Τα χρέη της Ελλάδας επιδεινώθηκαν από τους εξαιρετικά δαπανηρούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004
Για πρώτη φορά στην Ιστορία, το κόστος δανεισμού της Γαλλίας ξεπέρασε αυτό της Ελλάδας. Οι αγορές ομολόγων αποφάσισαν ότι το γαλλικό χρέος είναι πιο επικίνδυνο από αυτό της Ελλάδας, της χώρας που πριν από 15 χρόνια παρ' ολίγον να γκρεμίσει ολόκληρη την ευρωζώνη λόγω της δημοσιονομικής σπατάλης και της ανευθυνότητάς της.
Σε κάποιον βαθμό η τρέχουσα κατάσταση αντικατοπτρίζει τη βελτίωση της θέσης της Ελλάδας, καθώς και την πτώση της Γαλλίας.
Ωστόσο, η σκληρή πραγματικότητα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι η εξής:
Η Γαλλία βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και ο πρόεδρος Emmanuel Macron θα δυσκολευτεί να αποκαταστήσει την κανονικότητα.
Οι αγορές έχουν αποφασίσει ότι οι γαλλικοί τίτλοι είναι πιο επικίνδυνοι από αυτούς της Ελλάδας.
Η κρίση ήταν αναπόφευκτη. Από τότε που ο Macron βύθισε το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας στο χάος την άνοιξη, με πρόωρες εκλογές που πήγαν στραβά για το κυβερνών κόμμα, οι αγορές ομολόγων απαιτούν ολοένα και υψηλότερες τιμές για να κρατήσουν το γαλλικό χρέος.
Όπως ανακάλυψε η Liz Truss κατά τη σύντομη πρωθυπουργία της, οι αγορές ομολόγων δεν αγαπούν την αβεβαιότητα.
Οι υπουργοί της Γαλλίας προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις που προκαλούν οι συγκρίσεις με την Ελλάδα.
Ο ΥΠΟΙΚ Antoine Armand δήλωσε: «Η Γαλλία δεν είναι η Ελλάδα. Η Γαλλία έχει…πολύ ανώτερη οικονομική και δημογραφική δύναμη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι η Ελλάδα».
Τα λόγια του δεν ήταν ιδιαίτερα καθησυχαστικά. Η Γαλλία τρέχει έλλειμμα 6% του ΑΕΠ, και με την οικονομία να παραμένει στάσιμη, αυτό το ποσοστό ίσως αποδειχθεί ακόμα υψηλότερο.
Το κράτος ήδη εισπράττει ένα εντυπωσιακό 45% του ΑΕΠ σε φόρους, το οποίο είναι ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στον ΟΟΣΑ.
Αυτό καθιστά δύσκολο για την κυβέρνηση του Macron να πιέσει για περισσότερα χρήματα από το σύστημα.
Ο Macron δεν φέρει πλήρως την ευθύνη για αυτή την άθλια κατάσταση.
Η πολιτική της Γαλλίας κυριαρχείται από κόμματα της Αριστεράς και της Δεξιάς που θέλουν μόνο να αυξήσουν τις δαπάνες.
Σ’ αυτό το τοξικό υπόβαθρο, η χώρα ήταν αναμενόμενο να ξεπεράσει την Ελλάδα, τελικά.
Αν η υπηρεσιακή κυβέρνηση Barnier δεν καταφέρει να περάσει τον Προϋπολογισμό τις επόμενες ημέρες, κάτι που είναι πολύ πιθανό, οι τιμές και οι αποδόσεις των ομολόγων θα ξεφύγουν πέρα από κάθε έλεγχο.
Ακόμα και αν ο Barnier καταφέρει να βρει μια προσωρινή λύση, παραμένει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα: οι υπερβολικές δαπάνες της Γαλλίας είναι διαρθρωτικές.
Τα χρέη της Ελλάδας επιδεινώθηκαν από τους εξαιρετικά δαπανηρούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, και από πολλά θεαματικά έργα υποδομής (με κάποια διαφθορά να παρεισφρέει, σπαταλήθηκαν γύρω στα 13 δισεκατομμύρια ευρώ) – οι woke Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού υπολογίζεται πως κόστισαν περί τα 8 δισεκατομμύρια ευρώ, η αναλογία είναι... προφανής.
Στην Ελλάδα, ήταν σχετικά εύκολο να μειωθούν αυτές οι δαπάνες και να αρχίσει το έλλειμμα να μειώνεται, ακόμα κι αν αυτό περιλάμβανε μια συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 30%.
Η Γαλλία, αντίθετα, έχει τεράστιες και δαπανηρές κοινωνικές δεσμεύσεις, που είναι δύσκολο να περιοριστούν.
Η χώρα είναι μια ώριμη, υψηλού κόστους οικονομία, η Ελλάδα το 2012 ήταν περισσότερο σαν μια αναπτυσσόμενη αγορά, με περιθώριο να συμβαδίσει με τις πλουσιότερες χώρες.
Ως εκ τούτου, θα είναι πολύ δύσκολο να επιταχυνθεί η ανάπτυξη της Γαλλίας με οποιονδήποτε σημαντικό τρόπο.
Το πιο σοβαρό είναι ότι η Γαλλία είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί.
Κανείς δεν ήθελε να διασώσει την Ελλάδα, αλλά τουλάχιστον αυτό ήταν σχετικά εφικτό.
Η Γαλλία είναι περισσότερο από δέκα φορές μεγαλύτερη.
Ούτε η Γερμανία μπορεί να αντέξει να παρέμβει για βοήθεια, ακόμα κι αν το ήθελε.
Η Γαλλία κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μια πολύ σοβαρότερη δοκιμασία για την ευρωζώνη απ’ ό,τι υπήρξε ποτέ η Ελλάδα. Η κρίση του Παρισιού θα παρασύρει όλη την Ευρωζώνη στον πάτο.
Το παράδειγμα της Ελλάδας
Κατά τις πιο σκοτεινές ημέρες της κρίσης δημόσιου χρέους της ευρωζώνης, τα 10ετή ομόλογα της Ελλάδας απέδιδαν σχεδόν 40 ποσοστιαίες μονάδες, ή περίπου 4.000 μονάδες βάσης, περισσότερα από τα γαλλικά κυβερνητικά ομόλογα, καθώς η Ελλάδα βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, με ένα χρέος που υπερέβαινε το 175% του ΑΕΠ, αυστηρά μέτρα λιτότητας και το φάντασμα ενός "Grexit".
Ταξιδεύοντας δώδεκα χρόνια μπροστά, η Ελλάδα έχει επαναδιατυπώσει το οικονομικό της αφήγημα, με τα ομόλογα της να περιορίζουν τη διαφορά με τα γαλλικά, σημειώνοντας μια εκπληκτική αναστροφή για την πρώην χώρα-σύμβολο της κρίσης χρέους της ευρωζώνης.
Από τα τέλη Νοεμβρίου, τα 10ετή κρατικά ομόλογα της Ελλάδας απέδιδαν κάτω από 3%, ευθυγραμμιζόμενα με την απόδοση των γαλλικών ομολόγων.
Στην πράξη, οι επενδυτές τώρα λαμβάνουν την ίδια αποζημίωση για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας, όπως και για τη χρηματοδότηση της Γαλλίας.
Σύμφωνα με την Bank of America, η Ελλάδα παραμένει προστατευμένη από τα επιτόκια σε σχέση με τους άλλους εταίρους της ευρωζώνης.
Η πλειονότητα του δημόσιου χρέους της ανήκει στον δημόσιο τομέα υπό σταθερούς, χαμηλού επιτοκίου όρους, με μέση διάρκεια 20 ετών, ενώ το χρέος του ιδιωτικού τομέα παραμένει περιορισμένο μετά από μια δεκαετία πιστωτικής συρρίκνωσης.
Η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τα ελληνικά ομόλογα (GGBs) έχει επεκταθεί στον ευρύτερο χρηματοπιστωτικό τομέα.
"Έχουμε πλέον θετική προοπτική για τον ελληνικό τραπεζικό τομέα", πρόσθεσε ο Βαμβακίδης, με θετικές αξιολογήσεις για μεγάλους παίκτες όπως η Eurobank, η Πειραιώς και η Alpha Bank.
Η συρρίκνωση της διαφοράς απόδοσης των GGBs σε σχέση με τα γερμανικά Bunds —που είναι γύρω από τις 70 μονάδες βάσης— αντικατοπτρίζει την εμπιστοσύνη της αγοράς στη δημοσιονομική υγεία της Ελλάδας, αν και οι γεωπολιτικοί και ευρύτεροι κίνδυνοι της αγοράς ενδέχεται να περιορίσουν τα κέρδη.
Οι αντιφατικές πορείες της Ελλάδας και της Γαλλίας αντικατοπτρίζουν βαθύτερες διαρθρωτικές μεταβολές.
Η Ελλάδα έχει αναδειχθεί σε μια από τις πιο δυναμικές οικονομίες της Ευρώπης, υποστηριζόμενη από βελτιωμένη πιστοληπτική ικανότητα και δημοσιονομική πειθαρχία.
Αντίθετα, η Γαλλία αντιμετωπίζει ενδημικές προκλήσεις, όπως τη γήρανση του πληθυσμού, το υψηλό κόστος ενέργειας και την αδράνεια στην παραγωγικότητα.
Σύμφωνα με την τελευταία οικονομική πρόβλεψη της Eurostat για το φθινόπωρο, η ελληνική οικονομία αναμένεται να αναπτυχθεί κατά 2,3% το 2025, από 2,1% το 2024, ενισχύοντας τη θέση της ως μια από τις πιο δυναμικές οικονομίες της ευρωζώνης.
Αντίθετα, η ανάπτυξη της γαλλικής οικονομίας αναμένεται να επιβραδυνθεί στο 0,8% το 2025, από 1,1% το 2024, αναδεικνύοντας τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης.
Αυτή η απόκλιση επεκτείνεται επίσης στις δημοσιονομικές πορείες. Ο λόγος δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ της Ελλάδας προβλέπεται να μειωθεί σημαντικά, από 153,1% το 2024 σε 146,8% το 2025 και 142,7% το 2026, αντανακλώντας τη συνεχιζόμενη δημοσιονομική προσαρμογή.
Αντίθετα, το δημόσιο χρέος της Γαλλίας αναμένεται να αυξηθεί σταθερά, από 112,7% το 2024 σε 115,3% το 2025 και να φτάσει το 117,1% μέχρι το 2026.
www.bankingnews.gr
Σε κάποιον βαθμό η τρέχουσα κατάσταση αντικατοπτρίζει τη βελτίωση της θέσης της Ελλάδας, καθώς και την πτώση της Γαλλίας.
Ωστόσο, η σκληρή πραγματικότητα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι η εξής:
Η Γαλλία βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και ο πρόεδρος Emmanuel Macron θα δυσκολευτεί να αποκαταστήσει την κανονικότητα.
Οι αγορές έχουν αποφασίσει ότι οι γαλλικοί τίτλοι είναι πιο επικίνδυνοι από αυτούς της Ελλάδας.
Η κρίση ήταν αναπόφευκτη. Από τότε που ο Macron βύθισε το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας στο χάος την άνοιξη, με πρόωρες εκλογές που πήγαν στραβά για το κυβερνών κόμμα, οι αγορές ομολόγων απαιτούν ολοένα και υψηλότερες τιμές για να κρατήσουν το γαλλικό χρέος.
Όπως ανακάλυψε η Liz Truss κατά τη σύντομη πρωθυπουργία της, οι αγορές ομολόγων δεν αγαπούν την αβεβαιότητα.
Οι υπουργοί της Γαλλίας προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις που προκαλούν οι συγκρίσεις με την Ελλάδα.
Ο ΥΠΟΙΚ Antoine Armand δήλωσε: «Η Γαλλία δεν είναι η Ελλάδα. Η Γαλλία έχει…πολύ ανώτερη οικονομική και δημογραφική δύναμη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είναι η Ελλάδα».
Τα λόγια του δεν ήταν ιδιαίτερα καθησυχαστικά. Η Γαλλία τρέχει έλλειμμα 6% του ΑΕΠ, και με την οικονομία να παραμένει στάσιμη, αυτό το ποσοστό ίσως αποδειχθεί ακόμα υψηλότερο.
Το κράτος ήδη εισπράττει ένα εντυπωσιακό 45% του ΑΕΠ σε φόρους, το οποίο είναι ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στον ΟΟΣΑ.
Αυτό καθιστά δύσκολο για την κυβέρνηση του Macron να πιέσει για περισσότερα χρήματα από το σύστημα.
Ο Macron δεν φέρει πλήρως την ευθύνη για αυτή την άθλια κατάσταση.
Η πολιτική της Γαλλίας κυριαρχείται από κόμματα της Αριστεράς και της Δεξιάς που θέλουν μόνο να αυξήσουν τις δαπάνες.
Σ’ αυτό το τοξικό υπόβαθρο, η χώρα ήταν αναμενόμενο να ξεπεράσει την Ελλάδα, τελικά.
Αν η υπηρεσιακή κυβέρνηση Barnier δεν καταφέρει να περάσει τον Προϋπολογισμό τις επόμενες ημέρες, κάτι που είναι πολύ πιθανό, οι τιμές και οι αποδόσεις των ομολόγων θα ξεφύγουν πέρα από κάθε έλεγχο.
Ακόμα και αν ο Barnier καταφέρει να βρει μια προσωρινή λύση, παραμένει ένα μεγαλύτερο πρόβλημα: οι υπερβολικές δαπάνες της Γαλλίας είναι διαρθρωτικές.
Τα χρέη της Ελλάδας επιδεινώθηκαν από τους εξαιρετικά δαπανηρούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, και από πολλά θεαματικά έργα υποδομής (με κάποια διαφθορά να παρεισφρέει, σπαταλήθηκαν γύρω στα 13 δισεκατομμύρια ευρώ) – οι woke Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού υπολογίζεται πως κόστισαν περί τα 8 δισεκατομμύρια ευρώ, η αναλογία είναι... προφανής.
Στην Ελλάδα, ήταν σχετικά εύκολο να μειωθούν αυτές οι δαπάνες και να αρχίσει το έλλειμμα να μειώνεται, ακόμα κι αν αυτό περιλάμβανε μια συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 30%.
Η Γαλλία, αντίθετα, έχει τεράστιες και δαπανηρές κοινωνικές δεσμεύσεις, που είναι δύσκολο να περιοριστούν.
Η χώρα είναι μια ώριμη, υψηλού κόστους οικονομία, η Ελλάδα το 2012 ήταν περισσότερο σαν μια αναπτυσσόμενη αγορά, με περιθώριο να συμβαδίσει με τις πλουσιότερες χώρες.
Ως εκ τούτου, θα είναι πολύ δύσκολο να επιταχυνθεί η ανάπτυξη της Γαλλίας με οποιονδήποτε σημαντικό τρόπο.
Το πιο σοβαρό είναι ότι η Γαλλία είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί.
Κανείς δεν ήθελε να διασώσει την Ελλάδα, αλλά τουλάχιστον αυτό ήταν σχετικά εφικτό.
Η Γαλλία είναι περισσότερο από δέκα φορές μεγαλύτερη.
Ούτε η Γερμανία μπορεί να αντέξει να παρέμβει για βοήθεια, ακόμα κι αν το ήθελε.
Η Γαλλία κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μια πολύ σοβαρότερη δοκιμασία για την ευρωζώνη απ’ ό,τι υπήρξε ποτέ η Ελλάδα. Η κρίση του Παρισιού θα παρασύρει όλη την Ευρωζώνη στον πάτο.
Το παράδειγμα της Ελλάδας
Κατά τις πιο σκοτεινές ημέρες της κρίσης δημόσιου χρέους της ευρωζώνης, τα 10ετή ομόλογα της Ελλάδας απέδιδαν σχεδόν 40 ποσοστιαίες μονάδες, ή περίπου 4.000 μονάδες βάσης, περισσότερα από τα γαλλικά κυβερνητικά ομόλογα, καθώς η Ελλάδα βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, με ένα χρέος που υπερέβαινε το 175% του ΑΕΠ, αυστηρά μέτρα λιτότητας και το φάντασμα ενός "Grexit".
Ταξιδεύοντας δώδεκα χρόνια μπροστά, η Ελλάδα έχει επαναδιατυπώσει το οικονομικό της αφήγημα, με τα ομόλογα της να περιορίζουν τη διαφορά με τα γαλλικά, σημειώνοντας μια εκπληκτική αναστροφή για την πρώην χώρα-σύμβολο της κρίσης χρέους της ευρωζώνης.
Από τα τέλη Νοεμβρίου, τα 10ετή κρατικά ομόλογα της Ελλάδας απέδιδαν κάτω από 3%, ευθυγραμμιζόμενα με την απόδοση των γαλλικών ομολόγων.
Στην πράξη, οι επενδυτές τώρα λαμβάνουν την ίδια αποζημίωση για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας, όπως και για τη χρηματοδότηση της Γαλλίας.
Σύμφωνα με την Bank of America, η Ελλάδα παραμένει προστατευμένη από τα επιτόκια σε σχέση με τους άλλους εταίρους της ευρωζώνης.
Η πλειονότητα του δημόσιου χρέους της ανήκει στον δημόσιο τομέα υπό σταθερούς, χαμηλού επιτοκίου όρους, με μέση διάρκεια 20 ετών, ενώ το χρέος του ιδιωτικού τομέα παραμένει περιορισμένο μετά από μια δεκαετία πιστωτικής συρρίκνωσης.
Η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τα ελληνικά ομόλογα (GGBs) έχει επεκταθεί στον ευρύτερο χρηματοπιστωτικό τομέα.
"Έχουμε πλέον θετική προοπτική για τον ελληνικό τραπεζικό τομέα", πρόσθεσε ο Βαμβακίδης, με θετικές αξιολογήσεις για μεγάλους παίκτες όπως η Eurobank, η Πειραιώς και η Alpha Bank.
Η συρρίκνωση της διαφοράς απόδοσης των GGBs σε σχέση με τα γερμανικά Bunds —που είναι γύρω από τις 70 μονάδες βάσης— αντικατοπτρίζει την εμπιστοσύνη της αγοράς στη δημοσιονομική υγεία της Ελλάδας, αν και οι γεωπολιτικοί και ευρύτεροι κίνδυνοι της αγοράς ενδέχεται να περιορίσουν τα κέρδη.
Οι αντιφατικές πορείες της Ελλάδας και της Γαλλίας αντικατοπτρίζουν βαθύτερες διαρθρωτικές μεταβολές.
Η Ελλάδα έχει αναδειχθεί σε μια από τις πιο δυναμικές οικονομίες της Ευρώπης, υποστηριζόμενη από βελτιωμένη πιστοληπτική ικανότητα και δημοσιονομική πειθαρχία.
Αντίθετα, η Γαλλία αντιμετωπίζει ενδημικές προκλήσεις, όπως τη γήρανση του πληθυσμού, το υψηλό κόστος ενέργειας και την αδράνεια στην παραγωγικότητα.
Σύμφωνα με την τελευταία οικονομική πρόβλεψη της Eurostat για το φθινόπωρο, η ελληνική οικονομία αναμένεται να αναπτυχθεί κατά 2,3% το 2025, από 2,1% το 2024, ενισχύοντας τη θέση της ως μια από τις πιο δυναμικές οικονομίες της ευρωζώνης.
Αντίθετα, η ανάπτυξη της γαλλικής οικονομίας αναμένεται να επιβραδυνθεί στο 0,8% το 2025, από 1,1% το 2024, αναδεικνύοντας τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης.
Αυτή η απόκλιση επεκτείνεται επίσης στις δημοσιονομικές πορείες. Ο λόγος δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ της Ελλάδας προβλέπεται να μειωθεί σημαντικά, από 153,1% το 2024 σε 146,8% το 2025 και 142,7% το 2026, αντανακλώντας τη συνεχιζόμενη δημοσιονομική προσαρμογή.
Αντίθετα, το δημόσιο χρέος της Γαλλίας αναμένεται να αυξηθεί σταθερά, από 112,7% το 2024 σε 115,3% το 2025 και να φτάσει το 117,1% μέχρι το 2026.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών