Μπορεί ο νόμος που τροποποιεί το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) να είναι έτοιμος και αποστέλλεται στην ΕΚΤ και στους θεσμούς για αξιολόγηση αλλά για το ελληνικό δημόσιο υπάρχει μια πρόκληση, ένα δίλημμα που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί επιφανειακά.
Όπως έχει αποκαλύψει το bankingnews (ΒΝ) το θεσμικό πλαίσιο του ΤΧΣ αλλάζει και από Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ειδικού σκοπού με στόχο την κεφαλαιακή επάρκεια και χρηματοπιστωτική σταθερότητα θα μετατραπεί… σε κοινό μέτοχο.
Η αλλαγή αυτή στον νόμο θεωρείται εύλογη αλλά κατά την άποψη μας και τον ρόλο αυτό έπρεπε να είχε το ΤΧΣ και από τον ιδρυτικό νόμο.
Επενδύθηκαν συνολικά 44,19 δισεκ. ευρώ η αξία των οποίων σήμερα.... ανέρχεται σε 1,35 δισεκ. ευρώ δηλαδή πρόκειται για μια ζημία επί της συνολικής επένδυσης – λογιστική αλλά και πραγματική - σχεδόν 42-43 δισεκ. ευρώ, ζημία που την έχει επωμιστεί ο έλληνας φορολογούμενος με 3 μνημόνια.
Μπορεί τα 42 με 43 δισεκ. ευρώ να έχουν χαθεί αλλά στην πράξη τα δάνεια συνεχίζει να τα χρωστάει ο έλληνας φορολογούμενος στον ESM και EFSF δηλαδή στην Ευρώπη, περιλαμβάνονται δηλαδή στο υφιστάμενο δημόσιο χρέος της Ελλάδος.
Το δίλημμα
Ο νόμος για το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αλλάζει και πλέον το ΤΧΣ από ειδικού σκοπού θα μετατραπεί σε κοινό μέτοχο, οπότε το Ταμείο θα λειτουργεί με κριτήρια βελτίωσης της απόδοσης της επένδυσης, εν προκειμένω θα στοχεύει να καλύψει μέρος της πολύ μεγάλης σωρευμένης ζημίας.
Στην κυβέρνηση ωστόσο υπάρχει ένα δίλημμα – που ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχει – γύρω από τις ελληνικές τράπεζες, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Να ληφθεί υπόψη ότι ενώ μιλάμε στην Ελλάδα για την αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης των 32 δισεκ. επενδύθηκαν στις τράπεζες 44,19 δισεκ. ευρώ η αξία των οποίων σήμερα είναι 97% χαμηλότερη κοινώς βιβλική καταστροφή.
Το δίλημμα της κυβέρνησης είναι εάν το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα πρέπει να συμμετέχει ολικώς δηλαδή πλήρως στις μελλοντικές αυξήσεις κεφαλαίου ή μερικώς ανάλογα δηλαδή με την εκδήλωση ενδιαφέροντος από ιδιώτες μετόχους.
Ολική συμμετοχή ή μερική συμμετοχή στις επερχόμενες αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών;
Υπάρχουν δύο προσεγγίζεις στο ζήτημα…
Πλήρης εξάσκηση δικαιωμάτων στις αυξήσεις κεφαλαίου
Η μια προσέγγιση αναφέρει ότι το ΤΧΣ άπαξ και μετατρέπεται σε κοινό μέτοχο, πρέπει να διασφαλίσει το μέγιστο των συμφερόντων του που είναι κοινά συμφέροντα με τον έλληνα φορολογούμενο.
Το ΤΧΣ πρέπει να εξασκεί πλήρως τα δικαιώματα του, καθώς ως κοινός μέτοχος πρέπει να προσβλέπει στην βελτιστοποίηση της δική του περιουσίας, όσο και εάν αυτή έχει απαξιωθεί.
Για το Ταμείο η πλήρη εξάσκηση σημαίνει ότι βελτιστοποιεί τις πιθανότητες να ανακτήσει μεγαλύτερο ποσό από τις επενδύσεις που έχει πραγματοποιήσει.
Με όρους δημοσίου συμφέροντος, το ΤΧΣ πρέπει να εξασκήσει πλήρως τα δικαιώματα του ειδικά μάλιστα όταν έχει υποστεί μεγάλες ζημίες από τις επενδύσεις που έχει πραγματοποιήσει.
Άπαξ και οι επερχόμενες αυξήσεις κεφαλαίου θα έχουν θετικό πρόσημο στις χρηματιστηριακές αξίες, μπορεί βραχυπρόθεσμα κατά την υλοποίηση της αύξησης κεφαλαίου να υποστούν πιέσεις οι τραπεζικές μετοχές αλλά μετά την ολοκλήρωση τους… είναι βέβαιο ότι θα ανακάμψουν με αξιόλογα κέρδη.
Οπότε το μερίδιο σε αυτό το κέρδος για το ΤΧΣ αυξάνεται.
Μερική συμμετοχή στις αυξήσεις κεφαλαίου
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι εάν το ΤΧΣ που εκπροσωπεί το ελληνικό δημόσιο εξασκήσει πλήρως τα δικαιώματα του θα λειτουργήσει η εξέλιξη αυτή αποτρεπτικά σε νέους ιδιώτες μετόχους που βλέπουν τις ελληνικές τράπεζες ως επενδυτική ευκαιρία.
Μάλιστα αναφέρουν ότι όσο θα επικρέμονται τα μελλοντικά placement – διάθεση μετοχών στο επενδυτικό κοινό που θα διενεργήσει το ΤΧΣ στις ελληνικές τράπεζες κατά την φάση της αποεπένδυσης (βλέπε 2022 - 2023) οι επενδυτές δεν θα θέλουν να πάρουν επενδυτικό ρίσκο στις ελληνικές τράπεζες.
Το επιχείρημα αυτό έχει μια λογική.
Το δίλημμα παραμένει
Από την μια το ΤΧΣ μετατρέπεται σε κοινό μέτοχο οπότε πρέπει να διασφαλίσει την μεγιστοποίηση της απόδοσης του και από την άλλη ζητούμε από το ΤΧΣ που αλλάζει ο επενδυτικός του χαρακτήρας να χάσει προς όφελος άλλων ιδιωτών μετόχων.
Όλο αυτό το δίλημμα είναι λάθος, δεν θα έπρεπε να τίθεται τέτοιο ζήτημα άπαξ και δεν διακυβεύεται η χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Να κερδίσει ο ιδιώτης μέτοχος αλλά κάποια στιγμή ας προσέξουμε και το δημόσιο συμφέρον το οποίο είμαστε όλοι εμείς οι έλληνες φορολογούμενοι που επωμιστήκαμε δάνεια 44 δισεκ. για τις τράπεζες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών