Τελευταία Νέα
Chania
Gun Room

Β 2000 η πρώτη προσπάθεια της BROWNING στα συστήματα αερίων

Β 2000 η πρώτη προσπάθεια της BROWNING στα συστήματα αερίων
Βαριά οικογενειακή κληρονομιά
Στο διάστημα μεταξύ 1920 και 1960, η Browning απολάμβανε τους καρπούς των επιτυχημένων σχεδίων του ιδρυτή της. Ο Τζόν Μοόυζες Μπράουνινγκ είχε κληροδοτήσει σε απογόνους και μετόχους του μια πλειάδα επιτυχημένων πατεντών, με σπουδαιότερη τη λειόκανη καραμπίνα Auto 5.
Το όπλο είχε μπεί στην παραγωγή το 1907 και η πορεία του έμελλε να συνεχιστεί για εννέα δεκαετίες. Είχε κατά καιρούς κατασκευαστεί από εξουσιοδοτημένα εργοστάσια σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία.
Στο διάστημα αυτό, πάνω από 2,5 εκατομμύρια θα έφταναν στα χέρια κυνηγών, κάθιστώντας το Auto 5 το πλέον επιτυχημένο ημιαυτόματο.
1_978.JPG
Από την αδράνεια στα αέρια

Στα τέλη όμως του 1960, η επιτυχία επισκιαζόταν. Νεώτερα και πιο εξελιγμένα μοντέλα έρχονταν στο προσκήνιο. Το 1963 η Remington είχε φέρει το “1100”, την πρώτη επιτυχημένη καραμπίνα που λειτουργούσε με τη δύναμη πιστονιού αερίων. Ήταν ελαφρότερη, απλούστερη στη χρήση και συντήρηση και -κυρίως- παρουσίαζε ομαλότερη λειτουργία.
Σε σύγκριση με το αδρανειακό σύστημα “μακράς οπισθοδρόμησης” του Auto 5, η ανταγωνιστική καραμπίνα δεν απαιτούσε ρυθμίσεις ή αλλαγές ανταλλακτικών και ταυτόχρονα ταλαιπωρούσε λιγότερο τον ώμο τους χρήστη. Η Browning έπρεπε να καλύψει τη χαμένη απόσταση.
3_316.jpg
Ένα υβρίδιο με DNA Browning

Η απάντηση ήρθε το 1973 με το Β 2000. Ήταν το πρώτο αυτογεμές αερίων της εταιρείας. Εξωτερικά το όπλο διατηρούσε γνώριμο σχήμα με τη γωνιώδη μπάσκουλα και προφίλ κάνης που θύμιζε το Auto 5.
Μηχανικά βασιζόταν στο παλιότερο “Double Auto” που είχε σχεδιάσει ο Βάλ Μπράουνινγκ (γιός του Τζων Μόουζες και επιτυχημένος μηχανικός με δύο ντουζίνες ευρασιτεχνιών πάνω στα αυτόματα όπλα). Πάνω σε αυτή τη βάση πρόσθεσαν μία κυλινδρική αποθήκη χωρητικότητας τριών φυσιγγίων.
Η ιδιομορφία της ήταν ότι στην προέκταση του μεταλλικού σωλήνα, είχαν προσαρμόσει ένα πιστόνι αερίων με ελατήριο, έμβολο και αποσβεστήρα κραδασμών.
Αέρια υψηλής πίεσης από την κάνη διέρρεαν στιγμιαία προς το πιστόνι, ωθώντας το προς τα πίσω. Ένας κάθετος πίρος κτυπούσε το φορέα του κλείστρου, σπρώχνοντας το και εξάγοντας το χρησιμοποιημένο κάλυκα. Η κίνηση αυτή ήταν πολύ ομαλότερη από τη βίαιη μετατόπιση της κάνης και του βαρέος κλείστρου (των παλιών Auto 5), δίνοντας στο όπλο ηπιότερη ανάκρουση.
4_271.jpg
Προηγμένα χαρακτηριστικά και υψηλή ποιότητα

Το κύριο οπτικό γνώρισμα του Β 2000 είναι η θυρίδα τροφοδοσίας στην αριστερή πλευρά του κορμού, ένα στοιχείο που ¨κληρονόμησε”από το “Double Auto”. Τρία φυσίγγια εισέρχονται από εκεί στην αποθήκη και ένα τέταρτο συγκρατείται υπό την πίεση ελατηρίο στη ράμπα τροφοδοσίας.
Ένα άλλο πρωτοποριακό στοιχείο του όπλου είναι η “αυτόματη τροφοδοσία”. Με το κλείστρο σε ανοικτή θέση, η τοποθέτηση του πρώτου φυσιγγίου στην αποθήκη, ενεργοποιεί το μηχανισμό τροφοδοσίας και το φέρνει απευθείας στη θαλάμη.
Αυτό σημαίνει ότι ο χρήστης δε χρειάζεται να τοποθετήσει φυσίγγιο στη θαλάμη από τη μία πλευρά και μετά να συμπληρώσει στην αποθήκη χάνοντας χρόνο. Η ευρασιτεχνία αυτή, γνωστή πλέον ως “Speed Load” εφαρμόζεται στα μετέπειτα αυτογεμή όπλα της Browning.
Μια άλλη εργονομική πρωτοτυπία, ήταν το αναστρέψιμο κουμπί ασφαλείας στη σκανδαλοθήκη, το οποίο εύκολα περιστρεφόταν στην αντίθετη πλευρά για να εξυπηρετεί τους αριστερόχειρες.
Ασυνήθιστο για το 1973, όλες οι βάσεις των Β 2000 ήταν κατάλληλες για χρήση γομώσεων “μάγκνουμ” (cal. 12/76mm). Όμως δεν είχαν καταφέρει ακόμη να δημιουργήσουν αυτορυθμιζόμενα πιστόνια. Οπότε η ρύθμιση γινόταν από τη διάμετρο της οπής που διέρρεε αέριο στο πιστόνι.
Στις κάνες με θαλάμη μήκους 70mm η διάμετρος ήταν μεγαλύτερη, αφήνοντας μεγαλύτερο όγκο προς το έμβολο αερίων, ενώ στις “μάγκνουμ” μικρότερη. Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης διευθέτησης ήταν πως ο κυνηγός χρειαζόταν να αγοράσει διαφορετικές κάνες για να μπορεί να χρησιμοποιεί και τους δύο τύπους.
5_158.jpg
Την πρώτη φορά… απέτυχαν

Η εμπορική πορεία της Β 2000 δεν ήταν η αναμενόμενη. Λιγότερα από 200.000 όπλα (κυρίως σε cal. 12 και κάποια σε cal. 20) βγήκαν από το εργοστάσιο της FN στη Βιάνα της Πορτογαλίας μέχρι το 1980. Ο ρυθμός πωλήσεων πρέπει να ήταν πολύ χαμηλός καθώς το μοντέλο εμφανιζόταν στους καταλόγους ως το 1983.
Αυτό δεν οφειλόταν σε κάποια αδυναμία της σχεδίασης ή έλλειψη ποιότητας. Ακόμη και σήμερα είναι εύκολο να διακρίνει κανείς την άψογη μηχανουργική κατεργασία των μετάλλων, ενώ τα ξύλινα μέρη απο γαλλική καρυδιά διέθεταν εξαιρετική εμφάνιση και χειροποίητες “ψάθες”.
Η αποτυχία κρίθηκε κυρίως από εξωγενείς παράγοντες. Στην Αμερική το Β 2000 δε μπορεσε να εκτοπίσει το Remington 1100 που διέθετε ένα απλούστερο και εύκολα προσβάσιμο πιστόνι αερίων. Η εξωτερική μορφή που θύμιζε το Auto 5 το αδικούσε, κάνοντας το να δείχνει παλιομοδίτικο δίπλα στον ανταγωνισμό.
Στην Ευρώπη έπρεπε να “ξεφύγει από τη σκιά“ του Auto 5, του οποίου θεωρούνταν φθηνότερο υποκατάστατο.
Η χειρότερη συγκυρία όμως ήταν η έλευση του Beretta A 300 το 1977. Το ιταλικό όπλο χρησιμοποιούσε ελαφρό αλουμίνιο για το σκελετό και το απλούστερο σύστημα αερίων που θα έμελλε να δεί ο πλανήτης για τα επόμενα 20 χρόνια.
Αυτή η εξέλιξη πίεσε τόσο τους Βέλγους, ώστε λίγα χρόνια αργότερα η Browning “παραδόθηκε άνευ όρων”. Το αυτογεμές που αντικατέστησε στη γκάμα τους το Β 2000 ήταν ένα αντίγραφο του Beretta A 301 φτιαγμένο στην Ιταλία με το όνομα Β-80.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης

Chania