Ο συγγραφέας Roger Kimball, γράφοντας από το Λονδίνο για το American Greatness, αναρωτιέται πώς θα αντιδρούσαν οι Ross Parker και Hughie Charles – οι δημιουργοί του πατριωτικού τραγουδιού του 1939 There’ll Always Be An England – αν ζούσαν σήμερα.
Το τραγούδι υμνεί την ελευθερία και την ανθεκτικότητα της Αγγλίας.
Όμως, όπως επισημαίνει ο Kimball, οι τελευταίες εξελίξεις στη Βρετανία θέτουν υπό αμφισβήτηση την έννοια της ελευθερίας σε αυτή τη «πράσινη και ευχάριστη χώρα».
Η παρακολούθηση της σκέψης
Από τον Ιούνιο του 2023, έχει θεσμοθετηθεί στη Βρετανία η πρακτική καταγραφής «μη εγκληματικών επεισοδίων μίσους» (Non-Crime Hate Incidents - NCHIs).
Πρόκειται για περιπτώσεις στις οποίες δεν έχει διαπραχθεί κάποιο έγκλημα, αλλά ο καταγγέλλων θεωρεί ότι υπήρξε εχθρότητα ή προσβολή.
Μάλιστα, ακόμα και αν δεν υπάρχει καταγγελία από «θύμα», η αστυνομία έχει τη δυνατότητα να καταγράψει το επεισόδιο.
Η επίβλεψη αυτών των καταγραφών γίνεται από το College of Policing – έναν ιδιωτικό οργανισμό που καθοδηγεί τις αστυνομικές δυνάμεις της Αγγλίας και της Ουαλίας.
Δεν πρόκειται για κοινοβουλευτική εντολή, αλλά για μια μορφή παρακρατικής επιτήρησης που δημιουργεί κλίμα φόβου και αυτολογοκρισίας.
Οι συνέπειες είναι σοβαρές.
Οι NCHIs μπορούν να εμφανιστούν σε ελέγχους ιστορικού (DBS checks) που είναι υποχρεωτικοί για επαγγέλματα όπως η διδασκαλία και η ιατρική.
Συχνά καταγράφονται χωρίς να ενημερώνεται το άτομο και χωρίς να γίνεται οποιαδήποτε έρευνα για την εγκυρότητα της καταγγελίας.
Ο Kimball τονίζει τη συγγένεια αυτής της πρακτικής με τις μεθόδους παρακολούθησης και καταγγελιών που επικρατούσαν στη Σοβιετική Ένωση.
Η απαγόρευση του χιούμορ
Ως επόμενο βήμα, η κυβέρνηση του Keir Starmer ετοιμάζεται να θεσπίσει νομοθεσία που θα απαγορεύει το «προσβλητικό χιούμορ» (banter) σε δημόσιους χώρους και ειδικά σε παμπ.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Express, εργαζόμενοι θα έχουν το δικαίωμα να θεωρήσουν προσβλητικά σχόλια που ειπώθηκαν όχι απαραίτητα σε αυτούς, αλλά ακόμα και αν απευθύνονταν σε άλλους.
Ο ιδιοκτήτης μιας παμπ ή ενός χώρου εστίασης θα είναι πλέον υποχρεωμένος να λάβει «λογικά μέτρα» για την αποφυγή τέτοιων περιστατικών.
Ανακύπτουν ερωτήματα όπως αν θα αρκεί μια προειδοποιητική πινακίδα ή αν θα χρειάζονται «φύλακες χιούμορ» που θα απομακρύνουν πελάτες που κάνουν «ακατάλληλα» ή «προβληματικά» σχόλια.
Η νομοθεσία αυτή απειλεί να εντείνει το ήδη ανησυχητικό κλίμα αυτολογοκρισίας και φόβου που επικρατεί σε πολλούς εργασιακούς χώρους υπό το βάρος του Equality Act.
Τώρα, αυτό το κλίμα θα μεταφερθεί και στον ελεύθερο χρόνο των πολιτών – σε παμπ, γήπεδα και κοινωνικές συναθροίσεις.
Το τέλος της ελεύθερης έκφρασης
Ο Kimball κλείνει με προβληματισμό. Ήδη 37 παμπ κλείνουν κάθε εβδομάδα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Αν η νομοθεσία αυτή τεθεί σε εφαρμογή, ο αριθμός πιθανόν να αυξηθεί.
Πέραν αυτού, διακυβεύεται η έννοια της ελευθερίας της έκφρασης – πυλώνας της βρετανικής δημοκρατίας και παράδοσης.
Το ερώτημα του τραγουδιού παραμένει επίκαιρο: Θα υπάρχει πάντα μια Αγγλία; Ίσως. Αλλά θα είναι ελεύθερη; Με την πορεία που έχει πάρει η πολιτική ζωή υπό την ηγεσία του Keir Starmer, ο Kimball δεν είναι καθόλου σίγουρος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών