O Μπράουνινγκ είχε σχεδιάσει το όπλο, ώστε να αποσυναρμολογείται εύκολα με τη βοήθεια ενός κοχλία που καλύπτεται από την πάπια
Το όπλο που μας απασχολεί σήμερα έχει πλούσια ιστορία.
Είναι ένα από τα δημιουργήματα του Τζων Μπράουνινγκ που άλλαξαν την ιστορία της τεχνολογίας.
Το 1900 ο σχεδιαστής κατέθεσε μια ευρασιτεχνία για ένα “αυτογεμές” ραβδωτό, το οποίο όπλιζε και απέρριπτε τους κάλυκες χωρίς κανένα χειρισμό πέρα από την αρχική πλήρωση της θαλάμης. Για να αντιληφθούμε τη σημασία της εφεύρεσης, οι αδελφοί Mauser μόλις δύο χρόνια πριν τελειοποιούσαν ακόμη το επαναληπτικό τυφέκιο κινητού ουραίου.
Όπως έκανε και στο παρελθόν, ο Μπράουνινγκ πούλησε τα δικαιώματα χρήσης σε δύο κατασκευαστές.
Για την Ευρώπη το όπλο θα κατασκευαζόταν από την Fabrique National ως “FN Browning 1900” και στην Αμερική από τη Remington. Αρχικά το ονόμασαν Remington Autoloading Rifle, αλλά το 1911 μετονομάστηκε Model 8.
Λειτουργία
Η πατέντα βασιζόταν στο μηχανισμό του λειόκανου Auto 5, με τις απαραίτητες αλλαγές που επέβαλλε η τροφοδοσία μεταλλικών φυσιγγίων.
Με την πυροδότηση, κάνη και κλείστρο οπισθοχωρούν μαζί μέχρι το δεύτερο να τερματίσει τη διαδρομή του. Ένα ελατήριο (που βρίσκεται περιμετρικά της κάνης καθώς δεν υπάρχει κυλινδρική αποθήκη) σπρώχνει τότε την κάνη εμπρός. Ένα μεταλικό χιτώνιο την περιβάλλει, ώστε να προστατεύει το ελατήριο.
Καθώς τα κινητά μέρη διαχωρίζονται, ο εξωστήρας του κλείστρου απορρίπτει τον κάλυκα. Ένα δεύτερο ελατήριο που βρίσκεται μέσα στο κοντάκιο (ακριβώς όπως στο Auto 5), ωθεί το κλείστρο εμπρός με τη βοήθεια μπιέλας. Εκείνο παρασύρει το επόμενο φυσίγγιο από τον κυτιόσχημο γεμιστήρα και το σφηνώνει στη θαλάμη για την επόμενη βολή.
Σε αντίθεση με το κλείστρο του Auto 5 που βασίζεται στη μάζα για τη συγκράτηση των δυνάμεων της έκρηξης, το Remington 8 διαθέτει μια περιστροφική κεφαλή με ένα και μόνο κλειδί. Στρέφει κατά 70 περίπου μοίρες και σφηνώνεται στην προέκταση της κάνης, συγκρατούμενη από δύο πίρους. Πιθανότατα αυτή είναι η πρώτη εφαρμογή αδρανειακά περιστρεφόμενης κεφαλής σε όπλο μαζικής παραγωγής.
Αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά
O Μπράουνινγκ είχε σχεδιάσει το όπλο, ώστε να αποσυναρμολογείται εύκολα με τη βοήθεια ενός κοχλία που καλύπτεται από την πάπια.
Διαχωρίζεται σε δύο μέρη, ώστε να μεταφέρεται πακεταρισμένο σε σακίδιο, ή θήκη.
Η ασφάλεια είναι ένα μεταλλικό πεντάλ στη δεξιά πλευρά του κορμού.
Πιέζοντας το προς τα επάνω, μπλοκάρει την κίνηση της σκανδάλης και του κλείστρου ταυτόχρονα. Η σκανδάλη καθαυτή χρησιμοποιεί παρόμοιο ελατήριο με εκείνη του Auto 5 και μια σχαστηρία με δύο άγκιστρα.
Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ο Μιχαήλ Καλάσνικωφ θα αντέγραφε αυτά τα δύο στοιχεία στο δικό του ομώνυμο τουφέκι.
Ο γεμιστήρας στο Remington 8 δε προορίζεται για ταχεία αντικατάσταση. Ο χειριστής το γεμίζει με φυσίγγια μέσω του ανοικτού κλείστρου, χρησιμοποιώντας κλιπς που τα συγκρατούν ανά 5 ή κατά μόνας.
Αργότερα η κατασκευάστρια πρόσφερε τα τροποποιημένα 8P και 81P (“Police”) με αποσπώμενους γεμιστήρες 10 ή 15 φυσιγγίων.
Αυτά ήταν τα πρώτα ημιαυτόματα όπλα που φτιάχτηκαν ποτέ για αστυνομική χρήση.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία, ο αστυνόμος Φράνκ Χέημερ χρησιμοποίησε ένα τέτοιο Remington 8 για να εξουδετερώσει με μία βολή το ληστή Κλάηντ Μπάροου (συμμορία Μπόνυ και Κλάηντ) στις 23 Μαϊου 1934, βάζοντας τέλος στην εγκληματική καριέρα του ζευγαριού.
Πρωτοποριακό κυνηγετικό τουφέκι
Παρά τη χρήση του και από το Νόμο, το Model 8 σχεδιάστηκε για το κυνήγι.
Η Remington δημιούργησε τέσσερα νέα διαμετρήματα με σύγχρονο κάλυκα χωρίς δακτύλιο στο πυθμένιο, παγιώνοντας το σχήμα που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα.
Αυτά ήταν τα .25 (6,5mm), .30 (7.82mm), .32 (8,2mm) και .35 (9,1mm) Rem Auto. Καθένα ανταγωνιζόταν κάποιο αντίστοιχο διαμέτρημα του Winchester 94. Έλπιζαν πως η τεχνολογία του αυτογεμούς θα κλόνιζε
τις πωλήσεις των επαναληπτικών Winchester.
Η χρήση γεμιστήρα επέτρεπε τη χρήση αιχμηρών βολίδων, αντί των στρογγυλών του ανταγωνισμού. Έτσι πετύχαιναν βελτιωμένη αεροδυναμική και υψηλότερες ταχύτητες.
Από τα παραπάνω, το .35 Remington Auto επιζεί ακόμη. Εκτοξεύει βολίδες βάρους 12 γραμμαρίων (180 grain). Θεωρείται ιδιαίτερα αποτελεσματικό ενάντια σε μεγάλα ελαφοειδή, αγριόχοιρους, ακόμη και αρκούδες.
Ο συνδυασμός μεγάλης μετωπικής επιφάνειας και βάρους εξασφαλίζει διάτρηση, ώστε να φτάνει στα ζωτικά όργανα μεγάλων ζώων και να τα καταβάλλει άμεσα.
Λόγω της χαμηλής ταχύτητας των βολίδων (περί τα 650m/sec) το ωφέλιμο βεληνεκές είναι περιορισμένο, αλλά το ίδιο ισχύει και για την ανάκρουση.
Η παρακαταθήκη
Μεταξύ 1905 και 1950 η Remington κατασκεύασε σχεδόν 160.000 Model 8 (και το εκσυγχρονισμένο 81). Όλα διέθεταν κάνες μήκους 56cm και ζύγιζαν περί τα 3,5 κιλά. Οι διαστάσεις τα καθιστούσαν ανταγωνιστικά
απέναντι στα επαναληπτικά όπλα. Παρόλο που εξέλειπε, ψήγματα της σχεδίασης βρίσκονται σε κάθε Καλάσνικωφ.
Το σπουδαιότερο όμως που πέτυχε το Model 8 ήταν να αποδείξει στους κυνηγούς πως το αυτογεμές τουφέκι ήταν μια αξιόπιστη εναλλακτική, ανοίγοντας το δρόμο για όπλα που θα έρχονταν 50 χρόνια αργότερα.
www.bankingnews.gr
Είναι ένα από τα δημιουργήματα του Τζων Μπράουνινγκ που άλλαξαν την ιστορία της τεχνολογίας.
Το 1900 ο σχεδιαστής κατέθεσε μια ευρασιτεχνία για ένα “αυτογεμές” ραβδωτό, το οποίο όπλιζε και απέρριπτε τους κάλυκες χωρίς κανένα χειρισμό πέρα από την αρχική πλήρωση της θαλάμης. Για να αντιληφθούμε τη σημασία της εφεύρεσης, οι αδελφοί Mauser μόλις δύο χρόνια πριν τελειοποιούσαν ακόμη το επαναληπτικό τυφέκιο κινητού ουραίου.
Όπως έκανε και στο παρελθόν, ο Μπράουνινγκ πούλησε τα δικαιώματα χρήσης σε δύο κατασκευαστές.
Για την Ευρώπη το όπλο θα κατασκευαζόταν από την Fabrique National ως “FN Browning 1900” και στην Αμερική από τη Remington. Αρχικά το ονόμασαν Remington Autoloading Rifle, αλλά το 1911 μετονομάστηκε Model 8.
Λειτουργία
Η πατέντα βασιζόταν στο μηχανισμό του λειόκανου Auto 5, με τις απαραίτητες αλλαγές που επέβαλλε η τροφοδοσία μεταλλικών φυσιγγίων.
Με την πυροδότηση, κάνη και κλείστρο οπισθοχωρούν μαζί μέχρι το δεύτερο να τερματίσει τη διαδρομή του. Ένα ελατήριο (που βρίσκεται περιμετρικά της κάνης καθώς δεν υπάρχει κυλινδρική αποθήκη) σπρώχνει τότε την κάνη εμπρός. Ένα μεταλικό χιτώνιο την περιβάλλει, ώστε να προστατεύει το ελατήριο.
Καθώς τα κινητά μέρη διαχωρίζονται, ο εξωστήρας του κλείστρου απορρίπτει τον κάλυκα. Ένα δεύτερο ελατήριο που βρίσκεται μέσα στο κοντάκιο (ακριβώς όπως στο Auto 5), ωθεί το κλείστρο εμπρός με τη βοήθεια μπιέλας. Εκείνο παρασύρει το επόμενο φυσίγγιο από τον κυτιόσχημο γεμιστήρα και το σφηνώνει στη θαλάμη για την επόμενη βολή.
Σε αντίθεση με το κλείστρο του Auto 5 που βασίζεται στη μάζα για τη συγκράτηση των δυνάμεων της έκρηξης, το Remington 8 διαθέτει μια περιστροφική κεφαλή με ένα και μόνο κλειδί. Στρέφει κατά 70 περίπου μοίρες και σφηνώνεται στην προέκταση της κάνης, συγκρατούμενη από δύο πίρους. Πιθανότατα αυτή είναι η πρώτη εφαρμογή αδρανειακά περιστρεφόμενης κεφαλής σε όπλο μαζικής παραγωγής.
Αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά
O Μπράουνινγκ είχε σχεδιάσει το όπλο, ώστε να αποσυναρμολογείται εύκολα με τη βοήθεια ενός κοχλία που καλύπτεται από την πάπια.
Διαχωρίζεται σε δύο μέρη, ώστε να μεταφέρεται πακεταρισμένο σε σακίδιο, ή θήκη.
Η ασφάλεια είναι ένα μεταλλικό πεντάλ στη δεξιά πλευρά του κορμού.
Πιέζοντας το προς τα επάνω, μπλοκάρει την κίνηση της σκανδάλης και του κλείστρου ταυτόχρονα. Η σκανδάλη καθαυτή χρησιμοποιεί παρόμοιο ελατήριο με εκείνη του Auto 5 και μια σχαστηρία με δύο άγκιστρα.
Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, ο Μιχαήλ Καλάσνικωφ θα αντέγραφε αυτά τα δύο στοιχεία στο δικό του ομώνυμο τουφέκι.
Ο γεμιστήρας στο Remington 8 δε προορίζεται για ταχεία αντικατάσταση. Ο χειριστής το γεμίζει με φυσίγγια μέσω του ανοικτού κλείστρου, χρησιμοποιώντας κλιπς που τα συγκρατούν ανά 5 ή κατά μόνας.
Αργότερα η κατασκευάστρια πρόσφερε τα τροποποιημένα 8P και 81P (“Police”) με αποσπώμενους γεμιστήρες 10 ή 15 φυσιγγίων.
Αυτά ήταν τα πρώτα ημιαυτόματα όπλα που φτιάχτηκαν ποτέ για αστυνομική χρήση.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία, ο αστυνόμος Φράνκ Χέημερ χρησιμοποίησε ένα τέτοιο Remington 8 για να εξουδετερώσει με μία βολή το ληστή Κλάηντ Μπάροου (συμμορία Μπόνυ και Κλάηντ) στις 23 Μαϊου 1934, βάζοντας τέλος στην εγκληματική καριέρα του ζευγαριού.
Πρωτοποριακό κυνηγετικό τουφέκι
Παρά τη χρήση του και από το Νόμο, το Model 8 σχεδιάστηκε για το κυνήγι.
Η Remington δημιούργησε τέσσερα νέα διαμετρήματα με σύγχρονο κάλυκα χωρίς δακτύλιο στο πυθμένιο, παγιώνοντας το σχήμα που χρησιμοποιούμε ακόμη και σήμερα.
Αυτά ήταν τα .25 (6,5mm), .30 (7.82mm), .32 (8,2mm) και .35 (9,1mm) Rem Auto. Καθένα ανταγωνιζόταν κάποιο αντίστοιχο διαμέτρημα του Winchester 94. Έλπιζαν πως η τεχνολογία του αυτογεμούς θα κλόνιζε
τις πωλήσεις των επαναληπτικών Winchester.
Η χρήση γεμιστήρα επέτρεπε τη χρήση αιχμηρών βολίδων, αντί των στρογγυλών του ανταγωνισμού. Έτσι πετύχαιναν βελτιωμένη αεροδυναμική και υψηλότερες ταχύτητες.
Από τα παραπάνω, το .35 Remington Auto επιζεί ακόμη. Εκτοξεύει βολίδες βάρους 12 γραμμαρίων (180 grain). Θεωρείται ιδιαίτερα αποτελεσματικό ενάντια σε μεγάλα ελαφοειδή, αγριόχοιρους, ακόμη και αρκούδες.
Ο συνδυασμός μεγάλης μετωπικής επιφάνειας και βάρους εξασφαλίζει διάτρηση, ώστε να φτάνει στα ζωτικά όργανα μεγάλων ζώων και να τα καταβάλλει άμεσα.
Λόγω της χαμηλής ταχύτητας των βολίδων (περί τα 650m/sec) το ωφέλιμο βεληνεκές είναι περιορισμένο, αλλά το ίδιο ισχύει και για την ανάκρουση.
Η παρακαταθήκη
Μεταξύ 1905 και 1950 η Remington κατασκεύασε σχεδόν 160.000 Model 8 (και το εκσυγχρονισμένο 81). Όλα διέθεταν κάνες μήκους 56cm και ζύγιζαν περί τα 3,5 κιλά. Οι διαστάσεις τα καθιστούσαν ανταγωνιστικά
απέναντι στα επαναληπτικά όπλα. Παρόλο που εξέλειπε, ψήγματα της σχεδίασης βρίσκονται σε κάθε Καλάσνικωφ.
Το σπουδαιότερο όμως που πέτυχε το Model 8 ήταν να αποδείξει στους κυνηγούς πως το αυτογεμές τουφέκι ήταν μια αξιόπιστη εναλλακτική, ανοίγοντας το δρόμο για όπλα που θα έρχονταν 50 χρόνια αργότερα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών