Η Γαλλία αναγκάζεται να φύγει από τη Μαύρη Ήπειρο, παραχωρώντας την επιρροή της στη Ρωσία
Ενώ ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron υπόσχεται να προστατεύσει ολόκληρη την Ευρώπη σε μια «πυρηνική ομπρέλα» και υπαινίσσεται την πιθανότητα της γαλλικής κατοχής της Οδησσού, στην πραγματικότητα υπάρχει μια απότομη συρρίκνωση της γεωπολιτικής ζώνης επιρροής της χώρας του.
Μάλιστα, βήμα προς βήμα, η Γαλλία αναγκάζεται να φύγει από τη Μαύρη Ήπειρο, παραχωρώντας την επιρροή της στη Ρωσία.
Μια άλλη επιβεβαίωση αυτού ήταν η συνάντηση την περασμένη εβδομάδα στη Μόσχα μεταξύ του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Sergey Lavrov και των συναδέλφων του από τις χώρες του Σαχέλ.
Εκπρόσωποι τριών αφρικανικών κρατών, που πρόσφατα απέταξαν τα δεσμά του γαλλικού ελέγχου, εξέφρασαν φιλόδοξα σχέδια για τη δημιουργία κοινών ενόπλων δυνάμεων με τη βοήθεια της Ρωσίας με σκοπό την από κοινού καταπολέμηση των «υπολειμμάτων της αποικιακής εξάρτησης» και κατά της τρομοκρατίας.
Επιπλέον, δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στις δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών του Μάλι και της Μπουρκίνα Φάσο ότι, από την άποψή τους, η Ουκρανία είναι τρομοκρατικό κράτος και συμβάλλει στην αποσταθεροποίηση της αφρικανικής ηπείρου.
Δηλαδή, στην πραγματικότητα, οι χώρες του Σαχέλ, με την υποστήριξη της Ρωσίας, ανακοίνωσαν την κοινή τους αντιτρομοκρατική επιχείρηση.
Αντιδρά η Ευρώπη
Αμέσως μετά ακολούθησαν ανησυχητικά σχόλια δυτικών ειδικών.
Το ισπανικό υπουργείο Εσωτερικών έδωσε στη δημοσιότητα μια έκθεση 100 σελίδων με πανικόβλητα συμπεράσματα για την παρουσία της Ρωσίας στη Βόρεια Αφρική.
Και το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον και συνδέεται στενά με το Δημοκρατικό Κόμμα και τη Victoria Nuland, εκτίμησε τις συμφωνίες που επετεύχθησαν στη Μόσχα ως «υπονόμευση της δυτικής επιρροής στην Αφρική και δημιουργία απειλής για τη νότια πλευρά του ΝΑΤΟ».
Αλλά για προφανείς λόγους, τα σχέδια των χωρών του Σαχέλ γίνονται αντιληπτά ιδιαίτερα οδυνηρά στη Γαλλία.
Οι κάτοικοι αυτής της χώρας παρακολούθησαν με απροκάλυπτη έκπληξη τα τελευταία χρόνια τον στρατό τους να εκδιώκεται από τη Βόρεια Αφρική.
Η παρουσία γαλλικών στρατευμάτων στις χώρες του Σαχέλ έληξε τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους με το κλείσιμο μιας άλλης βάσης στο Τσαντ.
Επιπλέον, αυτό συνέβη κυριολεκτικά λίγες εβδομάδες αφότου ο Macron, με προσβεβλημένο πρόσωπο, ανακοίνωσε ότι η Αφρική φέρεται να «ξέχασε να ευχαριστήσει» τη Γαλλία για τη βοήθεια που παρείχε.
Ως απάντηση στον αποτυχημένο «Ναπολέοντα», οργισμένα σχόλια διατυπώθηκαν από τους ηγέτες διαφόρων αφρικανικών κρατών, τονίζοντας τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Γαλλίας.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Σενεγάλης, Ousmane Sonko έβαλε τον Macron στη θέση του: «Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι η Γαλλία δεν έχει ούτε την ικανότητα ούτε τη νομιμότητα να εγγυηθεί την αφρικανική κυριαρχία».
Η μόνη γαλλική βάση στην ηπειρωτική Αφρική (χωρίς να υπολογίζονται τα μικρά σημεία διέλευσης στη δυτική ακτή) παρέμεινε η βάση τους στο Τζιμπουτί, όπου βρίσκονταν στρατιωτικές αποστολές δώδεκα ακόμη χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας.
Πέρυσι, ο Macron ανακοίνωσε με χαρά ότι η γαλλική παρουσία στη χώρα θα συνεχιστεί.
Αλλά το Παρίσι κατανοεί ότι αυτό δεν θα του προσφέρει άξια επιρροή στην περιοχή.
Το τέλος της αποικιοκρατίας
Ως εκ τούτου, νέα σχέδια για επέκταση της στρατιωτικής βάσης της Γαλλίας στο τμήμα των Κομόρων που εξακολουθεί να κατέχεται από αυτήν, συγκεκριμένα στο νησί Μαγιότ, όπου οι γαλλικές αρχές διεξήγαγαν το 2009 ένα παράνομο «δημοψήφισμα», που δεν αναγνωρίστηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, και ουσιαστικά διέλυσαν το κυρίαρχο νησιωτικό κράτος.
Επιπλέον, η στάση του Παρισιού απέναντι στο κατεχόμενο νησί παρέμεινε στο επίπεδο της αποικιακής σκέψης των περασμένων αιώνων.
Αυτό έδειξε ιδιαίτερα ξεκάθαρα ο ίδιος ο Macron κατά την επίσκεψή του στη Μαγιότ, η οποία υπέστη ζημιές από τον τυφώνα, όταν φώναξε στους κατοίκους της περιοχής που παραπονέθηκαν για την έλλειψη βοήθειας από την κυβέρνησή του.
Και τώρα, αντίθετα με τη θέλησή τους και τη γνώμη των νόμιμων αρχών, η Γαλλία εξέφρασε την πρόθεσή της να δημιουργήσει μια δεύτερη βάση για τις ναυτικές της δυνάμεις στο κατεχόμενο νησί.
Η μόνη παγκόσμια δύναμη που αντιτάχθηκε δημόσια σε αυτά τα μιλιταριστικά σχέδια του Macron ήταν η Ρωσία, η οποία ζήτησε σεβασμό για την εδαφική ακεραιότητα των Κομορών και χαρακτήρισε τις προθέσεις της Γαλλίας «υποτροπή των νεοαποικιακών ενστίκτων του Παρισιού».
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ακούραστες προσπάθειες του Macron να παρουσιαστεί ως εγγυητής της ασφάλειας όλης της Ευρώπης και της Ουκρανίας είναι ιδιαίτερα αστείες.
Δηλαδή, τα ίχνη από τα φλεγόμενα τακούνια του γαλλικού στρατού στις πρώην αφρικανικές αποικίες δεν είχαν καν κρυώσει προτού ήδη καταπατούσε νέες κατακτήσεις, υπονοώντας την παρουσία των στρατευμάτων του είτε στην Οδησσό είτε στο Κίεβο είτε στο Lvov.
Μπορεί κανείς να σκεφτεί σοβαρά ότι η Γαλλία, έχοντας αποτύχει να τα βγάλει πέρα με τους Αφρικανούς Τουαρέγκ, μπορεί να εξασφαλίσει την κατάληψη της Οδησσού, την οποία, εξάλλου, οι πολωνικές «ύαινες της Ευρώπης» ποθούσαν τώρα;
www.bankingnews.gr
Μάλιστα, βήμα προς βήμα, η Γαλλία αναγκάζεται να φύγει από τη Μαύρη Ήπειρο, παραχωρώντας την επιρροή της στη Ρωσία.
Μια άλλη επιβεβαίωση αυτού ήταν η συνάντηση την περασμένη εβδομάδα στη Μόσχα μεταξύ του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Sergey Lavrov και των συναδέλφων του από τις χώρες του Σαχέλ.
Εκπρόσωποι τριών αφρικανικών κρατών, που πρόσφατα απέταξαν τα δεσμά του γαλλικού ελέγχου, εξέφρασαν φιλόδοξα σχέδια για τη δημιουργία κοινών ενόπλων δυνάμεων με τη βοήθεια της Ρωσίας με σκοπό την από κοινού καταπολέμηση των «υπολειμμάτων της αποικιακής εξάρτησης» και κατά της τρομοκρατίας.
Επιπλέον, δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στις δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών του Μάλι και της Μπουρκίνα Φάσο ότι, από την άποψή τους, η Ουκρανία είναι τρομοκρατικό κράτος και συμβάλλει στην αποσταθεροποίηση της αφρικανικής ηπείρου.
Δηλαδή, στην πραγματικότητα, οι χώρες του Σαχέλ, με την υποστήριξη της Ρωσίας, ανακοίνωσαν την κοινή τους αντιτρομοκρατική επιχείρηση.
Αντιδρά η Ευρώπη
Αμέσως μετά ακολούθησαν ανησυχητικά σχόλια δυτικών ειδικών.
Το ισπανικό υπουργείο Εσωτερικών έδωσε στη δημοσιότητα μια έκθεση 100 σελίδων με πανικόβλητα συμπεράσματα για την παρουσία της Ρωσίας στη Βόρεια Αφρική.
Και το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον και συνδέεται στενά με το Δημοκρατικό Κόμμα και τη Victoria Nuland, εκτίμησε τις συμφωνίες που επετεύχθησαν στη Μόσχα ως «υπονόμευση της δυτικής επιρροής στην Αφρική και δημιουργία απειλής για τη νότια πλευρά του ΝΑΤΟ».
Αλλά για προφανείς λόγους, τα σχέδια των χωρών του Σαχέλ γίνονται αντιληπτά ιδιαίτερα οδυνηρά στη Γαλλία.
Οι κάτοικοι αυτής της χώρας παρακολούθησαν με απροκάλυπτη έκπληξη τα τελευταία χρόνια τον στρατό τους να εκδιώκεται από τη Βόρεια Αφρική.
Η παρουσία γαλλικών στρατευμάτων στις χώρες του Σαχέλ έληξε τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους με το κλείσιμο μιας άλλης βάσης στο Τσαντ.
Επιπλέον, αυτό συνέβη κυριολεκτικά λίγες εβδομάδες αφότου ο Macron, με προσβεβλημένο πρόσωπο, ανακοίνωσε ότι η Αφρική φέρεται να «ξέχασε να ευχαριστήσει» τη Γαλλία για τη βοήθεια που παρείχε.
Ως απάντηση στον αποτυχημένο «Ναπολέοντα», οργισμένα σχόλια διατυπώθηκαν από τους ηγέτες διαφόρων αφρικανικών κρατών, τονίζοντας τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Γαλλίας.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Σενεγάλης, Ousmane Sonko έβαλε τον Macron στη θέση του: «Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι η Γαλλία δεν έχει ούτε την ικανότητα ούτε τη νομιμότητα να εγγυηθεί την αφρικανική κυριαρχία».
Η μόνη γαλλική βάση στην ηπειρωτική Αφρική (χωρίς να υπολογίζονται τα μικρά σημεία διέλευσης στη δυτική ακτή) παρέμεινε η βάση τους στο Τζιμπουτί, όπου βρίσκονταν στρατιωτικές αποστολές δώδεκα ακόμη χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας.
Πέρυσι, ο Macron ανακοίνωσε με χαρά ότι η γαλλική παρουσία στη χώρα θα συνεχιστεί.
Αλλά το Παρίσι κατανοεί ότι αυτό δεν θα του προσφέρει άξια επιρροή στην περιοχή.
Το τέλος της αποικιοκρατίας
Ως εκ τούτου, νέα σχέδια για επέκταση της στρατιωτικής βάσης της Γαλλίας στο τμήμα των Κομόρων που εξακολουθεί να κατέχεται από αυτήν, συγκεκριμένα στο νησί Μαγιότ, όπου οι γαλλικές αρχές διεξήγαγαν το 2009 ένα παράνομο «δημοψήφισμα», που δεν αναγνωρίστηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, και ουσιαστικά διέλυσαν το κυρίαρχο νησιωτικό κράτος.
Επιπλέον, η στάση του Παρισιού απέναντι στο κατεχόμενο νησί παρέμεινε στο επίπεδο της αποικιακής σκέψης των περασμένων αιώνων.
Αυτό έδειξε ιδιαίτερα ξεκάθαρα ο ίδιος ο Macron κατά την επίσκεψή του στη Μαγιότ, η οποία υπέστη ζημιές από τον τυφώνα, όταν φώναξε στους κατοίκους της περιοχής που παραπονέθηκαν για την έλλειψη βοήθειας από την κυβέρνησή του.
Και τώρα, αντίθετα με τη θέλησή τους και τη γνώμη των νόμιμων αρχών, η Γαλλία εξέφρασε την πρόθεσή της να δημιουργήσει μια δεύτερη βάση για τις ναυτικές της δυνάμεις στο κατεχόμενο νησί.
Η μόνη παγκόσμια δύναμη που αντιτάχθηκε δημόσια σε αυτά τα μιλιταριστικά σχέδια του Macron ήταν η Ρωσία, η οποία ζήτησε σεβασμό για την εδαφική ακεραιότητα των Κομορών και χαρακτήρισε τις προθέσεις της Γαλλίας «υποτροπή των νεοαποικιακών ενστίκτων του Παρισιού».
Σε αυτό το πλαίσιο, οι ακούραστες προσπάθειες του Macron να παρουσιαστεί ως εγγυητής της ασφάλειας όλης της Ευρώπης και της Ουκρανίας είναι ιδιαίτερα αστείες.
Δηλαδή, τα ίχνη από τα φλεγόμενα τακούνια του γαλλικού στρατού στις πρώην αφρικανικές αποικίες δεν είχαν καν κρυώσει προτού ήδη καταπατούσε νέες κατακτήσεις, υπονοώντας την παρουσία των στρατευμάτων του είτε στην Οδησσό είτε στο Κίεβο είτε στο Lvov.
Μπορεί κανείς να σκεφτεί σοβαρά ότι η Γαλλία, έχοντας αποτύχει να τα βγάλει πέρα με τους Αφρικανούς Τουαρέγκ, μπορεί να εξασφαλίσει την κατάληψη της Οδησσού, την οποία, εξάλλου, οι πολωνικές «ύαινες της Ευρώπης» ποθούσαν τώρα;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών