Η Αιμιλία Τσουλφά, «χρυσή» Ολυμπιονίκης το 2004 στην ιστιοπλοΐα μαζί με τη Σοφία Μπεκατώρου, επιστρέφει 17 χρόνια μετά στην ενεργό δράση, για να γίνει η γηραιότερη Ελληνίδα αθλήτρια που παίρνει μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Η φιλοδοξία και η αγάπη είναι τα φτερά των σπουδαίων έργων» κατά τον Βόλφγκανγκ Γκαίτε. Ίσως ήταν αυτές οι δύο κινητήριες δυνάμεις που έπεισαν την Αιμιλία Τσουλφά να ξαναμπεί σε σκάφος: η αγάπη για την κωπηλασία και η φιλοδοξία που έμεινε στη μέση πριν δεκαεπτά χρόνια.
Αποχώρησε στην κορύφωση της πορείας της, ούσα «χρυσή» Ολυμπιονίκης. Ένας γάμος, τρεις γέννες, δύο αποσύρσεις, αλλά παρόλα αυτά στα 48 της έτη επιστρέφει για να γράψει ακόμη μεγαλύτερη ιστορία στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός, αφού τη στιγμή που θα μπει στη θάλασσα θα γίνει η μεγαλύτερη σε ηλικία Ελληνίδα αθλήτρια που συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σαν να μην αποδέχεται πως μπορεί να δοθεί οριστικό τέλος και στη φετινή διοργάνωση του Τόκιο, απλώς το επιβεβαιώνει με παρτενέρ την κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερη από την πρωτότοκη κόρη της, Αιμιλία Σπανάκη.
Οι προτεραιότητες και ο δρόμος της επιστροφής
Η πλήρης αφοσίωση σε έναν νέο σκοπό -αυτόν της οικογένειας- την οδήγησε στην αποχώρηση από τον χώρο της ιστιοπλοΐας, δύο χρόνια μετά την απόλυτη καταξίωση. Ωστόσο, το «μικρόβιο» που μετέφερε και στα παιδιά της, την κράτησε -σχεδόν καρμικά- δίπλα στη θάλασσα.
«Πήγαινα τις κόρες μου για προπόνηση στην ιστιοπλοΐα και κατά αυτόν τον τρόπο διατηρούσα επαφή με τον χώρο. Έτσι προέκυψε και η πρόταση. Ήταν πρόκληση για μένα».
Παρότι το όνομα της Αιμιλίας Τσουλφά είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστιοπλοΐα, αφού θα λάβει για τέταρτη φορά -μετά το 1996, το 2000 και το 2004- μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν μπορεί να μην μπει στον πειρασμό σύγκρισης του εαυτού της 17 χρόνια πριν -σε ηλικία 31ος ετών- με το σήμερα.
«Είναι πολλές οι διαφορές και πολλά τα χρόνια. Πρέπει να μπορέσεις να επανέλθεις στον συναγωνισμό και η φυσική κατάσταση είναι σαφώς διαφορετική. Άρχισα να επανέρχομαι, αλλά η βελτίωση δεν τελειώνει ποτέ. Ήταν δύσκολο. Ένιωσα απογοήτευση. Έλεγα μέσα μου “δεν βγαίνει, είναι καθαρή τρέλα”. Μετά, όμως, το σκέφτηκα καλύτερα και είπα ότι θα το παλέψω για μένα».
Τα «ετερόχρονα» έλκονται και ποιος νοιάζεται για το τι ακολουθεί
«Με την Αριάδνη δεν είχαμε πολύ χρόνο, για να δέσουμε ως πλήρωμα. Είναι, όμως, ένας ωραίος, δυνατός συνδυασμός αυτός!».
Παρά τη σύντομη συνεργασία τους, η επιμονή και η πίστη τόσο των δύο αθλητριών, όσο και του προπονητή τους, Ανδρέα Παπαδόπουλου, απέδωσαν καρπούς.
Από μία μίξη της ορμητικότητας της 20χρονης Αριάδνης Σπανάκη και της εμπειρίας της 48χρονης Αιμιλίας Τσουλφά, κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να περιμένει. Αν με τρεις -περίπου- κοινές παρουσίες στη θάλασσα πριν τους προκριματικούς αγώνες έφτασαν στους Ολυμπιακούς, ποιος, αλήθεια, μπορεί να ορίσει το ταβάνι τους;
Άλλωστε, αυτή η επιστροφή μετά από δύο δεκαετίες -παρά τρία έτη- απουσίας, θα εντάξει την Αιμιλία Τσουλφά στα ιστορικά βιβλία τόσο της ιστιοπλοΐας, ως την γηραιότερη στην κατηγορία των ‘470’, όσο και σε αυτά των Ολυμπιακών Αγώνων, ως τη μεγαλύτερη σε ηλικία Ελληνίδα που λαμβάνει μέρος στη διοργάνωση.
Είτε ακολουθήσει μία διάκριση στο Τόκιο είτε όχι, ο στόχος έχει επιτευχθεί, αφού η 48χρονη ιστιοπλόος στέκει ως «φωτεινός φάρος» για κάθε αθλητή-αθλήτρια και αποδεικνύει πως η αγάπη για το άθλημα και η φιλοδοξία νικούν τον χρόνο, επιβεβαιώνοντας σε απόλυτο βαθμό το γνωμικό του Βόλφγκανγκ Γκαίτε.
Φάνης Τσοκανάς
Σχόλια αναγνωστών