Το αποτυχημένο ελληνικό πρόγραμμα, σύμπτωμα της προβληματικής ευρωπαϊκής διακυβέρνησης
Την ανάγκη εκδημοκρατισμού της Ευρωζώνης επισημαίνει σε άρθρο του στην ισπανική οικονομική εφημερίδα «Expansion» ο πρώην υπουργός Γιάνης Βαρουφάκης, τονίζοντας ότι μια μη δημοκρατική χώρα, η Κίνα, τα καταφέρνει πολύ καλύτερα στην αντιμετώπιση των λαθών απ' ό,τι η Ευρώπη.
Όπως σημειώνει μάλιστα, το αποτυχημένο ελληνικό πρόγραμμα, ύστερα από πέντε χρόνια ξεκάθαρων λαθών, αποτελεί σύμπτωμα του προβλήματος ευρωπαϊκής διακυβέρνησης με βαθιές ιστορικές ρίζες.
Η αξία ενός πολιτικού συστήματος φαίνεται στην ταχύτητα με την οποία αποτρέπει τις αρχές όταν αρχίζουν να κάνουν λάθη στη σειρά, σημειώνει και προσθέτει ότι με βάση αυτό το κριτήριο, η Ευρωζώνη που αποτελείται από 19 δημοκρατίες, δεν το κάνει τόσο καλά όσο η μεγαλύτερη μη δημοκρατική οικονομία του κόσμου, η Κίνα.
Σε σύγκριση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η προσπάθεια της κινεζικής κυβέρνησης να διορθώσει τα λάθη της (επιτρέπει τη ρύθμιση των επιτοκίων και των χρηματιστηριακών τιμών) φαίνεται να αποτελεί ένα παράδειγμα ταχύτητας και αποτελεσματικότητας.
Αντιθέτως, το αποτυχημένο ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και δημοσιονομικής προσαρμογής και η επιμονή των ευρωπαίων σε αυτό, παρά τα πέντε έτη ξεκάθαρων αποτυχιών, αποτελούν συμπτώματα ενός ευρέος και με βαθιές ιστορικές ρίζες προβλήματος ευρωπαϊκής διακυβέρνησης.
Τα τελευταία πέντε χρόνια της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη αποτέλεσαν μια κωμωδία λαθών, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γ. Βαρουφάκης, προσθέτοντας μάλιστα ότι η λίστα είναι σχεδόν ατελείωτη: αύξηση των επιτοκίων από την ΕΚΤ τον Ιούλιο του 2008 και μετά τον Απρίλιο του 2011, επιβολή των πιο αυστηρών μέτρων λιτότητας στις οικονομίες που αντιμετώπιζαν τη χειρότερη επιβράδυνση και μια τραπεζική ένωση που στερείται επαρκούς συστήματος διασφάλισης των εγγυήσεων.
Σημειώνει ακόμη αναφερόμενος στο Eurogroup ότι κατά τη διάρκεια των έντονων διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους πιστωτές της, κατέστη σαφές στους ευρωπαίους πολίτες ότι η πορεία της μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, της Ευρωζώνης, εξαρτάται από έναν οργανισμό χωρίς γραπτούς κανόνες, που οι συζητήσεις για κρίσιμα ζητήματα είναι εμπιστευτικά (και δεν υπάρχουν πρακτικά γι' αυτά) και που δεν λογοδοτεί σε κανένα εκλεγμένο όργανο, ούτε ακόμη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Θα ήταν λάθος να σκεφθεί κανείς ότι η «μονομαχία» μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του Eurogroup ήταν μια σύγκρουση μεταξύ της ελληνικής αριστεράς και της συντηρητικής ευρωπαϊκής αντίληψης.
Πίσω από τη δική μας «Άνοιξη της Αθήνας» υπήρχε κάτι περισσότερο βαθύ, σημειώνει ο Γιάνης Βαρουφάκης, ήτοι το δικαίωμα μιας μικρής ευρωπαϊκής χώρας να αμφισβητήσει μια λανθασμένη πολιτική που κατέστρεφε το μέλλον μιας γενιάς ή ακόμη και δύο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρωζώνη.
Η Ευρώπη, διερωτάται ο Γ. Βαρουφάκης, δεν αξίζει μια κυβέρνηση που τουλάχιστον θα λογοδοτεί όπως αυτή στην κομουνιστική Κίνα;
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνει μάλιστα, το αποτυχημένο ελληνικό πρόγραμμα, ύστερα από πέντε χρόνια ξεκάθαρων λαθών, αποτελεί σύμπτωμα του προβλήματος ευρωπαϊκής διακυβέρνησης με βαθιές ιστορικές ρίζες.
Η αξία ενός πολιτικού συστήματος φαίνεται στην ταχύτητα με την οποία αποτρέπει τις αρχές όταν αρχίζουν να κάνουν λάθη στη σειρά, σημειώνει και προσθέτει ότι με βάση αυτό το κριτήριο, η Ευρωζώνη που αποτελείται από 19 δημοκρατίες, δεν το κάνει τόσο καλά όσο η μεγαλύτερη μη δημοκρατική οικονομία του κόσμου, η Κίνα.
Σε σύγκριση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η προσπάθεια της κινεζικής κυβέρνησης να διορθώσει τα λάθη της (επιτρέπει τη ρύθμιση των επιτοκίων και των χρηματιστηριακών τιμών) φαίνεται να αποτελεί ένα παράδειγμα ταχύτητας και αποτελεσματικότητας.
Αντιθέτως, το αποτυχημένο ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και δημοσιονομικής προσαρμογής και η επιμονή των ευρωπαίων σε αυτό, παρά τα πέντε έτη ξεκάθαρων αποτυχιών, αποτελούν συμπτώματα ενός ευρέος και με βαθιές ιστορικές ρίζες προβλήματος ευρωπαϊκής διακυβέρνησης.
Τα τελευταία πέντε χρόνια της οικονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη αποτέλεσαν μια κωμωδία λαθών, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γ. Βαρουφάκης, προσθέτοντας μάλιστα ότι η λίστα είναι σχεδόν ατελείωτη: αύξηση των επιτοκίων από την ΕΚΤ τον Ιούλιο του 2008 και μετά τον Απρίλιο του 2011, επιβολή των πιο αυστηρών μέτρων λιτότητας στις οικονομίες που αντιμετώπιζαν τη χειρότερη επιβράδυνση και μια τραπεζική ένωση που στερείται επαρκούς συστήματος διασφάλισης των εγγυήσεων.
Σημειώνει ακόμη αναφερόμενος στο Eurogroup ότι κατά τη διάρκεια των έντονων διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους πιστωτές της, κατέστη σαφές στους ευρωπαίους πολίτες ότι η πορεία της μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, της Ευρωζώνης, εξαρτάται από έναν οργανισμό χωρίς γραπτούς κανόνες, που οι συζητήσεις για κρίσιμα ζητήματα είναι εμπιστευτικά (και δεν υπάρχουν πρακτικά γι' αυτά) και που δεν λογοδοτεί σε κανένα εκλεγμένο όργανο, ούτε ακόμη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Θα ήταν λάθος να σκεφθεί κανείς ότι η «μονομαχία» μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του Eurogroup ήταν μια σύγκρουση μεταξύ της ελληνικής αριστεράς και της συντηρητικής ευρωπαϊκής αντίληψης.
Πίσω από τη δική μας «Άνοιξη της Αθήνας» υπήρχε κάτι περισσότερο βαθύ, σημειώνει ο Γιάνης Βαρουφάκης, ήτοι το δικαίωμα μιας μικρής ευρωπαϊκής χώρας να αμφισβητήσει μια λανθασμένη πολιτική που κατέστρεφε το μέλλον μιας γενιάς ή ακόμη και δύο, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρωζώνη.
Η Ευρώπη, διερωτάται ο Γ. Βαρουφάκης, δεν αξίζει μια κυβέρνηση που τουλάχιστον θα λογοδοτεί όπως αυτή στην κομουνιστική Κίνα;
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών