Ο παραλογισμός των αγορών

Οι αγορές έχουν αποσυνδεθεί πλήρως από την πραγματική οικονομία.
Οι κερδοσκόποι ευημερούν και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι εν μέσω αυτής της μανίας και της πανδημίας.

Όλο αυτό το «ράλι» έχει λογική; Καμία.
Λίγα μόνο χαρακτηριστικά νούμερα εν συντομία:

• Το παγκόσμιο ΑΕΠ αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 4,4% το 2020, σύμφωνα με το ΔΝΤ.
• Το ΑΕΠ των Ηνωμένων Πολιτειών αναμένεται συρρικνωθεί κατά 4,3% το 2020, σύμφωνα με το ΔΝΤ.
• Τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) των τεσσάρων μεγάλων κεντρικών τραπεζών ανήλθαν σε 7,8 τρισεκ. αμερικανικά δολάρια το περασμένο έτος, σύμφωνα με τα στοιχεία του atlanticcouncil.org.
• Στις αρχές Μαρτίου 2020, όταν ξεκίνησε η πανδημία, ο S&P 500 διαπραγματευόταν γύρω από τις 3.000 μονάδες, όταν πλέον έχει ξεπεράσει τις 3.700 και οι αναλυτές «βλέπουν» 4.000 μονάδες το τρέχον έτος.
• Η συνολική κεφαλαιοποίηση του S&P 500 έχει αυξηθεί από τα 24 τρισεκ. σε περίπου 32 τρισεκ. δολάρια, για την ίδια χρονική περίοδο.
• Από τις αρχές Μαρτίου έως τα τέλη Σεπτεμβρίου 2020, η συνολική περιουσία των δισεκατομμυριούχων παγκοσμίως, είχε αυξηθεί κατά 10,2 τρισεκ. δολάρια (!), σύμφωνα με τα στοιχεία της UBS (και κατά 1 τρισεκ. δολ. για τους μεγιστάνες των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Institute for Policy Studies).

Ως εκ τούτου, γεννιούνται τρία ερωτήματα.
Πρώτον, από που απορρέει όλη αυτή η αισιοδοξία όταν εταιρείες μειώνουν μερίσματα, καταγράφουν ζημίες, παρουσιάζουν υπέρογκα χρέη και παρόλα αυτά συνεχίζουν να δανείζονται από τις κεφαλαιαγορές για να πληρώσουν ακόμη περισσότερο τους μετόχους; Ήρθε πάλι η εποχή των Golden Boys να κοροϊδέψουν τον μέσο πολίτη που θα επενδύσει στα χρηματιστήρια.
Δεύτερον, τα χρήματα των προγραμμάτων QEs από τις κεντρικές τράπεζες και των δημοσιονομικών προγραμμάτων από τις κυβερνήσεις, φθάνουν στην πραγματική οικονομία; Μάλλον φθάνουν στα «σωστά» χέρια. Στις μεγαλοεργοδοσίες και τους επενδυτές.
Τρίτον, δεν αποτελεί ένα υπέρτατο δείγμα θράσους να υπάρχει πρωτοφανής συγκέντρωση πλούτου εν μέσω πανδημίας, όπου εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν και η φτώχεια εκτοξεύεται; Δεν θα έπρεπε να υπήρχε συνεργασία των κυβερνήσεων για ένα είδος ειδικού φόρου στα κέρδη των κεφαλαιαγορών; Ενός φόρου που θα πήγαινε σε μέτρα κατά του ιού, σε στήριξη των φτωχών.

Στον 21ο αιώνα, που μόλις 20 χρόνια έχουμε διανύσει σε αυτόν, περάσαμε παγκόσμιες και ευρωπαϊκές οικονομικές κρίσεις. Εκεί που το αεροσκάφος «ίσιωνε», ήρθε η πανδημία. Ωστόσο, δεν φαίνεται να βάζουμε μυαλό με τίποτα σε αυτό το άπληστο, άδικο και μη αξιοκρατικό νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα.

Η απληστία και η αλαζονεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος ήταν ο λόγος της κατάρρευσης του 2008. Και για αυτό θα καταρρεύσει πάλι.

Αλλά αυτή τη φορά δεν πρέπει να πληρώσουν πάλι το τίμημα οι πολίτες.

www.bankingnews.gr