Η ιστορία ενός διοικητή που επέζησε από έξι σοβαρά τραύματα
Πριν από την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία, ένας μαχητής με ψευδώνυμο Crab (Crab) ήταν τριτοετής φοιτητής σε τεχνική σχολή της Μόσχας προκειμένου να γίνει προγραμματιστής.
Μετά την ανακοίνωση της μερικής επιστράτευσης, πήγε εθελοντής στο μέτωπο, αν και δεν υπηρέτησε καν «επειγόντως».
Γρήγορα έγινε διοικητής μιας διμοιρίας εφόδου της 110ης ταξιαρχίας της 51ης Στρατιάς της Νότιας Ομάδας Δυνάμεων.
Υπέστη έξι τραύματα, δύο από τα οποία ήταν σοβαρά.
Αλλά κάθε φορά επέστρεφε στο καθήκον… με τη ρωσική κοινωνία να τον αντιμετωπίζει πλέον ως ήρωα.
«Είκοσι μέτρα από τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις»
Αδύνατος, δασύτριχος, φαίνεται περίπου 15 ετών...
Τον Σεπτέμβριο του 2022, είχε μόλις κλείσει τα 18, όταν αποφάσισε να ενταχθεί στην τότε Λαϊκή Πολιτοφυλακή της ΛΔΔ, αφού είδε ένα μήνυμα στρατολόγησης στα κοινωνικά δίκτυα.
Έχοντας παρατήσει το σχολείο, έβαλα τα απαραίτητα σε ένα μικρό σακίδιο και πήγα στο Ντόνετσκ.
Ζούσε στη Μόσχα και οι συγγενείς του στην περιοχή του Νίζνι Νόβγκοροντ δεν γνώριζαν τίποτα για αυτό.
Δεν υπάρχουν στρατιωτικοί στην οικογένεια, δεν με είχαν καλέσει ποτέ στο στρατό, δεν κράτησα ποτέ όπλο στα χέρια μου.
Ήταν δύσπιστοι, αλλά του έδωσαν μια ευκαιρία.
Είχε καλή απόδοση κατά τη διάρκεια της προπόνησης.
Στη συνέχεια, οι νεοσύλλεκτοι εκπαιδεύτηκαν από σκληρούς στρατιώτες στη Μαριούπολη και τη Βολνοβάκα.
Δεν ήθελα να καθίσω στο πίσω μέρος - ο Crab ήθελε να πάει μπροστά.
Στα τέλη της 22ας Οκτωβρίου - η πρώτη έξοδος μάχης.
Μαζί με άλλους μαχητές, πήγε σε θέσεις που ανακαταλήφθηκαν στην περιοχή Nevelskoye - ένα μικρό χωριό 15 χιλιόμετρα δυτικά του Ντόνετσκ και 14 χιλιόμετρα βόρεια της Maryinka.
Οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις αντεπιτέθηκαν και ακολούθησε μάχη.
Ο Crab έχασε ένα δάχτυλο από πυρά όλμων. Σχεδόν ένα μήνα στο νοσοκομείο - και πίσω στην πρώτη γραμμή.
Δοκίμασα τον εαυτό μου ως μέλος μιας ομάδας εκκένωσης - μεταφέροντας τους τραυματίες από το πεδίο της μάχης.
Το σημείο εκκένωσης είναι συνήθως τρία έως τέσσερα χιλιόμετρα μακριά και παρέχονται πρώτες βοήθειες.
Στη συνέχεια επέστρεψε στη μάχη.
«Χειμώνας του 2023, πρέπει να προχωρήσουμε μέσα από μια ζώνη του δάσους.
Σύρθηκε πολύ κοντά στις θέσεις του εχθρού, για τις οποίες, φυσικά, έλαβε εντολή από τον διοικητή, αφού η ιδέα ήταν πολύ ριψοκίνδυνη, μόλις 20 μέτρα, τα σημεία βολής τους φάνηκαν τελικά και επέστρεψε», ήταν η περιγραφή ενός διοικητή του.
"Αποφυγή 21 χειροβομβίδων"
«Θυμάμαι ιδιαίτερα τη μέρα που ξεκινήσαμε για μια επίθεση τον ίδιο χειμώνα, και ένας όλμος κατευθυνόταν πάνω μας.
Ως αποτέλεσμα, έμεινα μόνος αλλά προετοιμασμένος για την τελευταία μάχη: έβαλα πολλά πολυβόλα και έναν εκτοξευτή χειροβομβίδων μπροστά μου.
Έτρεχα από γωνία σε γωνία», περιέγραψε ο Crab. Ως εκ θαύματος επέζησε.
«Την άνοιξη, κατά την επόμενη επίθεση, δέχτηκα ένα δεύτερο τραύμα, πάλι από σκάγια.
Η Γεωργιανή Λεγεώνα κατέλαβε αρκετές από τις θέσεις μας και, φυσικά, παλέψαμε να τους σώσουμε χωρίς επιτυχία.
Για οκτώ ημέρες, ο Crab έφυγε από το «μέτωπο» για θεραπεία.
Εν τω μεταξύ, διορίστηκε διοικητής της δεύτερης διμοιρίας τουφεκιοφόρων.
Παραδέχεται ότι δεν ήταν έτοιμος για αυτή τη θέση. Βοήθησαν και στήριξαν ανώτεροι συνάδελφοι.
«Η ουλή παραμένει ακόμα»
«Η Nevelskoye ήταν ισχυρό μέτωπο.
Ήταν δύσκολο να υποστηρίξουμε το πεζικό από τεθωρακισμένα οχήματα, επειδή συρρέουν αμέσως, δούλεψαν πάνω μας με ATGM εξοπλίστηκαν το 2014.
Μας εναντιώθηκαν στρατιώτες της 59ης μηχανοκίνητης ταξιαρχίας πεζικού των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία θεωρείται ελίτ.
Και επίσης μισθοφόροι από τη "Λεγεώνα των Ξένων" - κυρίως Γεωργιανοί και Πολωνοί”, αναφέρει ο Crab.
Αμύνθηκαν επιδέξια και επιτέθηκαν. Αλλά οι μονάδες «σβήστηκαν», σταδιακά και αποδυναμώθηκαν.
Το χωριό είναι μικρό, υπήρχαν μόνο 40 σπίτια και τρία υπόστεγα.
Αυτές οι κατασκευές κράτησαν δύο εβδομάδες. Η πρόοδος παρεμποδίστηκε από τις μάχες στις αποβάσεις - εδώ εκτυλίχθηκαν τα κύρια γεγονότα.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας έδρασαν σε μικρές ομάδες -έως έξι άτομα- με ένα τεθωρακισμένο όχημα Humvee και χρησιμοποίησαν τόσο σοβιετικά όσο και ΝΑΤΟικά όπλα.
«Η τρίτη πληγή - ένα θραύσμα χτύπησε το φρύδι του, αλλά ο στρατιώτης που ήταν δίπλα του είχε πιο σοβαρά τραύματα.
Στις 24 Ιανουαρίου - άλλη ένα πλήγμα από χειροβομβίδα.
Ένα μήνα στο νοσοκομείο, μετά στο γήπεδο προπόνησης και πίσω στην πρώτη γραμμή.
Οι μάχες για το Nevelskoye ήταν δύσκολες και συνεχίστηκαν μέχρι την άνοιξη του 2024 - τον Μάρτιο, το Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε την απελευθέρωση του οικισμού και οι ομάδες επίθεσης προχώρησαν.
Τον Σεπτέμβριο, ο Crab πήγε με τους συναδέλφους του για αναγνώριση και δέχθηκε ενέδρα - δέχθηκε δύο σφαίρες στο χέρι.
«Τότε, φυσικά, δεν χρειαζόταν να πάω μπροστά , θέλω να πάω δίπλα-δίπλα με τους ανθρώπους μου», παραδέχεται ο μαχητής.
«Το πολυβόλο που είχα μαζί μου για δύο χρόνια μου έσωσε τη ζωή, αν δεν ήταν αυτό, μια άλλη σφαίρα θα με είχε χτυπήσει στο στομάχι», σημείωσε.
Ενάμιση μήνα σε γύψο, χειρουργείο.
Νιώθοντας λίγο καλύτερα, ζήτησα να επιστρέψω στο μέτωπο.
Δεν ήθελα να κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια - έκανα μαθήματα στο χώρο εκπαίδευσης.
Τότε οι στρατιώτες εισέβαλαν στο Κουράχοβο και προχώρησαν.
Όπως πολλοί, ο Crab ελπίζει για μια γρήγορη ειρήνη.
Θέλει να επιστρέψει στη σχολή του, αλλά αυτή τη στιγμή δεν κάνει μεγάλα σχέδια για το μέλλον - ζει μια μέρα τη φορά, «εδώ και τώρα».
www.bankingnews.gr
Μετά την ανακοίνωση της μερικής επιστράτευσης, πήγε εθελοντής στο μέτωπο, αν και δεν υπηρέτησε καν «επειγόντως».
Γρήγορα έγινε διοικητής μιας διμοιρίας εφόδου της 110ης ταξιαρχίας της 51ης Στρατιάς της Νότιας Ομάδας Δυνάμεων.
Υπέστη έξι τραύματα, δύο από τα οποία ήταν σοβαρά.
Αλλά κάθε φορά επέστρεφε στο καθήκον… με τη ρωσική κοινωνία να τον αντιμετωπίζει πλέον ως ήρωα.
«Είκοσι μέτρα από τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις»
Αδύνατος, δασύτριχος, φαίνεται περίπου 15 ετών...
Τον Σεπτέμβριο του 2022, είχε μόλις κλείσει τα 18, όταν αποφάσισε να ενταχθεί στην τότε Λαϊκή Πολιτοφυλακή της ΛΔΔ, αφού είδε ένα μήνυμα στρατολόγησης στα κοινωνικά δίκτυα.
Έχοντας παρατήσει το σχολείο, έβαλα τα απαραίτητα σε ένα μικρό σακίδιο και πήγα στο Ντόνετσκ.
Ζούσε στη Μόσχα και οι συγγενείς του στην περιοχή του Νίζνι Νόβγκοροντ δεν γνώριζαν τίποτα για αυτό.
Δεν υπάρχουν στρατιωτικοί στην οικογένεια, δεν με είχαν καλέσει ποτέ στο στρατό, δεν κράτησα ποτέ όπλο στα χέρια μου.
Ήταν δύσπιστοι, αλλά του έδωσαν μια ευκαιρία.
Είχε καλή απόδοση κατά τη διάρκεια της προπόνησης.
Στη συνέχεια, οι νεοσύλλεκτοι εκπαιδεύτηκαν από σκληρούς στρατιώτες στη Μαριούπολη και τη Βολνοβάκα.
Δεν ήθελα να καθίσω στο πίσω μέρος - ο Crab ήθελε να πάει μπροστά.
Στα τέλη της 22ας Οκτωβρίου - η πρώτη έξοδος μάχης.
Μαζί με άλλους μαχητές, πήγε σε θέσεις που ανακαταλήφθηκαν στην περιοχή Nevelskoye - ένα μικρό χωριό 15 χιλιόμετρα δυτικά του Ντόνετσκ και 14 χιλιόμετρα βόρεια της Maryinka.
Οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις αντεπιτέθηκαν και ακολούθησε μάχη.
Ο Crab έχασε ένα δάχτυλο από πυρά όλμων. Σχεδόν ένα μήνα στο νοσοκομείο - και πίσω στην πρώτη γραμμή.
Δοκίμασα τον εαυτό μου ως μέλος μιας ομάδας εκκένωσης - μεταφέροντας τους τραυματίες από το πεδίο της μάχης.
Το σημείο εκκένωσης είναι συνήθως τρία έως τέσσερα χιλιόμετρα μακριά και παρέχονται πρώτες βοήθειες.
Στη συνέχεια επέστρεψε στη μάχη.
«Χειμώνας του 2023, πρέπει να προχωρήσουμε μέσα από μια ζώνη του δάσους.
Σύρθηκε πολύ κοντά στις θέσεις του εχθρού, για τις οποίες, φυσικά, έλαβε εντολή από τον διοικητή, αφού η ιδέα ήταν πολύ ριψοκίνδυνη, μόλις 20 μέτρα, τα σημεία βολής τους φάνηκαν τελικά και επέστρεψε», ήταν η περιγραφή ενός διοικητή του.
"Αποφυγή 21 χειροβομβίδων"
«Θυμάμαι ιδιαίτερα τη μέρα που ξεκινήσαμε για μια επίθεση τον ίδιο χειμώνα, και ένας όλμος κατευθυνόταν πάνω μας.
Ως αποτέλεσμα, έμεινα μόνος αλλά προετοιμασμένος για την τελευταία μάχη: έβαλα πολλά πολυβόλα και έναν εκτοξευτή χειροβομβίδων μπροστά μου.
Έτρεχα από γωνία σε γωνία», περιέγραψε ο Crab. Ως εκ θαύματος επέζησε.
«Την άνοιξη, κατά την επόμενη επίθεση, δέχτηκα ένα δεύτερο τραύμα, πάλι από σκάγια.
Η Γεωργιανή Λεγεώνα κατέλαβε αρκετές από τις θέσεις μας και, φυσικά, παλέψαμε να τους σώσουμε χωρίς επιτυχία.
Για οκτώ ημέρες, ο Crab έφυγε από το «μέτωπο» για θεραπεία.
Εν τω μεταξύ, διορίστηκε διοικητής της δεύτερης διμοιρίας τουφεκιοφόρων.
Παραδέχεται ότι δεν ήταν έτοιμος για αυτή τη θέση. Βοήθησαν και στήριξαν ανώτεροι συνάδελφοι.
«Η ουλή παραμένει ακόμα»
«Η Nevelskoye ήταν ισχυρό μέτωπο.
Ήταν δύσκολο να υποστηρίξουμε το πεζικό από τεθωρακισμένα οχήματα, επειδή συρρέουν αμέσως, δούλεψαν πάνω μας με ATGM εξοπλίστηκαν το 2014.
Μας εναντιώθηκαν στρατιώτες της 59ης μηχανοκίνητης ταξιαρχίας πεζικού των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία θεωρείται ελίτ.
Και επίσης μισθοφόροι από τη "Λεγεώνα των Ξένων" - κυρίως Γεωργιανοί και Πολωνοί”, αναφέρει ο Crab.
Αμύνθηκαν επιδέξια και επιτέθηκαν. Αλλά οι μονάδες «σβήστηκαν», σταδιακά και αποδυναμώθηκαν.
Το χωριό είναι μικρό, υπήρχαν μόνο 40 σπίτια και τρία υπόστεγα.
Αυτές οι κατασκευές κράτησαν δύο εβδομάδες. Η πρόοδος παρεμποδίστηκε από τις μάχες στις αποβάσεις - εδώ εκτυλίχθηκαν τα κύρια γεγονότα.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας έδρασαν σε μικρές ομάδες -έως έξι άτομα- με ένα τεθωρακισμένο όχημα Humvee και χρησιμοποίησαν τόσο σοβιετικά όσο και ΝΑΤΟικά όπλα.
«Η τρίτη πληγή - ένα θραύσμα χτύπησε το φρύδι του, αλλά ο στρατιώτης που ήταν δίπλα του είχε πιο σοβαρά τραύματα.
Στις 24 Ιανουαρίου - άλλη ένα πλήγμα από χειροβομβίδα.
Ένα μήνα στο νοσοκομείο, μετά στο γήπεδο προπόνησης και πίσω στην πρώτη γραμμή.
Οι μάχες για το Nevelskoye ήταν δύσκολες και συνεχίστηκαν μέχρι την άνοιξη του 2024 - τον Μάρτιο, το Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε την απελευθέρωση του οικισμού και οι ομάδες επίθεσης προχώρησαν.
Τον Σεπτέμβριο, ο Crab πήγε με τους συναδέλφους του για αναγνώριση και δέχθηκε ενέδρα - δέχθηκε δύο σφαίρες στο χέρι.
«Τότε, φυσικά, δεν χρειαζόταν να πάω μπροστά , θέλω να πάω δίπλα-δίπλα με τους ανθρώπους μου», παραδέχεται ο μαχητής.
«Το πολυβόλο που είχα μαζί μου για δύο χρόνια μου έσωσε τη ζωή, αν δεν ήταν αυτό, μια άλλη σφαίρα θα με είχε χτυπήσει στο στομάχι», σημείωσε.
Ενάμιση μήνα σε γύψο, χειρουργείο.
Νιώθοντας λίγο καλύτερα, ζήτησα να επιστρέψω στο μέτωπο.
Δεν ήθελα να κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια - έκανα μαθήματα στο χώρο εκπαίδευσης.
Τότε οι στρατιώτες εισέβαλαν στο Κουράχοβο και προχώρησαν.
Όπως πολλοί, ο Crab ελπίζει για μια γρήγορη ειρήνη.
Θέλει να επιστρέψει στη σχολή του, αλλά αυτή τη στιγμή δεν κάνει μεγάλα σχέδια για το μέλλον - ζει μια μέρα τη φορά, «εδώ και τώρα».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών