Η πιο ισχυρή πυρηνική πυρηνική βόμβα στην ιστορία μέχρι και σήμερα
Ο φόβος και ο τρόμος είχε ένα όνομα στον κόσμο, η ρωσική «βόμβα του Τσάρου».
Το AN602 ή RDS-220 (κοινή ονομασία: Tsar bomb) ήταν μια σοβιετική θερμοπυρηνική βόμβα 50-58 Megaton (Mt.).
Ήταν και είναι η πιο ισχυρή πυρηνική πυρηνική βόμβα στην ιστορία μέχρι σήμερα.
Οι εργασίες για το AN602 ξεκίνησαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1940.
Αρχικά, η ισχύς μετατροπής της βόμβας Tsar αρχικά ήταν 100 μεγατόνων, αλλά αργότερα -για λόγους ασφαλείας- μειώθηκε στα 50-58 Mt.
Ως φορέας αυτού του ισχυρού όπλου επιλέχθηκε το βομβαρδιστικό Tu-95 και προσαρμόστηκε ειδικά στη μεταφορά του.
Η έκρηξη έγινε στο αρχιπέλαγος Novaya Zemlya.
Το ατομικό μανιτάρι που σχηματίστηκε κατά την έκρηξη είχε ύψος περίπου 60 χιλιόμετρα και διάμετρο περίπου 30-40 χιλιόμετρα και ήταν ορατό από απόσταση περίπου 900 χιλιομέτρων.
Η ΕΣΣΔ δοκίμασε τη βόμβα του Τσάρου πριν από 63 χρόνια
Στις 30 Οκτωβρίου 1961, η σοβιετική θερμοπυρηνική βόμβα πυροδοτήθηκε σε μια δοκιμή πάνω από το νησί Novaya Zemlya της Αρκτικής.
Η βόμβα κατασκευάστηκε στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αν και τα θερμοπυρηνικά όπλα είχαν ήδη αναπτυχθεί στην ΕΣΣΔ από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, οι ΗΠΑ είχαν ένα αναμφισβήτητο πλεονέκτημα πυρηνικών όπλων έναντι της ΕΣΣΔ.
Η απόδοση της Tsar Bomba ήταν περίπου 1.570 φορές πιο ισχυρή από τη συνδυασμένη απόδοση των βομβών που έπεσαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι και ήταν δέκα φορές πιο ισχυρή από όλα τα συμβατικά όπλα που πυροδοτήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Μέχρι το 1961, δεν υπήρχαν αποτελεσματικοί τρόποι παράδοσης πυρηνικών βομβών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ως αποτέλεσμα, η ΕΣΣΔ δεν ήταν σε θέση να σκεφτεί ένα εφικτά πυρηνικά αντίποινα.
Η σοβιετική διοίκηση υπό τον Nikita Khrushchev έπρεπε να δείξει στις ΗΠΑ ότι είχαν αναπτύξει στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ.
Έτσι, για να υποστηρίξει την ιδέα της πυρηνικής αποτροπής, η βόμβα δημιουργήθηκε ως μπλόφα.
Ο Nikita Khrushchev διέταξε το έργο τον Ιούλιο του 1961 ως μέρος της σοβιετικής επανέναρξης των πυρηνικών δοκιμών μετά το Μορατόριουμ της Απαγόρευσης των Δοκιμών.
Η έκρηξη είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια του 22ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Μια ομάδα Σοβιετικών φυσικών, συμπεριλαμβανομένου του Αντρέι Ζαχάρωφ, κατασκεύασε τη βόμβα.
Η βόμβα τριών σταδίων προοριζόταν ως επίδειξη της σοβιετικής ισχύος.
Σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες, η βόμβα είχε χωρητικότητα 100 μεγατόνων.
Ωστόσο, αυτό θεωρήθηκε πολύ επικίνδυνο για δοκιμή.
Κατά συνέπεια, τροποποιήθηκε για να παράγει 50 μεγατόνους, οι οποίοι πιστεύεται ότι ήταν σχεδόν 3.800 φορές πιο ισχυροί από την αμερικανική βόμβα που εξαπολύθηκε στη Χιροσίμα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η τεχνική σύντηξης της σοβιετικής συσκευής άλλαξε, γεγονός που μείωσε σημαντικά την πτώση. Το όπλο που έριξε πτερύγια είχε μήκος περίπου 26 πόδια (8 μέτρα) και διάμετρο περίπου 7 πόδια (2 μέτρα).
«Με απόδοση 50 μεγατόνων TNT, η Tsar Bomba ήταν το αποκορύφωμα πολλών δοκιμών βομβών υδρογόνου που διεξήχθησαν όλο αυτό το διάστημα τόσο από τη Σοβιετική Ένωση όσο και από τις Ηνωμένες Πολιτείες», γράφει το Ίδρυμα Atomic Heritage. Ενώ ήταν επίσημα γνωστό ως RDS-20, του έδωσαν πολλά παρατσούκλια.
Συνολικά στη Νόβαγια Ζεμλιά διεξήχθησαν 132 πυρηνικές δοκιμές, από τις οποίες οι 87 ήταν επιφανειακές, τρεις υποβρύχιες και 42 υπόγειες.
Η τελευταία δοκιμή πραγματοποιήθηκε το 1990. Σύμφωνα με τη Συνθήκη για την Πλήρη Απαγόρευση των Πυρηνικών Δοκιμών, η οποία εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1996 και απαγορεύει κάθε δοκιμή πυρηνικού όπλου σε όλο τον κόσμο, στη Νόβαγια Ζεμλιά, εκτελούνται μη πυρηνικές δοκιμές για τη διατήρηση της αξιοπιστίας και της ασφάλειας του πυρηνικού εξοπλισμού.
Η βόμβα είχε τοποθετεί σε έναν ατσάλινο πύργο, ο οποίος εξαϋλώθηκε από την έκρηξη ενώ στο σημείο δημιουργήθηκε ένας τεράστιος κρατήρας. Γύρω από τον κρατήρα δημιουργήθηκε ένα κίτρινο υαλώδες στρώμα. Το όπλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν γνωστό ως το μοντέλο «Sloika».
Tu-95 που κουβαλούσε το Tsar Bomba δεμένο σε αλεξίπτωτο (μέσω X)
Το AN602 ή RDS-220 (κοινή ονομασία: Tsar bomb) ήταν μια σοβιετική θερμοπυρηνική βόμβα 50-58 Megaton (Mt.).
Ήταν και είναι η πιο ισχυρή πυρηνική πυρηνική βόμβα στην ιστορία μέχρι σήμερα.
Οι εργασίες για το AN602 ξεκίνησαν από τα τέλη της δεκαετίας του 1940.
Αρχικά, η ισχύς μετατροπής της βόμβας Tsar αρχικά ήταν 100 μεγατόνων, αλλά αργότερα -για λόγους ασφαλείας- μειώθηκε στα 50-58 Mt.
Ως φορέας αυτού του ισχυρού όπλου επιλέχθηκε το βομβαρδιστικό Tu-95 και προσαρμόστηκε ειδικά στη μεταφορά του.
Η έκρηξη έγινε στο αρχιπέλαγος Novaya Zemlya.
Το ατομικό μανιτάρι που σχηματίστηκε κατά την έκρηξη είχε ύψος περίπου 60 χιλιόμετρα και διάμετρο περίπου 30-40 χιλιόμετρα και ήταν ορατό από απόσταση περίπου 900 χιλιομέτρων.
Η ΕΣΣΔ δοκίμασε τη βόμβα του Τσάρου πριν από 63 χρόνια
Στις 30 Οκτωβρίου 1961, η σοβιετική θερμοπυρηνική βόμβα πυροδοτήθηκε σε μια δοκιμή πάνω από το νησί Novaya Zemlya της Αρκτικής.
Η βόμβα κατασκευάστηκε στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αν και τα θερμοπυρηνικά όπλα είχαν ήδη αναπτυχθεί στην ΕΣΣΔ από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, οι ΗΠΑ είχαν ένα αναμφισβήτητο πλεονέκτημα πυρηνικών όπλων έναντι της ΕΣΣΔ.
Η απόδοση της Tsar Bomba ήταν περίπου 1.570 φορές πιο ισχυρή από τη συνδυασμένη απόδοση των βομβών που έπεσαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι και ήταν δέκα φορές πιο ισχυρή από όλα τα συμβατικά όπλα που πυροδοτήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Μέχρι το 1961, δεν υπήρχαν αποτελεσματικοί τρόποι παράδοσης πυρηνικών βομβών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ως αποτέλεσμα, η ΕΣΣΔ δεν ήταν σε θέση να σκεφτεί ένα εφικτά πυρηνικά αντίποινα.
Η σοβιετική διοίκηση υπό τον Nikita Khrushchev έπρεπε να δείξει στις ΗΠΑ ότι είχαν αναπτύξει στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ.
Έτσι, για να υποστηρίξει την ιδέα της πυρηνικής αποτροπής, η βόμβα δημιουργήθηκε ως μπλόφα.
Ο Nikita Khrushchev διέταξε το έργο τον Ιούλιο του 1961 ως μέρος της σοβιετικής επανέναρξης των πυρηνικών δοκιμών μετά το Μορατόριουμ της Απαγόρευσης των Δοκιμών.
Η έκρηξη είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια του 22ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Μια ομάδα Σοβιετικών φυσικών, συμπεριλαμβανομένου του Αντρέι Ζαχάρωφ, κατασκεύασε τη βόμβα.
Η βόμβα τριών σταδίων προοριζόταν ως επίδειξη της σοβιετικής ισχύος.
Σύμφωνα με ορισμένες μαρτυρίες, η βόμβα είχε χωρητικότητα 100 μεγατόνων.
Ωστόσο, αυτό θεωρήθηκε πολύ επικίνδυνο για δοκιμή.
Κατά συνέπεια, τροποποιήθηκε για να παράγει 50 μεγατόνους, οι οποίοι πιστεύεται ότι ήταν σχεδόν 3.800 φορές πιο ισχυροί από την αμερικανική βόμβα που εξαπολύθηκε στη Χιροσίμα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η τεχνική σύντηξης της σοβιετικής συσκευής άλλαξε, γεγονός που μείωσε σημαντικά την πτώση. Το όπλο που έριξε πτερύγια είχε μήκος περίπου 26 πόδια (8 μέτρα) και διάμετρο περίπου 7 πόδια (2 μέτρα).
«Με απόδοση 50 μεγατόνων TNT, η Tsar Bomba ήταν το αποκορύφωμα πολλών δοκιμών βομβών υδρογόνου που διεξήχθησαν όλο αυτό το διάστημα τόσο από τη Σοβιετική Ένωση όσο και από τις Ηνωμένες Πολιτείες», γράφει το Ίδρυμα Atomic Heritage. Ενώ ήταν επίσημα γνωστό ως RDS-20, του έδωσαν πολλά παρατσούκλια.
Συνολικά στη Νόβαγια Ζεμλιά διεξήχθησαν 132 πυρηνικές δοκιμές, από τις οποίες οι 87 ήταν επιφανειακές, τρεις υποβρύχιες και 42 υπόγειες.
Η τελευταία δοκιμή πραγματοποιήθηκε το 1990. Σύμφωνα με τη Συνθήκη για την Πλήρη Απαγόρευση των Πυρηνικών Δοκιμών, η οποία εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1996 και απαγορεύει κάθε δοκιμή πυρηνικού όπλου σε όλο τον κόσμο, στη Νόβαγια Ζεμλιά, εκτελούνται μη πυρηνικές δοκιμές για τη διατήρηση της αξιοπιστίας και της ασφάλειας του πυρηνικού εξοπλισμού.
Η βόμβα είχε τοποθετεί σε έναν ατσάλινο πύργο, ο οποίος εξαϋλώθηκε από την έκρηξη ενώ στο σημείο δημιουργήθηκε ένας τεράστιος κρατήρας. Γύρω από τον κρατήρα δημιουργήθηκε ένα κίτρινο υαλώδες στρώμα. Το όπλο που χρησιμοποιήθηκε ήταν γνωστό ως το μοντέλο «Sloika».
Tu-95 που κουβαλούσε το Tsar Bomba δεμένο σε αλεξίπτωτο (μέσω X)
Η Tsar Bomba δημιούργησε την πιο ισχυρή έκρηξη που έχει καταγραφεί ποτέ από άνθρωπο και ήταν το μεγαλύτερο πυρηνικό όπλο που ξεκίνησε ποτέ.
Η δοκιμή επιβεβαίωσε νέες ιδέες σχεδιασμού για θερμοπυρηνικά φορτία υψηλής απόδοσης, επιτρέποντας την κατασκευή μιας πυρηνικής βόμβας «πρακτικά απεριόριστης ισχύος», όπως αναφέρεται στην τελική της έκθεση.
Για την ιστορία, ατομικές βόμβες δοκιμάστηκαν επίσης και σε άλλες περιοχές της ΕΣΣΔ.
Για παράδειγμα, τον Σεπτέμβριο του 1954, κατά τη διάρκεια μιας εκπαιδευτικής στρατιωτικής επιχείρησης «Χιονόμπαλα» έγινε δοκιμή ενός τακτικού πυρηνικού βλήματος στο πεδίο δοκιμών Τότσκοε στην περιοχή του Ορενμπούργκ. Στην περιοχή μαζεύτηκαν περίπου 45.000 στρατιώτες, εκατοντάδες τεθωρακισμένα οχήματα, όπλα πυροβολικού και μαχητικά αεροπλάνα.
Σχόλια αναγνωστών