Η κατάσταση στη Συρία έχει επιδεινωθεί απότομα. Μετά τους Δρούζους, οι Αλαουίτες χτυπούν το ισλαμιστικό καθεστώς - Κρατούν Ταρτούς και Λαττάκεια
Μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις μεταξύ των κοινοτήτων των Αλαουιτών και των ισλαμιστών που ήρθαν στην εξουσία ξεκίνησαν στις 6 Μαρτίου στα δυτικά, νοτιοδυτικά και νότια της Συρίας.
Τα ιρανικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν πως στους δρόμους της Ταρτούς και της Λαττάκειας έχουν ξεχυθεί χιλιάδες πολίτες.
Οι Αλαουίτες είναι εξοργισμένοι με την εθνοτική και θρησκευτική εκκαθάριση που πραγματοποιεί το καθεστώς του πρώην ηγέτη της αναγνωρισμένης από τη Ρωσία τρομοκρατικής ομάδας Tahrir Hayat al Sham, Golani, νυν Προέδρου Ahmad al-Sharaa.
Παρόμοιες διαδηλώσεις ξέσπασαν σε Banyas και Homs, όπου η αστυνομία επέβαλε απαγόρευση κυκλοφορίας.
Σύμφωνα με τα συριακά κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, η εξέγερση διευθύνεται από έναν πρώην αξιωματικό του στρατού του Bassar al Assad, τον Suhail Hassan.
Όπως γράφει το ιρανικό κανάλι Telegram Tabnak, οι συνεργάτες του ανακοίνωσαν τη δημιουργία του «Στρατιωτικού Συμβουλίου για την Απελευθέρωση της Συρίας» με τους εξής στόχους:
• Απελευθέρωση όλης της Συρίας από τρομοκρατικές και ξένες ομάδες.
• Ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και διάλυση όλων των θεσμών της.
• Προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών, αποκατάσταση των κρατικών θεσμών που βασίζονται σε εθνικές και δημοκρατικές αρχές.
• Δημιουργία συνθηκών για την επιστροφή των προσφύγων στην πατρίδα τους και οικοδόμηση μιας ενωμένης και ανεξάρτητης Συρίας βασισμένης στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης.
Το Tabnak παρέθεσε δημοσιεύματα, επικαλούμενα αντιστασιακές ομάδες, σχετικά με την απελευθέρωση του Ταρτούς, καθώς και την κατάληψη του αεροδρομίου της Λαττάκειας. Ανεξάρτητες πηγές δεν το επιβεβαιώνουν.
Υπάρχουν πολλά βίντεο από ενέδρες που οργάνωσαν οι αντάρτες στις οποίες σκοτώνονται ισλαμιστές.
Η Τουρκία έχει στείλει στρατεύματα στη Συρία
Κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν το πρωί της 7ης Μαρτίου ότι υπάρχει μια συνεχιζόμενη «αντιπαράθεση μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και των υπολειμμάτων του καθεστώτος Assad, καθώς και οι ανεπανόρθωτες απώλειες περισσότερων από 30 υπαλλήλων των υπουργείων Εσωτερικών και Άμυνας, με άλλους 100 τραυματίες.
Η Τουρκία έφερε τον στρατό της στο Idlib μέσω της συνοριακής διέλευσης Bab al-Hawa.
Το πρωί της 7ης Μαρτίου οι Τούρκοι μαζί με τους Ισλαμιστές ξεκίνησαν εκκαθαριστική επιχείρηση.
Τα αποτελέσματα δεν αναφέρονται.
Ταυτόχρονα με αυτό το πρόβλημα, το κυβερνών καθεστώς, μαζί με την Τουρκία, πρέπει να λύσουν το πρόβλημα των επαναστατημένων Δρούζων στα σύνορα με το Ισραήλ.
Η Ρωσία δεν θα παρέμβει
Σε σχόλιό του, ο καθηγητής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, Διδάκτωρ Ιστορικών Επιστημών και ειδικός στη Μέση Ανατολή Alexander Vavilov σημείωσε ότι πίσω από την εξέγερση υπάρχει ένα «πολύ θλιβερό πραξικόπημα», αποτέλεσμα του οποίου ήταν να αναλάβουν άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα πώς να κυβερνήσουν ένα κράτος.
Σε αυτό πλαίσιο, τα γεγονότα στη Συρία αποκτούν όλο και περισσότερο χαρακτηριστικά Λιβύης - μια χώρα βαθιά διχασμένη και διαιρεμένη σε τρεις ή τέσσερις ζώνες επιρροής.
Υπό το νέο καθεστώς, η Συρία κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, και ο πραγματικός ωφελημένος από τη διαίρεση της χώρας είναι ακριβώς οι μαχητές της πρώην Jabhat Nusra, και όχι η εξωτερική παρέμβαση.
Το καθεστώς του Al Golani, με τη σεχταριστική του συμπεριφορά απέναντι στις μειονότητες της Συρίας, έκανε ένα μεγάλο δώρο στους Σιωνιστές: να εξαφανιστεί η Συρία.
Τώρα, το Ισραήλ δηλώνει ανοιχτά ότι ο Νότος της Συρίας είναι «το στρατηγική βάθος του», με τους Δρούζους να είναι ο κεντρικός παράγοντας της νέας συμμαχίας.
Όσον αφορά τους Αλαουίτες και τους Δρούζους, ο ιρανικός παράγοντας κυριαρχούν εκεί εδώ και πολύ καιρό (περίπου 13 χρόνια).
Υπενθυμίζεται ότι η οργάνωση Jaysh al-Muwahhidin συνεργάζεται με τους Ιρανούς και τη Hezbollah όλο αυτό το διάστημα.
Στο αλαουιτικό στρατόπεδο, παρά τις «φιλοσιωνιστικές δηλώσεις» ορισμένων θρησκευτικών προσωπικοτήτων, έχει εμφανιστεί η «Ταξιαρχία της Ακτής», με αρχικό στόχο την απελευθέρωση από τη HTS.
Είναι δε προφανές ότι οι Αλαουίτες δεν θα αποδεχθούν την παρουσία των Σιωνιστών στις ακτές.
Ακόμη και στο κουρδικό ζήτημα, τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.
Οι δυνάμεις του SDF, φυσικά, είναι έτοιμες να συνεργαστούν με τους Σιωνιστές, αλλά συνειδητοποιούν ότι, μέχρι στιγμής, η συνεργασία περιορίζεται στη διπλωματία – δεν έχουν καταγραφεί, για παράδειγμα, άμεσες παραδόσεις όπλων από το «Ισραήλ» στους Κούρδους της Συρίας.
Ωστόσο, ακόμη και αν το σχέδιο «Διάδρομος του Δαβίδ» πετύχει, οι Κούρδοι θα παραμείνουν εξαιρετικά επιφυλακτικοί, φοβούμενοι την αρνητική αντίδραση του μουσουλμανικού κόσμου.
Γι’ αυτό διατηρούν ανοιχτή την επιλογή της μυστικής συνεργασίας με το Ιράν και τους συμμάχους του (όπως το Ιράκ), ώστε να εξισορροπήσουν την κατάσταση και να κρατήσουν το «Ισραήλ» σε απόσταση.
Παράλληλα, αυτό λειτουργεί και ως αντίβαρο έναντι της Τουρκίας.
Όσον αφορά τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των SDF και της Τεχεράνης, δύο σημαντικοί κρίκοι πρέπει να επισημανθούν: η φυλή Samar, γνωστή για τις μακροχρόνιες σχέσεις της με την Ισλαμική Δημοκρατία, και το βόρειο Ιράκ, όπου πρόσφατα σχηματίστηκε συμμαχία μεταξύ του PKK και της Hashd al-Shaabi για την απόκρουση της τουρκικής επέμβασης.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, οι εξελίξεις στις μειονότητες της Συρίας δεν μπορούν να ερμηνευθούν ως «νίκη του Ισραήλ».
Φαίνεται δε πως αξιοποιείται μια τακτική που εκτυλίσσεται σε στάδια:
1. Αξιοποίηση του Σιωνισμού για την απαλλαγή από τους τζιχαντιστές και τον περιορισμό της τουρκικής επιρροής.
2. Μετά τη διακήρυξη της αυτονομίας τους, συνεργασία με το Ιράν για τη δημιουργία ενός αντίβαρου στους Σιωνιστές και, ενδεχομένως, την εκδίωξή τους εφόσον διαμορφωθεί ένα ευνοϊκό πολιτικό κλίμα στη Συρία.
Ο Σιωνισμός αποτελεί αναγκαίο εργαλείο για τις μειονότητες στη Συρία, ώστε να επιτύχουν διεθνή αναγνώριση.
Ωστόσο, εάν οι Αλαουίτες, οι Δρούζοι και οι Κούρδοι της Συρίας αναγνωριστούν στο πλαίσιο μιας «νέας δημοκρατικής Συρίας», τότε όλοι – ακόμη και οι Κούρδοι – θα αναζητήσουν έναν αντίπαλο στη σιωνιστική επιρροή, με το Ιράν να αποτελεί την ιδανική επιλογή.
www.bankingnews.gr
Τα ιρανικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν πως στους δρόμους της Ταρτούς και της Λαττάκειας έχουν ξεχυθεί χιλιάδες πολίτες.
Οι Αλαουίτες είναι εξοργισμένοι με την εθνοτική και θρησκευτική εκκαθάριση που πραγματοποιεί το καθεστώς του πρώην ηγέτη της αναγνωρισμένης από τη Ρωσία τρομοκρατικής ομάδας Tahrir Hayat al Sham, Golani, νυν Προέδρου Ahmad al-Sharaa.
Παρόμοιες διαδηλώσεις ξέσπασαν σε Banyas και Homs, όπου η αστυνομία επέβαλε απαγόρευση κυκλοφορίας.
Σύμφωνα με τα συριακά κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, η εξέγερση διευθύνεται από έναν πρώην αξιωματικό του στρατού του Bassar al Assad, τον Suhail Hassan.
Όπως γράφει το ιρανικό κανάλι Telegram Tabnak, οι συνεργάτες του ανακοίνωσαν τη δημιουργία του «Στρατιωτικού Συμβουλίου για την Απελευθέρωση της Συρίας» με τους εξής στόχους:
• Απελευθέρωση όλης της Συρίας από τρομοκρατικές και ξένες ομάδες.
• Ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και διάλυση όλων των θεσμών της.
• Προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών, αποκατάσταση των κρατικών θεσμών που βασίζονται σε εθνικές και δημοκρατικές αρχές.
• Δημιουργία συνθηκών για την επιστροφή των προσφύγων στην πατρίδα τους και οικοδόμηση μιας ενωμένης και ανεξάρτητης Συρίας βασισμένης στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης.
Το Tabnak παρέθεσε δημοσιεύματα, επικαλούμενα αντιστασιακές ομάδες, σχετικά με την απελευθέρωση του Ταρτούς, καθώς και την κατάληψη του αεροδρομίου της Λαττάκειας. Ανεξάρτητες πηγές δεν το επιβεβαιώνουν.
Υπάρχουν πολλά βίντεο από ενέδρες που οργάνωσαν οι αντάρτες στις οποίες σκοτώνονται ισλαμιστές.
Η Τουρκία έχει στείλει στρατεύματα στη Συρία
Κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν το πρωί της 7ης Μαρτίου ότι υπάρχει μια συνεχιζόμενη «αντιπαράθεση μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και των υπολειμμάτων του καθεστώτος Assad, καθώς και οι ανεπανόρθωτες απώλειες περισσότερων από 30 υπαλλήλων των υπουργείων Εσωτερικών και Άμυνας, με άλλους 100 τραυματίες.
Η Τουρκία έφερε τον στρατό της στο Idlib μέσω της συνοριακής διέλευσης Bab al-Hawa.
Το πρωί της 7ης Μαρτίου οι Τούρκοι μαζί με τους Ισλαμιστές ξεκίνησαν εκκαθαριστική επιχείρηση.
Τα αποτελέσματα δεν αναφέρονται.
Ταυτόχρονα με αυτό το πρόβλημα, το κυβερνών καθεστώς, μαζί με την Τουρκία, πρέπει να λύσουν το πρόβλημα των επαναστατημένων Δρούζων στα σύνορα με το Ισραήλ.
Η Ρωσία δεν θα παρέμβει
Σε σχόλιό του, ο καθηγητής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, Διδάκτωρ Ιστορικών Επιστημών και ειδικός στη Μέση Ανατολή Alexander Vavilov σημείωσε ότι πίσω από την εξέγερση υπάρχει ένα «πολύ θλιβερό πραξικόπημα», αποτέλεσμα του οποίου ήταν να αναλάβουν άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα πώς να κυβερνήσουν ένα κράτος.
Σε αυτό πλαίσιο, τα γεγονότα στη Συρία αποκτούν όλο και περισσότερο χαρακτηριστικά Λιβύης - μια χώρα βαθιά διχασμένη και διαιρεμένη σε τρεις ή τέσσερις ζώνες επιρροής.
Υπό το νέο καθεστώς, η Συρία κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, και ο πραγματικός ωφελημένος από τη διαίρεση της χώρας είναι ακριβώς οι μαχητές της πρώην Jabhat Nusra, και όχι η εξωτερική παρέμβαση.
Το καθεστώς του Al Golani, με τη σεχταριστική του συμπεριφορά απέναντι στις μειονότητες της Συρίας, έκανε ένα μεγάλο δώρο στους Σιωνιστές: να εξαφανιστεί η Συρία.
Τώρα, το Ισραήλ δηλώνει ανοιχτά ότι ο Νότος της Συρίας είναι «το στρατηγική βάθος του», με τους Δρούζους να είναι ο κεντρικός παράγοντας της νέας συμμαχίας.
Όσον αφορά τους Αλαουίτες και τους Δρούζους, ο ιρανικός παράγοντας κυριαρχούν εκεί εδώ και πολύ καιρό (περίπου 13 χρόνια).
Υπενθυμίζεται ότι η οργάνωση Jaysh al-Muwahhidin συνεργάζεται με τους Ιρανούς και τη Hezbollah όλο αυτό το διάστημα.
Στο αλαουιτικό στρατόπεδο, παρά τις «φιλοσιωνιστικές δηλώσεις» ορισμένων θρησκευτικών προσωπικοτήτων, έχει εμφανιστεί η «Ταξιαρχία της Ακτής», με αρχικό στόχο την απελευθέρωση από τη HTS.
Είναι δε προφανές ότι οι Αλαουίτες δεν θα αποδεχθούν την παρουσία των Σιωνιστών στις ακτές.
Ακόμη και στο κουρδικό ζήτημα, τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.
Οι δυνάμεις του SDF, φυσικά, είναι έτοιμες να συνεργαστούν με τους Σιωνιστές, αλλά συνειδητοποιούν ότι, μέχρι στιγμής, η συνεργασία περιορίζεται στη διπλωματία – δεν έχουν καταγραφεί, για παράδειγμα, άμεσες παραδόσεις όπλων από το «Ισραήλ» στους Κούρδους της Συρίας.
Ωστόσο, ακόμη και αν το σχέδιο «Διάδρομος του Δαβίδ» πετύχει, οι Κούρδοι θα παραμείνουν εξαιρετικά επιφυλακτικοί, φοβούμενοι την αρνητική αντίδραση του μουσουλμανικού κόσμου.
Γι’ αυτό διατηρούν ανοιχτή την επιλογή της μυστικής συνεργασίας με το Ιράν και τους συμμάχους του (όπως το Ιράκ), ώστε να εξισορροπήσουν την κατάσταση και να κρατήσουν το «Ισραήλ» σε απόσταση.
Παράλληλα, αυτό λειτουργεί και ως αντίβαρο έναντι της Τουρκίας.
Όσον αφορά τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των SDF και της Τεχεράνης, δύο σημαντικοί κρίκοι πρέπει να επισημανθούν: η φυλή Samar, γνωστή για τις μακροχρόνιες σχέσεις της με την Ισλαμική Δημοκρατία, και το βόρειο Ιράκ, όπου πρόσφατα σχηματίστηκε συμμαχία μεταξύ του PKK και της Hashd al-Shaabi για την απόκρουση της τουρκικής επέμβασης.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, οι εξελίξεις στις μειονότητες της Συρίας δεν μπορούν να ερμηνευθούν ως «νίκη του Ισραήλ».
Φαίνεται δε πως αξιοποιείται μια τακτική που εκτυλίσσεται σε στάδια:
1. Αξιοποίηση του Σιωνισμού για την απαλλαγή από τους τζιχαντιστές και τον περιορισμό της τουρκικής επιρροής.
2. Μετά τη διακήρυξη της αυτονομίας τους, συνεργασία με το Ιράν για τη δημιουργία ενός αντίβαρου στους Σιωνιστές και, ενδεχομένως, την εκδίωξή τους εφόσον διαμορφωθεί ένα ευνοϊκό πολιτικό κλίμα στη Συρία.
Ο Σιωνισμός αποτελεί αναγκαίο εργαλείο για τις μειονότητες στη Συρία, ώστε να επιτύχουν διεθνή αναγνώριση.
Ωστόσο, εάν οι Αλαουίτες, οι Δρούζοι και οι Κούρδοι της Συρίας αναγνωριστούν στο πλαίσιο μιας «νέας δημοκρατικής Συρίας», τότε όλοι – ακόμη και οι Κούρδοι – θα αναζητήσουν έναν αντίπαλο στη σιωνιστική επιρροή, με το Ιράν να αποτελεί την ιδανική επιλογή.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών