Την περίοδο του 2004-2012 καταγράφτηκε ότι μόνο δύο κλάδοι της οικονομίας βασίζουν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα σε ένα συνδυασμό χαμηλότερου ονομαστικού μισθού και υψηλότερης παραγωγικότητας
Οι πιέσεις του κουαρτέτο για ομαδικές απολύσεις , όπως και για άλλες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά θέματα στην ουσία αποκαλύπτουν ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν διαθέτουν ακόμη ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και προσπαθούν να το κερδίσουν μέσα από τη μείωση του εργατικού κόστους.
Πάντως ο ΣΕΒ σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων επιβάλλεται να αναδιαρθρωθεί για να επιζήσει.
Αυτό δεν εξαρτάται από τον κλάδο δραστηριότητας της κάθε επιχείρησης.
Αντίθετα, σε κάθε κλάδο υπάρχουν κάποιες επιχειρήσεις που πάνε καλά και πολλές που θα μπορούσαν να επιζήσουν μόνο με δραστικό εκσυγχρονισμό».
Τα στοιχεία του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ αποκαλύπτουν ότι από την περίοδο του 2004-2012 καταγράφτηκε ότι μόνο δύο κλάδοι της οικονομίας βασίζουν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα σε ένα συνδυασμό χαμηλότερου ονομαστικού μισθού και υψηλότερης παραγωγικότητας.
Οι υπόλοιποι οκτώ κλάδοι που τέθηκαν στο μικροσκόπιο των αναλυτών προκύπτει ότι το κοστολογικό τους πλεονέκτημα βασίζεται αποκλειστικά στους χαμηλότερους μισθούς.
Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται στις επιχειρήσεις από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ αφού χάθηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα του νομίσματος και η μόνη διέξοδος που αναζητήθηκε ήταν ο μηχανισμός των μισθών.
Όταν το μοναδιαίο κόστος εργασίας ΜΚΕ είναι μικρότερο της μονάδας η ανταγωνιστικότητα καθορίζεται αποκλειστικά από το υψηλότερο επίπεδο παραγωγικότητας.
Το στοιχείο αυτό εμφανίσθηκε στις επιχειρήσεις της Ευρωζώνης ενώ ο μέσος ονομαστικός μισθός ήταν μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο της Ελλάδας.
Οι επιχειρήσεις της ζώνης του ευρώ παρουσιάζουν υψηλότερο μέσο ονομαστικό μισθό σε σχέση με τον αντίστοιχο των Ελλήνων εργαζομένων.
Να σημειωθεί ότι το μοναδιαίο κόστος εργασίας (ΜΚΕ) στην Ελλάδα παρουσίασε σημαντική αποκλιμάκωση της τάξεως του 29% την περίοδο 2004-2012.
Την περίοδο 1995-2012 η αύξηση του ΜΚΕ στην Ελλάδα οφείλεται κατά 70% στην κάμψη της παραγωγικότητας και κατά 30% στην αύξηση του μέσου ονομαστικού μισθού.
Σύμφωνα με τη μελέτη της ΓΣΕΕ, η επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας κόστους της ελληνικής οικονομίας μετά το 2004 θα πρέπει να αποδοθεί πρώτα στην κάμψη της παραγωγικότητας στον στενό εμπορεύσιμο τομέα και δευτερευόντως στις μισθολογικές αυξήσεις.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Πάντως ο ΣΕΒ σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων επιβάλλεται να αναδιαρθρωθεί για να επιζήσει.
Αυτό δεν εξαρτάται από τον κλάδο δραστηριότητας της κάθε επιχείρησης.
Αντίθετα, σε κάθε κλάδο υπάρχουν κάποιες επιχειρήσεις που πάνε καλά και πολλές που θα μπορούσαν να επιζήσουν μόνο με δραστικό εκσυγχρονισμό».
Τα στοιχεία του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ αποκαλύπτουν ότι από την περίοδο του 2004-2012 καταγράφτηκε ότι μόνο δύο κλάδοι της οικονομίας βασίζουν το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα σε ένα συνδυασμό χαμηλότερου ονομαστικού μισθού και υψηλότερης παραγωγικότητας.
Οι υπόλοιποι οκτώ κλάδοι που τέθηκαν στο μικροσκόπιο των αναλυτών προκύπτει ότι το κοστολογικό τους πλεονέκτημα βασίζεται αποκλειστικά στους χαμηλότερους μισθούς.
Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται στις επιχειρήσεις από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ αφού χάθηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα του νομίσματος και η μόνη διέξοδος που αναζητήθηκε ήταν ο μηχανισμός των μισθών.
Όταν το μοναδιαίο κόστος εργασίας ΜΚΕ είναι μικρότερο της μονάδας η ανταγωνιστικότητα καθορίζεται αποκλειστικά από το υψηλότερο επίπεδο παραγωγικότητας.
Το στοιχείο αυτό εμφανίσθηκε στις επιχειρήσεις της Ευρωζώνης ενώ ο μέσος ονομαστικός μισθός ήταν μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο της Ελλάδας.
Οι επιχειρήσεις της ζώνης του ευρώ παρουσιάζουν υψηλότερο μέσο ονομαστικό μισθό σε σχέση με τον αντίστοιχο των Ελλήνων εργαζομένων.
Να σημειωθεί ότι το μοναδιαίο κόστος εργασίας (ΜΚΕ) στην Ελλάδα παρουσίασε σημαντική αποκλιμάκωση της τάξεως του 29% την περίοδο 2004-2012.
Την περίοδο 1995-2012 η αύξηση του ΜΚΕ στην Ελλάδα οφείλεται κατά 70% στην κάμψη της παραγωγικότητας και κατά 30% στην αύξηση του μέσου ονομαστικού μισθού.
Σύμφωνα με τη μελέτη της ΓΣΕΕ, η επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας κόστους της ελληνικής οικονομίας μετά το 2004 θα πρέπει να αποδοθεί πρώτα στην κάμψη της παραγωγικότητας στον στενό εμπορεύσιμο τομέα και δευτερευόντως στις μισθολογικές αυξήσεις.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών