέτοιοι κανόνες, όταν δημιουργηθούν λογικά, δημιουργούν μια τάφρο γύρω από τις μεγαλύτερες τράπεζες.
Όσο πιο αυστηρά ρυθμίζονται, τόσο περισσότερο τους εμπιστεύονται οι πελάτες.
Η αντιπαράθεση με τη Citigroup
Δεν είναι όλες οι μεγάλες τράπεζες το ίδιο τυχερές.
Εάν εφαρμόσει κανείς το όριο της απόδοσης κεφαλαίου του 10% στην αντίπαλη Citigroup την τελευταία δεκαετία και τα πραγματικά της κέρδη υπολείπονται πάνω από 60 δισ. δολάρια.
Αυτό υποδηλώνει ότι το σταθερό χέρι του Dimon είχε σημαντικό αντίκτυπο στις υπερμεγέθεις αποδόσεις της JPMorgan.
Και ότι η Citi, καταστρέφοντας την αξία των μετόχων χρόνο με το χρόνο, λυγίζει και με τον δικό της τρόπο τους κανόνες του καπιταλισμού.
www.bankingnews.gr
Πώς θα μπορούσε να είναι, με περισσότερες από 4.000 τράπεζες στις ΗΠΑ και μια πληθώρα «πεινασμένων» fintechs;
Ωστόσο, από ορισμένες απόψεις, τα τεράστια κέρδη του Dimon δείχνουν ότι στον τραπεζικό τομέα δεν ισχύουν πλέον οι τακτικοί κανόνες ανταγωνισμού, κατά την ανάλυση των Financial Times.
Δίνει μάλιστα ως παράδειγμα το τεράστιο τμήμα καταναλωτών της JPMorgan.
Είχε απόδοση 29% στα ίδια κεφάλαια το τελευταίο τρίμηνο.
Ας υποθέσουμε ότι το κόστος των ιδίων κεφαλαίων - η ελάχιστη ζήτηση των επενδυτών - είναι 10% και η τράπεζα πραγματοποιεί υπέροχες υπερφυσικές αποδόσεις.
Την τελευταία δεκαετία, αν η JPMorgan είχε απλώς ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, η τράπεζα λιανικής της θα είχε περίπου 50 δισεκατομμύρια δολάρια σε σωρευτικά κέρδη.
Αλλά έβγαλε 90 δισ. δολάρια περισσότερα από αυτό.
Δεν υπάρχει ανταγωνισμός
Οι εξαιρετικές αποδόσεις τείνουν να μην μπορούν να ανταγωνιστούν, διδάσκουν τα σχολικά βιβλία - και αν δεν το κάνουν, μπορεί να υποδηλώνουν πρόβλημα αγοράς.
Αλλά υπάρχουν μερικοί λόγοι για τους οποίους η JPMorgan αψηφά τη βαρύτητα.
Το κόστος δημιουργίας μιας αντίπαλης τράπεζας με εθνική εμβέλεια είναι απαγορευτικά υψηλό.
Οι πιστωτικές κάρτες που διακινεί η JPMorgan βασίζονται σε πλήθος ιστορικών δεδομένων και γνώσεις σχετικά με τις συνήθειες των πελατών.
Η Goldman Sachs είναι ένας ανταγωνιστής που προσπάθησε και απέτυχε να το κάνει.
Ο ρόλος της τεχνολογίας
Η τεχνολογία έχει αλλάξει περαιτέρω τον αγωνιστικό χώρο.
Αφού η πανδημία επιτάχυνε την υιοθέτηση όλων των ψηφιακών πραγμάτων από τους πελάτες, οι μεγαλύτερες τράπεζες διοχετεύουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για ταχύτερες πληρωμές, τεχνητή νοημοσύνη και πιο έξυπνες εμπειρίες πελατών.
Η JPMorgan ξοδεύει 17 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως στην τεχνολογία.
Λίγες μπορούν να την ανταγωνιστούν: υπάρχουν μόνο εννέα αμερικανικές τράπεζες των οποίων τα συνολικά λειτουργικά έξοδα είναι τόσο μεγάλα, σύμφωνα με τα στοιχεία του LSEG.
Ο ρόλος των πελατών
Η αδράνεια του πελάτη βοηθά επίσης.
Ο Dimon είπε ότι τα «beta κατάθεσης» ήταν βγει χαμηλότερα από το μοντέλο της τράπεζας.
Σε απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι οι κάτοχοι λογαριασμών συμβιβάζονταν με χαμηλότερες αποδόσεις από τις αποταμιεύσεις τους από ό,τι θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί από τον τρόπο με τον οποίο κινήθηκαν τα επιτόκια.
Αυτό που δεσμεύει αυτά τα «λάφυρα» είναι η ίδια κανονιστική γραφειοκρατία που οδηγεί τους τραπεζίτες σε διάσπαση δυνάμεων.
Τα στελέχη των τραπεζών συνεχίζουν να γκρινιάζουν για τους νέους κεφαλαιακούς κανόνες που σκοπεύει να εισαγάγει η Federal Reserve, παρόλο που έχουν ήδη αποδυναμωθεί.
Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι τέτοιοι κανόνες, όταν δημιουργηθούν λογικά, δημιουργούν μια τάφρο γύρω από τις μεγαλύτερες τράπεζες.
Όσο πιο αυστηρά ρυθμίζονται, τόσο περισσότερο τους εμπιστεύονται οι πελάτες.
Η αντιπαράθεση με τη Citigroup
Δεν είναι όλες οι μεγάλες τράπεζες το ίδιο τυχερές.
Εάν εφαρμόσει κανείς το όριο της απόδοσης κεφαλαίου του 10% στην αντίπαλη Citigroup την τελευταία δεκαετία και τα πραγματικά της κέρδη υπολείπονται πάνω από 60 δισ. δολάρια.
Αυτό υποδηλώνει ότι το σταθερό χέρι του Dimon είχε σημαντικό αντίκτυπο στις υπερμεγέθεις αποδόσεις της JPMorgan.
Και ότι η Citi, καταστρέφοντας την αξία των μετόχων χρόνο με το χρόνο, λυγίζει και με τον δικό της τρόπο τους κανόνες του καπιταλισμού.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών