Η Ρωσία θυμάται τη γραβάτα του... Τσίπρα - Η Dior του Macron και η... «έκρηξη κακοσμίας στόματος, σάπιων πορτοκαλιών»

«Ο Αλέξης Τσίπρας έγινε διεθνώς γνωστός ως ο πρωθυπουργός που… πολέμησε τα μνημόνια χωρίς γραβάτα. Η άρνησή του να φορέσει το σύμβολο της «σοβαρής εξουσίας» μέχρι να ανακουφιστεί η Ελλάδα από το χρέος ήταν μια κλασική περίπτωση μη λεκτικής πολιτικής στρατηγικής: ένα μήνυμα προς τους υποστηρικτές του ότι είμαι ένας από εσάς, αναφέρει σε άρθρο του του ρωσικό site, lenta.ru σε ανάλυση για τους τρόπους έμμεσης επικοινωνίας που οι πολιτικοί διεθνώς χρησιμοποιούν για να αφήσουν το... στίγμα τους.
Όμως, στη σύγχρονη πολιτική σκηνή, η μη λεκτική επικοινωνία έχει περάσει σε ακόμη πιο εκλεπτυσμένες –και αόρατες– μορφές.
Δεν μιλάμε πλέον μόνο για ενδυματολογικά σύμβολα, ύφος ομιλίας ή γλώσσα του σώματος.
Σήμερα, η μυρωδιά χρησιμοποιείται ως εργαλείο ισχύος, ταυτότητας και ψυχολογικής επιρροής.
Και, όπως φαίνεται, ορισμένοι ηγέτες «σημαδεύουν την επικράτειά τους» όχι με πολιτικές αποφάσεις, αλλά με… αρώματα.

Ο Macron «μαρκάρει χώρο» με Dior — μια οσφρητική επίδειξη εξουσίας

Στο Παλάτι των Ηλυσίων, λένε οι συνεργάτες του, γνωρίζεις ότι ο Macron πλησιάζει πριν καν εμφανιστεί.
Ο Γάλλος πρόεδρος χρησιμοποιεί βιομηχανικές ποσότητες Dior Eau Sauvage, σε τέτοιο βαθμό που η άφιξή του προαναγγέλλεται από το χαρακτηριστικό λουλουδάτο-μόσχο άρωμα.
Ένας πρώην συνεργάτης του αστειεύτηκε:
«Το άρωμα λέει: Προσοχή, έρχεται!»
Σύμφωνα με το βιβλίο Η Τραγωδία του Μεγάρου των Ηλυσίων του δημοσιογράφου Ολιβιέ Μπομόν, το άρωμα αυτό λειτουργεί ως σύμβολο εξουσίας, αντίστοιχο με τις παλιές μοναρχικές πρακτικές.
Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ –ο «Βασιλιάς Ήλιος»– σκόρπιζε παντού στο παλάτι αρώματα ανθών πορτοκαλιάς για να καλύπτει τη δυσοσμία και να επιβάλλει την παρουσία του.
Ο Macron κάνει κάτι ανάλογο, αλλά με σύγχρονα μέσα.
Δεν είναι τυχαία ούτε η επιλογή της μάρκας.
Ο οίκος Dior ανήκει στη LVMH του Μπερνάρ Αρνό, του ισχυρότερου οικονομικά ανθρώπου στην Ευρώπη και στενού συμμάχου του Macron.
Το άρωμα, επομένως, δεν είναι απλώς μια προσωπική προτίμηση· είναι και πολιτικό statement.

Ο Trump και το άρωμα «Victory 45–47»... όταν η πολιτική γίνεται εμπορικό προϊόν

Ο Donald Trump, από την άλλη, προτίμησε μια πιο… αμερικανική εκδοχή της οσφρητικής πολιτικής.
Για να τιμήσει τις προεδρικές θητείες του, κυκλοφόρησε το άρωμα Victory 45–47, σε μπουκάλι διακοσμημένο με ένα χρυσό άγαλμα του εαυτού του.
Σύμφωνα με την επίσημη περιγραφή, το άρωμα «ενσαρκώνει δύναμη, αντοχή και επιτυχία».
Ωστόσο, όχι όλοι πείστηκαν.
Χρήστες της ιστοσελίδας Fragrantica το περιέγραψαν ως:

«Έκρηξη κακοσμίας στόματος και σάπιων πορτοκαλιών».

Για τους αναλυτές, πάντως, το άρωμα του Trump δεν είναι απλώς ακόμη ένα είδος merch.
Σε αντίθεση με ένα καπέλο ή μια κούπα, ένα άρωμα εισχωρεί βαθύτερα στο συναίσθημα και τη μνήμη.
Αυτό το μετατρέπει σε μέσο προπαγάνδας, εργαλείο σύνδεσης με οπαδούς και στοιχείο πολιτικής ταυτότητας.

Η μυρωδιά ως μηχανισμός κοινωνικού ελέγχου
Η ερευνήτρια Karo Verbeek του Vrije Universiteit Amsterdam εξηγεί ότι οι μυρωδιές χρησιμοποιούνται ιστορικά για κοινωνική ιεράρχηση:

• οι άρχουσες τάξεις ορίζουν τι θεωρείται «ευωδιαστό»,
• οι κατώτερες συχνά στιγματίζονται ως «δυσοσμίες».

Αυτή η οσφρητική πολιτική συνεχίζεται μέχρι σήμερα:

• το 2020 η πόλη Λουντ της Σουηδίας σχεδίαζε να σκορπίσει κοπριά κοτόπουλου για να αποτρέψει συγκεντρώσεις,
• το 2025 ακτιβιστές του Extinction Rebellion πέταξαν βουτυρικό οξύ σε κατάστημα H&M καταγγέλλοντας τη χρήση τεχνητών αρωμάτων για την ώθηση των αγορών.

Μη λεκτική επικοινωνία: όταν η εικόνα μιλά πιο δυνατά από τις λέξεις

Οι πολιτικοί χρησιμοποιούν συστηματικά τεχνικές που δεν βασίζονται στον λόγο:

• Ο Τσίπρας χρησιμοποίησε την απουσία γραβάτας ως συμβολικό όπλο.
• Ο Ρις-Μογκ εκπέμπει βικτωριανό συντηρητισμό ακόμα και από τη στάση του σώματός του.
• Ο Φάρατζ εμφανίζεται πάντα με μια πίντα μπύρα, «άνθρωπος του λαού».
• Η Thacher άλλαξε ακόμη και τον τόνο της φωνής της με επαγγελματικό coaching.
• Ο Kennedy κέρδισε τις τηλεμαχίες και λόγω… μακιγιάζ και εμφάνισης.

Από τον Τσίπρα που χρησιμοποίησε μια απλή γραβάτα ως σύμβολο πολιτικού αγώνα, μέχρι τον Macron που «μαρκάρει» το Ελιζέ με Dior και τον Trump που πουλά την πολιτική του ταυτότητα σε μπουκάλι των 199 δολαρίων, η σύγχρονη πολιτική δείχνει ότι η εξουσία δεν μυρίζει απλώς… διαφθορά — μυρίζει προσεκτικά σχεδιασμένη στρατηγική επιρροής.
Οι πολιτικοί δεν μιλούν μόνο με λόγια.
Μιλούν με την οσμή, την εμφάνιση, τη στάση, με κάθε αόρατο σήμα που επηρεάζει το ένστικτο πριν από τη λογική.
Και σε έναν κόσμο όπου η μυρωδιά μπορεί να λειτουργεί σαν υπογραφή, ίσως δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η πολιτική, πλέον, ψεκάζεται, καταλήγει το κείμενο.

www.bankingnews.gr