Στον ΣΥΡΙΖΑ η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα δεν απελευθέρωσε μόνο τις διαδικασίες ανάδειξης ενός νέου προσώπου στην ηγεσία, αλλά και διαμόρφωσε νέους συσχετισμούς στην μάχη μεταξύ των διαφορετικών Τάσεων και ομαδώσεων με το κόμμα ουσιαστικά να αλλάζει χέρια για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια.
Κάτι τέτοιο μπορεί να μην έχει ακόμα αποτυπωθεί επίσημα σε κάποιο συνέδριο ή σε απόφαση Κεντρικής Επιτροπής, αλλά φαίνεται ξεκάθαρα από τις ισορροπίες που διαμορφώθηκαν σχετικά με τον οδικό χάρτη που θα ακολουθήσει το κόμμα στην εκλογή νέας ηγεσίας.
Ουσιαστικά, παραιτούμενος και παύοντας να είναι συγκολλητική ουσία ανάμεσα σε ετερόκλητους μηχανισμούς, ο Αλέξης Τσίπρας εκών άκων κατακερμάτισε την «παλιά πλειοψηφία» και απελευθέρωσε μία νέα δυναμική που τώρα φαίνεται να συγκεντρώνεται στο πρόσωπο της Έφης Αχτσιόγλου.
Η παλιά «πλειοψηφία»
Μέχρι πρότινος, δηλαδή από το συνέδριο του 2021 και μέχρι το διπλό εκλογικό σοκ του 2023, στο ΣΥΡΙΖΑ είχε δημιουργηθεί μία ετερόκλητη αλλά λειτουργική πλειοψηφία με κοινό χαρακτηριστικό την συσπείρωση γύρω από το πρόσωπο του Τσίπρα, μέσω της οποίας ο πρώην Πρωθυπουργός μπορούσε να περνάει στο κόμμα όλες τις πρωτοβουλίες που σχεδιάζε.
Στον πυρήνα αυτής της ανθρωπογεωγραφίας βρισκόταν η γενιά των «προεδρικών», όπως οι Παππάς, Δούρου, Τζανακόπουλος, τα στελέχη που προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ (Κοτσακάς, Σπίρτζης), οι «κοινοβουλευτικοί» (Γεροβασίλη, Φάμελλος, Βασιλειάδης κ.α.) καθώς και ορισμένα στελέχη της παλιάς φρουράς, όπως οι Δραγασάκης και Φλαμπουράρης.
Μετά την διεύρυνση και την ένταξη της «Προοδευτικής Συμμαχίας» προστέθηκαν και άλλα στελέχη με αναφορές στο εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ (Ρεπούση, Μπίστης) και τη ΔΗΜΑΡ (Θεοχαρόπουλος, Χατζησωκράτης), σχηματίζοντας, έτσι, ένα πλειοψηφικό ρεύμα που αποτυπώθηκε στο Συνέδριο του 2021 και στήριζε τη διαρκή στροφή του κόμματος προς την σοσιαλδημοκρατία.
Οι 2+2 που «γύρισαν» το εσωκομματικό παιχνίδι
Για να αναδειχθεί μία νέα πλειοψηφία και να καταστεί η Ομπρέλα ρυθμιστής των εξελίξεων στην Κουμουνδούρου, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η αλλαγή στάσης από τέσσερα πρόσωπα με σημαίνουσα σημασία για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόσωπο-κλειδί είναι ο Νάσος Ηλιόπουλος, ο οποίος σε αντίθεση με τα όσα γράφονται δεν «αποκολλήθηκε» από την πλειοψηφία μετά την εκλογική ήττα, αλλά στο Συνέδριο του 2021, κατεβάζοντας μία ενδιάμεση πλατφόρμα που προσπάθησε να γεφυρώσει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους «προεδρικούς» και την εσωτερική αντιπολίτευση - έχοντας δε ισχυρή επιρροή και στη Νεολαία του κόμματος.
Σε αυτή την κίνηση συνέδραμε και ο νέος εκπρόσωπος Τύπου Στέργιος Καλπάκης, όντας τότε συνεργάτης του Ν. Ηλιόπουλου στο Γραφείο Τύπου. Στην συνέχεια προσχώρησε και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος ενισχύοντας το διαφαινόμενο ρεύμα προς την Έφη Αχτσιόγλου για την ηγεσία.
Ωστόσο, στην ανατροπή των συσχετισμών συνέβαλαν και δύο παλιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αλλάξαν στρατόπεδο, προσεγγίζοντας την Ομπρέλα, δηλαδή ο πρώην γραμματέας του ΣΥΝ Δημήτρης Βίτσας και ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης - ο μεν έχοντας μεγάλη επιρροή στους προεδρικούς, ο δε στους προερχόμενους από τη ΔΗΜΑΡ.
Το μεγάλο πλεονέκτημα της Αχτσιόγλου
Σε αυτό το νέο τοπίο η Αχτσιόγλου κομίζει το ίδιο πλεονέκτημα που έφερε και ο Αλέξης Τσίπρας όταν αναδείχθηκε Πρόεδρος του Συνασπισμού πριν από 15 χρόνια: αν και δεν έχει οργανική σχέση με καμία από τις υπάρχουσες «φυλές» του ΣΥΡΙΖΑ, με απλά λόγια δεν είναι εσωκομματικά «στιγματισμένη», η υποψηφιότητά της βρίσκει υποστηρικτές σχεδόν σε όλα τα ακροατήρια του κόμματος. Και ειδικότερα σε αυτό το ρεύμα που πιο πάνω περιγράφηκε ως «νέα πλειοψηφία», όπου η Ομπρέλα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Επιπλέον, με βάση την ως τώρα πορεία της η Έφη Αχτσιόγλου, μπορεί να υποστηρίξει οποιαδήποτε ιδεολογική κατεύθυνση δώσουν τα συλλογικά όργανα (και κυρίως το Συνέδριο του φθινοπώρου) στο κόμμα, είτε προς την εμπέδωση της σοσιαλδημοκρατικής στροφής, είτε προς την επανεφεύρεση μίας αριστερής ταυτότητας.
Φυσικά σε αυτά τα χαρακτηριστικά προστιθέμενη αξία δίνουν η στιβαρή γνώση των οικονομικών θεμάτων και το επικοινωνιακό προφίλ ανανέωσης που όλα μαζί καθιστούν την πρώην Υπουργό Εργασίας ακλόνητο φαβορί για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο σε αυτές τις διαδικασίες εκλογής από τη βάση τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο και ενίοτε τα φαβορί ανατρέπονται, όπως άλλωστε έδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ του 2015/6…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών