Άρθρο του κ. Δημήτρη Ζακοντίνου, οικονομολόγου, στο bankingnews.gr
Μετά την πρόσφατη επίσκεψη του κου Κωστάκου Διευθυντού του γραφείου του υφυπουργού κου Μηταράκη στα γραφεία του συλλόγου συνταξιούχων ΕΤΕ (ΣΣΕΤΕ) έχει αναπτυχθεί σε ΜΜΕ αλλά και στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης μία απίστευτη δραστηριότητα ένθεν & ένθεν υποστήριξης αλλά και καταδίκης του άρθρου 24 του ν. 4618/19 βάσει του οποίου καταβάλεται μέρος της επικούρησης στους πρώην υπαλλήλους της ΕΤΕ.
Παράλληλα υφίσταται και μία προσπάθεια προβολής κάποιας σύμφωνα με τα ΜΜΕ πρότασης της σημερινής ηγεσίας του υπουργείου εργασίας που θα αντικαταστήσει τον υφιστάμενο νόμο.
Κρίθηκε λοιπόν απαραίτητο να γίνει μία μικρή ιστορική ανάλυση για το άρθρο 24 που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι βάσει αυτού καταβάλεται η επικούρησή στο τέως προσωπικό της ΕΤΕ.
Όμως καταβάλεται στο 50% της προβλεπόμενης από τον κανονισμό-σύμβαση που υφίσταται από το 1949 μεταξύ της α.ε. & του προσωπικού της.
Το άρθρο 24 του ν 4618/19 δεν λειτούργησε ακριβώς όπως επιβάλλει ο ν 3371/05 βάσει του οποίου εντάχθηκαν στο Δημόσιο Ταμείο τα ΝΠΙΔ των άλλων τραπεζών.
Στη περίπτωση του τέως προσωπικού της Εθνικής έγινε χρήση του άρθρου 22 παρ. 5 του ελληνικού συντάγματος ώστε να ενταχθουν οι συνταξιούχοι στο δημόσιο ταμείο & μερική χρήση του νόμου 3371/05 που επιβάλλει στην ετε α.ε. να καταβάλει μέρος των υποχρεώσεών της (και αυτό για 5 χρόνια) ενός ποσού που θα καθοριζόταν από την προβλεπόμενη βάσει των ευρωπαϊκών προτύπων (projected unit credit method) μελέτη.
Βεβαίως & για να αποφύγει πιθανή επέμβαση της ευρωπαικής επιτροπής ανταγωνισμού (DGComp) στην υπόθεση ΛΕΠΕΤΕ η οποία παρακολουθείται στενά από την ΕΕ, σύμφωνα με την επιστολή 8/3/2019 του τότε επιτρόπου οικονομικών υποθέσεων κου P. Moscovici και ως προς την πορεία της δικαστικής διένεξης μεταξύ των δύο μερών (ΕΤΕ - συνδικαιούχοι του λογαριασμού) αλλά και για την περίπτωση που θα υπάρξουν κρατικές επιδοτήσεις σε α.ε. έδωσε χροιά προσωρινότητος, δηλαδή μέχρι την ολοκλήρωση των εκκρεμουσών δικών.
Ωστόσο προβλέπει μετά την παρέλευση της 5ετίας την κατάρτιση μελέτης για να καθοριστεί το ποσό που θα πρέπει να καταβάλει η ετε γιά να συνεχιστεί η καταβολή της επικούρησης.
Εκείνο όμως που θα πρέπει να απασχολήσει είναι ότι: Παρά το γεγονός ότι το άρθρο 24 του ν 4618/19 επί της ουσίας μειώνει τη δαπάνη της ΕΤΕ κατά €85-90 εκατ./έτος η σημερινή διοίκηση της α.ε. όχι μόνο δεν το δέχεται αλλά έχει καταφύγει στο ανώτατο συνταγματικό δικαστήριο για την ακύρωσή του, χωρίς επιτυχία μέχρι σήμερα στις δύο εκδικασθείσες το περασμένο καλοκαίρι αιτήσεις της για αναστολή εκτέλεσης.
Παράλληλα έχει καταφύγει όπως φαίνεται στη σημερινή ηγεσία του υπουργείου εργασίας η οποία σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα αλλά καί με την παρουσία του διευθυντού του γραφείου του υφυπουργού στον σύλλογο συνταξιούχων παρουσίασε κάποιες αόριστες (ανεφάρμοστες) επί της ουσίας προτάσεις που αν έχουν έστω και ίχνος διάθεσης υλοποίησης είναι άκρως αναποτελεσματικές & ίσως εκθέσουν σε κινδύνους και την επιχείρηση και το τέως αλλά και νυν προσωπικό της.
Με δεδομένο ότι ο Λογαριασμός Επικούρησης Προσωπικού ΕΤΕ είναι επί της ουσίας ένα πρόγραμμα Ιδιωτικής Ασφάλισης, η μοναδική & οριστική λύση του προβλήματος που δημιούργησε η διοίκηση της ετε α.ε. τον 11/2019 είναι η ένταξη του λογαριασμού επικούρησης ως προβλέπεται από τα ΔΛΠ στις δαπάνες της, ως «πρόγραμμα καθορισμένων παροχών» πράγμα που εφαρμόζεται από χιλιάδες επιχειρήσεις στην ΕΕ αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο.
Άλλωστε και η ίδια η Εθνική Τράπεζα προβάλλει, προωθεί και διαφημίζει προγράμματα ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ασφάλισης.
Δημήτρης Ζακοντίνος, Οικονομολόγος
mcs strategic & Defence analyst
Μέλος & τ. Αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ
www.bankingnews.gr
Παράλληλα υφίσταται και μία προσπάθεια προβολής κάποιας σύμφωνα με τα ΜΜΕ πρότασης της σημερινής ηγεσίας του υπουργείου εργασίας που θα αντικαταστήσει τον υφιστάμενο νόμο.
Κρίθηκε λοιπόν απαραίτητο να γίνει μία μικρή ιστορική ανάλυση για το άρθρο 24 που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι βάσει αυτού καταβάλεται η επικούρησή στο τέως προσωπικό της ΕΤΕ.
Όμως καταβάλεται στο 50% της προβλεπόμενης από τον κανονισμό-σύμβαση που υφίσταται από το 1949 μεταξύ της α.ε. & του προσωπικού της.
Το άρθρο 24 του ν 4618/19 δεν λειτούργησε ακριβώς όπως επιβάλλει ο ν 3371/05 βάσει του οποίου εντάχθηκαν στο Δημόσιο Ταμείο τα ΝΠΙΔ των άλλων τραπεζών.
Στη περίπτωση του τέως προσωπικού της Εθνικής έγινε χρήση του άρθρου 22 παρ. 5 του ελληνικού συντάγματος ώστε να ενταχθουν οι συνταξιούχοι στο δημόσιο ταμείο & μερική χρήση του νόμου 3371/05 που επιβάλλει στην ετε α.ε. να καταβάλει μέρος των υποχρεώσεών της (και αυτό για 5 χρόνια) ενός ποσού που θα καθοριζόταν από την προβλεπόμενη βάσει των ευρωπαϊκών προτύπων (projected unit credit method) μελέτη.
Βεβαίως & για να αποφύγει πιθανή επέμβαση της ευρωπαικής επιτροπής ανταγωνισμού (DGComp) στην υπόθεση ΛΕΠΕΤΕ η οποία παρακολουθείται στενά από την ΕΕ, σύμφωνα με την επιστολή 8/3/2019 του τότε επιτρόπου οικονομικών υποθέσεων κου P. Moscovici και ως προς την πορεία της δικαστικής διένεξης μεταξύ των δύο μερών (ΕΤΕ - συνδικαιούχοι του λογαριασμού) αλλά και για την περίπτωση που θα υπάρξουν κρατικές επιδοτήσεις σε α.ε. έδωσε χροιά προσωρινότητος, δηλαδή μέχρι την ολοκλήρωση των εκκρεμουσών δικών.
Ωστόσο προβλέπει μετά την παρέλευση της 5ετίας την κατάρτιση μελέτης για να καθοριστεί το ποσό που θα πρέπει να καταβάλει η ετε γιά να συνεχιστεί η καταβολή της επικούρησης.
Εκείνο όμως που θα πρέπει να απασχολήσει είναι ότι: Παρά το γεγονός ότι το άρθρο 24 του ν 4618/19 επί της ουσίας μειώνει τη δαπάνη της ΕΤΕ κατά €85-90 εκατ./έτος η σημερινή διοίκηση της α.ε. όχι μόνο δεν το δέχεται αλλά έχει καταφύγει στο ανώτατο συνταγματικό δικαστήριο για την ακύρωσή του, χωρίς επιτυχία μέχρι σήμερα στις δύο εκδικασθείσες το περασμένο καλοκαίρι αιτήσεις της για αναστολή εκτέλεσης.
Παράλληλα έχει καταφύγει όπως φαίνεται στη σημερινή ηγεσία του υπουργείου εργασίας η οποία σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα αλλά καί με την παρουσία του διευθυντού του γραφείου του υφυπουργού στον σύλλογο συνταξιούχων παρουσίασε κάποιες αόριστες (ανεφάρμοστες) επί της ουσίας προτάσεις που αν έχουν έστω και ίχνος διάθεσης υλοποίησης είναι άκρως αναποτελεσματικές & ίσως εκθέσουν σε κινδύνους και την επιχείρηση και το τέως αλλά και νυν προσωπικό της.
Με δεδομένο ότι ο Λογαριασμός Επικούρησης Προσωπικού ΕΤΕ είναι επί της ουσίας ένα πρόγραμμα Ιδιωτικής Ασφάλισης, η μοναδική & οριστική λύση του προβλήματος που δημιούργησε η διοίκηση της ετε α.ε. τον 11/2019 είναι η ένταξη του λογαριασμού επικούρησης ως προβλέπεται από τα ΔΛΠ στις δαπάνες της, ως «πρόγραμμα καθορισμένων παροχών» πράγμα που εφαρμόζεται από χιλιάδες επιχειρήσεις στην ΕΕ αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο.
Άλλωστε και η ίδια η Εθνική Τράπεζα προβάλλει, προωθεί και διαφημίζει προγράμματα ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ασφάλισης.
Δημήτρης Ζακοντίνος, Οικονομολόγος
mcs strategic & Defence analyst
Μέλος & τ. Αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών