Ο Πατέλης ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη φαίνεται να έχει αποκτήσει ισχυρότερο ρόλο, στην διαμόρφωση της στρατηγικής της κυβέρνησης στις τράπεζες και στις ΔΕΚΟ.
Το μοντέλο Πατέλη, στηρίζεται σε ένα βασικό στοιχείο, πως το δημόσιο θα χάσει για να κερδίσουν οι ιδιώτες αμφισβητήσιμης στρατηγικής.
Για να ξεκαθαρίσουμε το bankingnews είναι θιασώτης της ελεύθερης αγοράς, αλλά όχι με πρόσχημα την ελεύθερη αγορά ο μόνιμα χαμένος να είναι το ελληνικό δημόσιο.
Ο Πατέλης εισηγήθηκε το μοντέλο της αύξησης κεφαλαίου της Πειραιώς όπου το ελληνικό δημόσιο έχει χάσει σχεδόν 3 δισεκ. ευρώ.
Με μοντέλο Πειραιώς πήγε να υλοποιηθεί και η αύξηση κεφαλαίου της Alpha bank αλλά οι καλύτεροι όροι διασφάλισαν τις ισορροπίες παρά την αραίωση εκ νέου του δημοσίου δηλαδή του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Το ίδιο αποτυχημένο μοντέλο, υλοποιείται και στην ΔΕΗ, μια εταιρία που εάν αφαιρέσεις την αντιστροφή πρόβλεψης θα εμφάνιζε ζημίες, που πρόσφατα πούλησε το 49% του ΔΕΔΔΗΕ του Διαχειριστή Δικτύου και τώρα υλοποιεί αύξηση κεφαλαίου ανακοίνωσε 750 εκατ αλλά μάλλον θα είναι 850 εκατ με τιμή περίπου στα 7,5 ευρώ.
Αναλύοντας τις επιδόσεις της ΔΕΗ, το μόνο που μπορεί να αναφέρει κανείς είναι ότι παρουσιάζει μια στρεβλωμένη εικόνα ωραιοποίησης που απέχει από το να θεωρηθεί εξυγιασμένος ισολογισμός.
Η ΔΕΗ μπορεί να έχει αποφύγει την χρεοκοπία των αποτυχημένων μοντέλων διαχείρισης της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στην πράξη συνεχίζει να αποτελεί προβληματική εταιρία.
Η βιασύνη μετά την πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ η αύξηση κεφαλαίου της ΔΕΗ
Αυτό που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση είναι ότι μετά την πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ του Διαχειριστή Δικτύου με τίμημα 2,1 δισεκ. ευρώ αποφασίστηκε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην ΔΕΗ.
Το βασικό διακύβευμα της αύξησης δεν είναι τα 850 εκατ ή περισσότερα που θα αντλήσει η ΔΕΗ στα 7,5 ευρώ αλλά ο τρόπος που θα υποστεί dilution το ελληνικό δημόσιο καθώς από 51% θα υποχωρήσει στο 33% με 34%.
Οι αυξήσεις κεφαλαίου σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να δαιμονοποιηθούν, αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο, ενίσχυσης των κεφαλαίων αλλά στην πράξη κάθε φορά που υλοποιείται αύξηση… ο μόνος που χάνει είναι το ελληνικό δημόσιο άρα πλήττονται τα συμφέροντα του έλληνα φορολογούμενου.
Το παράδειγμα της Εθνικής στην Νέα Υόρκη το 1999
Η ΔΕΗ αποτελεί ακόμη μια περίπτωση όπου το κράτος δηλαδή ο έλληνας φορολογούμενος χάνει ενώ θα μπορούσε να ακολουθηθεί άλλος δρόμος αρκετά συμβατός με τις πρακτικές στην ελεύθερη αγορά.
Το παράδειγμα μας το δίνει η Εθνική τράπεζα όταν εισήχθη το 1999 στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.
Χρησιμοποιήθηκε διττό μοντέλο όπου υλοποιήθηκε αύξηση κεφαλαίου και πώληση παλαιών μετοχών.
Πρακτικά θα μπορούσε το δημόσιο να πουλήσει τις μετοχές του, όχι απλά να υποστεί dilution – αραίωση – απίσχναση και ταυτόχρονα να υλοποιηθεί και αύξηση μετοχικού κεφαλαίου για να αυξηθεί η μετοχική βάση και να αντληθούν νέα κεφάλαια.
Δήθεν κάποιοι επικαλούνται ότι η ΔΕΗ έπρεπε να βρει κεφάλαια, αλλά αυτό είναι υποκριτικό αφού μόλις πρόσφατα πούλησε το 49% του ΔΕΔΔΗΕ.
Η λύση θα ήταν να υλοποιηθεί αύξηση 850 εκατ ή περισσότερα και ταυτόχρονα το δημόσιο με μια παράλληλη συναλλαγή να υλοποιήσει placement ώστε να διαθέσει το 17% σε επενδυτές.
Για το 17% σε παρούσες αξίες θα μπορούσε να αντλήσει 300 με 320 εκατ ευρώ.
Το επιχείρημα ότι θα κερδίσει πολλαπλάσια το δημόσιο μέσω της αραίωσης – μείωσης του ποσοστού επειδή θα μπορούν νέοι μέτοχοι και θα ανεβάσουν την μετοχή είναι προσχηματικός λόγος αφού η ΔΕΗ με το υφιστάμενο μετοχικό καθεστώς από τα 4 βρέθηκε στα 10 ευρώ.
Η αποτίμηση του ποσοστού του δημοσίου στην ΔΕΗ σήμερα είναι 935 εκατ ευρώ – με ποσοστό 51% -.
Μετά την αύξηση το ποσοστό του δημοσίου θα έχει υποχωρήσει στο 34% - καταστατική μειοψηφία – και θα αποτιμάται η ΔΕΗ συνολικά 2,8 με 2,9 δισεκ. ευρώ.
Το ποσοστό του δημοσίου στο 34% θα έχει παραπλήσια αξία δηλαδή 950 εκατ ευρώ.
Με το διττό μοντέλο ιδιωτικοποίησης ωστόσο το δημόσιο διασφαλίζει ότι βελτιστοποιεί το όφελος για τον έλληνα φορολογούμενο.
Για μια ακόμη φορά σύμβουλοι του πρωθυπουργού – παρασύρουν τον Μητσοτάκη – με μοντέλα ιδιωτικοποίησης όπου κερδίζουν μόνο οι ιδιώτες και χάνει μόνο το δημόσιο άρα ο έλληνας φορολογούμενος.
Το είδαμε πολλές φορές αυτό το μοντέλο να υλοποιείται και ο μόνιμα χαμένος είναι το δημόσιο.
Όχι δεν είμαστε κρατιστές σε καμία περίπτωση, πιστεύουμε στην ελεύθερη αγορά ξεκάθαρα, αλλά δεν μπορεί πάντα να χάνει το ελληνικό δημόσιο κάθε φορά και αυτό να το ονομάζουμε ανάπτυξη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών