Σχετικά Άρθρα
Cabot Guns BIG BANG Set - Ποιό είναι το ακριβότερο όπλο στον κόσμο, αξίας 4,5 εκατ δολ.
Οι Γάλλοι εκσυγχρονίζουν το φορητό οπλισμό τους με Glock, Heckler & Koch και FN
Sig Sauer P226: Γερμανοελβετική συνεργασία στα 9 χιλιοστά
Η φήμη της Αγγλικής οπλοβιομηχανίας είναι συνδεμένη με τις Λονδρέζικες φίρμες (Holland & Holland, James Purdey, Boss, κλπ.).
Όμως η καρδιά της βρισκόταν πάντα στη βιομηχανική μητρόπολη του Μπέρμινγκχαμ, έκει που έχουν συλληφθεί και υλοποιηθεί οι περισσότερες τεχνικές λύσεις και ιδέες για τα πυροβόλα όπλα και τα φυσίγγια τους.
Και η Westley Richards είναι η βασίλισσα του Μπέρμινγχαμ με 200 χρόνια ιστορίας και πάνω από 150 ευρεσιτεχνίες που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη οπλοτεχνία.
Μια οικογένεια εφευρετών
Ο William Westley Richards (Γουίλιαμ Γουέσλι Ρίτσαρντς) γεννήθηκε στο Μπέρμιγχαμ το 1789, από μια οικογένεια μαχαιροποιών και κοσμηματουργών.
Η πόλη ήταν το επίκεντρο της βιομηχανικής επανάστασης στην Αγγλία.
Κυριολεκτικά, όλοι οι κάτοικοι της ασχολούνταν με τη μηχανουργία και τη βιομηχανία.
Ο William στα 22 του ξεκίνησε ένα οπλουργείο και το 1821 κατέθεσε την πρώτη ευρασιτεχνία για μηχανισμό κλειδιών σε τουφέκι.
Εκείνη την εποχή κυριαρχούσαν ακόμη τα οπισθογεμή όπλα με τσακμακόπτρα και 10 χρόνια αργότερα, το 1831 ο Richards εφηύρε ένα μπρούτζινο καψύλιο που ήταν αδιάβροχο και απλούστευε την έναυση στα εξώσφυρα οπισθογεμή της εποχής.
Η πατέντα αυτή άλλαξε τα όπλα και όρισε τη μετάβαση στο μεταλλικό καψύλιο.
Αργότερα (το 1871), ο μεγάλος του γιος Westley συνδύασε το καψύλιο με ένα ολομεταλλικό κάλυκα από μπρούντζο, παράγοντας το μοντέρνο μεταλλικό φυσίγγιο, όπως το γνωρίζουμε σήμερα.
Η εφεύρεση αυτή των Richards άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία επαναληπτικών όπλων που περιείχαν πλέον τα φυσίγγια σε γεμιστήρες.
Συνολικά εντός του 19ου και πρώιμου 20ού αιώνα, η φίρμα δημιούργησε δεκάδες πατέντες που ενσωματώθηκαν σε στρατιωτικά κυρίως όπλα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Ο στρατός χρησιμοποίησε πολλές φορές τη Westley Richards για να λύσει προβλήματα με την κατασκευή μοντέλων που παρήγαν άλλες εταιρείες.
Φυσικά πληρώνοντας δικαιώματα τα οποία έδωσαν την οικονομική άνεση για να κυνηγήσουν το πραγματικό τους όνειρο.
“Να είσαι ο κατασκευαστής του καλύτερου δυνατού όπλου”
Αυτό ήταν το μότο που οδηγούσε τον πρεσβύτερο Richards και έγινε ο σκοπός της εταιρείας του.
Με τα χρήματα που απέδωσαν οι πατέντες, σχεδίαζαν, παρήγαγαν και διαρκώς βελτίωναν επί έναν αιώνα τα καλύτερα σπορ όπλα που ήταν δυνατό να φτιαχτούν.
Το 1873 ο διευθυντής και οπλουργός της John Deeley (Τζον Ντίλεϋ) δημιούργησε τον ανθεκτικό μηχανισμό “πίπτουσας μάζας” (falling block) που κυριάρχησε στα μονόσφαιρα σκοπευτικά και κυνηγετικά τυφέκια επί 30 χρόνια.
Το πάθος του όμως ήταν η κατασκευή δίκανων λειόκανων και ραβδωτών για το κυνήγι.
Μαζί με τον αρχιμηχανικό της Westley Richards τον William Anson (Γουίλιαμ Άνσον) σχεδίασαν το μηχανισμό δίκανου με εσωτερικές σφύρες που εμείς σήμερα γνωρίζουμε ως “boxlock” ή “μισές φωτιές”.
Ουσιαστικά, όλα τα σύγχρονα δίκανα βασίζονται στο μηχανισμό Anson-Deeley.
Η επανάσταση του boxlock επέτρεψε τη δημιουργία ισχυρότερων, ανθεκτικότερων όπλων, που παράγονταν ευκολότερα.
Η ταχύτητα κατασκευής και η μηχανική απλότητα του σχεδίου βόηθησαν την εταιρεία να αυξήσει το πελατολόγιο της προσφέροντας ανθεκτικά και οικονομικά τουφέκια σε ευρύτερο κοινό.
Για πρώτη φορά η αγγλική οπλουργική ξέφυγε από το πλαίσιο της χειροποίητης κατασκευής και μπόρεσε να δώσει μαζικότερη παραγωγή σε υψηλή ποιότητα.
Χρονικά αυτό συνέπεσε με τη βικτωριανή εποχή και την εξάπλωση της αυτοκρατορίας σε όλο τον πλανήτη.
Οι αποικίες, από τη Νότια Αφρική μέχρι την Ινδία και τη Μπούρμα “διψούσαν” για καλοφτιαγμένα τουφέκια και η είχε ανατείλει η χρυσή εποχή των εξερευνήσεων στη μαύρη ήπειρο.
Η Westley Ricahards τον χρησιμοποίησε για να κατασκευάσει ισχυρά ραβδωτά για τα αφρικανικά σαφάρι ή πανέμορφα και “ζυγισμένα” λειόκανα για τους Βρετανούς κυνηγούς πτερωτών θηραμάτων.
Σύντομα σπόρτσμεν από τους μαχαραγιάδες της Ινδίας μέχρι τους επαγγελματίες κυνηγούς της Τρανσβάλ έστελναν παραγγελίες στο Μπέρμινγκχαμ.
“Drop Lock” το αποκορύφωμα
Το 1897, η Westley Richards τελειοποίησε το μηχανισμό της με μια λεπτομέρεια που θεωρείται η απόλυτη εξέλιξη των συστημάτων πυροδότησης.
Το Drop Lock ή αλλιώς οι “αποσπώμενες φωτιές”, είναι μηχανισμοί πυροδότησης που αφαιρούνται από το δίκανο χωρίς εργαλεία, ανοίγοντας ένα συρτάρι στον κορμό του.
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για κάτι τέτοιο.
Για παράδειγμα, ένας κυνηγός που βρίσκεται σε αντίξοο περιβάλλον μπορεί να αφαιρέσει το μηχανισμό για συντήρηση και καθάρισμα μετά από έκθεση σε βροχή, σκόνη, κλπ.
Σε ένα συμβατικό όπλο αυτό θα απαιτουσε εργαλεία, και οπλουργό.
Επίσης, μία βλάβη που θα καθιστούσε το όπλο μη λειτουργικό, αποφεύγεται καθώς έξτρα μηχανισμός μπορεί να μεταφέρεται και να τοποθετηθεί σε ελάχιστα λεπτά, πχ. κατά τη διάρκεια ενός αγώνα σκοποβολής.
Τέλος, σε ένα όπλο με “αποσπώμενες φωτιές”, ο κάτοχος μπορεί να τις αφαιρέσει από το δίκανο προληπτικά, ώστε να το καταστήσει μη λειτουργικό (πχ. για τη ασφαλή αποθήκευση, ή για τη μεταφορά).
Σε σχέση με το υπόδειγμα αγγλικού δικάνου (με τους πολύπλοκους μηχανισμούς πυροδότησης που απαιτούν ταίριασμα των κινητών μερών “στο χέρι” και εργασία που μοιάζει περισσότερο με ωρολογοποιία παρά με οπλουργική), ο μηχανισμός της Westley Richards είναι μια επανάσταση απλότητας και αξιοπιστίας.
Το σήμερα και το αύριο
Το 1957 η εταιρεία πέρασε στον έλεγχο της οικογένειας Clode.
Ο William Clode (Γουίλιαμ Κλόντ), επένδυσε μεγάλα ποσά για να εκσυγχρονίσει τα μηχανήματα και να διατηρήσει τη Westley Richards ζωντανή σε μιά εποχή που τα μεγάλα σαφάρι είχαν τελειώσει και η Βρετανία (ως αυτοκρατορία και οικονομία) συρρικνωνόταν.
Τα κατάφερε κυρίως αγοράζοντας και επισκευάζοντας παλιά τουφέκια που η εταιρεία είχε φτιάξει τον προηγούμενο αιώνα και μεταπουλώντας τα σε “νεόκοπους” μεγιστάνες στον αραβικό κόσμο και την Αμερική.
Ήταν μια δύσκολη εποχή και η κατασκευή επικεντρώθηκε σε απλούστερα και λειτουργικά τουφέκια που κατείχαν όλα τα μηχανικά προτερήματα, αν και τους έλειπε η κορυφαία πολυτέλεια των παλιότερων εποχών.
Ο γιος του Simon, ακολούθησε το 1987 με όραμα να επαναφέρει την εταιρεία στα προπολεμικά επίπεδα.
Είχε κύριο ρόλο στην ανασύσταση εργαστηρίου οπλουργικής μαθητείας, όπου νεαροί τεχνίτες εργάζονταν ως βοηθοί δίπλα σε μάστορες της εταιρείας.
Με μία σειρά από στρατηγικές κινήσεις, συμφώνησε με το δημοτικό συμβούλιο της πόλης του Μπέρμινγχαμ να του παραχωρήσουν με ευνοϊκούς όρους ένα παλιό εργοστάσιο χρωματοποιίας.
Το ανακαίνισαν και εγκατέστησαν εκεί το εργοστάσιο και το κατάστημα της Westley Richards, δίνοντας την αίγλη που της άξιζε.
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000. ο βασιλικός οίκος του Κατάρ εξαγόρασε ένα σημαντικό κομμάτι των μετοχών της εταιρείας, τονώνοντας σημαντικά τη ρευστότητα.
Με τα διαθέσιμα κεφάλαια, η Westley Richards εκσυγχρόνισε τα μηχανήματα της και κατάφερε να κατασκευάζει όλα τα τμήματα των όπλων κάτω από την ίδια στέγη, στο κτήριο του Μπέρμινγχαμ. Ταυτόχρονα, επέκτεινε τη γκάμα της με συναφή προϊόντα που ταιριάζουν στο κυνηγετικό lifestyle.
Σακίδια, οπλοθήκες, βαλίτσες από δέρμα και συλλογές ρούχων για σπόρτσμεν, στοχεύουν σε ένα κοινό που ταυτίζεται με την κουλτούρα των όπλων.
Στο επίκεντρο βέβαια παραμένουν τα χειροποίητα δίκανα και τα όπλα για σαφάρι και για μία ακόμη φορά μπορεί κανείς να ξαναδεί ένα ολοκαίνουργιο Drop lock σε διαμέτρημα .600 Nitro Express ή ταιριασμένα ζεύγη λειόκανων cal. 12 για κυνήγι φτερωτών.
Με τιμές που ξεκινούν από τα 70.000 ευρώ και με … εξαψήφιο όριο, δεν είναι ακριβώς προσιτά.
Όμως στην κατηγορία αυτή, τεχνικά ξεπερνούν πολύ ηχηρότερα ονόματα και αισθητικά μπορούν να χαρακτηριστούν έργα τέχνης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών