Oκτώ διαφορετικές και μάλλον ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις συγκέντρωσαν οριακή πλειοψηφία (61 έδρες επί συνόλου 120) για τον σχηματισμό μίας νέας κυβέρνησης .
Σχετικά Άρθρα
Ισραήλ: Τέλος εποχής για Netanyahu (;) - Ο πρόεδρος έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον ηγέτη της αντιπολίτευσης
Τέλος για τον Netanyahu, οι πύραυλοι κατά της Hamas δεν τον βοήθησαν – Δημιουργήθηκε νέα κυβέρνηση στο Ισραήλ
Δώδεκα χρόνια άντεξε ο Βenjamin Netanyahu στην εξουσία, επισημαίνεται σε δημοσίευμα της Deutsche Welle την Πέμπτη 3 Ιουνίου 2021 όπου αναλύεται το πολιτικό τέλος του ισχυρού άνδρα του Ισραήλ..
Τέσσερις φορές προσήλθαν στις κάλπες οι Ισραηλινοί τα τελευταία δύο χρόνια, σημειώνεται, το απρόσμενο συνέβη τελικά το βράδυ της Τετάρτης (2/6) στη Βουλή του Ισραήλ: σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο, οκτώ διαφορετικές και μάλλον ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις συγκέντρωσαν οριακή πλειοψηφία (61 έδρες επί συνόλου 120) για τον σχηματισμό μίας νέας κυβέρνησης χωρίς τον βετεράνο Netanyahu.
Ο νέος αστέρας Yair Lapid,,
Είναι εκείνος που είχε λάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον πρόεδρο του Ισραήλ Reuven Rivlin .
Αν και ιδρύθηκε μόλις το 2012, το κόμμα του είναι η δεύτερη ισχυρότερη δύναμη στην Κνεσέτ με 17 έδρες.
Ανήκει στον χώρο του Κέντρου και εκπροσωπεί τη μεσαία τάξη, μακριά από θρησκευτικές ακρότητες.
«Δώδεκα χρόνια πολιτικής παράλυσης είναι αρκετά» λέει ο ίδιος.
Όσο για το πολιτικό του πρόγραμμα: ο Lapid τάσσεται υπέρ της λύσης των δύο κρατών για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, αλλά παράλληλα θέλει να διατηρήσει τους παράνομους - σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη - εβραϊκούς οικισμούς στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη.
Δηλώνει πολέμιος της διαφθοράς και γι αυτό έχει έρθει επανειλημμένα σε αντιπαράθεση με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου. Προκρίνει μία φιλελεύθερη οικονομική πολιτική, κάτι που δεν συνάδει με τα προνόμια που έχει διασφαλίσει η κοινότητα των υπερορθόδοξων Εβραίων.
Ο «σκληρός» Naftali Bennett
Θεωρείται ο πιο "δύσκολος" εταίρος του νέου κυβερνητικού συνασπισμού, αλλά έχει το προνόμιο να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός.
Αυτό είναι το αντίτιμο που αναγκάστηκε να καταβάλει ο Yair Lapid,,, προκειμένου να εξασφαλίσει τη συναίνεση του ακροδεξιού κόμματος Yamina .
Η συμφωνία προβλέπει ότι ο ηγέτης του κόμματος Naftali Bennett θα γίνει πρωθυπουργός στην πρώτη κυβέρνηση χωρίς Netanyahu τα τελευταία 12 χρόνια, αλλά στο ήμισυ της κοινοβουλευτικής περιόδου θα μετακινηθεί στο υπουργείο Εξωτερικών, για να αναλάβει την πρωθυπουργία ο Lapid , εάν βεβαίως αντέξει μέχρι το 2023 ο νέος πολυκομματικός συνασπισμός.
Θεωρείται φίλα προσκείμενος σε εθνικιστικούς και ακραίους θρησκευτικούς κύκλους.
Είναι ο πιο ένθερμος υποστηρικτής των Εβραίων εποίκων, δηλώνει αντίθετος στη λύση των δύο κρατών και μάλλον επιθυμεί να προσαρτήσει μεγάλα τμήματα της Δυτικής Όχθης, παραχωρώντας ταυτόχρονα τη Λωρίδα της Γάζας στην Αίγυπτο.
Είχε γίνει ευρύτερα γνωστός ως επιτυχημένος επιχειρηματίας και άλλοτε συνεργάτης του απερχόμενου πρωθυπουργού Netanyahu .
Με τον Λαπίντ συμπίπτουν στην οικονομική πολιτική, αλλά μάλλον διαφωνούν στην πολιτική απέναντι στους υπερορθόδοξους.
Ο αντιστράτηγος και η φεμινίστρια
Η σταδιοδρομία στον ισραηλινό στρατό είναι το κοινό σημείο ανάμεσα στον Naftali Bennett και τον Benny Gantz,, πρόεδρο του κόμματος Kahol Lavan ("Μπλε-Λευκό") με 8 έδρες και απερχόμενο υπουργό Άμυνας. στον πόλεμο της Γάζας το 2014 και άλλες ένοπλες συγκρούσεις, ο Gantz, που έχει βαθμό αντιστράτηγου, είχε αναλάβει τη διοίκηση του ισραηλινού γενικού επιτελείου.
Μετά τις εκλογές του 2020 προχώρησε με τον Netanyahu σε μία συμφωνία ανάλογη με αυτή που συνάπτουν σήμερα οι Lapid και Bennett .
Είχε συμφωνήσει δηλαδή ότι ο Netanyahu αναλαμβάνει πρωθυπουργός για δύο χρόνια και στη συνέχεια θα τον διαδεχόταν ο Gantz.
Όμως ο Netanyahu δεν τήρησε τη συμφωνία. Στο παλαιστινιακό ζήτημα ο Gantz δεν έχει διατυπώσει ξεκάθαρη θέση, καθώς λέει ότι «θέλει να διαπραγματευθεί», αλλά αποφεύγει να δεσμευθεί στη λύση των δύο κρατών, ενώ παράλληλα υποστηρίζει την προσάρτηση κατεχόμενων εδαφών και επικροτεί την επέκταση των εβραϊκών οικισμών.
Ο « Ρώσος»
Επτά έδρες διαθέτει στη Βουλή ο αποκαλούμενος «Ρώσος» Avigdor Lieberman,, πρόεδρος του κόμματος Israel Beiteinu («Το σπίτι μας, το Ισραήλ») και πρώην υπουργός Εξωτερικών.
Στα 62 του χρόνια παραμένει "ιέραξ" στο παλαιστινιακό ζήτημα, καθώς στηρίζει μεν τη λύση των δύο κρατών, αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι οι Παλαιστίνιοι που ζουν σήμερα στο Ισραήλ θα μεταφερθούν στα κατεχόμενα αραβικά εδάφη, αφού προηγουμένως τους αφαιρεθεί το ισραηλινό διαβατήριο.
Πάντως δηλώνει αντίθετος στην αυξανόμενη επιρροή των υπερορθόδοξων.
Κατά της λύσης των δύο κρατών τάσσεται και ένας ακόμη εταίρος του νέου κυβερνητικού συνασπισμού, ο Γκιντεόν Σάαρ.
Για πολλά χρόνια στεκόταν στο πλευρό του , αλλά όταν το 2019 ο απερχόμενος πρωθυπουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με κατηγορίες περί διαφθοράς, ο Σάαρ άλλαξε πολιτική. Αρχικά διεκδίκησε την αρχηγία του κυβερνώντος κόμματος Λικούντ, αλλά έχασε από τον Netanyahu. Στα τέλη του 2020 αποχώρησε από το Λικούντ, ίδρυσε το συντηρητικό κόμμα "Νέα Ελπίδα" και κατέκτησε 6 έδρες στις τελευταίες εκλογές.
Η χαρισματική Meráv Michaeli
Χαρισματική, φεμινίστρια, υπέρμαχος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας είναι η Meráv Michaelí.
Είναι όμως και κάτι παραπάνω: επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος (Awoda), το οποίο για δεκαετίες διαδραμάτιζε καθοριστικό ρόλο στην ισραηλινή πολιτική, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει περάσει στην αφάνεια, ενώ σήμερα διαθέτει μόλις επτά έδρες.
Προτάσσει ένα αριστερό προφίλ και εστιάζει κυρίως στην κοινωνική πολιτική, ζητώντας μισθολογικές αυξήσεις και παρεμβάσεις στην αγορά κατοικίας. Στο Παλαιστινιακό υπόσχεται "διαπραγματεύσεις με ρεαλιστικούς στόχους", αλλά και "ισότητα για όλους".
Μόνο που η Michaeli έχει έναν ισχυρό αντίπαλο στον αριστερό χώρο, τον Nijan Horovic, επικεφαλής του κόμματος Meretz με έξι έδρες.
Ήταν το πρώτο κόμμα στην ιστορία του Ισραήλ που αποδέχθηκε την ιδέα ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, ενώ συνεχίζει να στηρίζει το αίτημα για την αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από τη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη.
Ο ίδιος είναι ο πρώτος αρχηγός κόμματος στο Ισραήλ που δηλώνει ανοιχτά ομοφυλόφιλος και υποστηρίζει τον «γάμο για όλους».
Παράλληλα υποστηρίζει τη νομιμοποίηση της ινδικής κάναβης.
Mansour Abbas, ο μπαλαντέρ
Όσο διαφορετικοί και αν ήταν όλοι οι προαναφερθέντες, δεν κατάφεραν παρά να συγκεντρώσουν από κοινού 58 ψήφους επί συνόλου 120 στη Βουλή.
Έλειπαν δηλαδή τουλάχιστον τρεις ψήφοι, οι οποίες εξασφαλίστηκαν την τελευταία στιγμή από έναν …Άραβα ισλαμιστή, τον Mansour Abbas.
Το κόμμα του Ra'am διαθέτει 4 έδρες στη Βουλή και εκπροσωπεί Παλαιστίνιους στην καταγωγή, αλλά Ισραηλινούς στην υπηκοότητα ψηφοφόρους.
Επί μακρόν ο Naftali Bennett απέκλειε μία συμμαχία μαζί του, φαίνεται όμως ότι άλλαξε γνώμη.
Αλλά και ο Abbas χρειάστηκε να κάνει μία υπέρβαση για να βρεθεί στην ίδια κυβέρνηση με τον πιο ακραιφνή υποστηρικτή του εβραϊκού εποικισμού.
Εκτός αν προκύψουν απρόοπτες εξελίξεις, μέσα στο Σαββατοκύριακο, που θα τον κάνουν να αλλάξει γνώμη.
Δεν θα ήταν η πρώτη φορά: τον Απρίλιο ο επικεφαλής του κόμματος Ra'am έλεγε ότι "θα μπορούσε να φανταστεί" μία σύμπραξη με την κυβέρνηση Netanyahu.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών