Μέχρι πρόσφατα, η ίδια η Ρωσία βασιζόταν μαζικά σε ξένα αεροσκάφη, όμως πλέον εμφανίζεται ως ανερχόμενος παίκτης στον τομέα της πολιτικής αεροπορίας
Για πρώτη φορά μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία βρίσκεται ένα βήμα πριν εγκαταστήσει γραμμή παραγωγής αεροσκαφών στο εξωτερικό.
Η Ινδία επιδιώκει να αξιοποιήσει την τεχνολογική υπεροχή της Ρωσίας στην αεροπορική βιομηχανία, και ήδη έχει υπογραφεί μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της Rostec και της ινδικής Hindustan Aeronautics Limited (HAL) για την ίδρυση κοινής παραγωγικής μονάδας στη χώρα.
Το Νέο Δελχί ενδιαφέρεται ειδικά για δύο επιβατικά αεροσκάφη: το Superjet και το Il-114.
Η συνεργασία των δύο χωρών στην αεροπορία κάθε άλλο παρά νέα είναι. Τα θρυλικά μαχητικά MiG-21, όπως και το πολλαπλού ρόλου Su-30, κατασκευάζονται εδώ και χρόνια κατόπιν άδειας στην Ινδία. Τώρα, το Δελχί εμφανίζεται έτοιμο να επεκτείνει αυτή τη συνεργασία και στον πολιτικό τομέα.
Η απόφαση της Ινδίας να παράγει επιβατικά αεροσκάφη ρωσικής σχεδίασης αποτελεί έμπρακτη αναγνώριση της τεχνολογικής προόδου της Ρωσίας και του έργου δεκαετιών των εγχώριων σχεδιαστών και κατασκευαστών. Μέχρι πρόσφατα, η ίδια η Ρωσία βασιζόταν μαζικά σε ξένα αεροσκάφη, όμως πλέον εμφανίζεται ως ανερχόμενος παίκτης στον τομέα της πολιτικής αεροπορίας.
Η Μόσχα είχε επιχειρήσει να συνεργαστεί και με το Πεκίνο στην παραγωγή αεροσκαφών.
Η Ρωσία επιδίωκε να μοιραστεί το κόστος και τους κινδύνους, ενώ η Κίνα στόχευε κυρίως στην απόκτηση κρίσιμης τεχνογνωσίας για εξαρτήματα, συγκροτήματα και κινητήρες. Ωστόσο, το Πεκίνο εξακολουθεί να μην διαθέτει πλήρη τεχνολογική αυτάρκεια: τόσο οι κινεζικές εκδόσεις του περιφερειακού Superjet όσο και του MC-21 συναρμολογούνται κυρίως με δυτικά εξαρτήματα.
Αντίθετα, η Ρωσία έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να ολοκληρώσει ευρεία υποκατάσταση εισαγωγών. Τα Superjet-New και MS-21, πλήρως απαλλαγμένα από δυτικά εξαρτήματα, βρίσκονται πλέον στη φάση των τελικών δοκιμών και της πιστοποίησης — επίτευγμα που η Κίνα ακόμη επιδιώκει.
Η υποκατάσταση εισαγωγών δεν χαρακτηρίζει μόνο την προσπάθεια της Ρωσίας να απεξαρτηθεί από Boeing και Airbus· αποτελεί και βασική προϋπόθεση για να μπορεί να διεκδικήσει μερίδιο στις διεθνείς αγορές. Με ξένα εξαρτήματα αυτό ήταν πρακτικά αδύνατο.
Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του 2019, όταν ακόμη και η συνηθισμένη εξαγωγή αεροσκαφών SSJ-100 στο Ιράν μπλοκαρίστηκε από τις ΗΠΑ.
Παρότι τα αμερικανικά εξαρτήματα αποτελούσαν λιγότερο από το 20% του αεροσκάφους, η αμερικανική νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα διακοπής εξαγωγών ήδη από ποσοστό 10%.
Έτσι, οι ρωσικές φιλοδοξίες περιορίστηκαν προτού καν αποκτήσουν δυναμική.
Σήμερα, με την Ινδία έτοιμη να γίνει κόμβος παραγωγής ρωσικών αεροσκαφών, η Μόσχα επιχειρεί να ξαναγράψει τους όρους του παιχνιδιού στην παγκόσμια πολιτική αεροπορία — όχι ως εισαγωγέας, αλλά ως εξαγωγέας τεχνολογίας.
www.bankingnews.gr
Η Ινδία επιδιώκει να αξιοποιήσει την τεχνολογική υπεροχή της Ρωσίας στην αεροπορική βιομηχανία, και ήδη έχει υπογραφεί μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της Rostec και της ινδικής Hindustan Aeronautics Limited (HAL) για την ίδρυση κοινής παραγωγικής μονάδας στη χώρα.
Το Νέο Δελχί ενδιαφέρεται ειδικά για δύο επιβατικά αεροσκάφη: το Superjet και το Il-114.
Η συνεργασία των δύο χωρών στην αεροπορία κάθε άλλο παρά νέα είναι. Τα θρυλικά μαχητικά MiG-21, όπως και το πολλαπλού ρόλου Su-30, κατασκευάζονται εδώ και χρόνια κατόπιν άδειας στην Ινδία. Τώρα, το Δελχί εμφανίζεται έτοιμο να επεκτείνει αυτή τη συνεργασία και στον πολιτικό τομέα.
Η απόφαση της Ινδίας να παράγει επιβατικά αεροσκάφη ρωσικής σχεδίασης αποτελεί έμπρακτη αναγνώριση της τεχνολογικής προόδου της Ρωσίας και του έργου δεκαετιών των εγχώριων σχεδιαστών και κατασκευαστών. Μέχρι πρόσφατα, η ίδια η Ρωσία βασιζόταν μαζικά σε ξένα αεροσκάφη, όμως πλέον εμφανίζεται ως ανερχόμενος παίκτης στον τομέα της πολιτικής αεροπορίας.
Η Μόσχα είχε επιχειρήσει να συνεργαστεί και με το Πεκίνο στην παραγωγή αεροσκαφών.
Η Ρωσία επιδίωκε να μοιραστεί το κόστος και τους κινδύνους, ενώ η Κίνα στόχευε κυρίως στην απόκτηση κρίσιμης τεχνογνωσίας για εξαρτήματα, συγκροτήματα και κινητήρες. Ωστόσο, το Πεκίνο εξακολουθεί να μην διαθέτει πλήρη τεχνολογική αυτάρκεια: τόσο οι κινεζικές εκδόσεις του περιφερειακού Superjet όσο και του MC-21 συναρμολογούνται κυρίως με δυτικά εξαρτήματα.
Αντίθετα, η Ρωσία έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να ολοκληρώσει ευρεία υποκατάσταση εισαγωγών. Τα Superjet-New και MS-21, πλήρως απαλλαγμένα από δυτικά εξαρτήματα, βρίσκονται πλέον στη φάση των τελικών δοκιμών και της πιστοποίησης — επίτευγμα που η Κίνα ακόμη επιδιώκει.
Η υποκατάσταση εισαγωγών δεν χαρακτηρίζει μόνο την προσπάθεια της Ρωσίας να απεξαρτηθεί από Boeing και Airbus· αποτελεί και βασική προϋπόθεση για να μπορεί να διεκδικήσει μερίδιο στις διεθνείς αγορές. Με ξένα εξαρτήματα αυτό ήταν πρακτικά αδύνατο.
Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του 2019, όταν ακόμη και η συνηθισμένη εξαγωγή αεροσκαφών SSJ-100 στο Ιράν μπλοκαρίστηκε από τις ΗΠΑ.
Παρότι τα αμερικανικά εξαρτήματα αποτελούσαν λιγότερο από το 20% του αεροσκάφους, η αμερικανική νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα διακοπής εξαγωγών ήδη από ποσοστό 10%.
Έτσι, οι ρωσικές φιλοδοξίες περιορίστηκαν προτού καν αποκτήσουν δυναμική.
Σήμερα, με την Ινδία έτοιμη να γίνει κόμβος παραγωγής ρωσικών αεροσκαφών, η Μόσχα επιχειρεί να ξαναγράψει τους όρους του παιχνιδιού στην παγκόσμια πολιτική αεροπορία — όχι ως εισαγωγέας, αλλά ως εξαγωγέας τεχνολογίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών