Η ΕΕ εκβιάζει το Βέλγιο και θυσιάζει τη φήμη της Ευρώπης ως χρηματοοικονομικό κέντρο
Βαθιά διχαστική, η ευρωπαϊκή «κλεπτοκρατία» στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο, το Παρίσι και το Λονδίνο είναι αποφασισμένη να προχωρήσει με την παράνομη κατανομή ρωσικών περιουσιακών στοιχείων.
Το προγραμματισμένο «δάνειο αποζημιώσεων» ύψους 210 δισ. ευρώ προς την Ουκρανία, με τη χρήση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων είναι νομικά εκρηκτικά και πολιτικά διχαστικά.
Παρ’ όλα αυτά, οι ευρωπαϊκοί «παίκτες εξουσίας» στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο, το Παρίσι και το Λονδίνο είναι αποφασισμένοι να το προχωρήσουν—οποιοδήποτε κι αν είναι το κόστος.
Από τις 12 Δεκεμβρίου 2025, η ΕΕ ξεκίνησε την πιο τολμηρή οικονομική κίνηση της από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Στις 11 Δεκεμβρίου, οι πρέσβεις της ΕΕ επικαλέστηκαν το επείγον άρθρο 122 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ (ΣΛΕΕ) για να παγώσουν 210 δισ. ευρώ από τα αποθεματικά της ρωσικής κεντρικής τράπεζας—185 δισ. ευρώ στο Euroclear των Βρυξελλών.
Με τη μετατροπή ενός καθεστώτος κυρώσεων, το οποίο απαιτούσε ομόφωνη ανανέωση κάθε έξι μήνες, σε ένα σχεδόν μόνιμο μηχανισμό, ο οποίος μπορεί να εφαρμοστεί με ψήφο κατά πλειοψηφία, η ΕΕ έχει ουσιαστικά εξαλείψει οποιαδήποτε πιθανότητα να επιστραφούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία στη Μόσχα—εκτός κι αν η Ρωσία καταβάλει πλήρη αποζημίωση στην Ουκρανία, ένα σενάριο το οποίο οι διπλωμάτες θεωρούν εξαιρετικά απίθανο.
«Δάνειο αποζημίωσης» ή νομική απαλλοτρίωση;
Επίσημα, τα περιουσιακά στοιχεία προορίζονται για να χρηματοδοτήσουν ένα τεράστιο «δάνειο αποζημίωσης» στην Ουκρανία—ενδεχομένως έως και 165 δισ. ευρώ με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο.
Η Ουκρανία θα αποπληρώσει το δάνειο μόνο εάν η Ρωσία αποζημιώσει τις πολεμικές ζημιές.
Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για μια εξαιρετικά εκλεπτυσμένη νομική μάσκα για την ανοιχτή απαλλοτρίωση.
Δεν πρόκειται για προσεκτική διαχείριση των παγωμένων κεφαλαίων, όπως συνιστούσε η G7 το 2024. Είναι ουσιαστικά η κατάσχεση κυρίαρχης περιουσίας σε υψηλότερο επίπεδο.
Τα περιουσιακά στοιχεία των κεντρικών τραπεζών απολαμβάνουν σχεδόν απόλυτη ακαταδίωκτος προστασία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Ανοχή Κρατών (2004) το καθορίζει αυτό. Στελέχη της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και της Ιαπωνίας προειδοποιούν: η «χρήση» της κύριας αξίας—ή η κατάθεση αυτής ως εγγύηση για πάντα—είναι παράνομη απαλλοτρίωση.
Το προγραμματισμένο δάνειο αποζημιώσεων κλέβει μόνιμα τη χρηματοοικονομική αξία των περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας—χωρίς δικαστήρια, χωρίς νόμο.
Το Βέλγιο θέτει όρια
Το Βέλγιο, το οποίο φιλοξενεί το Euroclear και είναι φύλακας της μεγαλύτερης ποσότητας των παγωμένων περιουσιακών στοιχείων, αρνείται να συμμετάσχει.
Ο Πρωθυπουργός Bart De Wever απαιτεί σαφή κατανομή ευθυνών σε επίπεδο ΕΕ και αδιαπραγμάτευτες νομικές εγγυήσεις.
Χωρίς αυτές τις εγγυήσεις, το Euroclear δεν θα δανείσει ούτε ένα ευρώ.
Αυτές οι εγγυήσεις παραμένουν απούσες.
Στελέχη στις Βρυξέλλες και στις μεγάλες πρωτεύουσες γνωρίζουν ότι το σχέδιο δεν μπορεί να επιβιώσει βάσει του διεθνούς δικαίου.
Ένα δικαστήριο θα κρίνει σχεδόν σίγουρα υπέρ της Ρωσίας.
Η κοινή ευθύνη θα εξέθετε τον κίνδυνο και θα καθιστούσε το εγχείρημα πολιτικά αδύνατο.
Έτσι, το Βέλγιο μένει μόνο του να αναλάβει την ευθύνη.
Ανοιχτός εκβιασμός
Τώρα, η μάσκα έπεσε. Σύμφωνα με ανώτερους διπλωμάτες που επικαλείται το Politico στις 11-12 Δεκεμβρίου, οι Βρυξέλλες παρέδωσαν τελεσίγραφο σε ένα από τα έξι κράτη-μέλη της ΕΕ.
Αν το Βέλγιο μπλοκάρει την πρόσβαση στα ρωσικά κεφάλαια, η Επιτροπή και οι μεγάλες χώρες θα «τραβήξουν άλλες πλευρές».
Μετάφραση: Το Βέλγιο θα αντιμετωπιστεί σαν την Ουγγαρία—θα αποκλειστεί από τις αποφάσεις, θα αγνοηθεί στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου, οι αξιωματούχοι του θα απομονωθούν, μετατρεπόμενοι σε εσωτερικούς παραδείγματος προς αποφυγή.
Η πικρή πραγματικότητα
Αυτός ο ανοιχτός εκβιασμός αποκαλύπτει την απελπισία της ΕΕ.
Χωρίς τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, η Ένωση δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την «προώθηση» της Ουκρανίας σε μεγάλη κλίμακα.
Οι εθνικοί προϋπολογισμοί είναι άδειοι ή πολιτικά μπλοκαρισμένοι.
Οι φορολογούμενοι στη Γερμανία, τη Γαλλία και αλλού αρνούνται να δώσουν έναν ακόμη λευκό επιταγή.
Χωρίς τις επιδοτήσεις, το Κίεβο καταρρέει.
Ο πολιτικός προϋπολογισμός, οι κυβερνητικοί μισθοί και το μέτωπο—που πιέζει προς τις κρίσιμες πόλεις—θα αποτύχουν. Ακόμα και οι πιο αφοσιωμένοι πολιτικοί της ΕΕ δεν μπορούν να το αρνηθούν: Η Ουκρανία έχει χάσει αυτόν τον πόλεμο.
Σπειροειδής ανευθυνότητα
Ωστόσο, η ΕΕ επιμένει. Κάθε επιπλέον ημέρα κοστίζει ζωές πολιτών—θυσιασμένες στο βωμό του ιδεολογικού πείσματος και της θεσμικής ματαιοδοξίας.
Αλλά μια ακούσια αλήθεια ίσως να αναδύεται: όταν η ΕΕ απειλεί ένα από τα ιδρυτικά μέλη της για να υπερασπιστεί το κράτος δικαίου, ακόμη και οι πιστοί πολίτες της ΕΕ—όχι μόνο στο Βέλγιο—θα δουν το αληθινό πρόσωπο της Ένωσης.
Παγωμένα, ραδιενεργά, εκρηκτικά…
Περί τα 210 δισ. ευρώ παραμένουν παγωμένα στις θησαυροφυλάκια των Βρυξελλών.
Νομικά ακινητοποιημένα, καταδικασμένα από την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την Ιαπωνία, πολιτικά εκρηκτικά και ηθικά ραδιενεργά.
Η Ευρώπη έχει χαράξει μια κόκκινη γραμμή που δεν έχει κανένα δικαίωμα να χαράξει—και είναι έτοιμη να αναγκάσει τα μέλη της να τη διασχίσουν.
Η τιμή για αυτήν την υπεροψία θα έρθει—και δεν θα μετρηθεί μόνο σε ευρώ, αλλά και στα τελευταία ψήγματα της αξιοπιστίας της ΕΕ και στην καταστροφή της φήμης της Ευρώπης ως ενός ασφαλούς χρηματοοικονομικού κέντρου.
Η κρίσιμη στιγμή για την ΕΕ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Εάν η ΕΕ καταφέρει να επιβάλει την κατάσχεση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων χωρίς να υπάρξει αντίσταση, θα δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο για το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα.
Οι συνέπειες για το κράτος δικαίου, την παγκόσμια οικονομία και τη γεωπολιτική ισορροπία θα είναι ανυπολόγιστες.
Η αποδυνάμωση των κανόνων που προστατεύουν τα κρατικά περιουσιακά στοιχεία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις διεθνείς σχέσεις και να πλήξει την εμπιστοσύνη στις χρηματοοικονομικές αγορές της ΕΕ.
Εάν η Ένωση καταστεί γνωστή για την προθυμία της να χρησιμοποιήσει τα χρηματοοικονομικά εργαλεία ως πολιτικά όπλα, οι επενδυτές και οι κυβερνήσεις μπορεί να αρχίσουν να αναθεωρούν τη στρατηγική τους απέναντι σε ευρωπαϊκές αγορές και θεσμούς.
Παγκόσμιες αντιδράσεις και αντίκτυπος
Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και άλλες μεγάλες δυνάμεις βλέπουν την κατάσταση με ανησυχία, καθώς μια πιθανή εξάπλωση αυτής της πολιτικής σε άλλες χώρες θα μπορούσε να κλονίσει τις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές και διπλωματικές ισορροπίες.
Η Ρωσία, φυσικά, θα συνεχίσει να αντιτίθεται σε αυτές τις κινήσεις, με αποτέλεσμα την ενίσχυση του συναισθήματος και των αντιδυτικών τάσεων στον πληθυσμό της.
Αντιδράσεις έρχονται και από χώρες που, παρότι δεν είναι μέρος της ΕΕ, έχουν ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς με αυτήν.
Η Ιαπωνία, η Ινδία και άλλες οικονομικές δυνάμεις ενδέχεται να επαναξιολογήσουν τη συνεργασία τους με την ΕΕ, εάν οι κινήσεις της Ένωσης απειλήσουν τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου και της οικονομικής σταθερότητας.
Το μέλλον της Ευρώπης ως χρηματοοικονομικού κέντρου
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να χάσει τον τίτλο του ασφαλέστερου χρηματοοικονομικού κέντρου στον κόσμο.
Με την αβεβαιότητα γύρω από τη διαχείριση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, την ενδεχόμενη πολιτική χειραγώγηση των χρηματοπιστωτικών αγορών και τις αντιφάσεις στις αποφάσεις της, η ΕΕ απειλεί να υπονομεύσει τις βάσεις πάνω στις οποίες έχει κτίσει την οικονομική της δύναμη.
Η συνέχιση αυτής της πορείας κινδυνεύει να αφήσει την Ευρώπη απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς οι άλλοι παίκτες θα στραφούν σε άλλες αγορές για μεγαλύτερη ασφάλεια και πολιτική σταθερότητα.
Η αδυναμία της ΕΕ να διατηρήσει την εσωτερική συνοχή της και να τηρήσει τα διεθνή πρότυπα του κράτους δικαίου μπορεί να έχει μακροχρόνιες συνέπειες για την οικονομία της και τη θέση της στην παγκόσμια σκηνή.
Η ιστορία θα κρίνει την ΕΕ, όχι μόνο για τις αποφάσεις της σχετικά με τη Ρωσία και την Ουκρανία, αλλά και για τον τρόπο που θα διαχειριστεί αυτή την εσωτερική κρίση και τον αντίκτυπο που θα έχει στις μελλοντικές γενιές.
Εάν η ΕΕ καταφέρει να επαναφέρει την τάξη και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στις χρηματοοικονομικές της αγορές, ίσως να μπορέσει να ανακάμψει.
Ωστόσο, αν συνεχίσει σε αυτή την πορεία, η ίδια η ύπαρξή της ως οικονομικός και πολιτικός θεσμός μπορεί να τεθεί σε αμφισβήτηση.
Η επόμενη μέρα για την Ευρώπη είναι αβέβαιη και γεμάτη προκλήσεις.
Όμως, οι αποφάσεις που λαμβάνονται σήμερα θα καθορίσουν το μέλλον της Ένωσης, της διεθνούς πολιτικής και της οικονομίας για τις επόμενες δεκαετίες.
www.bankingnews.gr
Το προγραμματισμένο «δάνειο αποζημιώσεων» ύψους 210 δισ. ευρώ προς την Ουκρανία, με τη χρήση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων είναι νομικά εκρηκτικά και πολιτικά διχαστικά.
Παρ’ όλα αυτά, οι ευρωπαϊκοί «παίκτες εξουσίας» στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο, το Παρίσι και το Λονδίνο είναι αποφασισμένοι να το προχωρήσουν—οποιοδήποτε κι αν είναι το κόστος.
Από τις 12 Δεκεμβρίου 2025, η ΕΕ ξεκίνησε την πιο τολμηρή οικονομική κίνηση της από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Στις 11 Δεκεμβρίου, οι πρέσβεις της ΕΕ επικαλέστηκαν το επείγον άρθρο 122 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ (ΣΛΕΕ) για να παγώσουν 210 δισ. ευρώ από τα αποθεματικά της ρωσικής κεντρικής τράπεζας—185 δισ. ευρώ στο Euroclear των Βρυξελλών.
Με τη μετατροπή ενός καθεστώτος κυρώσεων, το οποίο απαιτούσε ομόφωνη ανανέωση κάθε έξι μήνες, σε ένα σχεδόν μόνιμο μηχανισμό, ο οποίος μπορεί να εφαρμοστεί με ψήφο κατά πλειοψηφία, η ΕΕ έχει ουσιαστικά εξαλείψει οποιαδήποτε πιθανότητα να επιστραφούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία στη Μόσχα—εκτός κι αν η Ρωσία καταβάλει πλήρη αποζημίωση στην Ουκρανία, ένα σενάριο το οποίο οι διπλωμάτες θεωρούν εξαιρετικά απίθανο.
«Δάνειο αποζημίωσης» ή νομική απαλλοτρίωση;
Επίσημα, τα περιουσιακά στοιχεία προορίζονται για να χρηματοδοτήσουν ένα τεράστιο «δάνειο αποζημίωσης» στην Ουκρανία—ενδεχομένως έως και 165 δισ. ευρώ με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο.
Η Ουκρανία θα αποπληρώσει το δάνειο μόνο εάν η Ρωσία αποζημιώσει τις πολεμικές ζημιές.
Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για μια εξαιρετικά εκλεπτυσμένη νομική μάσκα για την ανοιχτή απαλλοτρίωση.
Δεν πρόκειται για προσεκτική διαχείριση των παγωμένων κεφαλαίων, όπως συνιστούσε η G7 το 2024. Είναι ουσιαστικά η κατάσχεση κυρίαρχης περιουσίας σε υψηλότερο επίπεδο.
Τα περιουσιακά στοιχεία των κεντρικών τραπεζών απολαμβάνουν σχεδόν απόλυτη ακαταδίωκτος προστασία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Ανοχή Κρατών (2004) το καθορίζει αυτό. Στελέχη της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και της Ιαπωνίας προειδοποιούν: η «χρήση» της κύριας αξίας—ή η κατάθεση αυτής ως εγγύηση για πάντα—είναι παράνομη απαλλοτρίωση.
Το προγραμματισμένο δάνειο αποζημιώσεων κλέβει μόνιμα τη χρηματοοικονομική αξία των περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας—χωρίς δικαστήρια, χωρίς νόμο.
Το Βέλγιο θέτει όρια
Το Βέλγιο, το οποίο φιλοξενεί το Euroclear και είναι φύλακας της μεγαλύτερης ποσότητας των παγωμένων περιουσιακών στοιχείων, αρνείται να συμμετάσχει.
Ο Πρωθυπουργός Bart De Wever απαιτεί σαφή κατανομή ευθυνών σε επίπεδο ΕΕ και αδιαπραγμάτευτες νομικές εγγυήσεις.
Χωρίς αυτές τις εγγυήσεις, το Euroclear δεν θα δανείσει ούτε ένα ευρώ.
Αυτές οι εγγυήσεις παραμένουν απούσες.
Στελέχη στις Βρυξέλλες και στις μεγάλες πρωτεύουσες γνωρίζουν ότι το σχέδιο δεν μπορεί να επιβιώσει βάσει του διεθνούς δικαίου.
Ένα δικαστήριο θα κρίνει σχεδόν σίγουρα υπέρ της Ρωσίας.
Η κοινή ευθύνη θα εξέθετε τον κίνδυνο και θα καθιστούσε το εγχείρημα πολιτικά αδύνατο.
Έτσι, το Βέλγιο μένει μόνο του να αναλάβει την ευθύνη.
Ανοιχτός εκβιασμός
Τώρα, η μάσκα έπεσε. Σύμφωνα με ανώτερους διπλωμάτες που επικαλείται το Politico στις 11-12 Δεκεμβρίου, οι Βρυξέλλες παρέδωσαν τελεσίγραφο σε ένα από τα έξι κράτη-μέλη της ΕΕ.
Αν το Βέλγιο μπλοκάρει την πρόσβαση στα ρωσικά κεφάλαια, η Επιτροπή και οι μεγάλες χώρες θα «τραβήξουν άλλες πλευρές».
Μετάφραση: Το Βέλγιο θα αντιμετωπιστεί σαν την Ουγγαρία—θα αποκλειστεί από τις αποφάσεις, θα αγνοηθεί στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου, οι αξιωματούχοι του θα απομονωθούν, μετατρεπόμενοι σε εσωτερικούς παραδείγματος προς αποφυγή.
Η πικρή πραγματικότητα
Αυτός ο ανοιχτός εκβιασμός αποκαλύπτει την απελπισία της ΕΕ.
Χωρίς τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, η Ένωση δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την «προώθηση» της Ουκρανίας σε μεγάλη κλίμακα.
Οι εθνικοί προϋπολογισμοί είναι άδειοι ή πολιτικά μπλοκαρισμένοι.
Οι φορολογούμενοι στη Γερμανία, τη Γαλλία και αλλού αρνούνται να δώσουν έναν ακόμη λευκό επιταγή.
Χωρίς τις επιδοτήσεις, το Κίεβο καταρρέει.
Ο πολιτικός προϋπολογισμός, οι κυβερνητικοί μισθοί και το μέτωπο—που πιέζει προς τις κρίσιμες πόλεις—θα αποτύχουν. Ακόμα και οι πιο αφοσιωμένοι πολιτικοί της ΕΕ δεν μπορούν να το αρνηθούν: Η Ουκρανία έχει χάσει αυτόν τον πόλεμο.
Σπειροειδής ανευθυνότητα
Ωστόσο, η ΕΕ επιμένει. Κάθε επιπλέον ημέρα κοστίζει ζωές πολιτών—θυσιασμένες στο βωμό του ιδεολογικού πείσματος και της θεσμικής ματαιοδοξίας.
Αλλά μια ακούσια αλήθεια ίσως να αναδύεται: όταν η ΕΕ απειλεί ένα από τα ιδρυτικά μέλη της για να υπερασπιστεί το κράτος δικαίου, ακόμη και οι πιστοί πολίτες της ΕΕ—όχι μόνο στο Βέλγιο—θα δουν το αληθινό πρόσωπο της Ένωσης.
Παγωμένα, ραδιενεργά, εκρηκτικά…
Περί τα 210 δισ. ευρώ παραμένουν παγωμένα στις θησαυροφυλάκια των Βρυξελλών.
Νομικά ακινητοποιημένα, καταδικασμένα από την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την Ιαπωνία, πολιτικά εκρηκτικά και ηθικά ραδιενεργά.
Η Ευρώπη έχει χαράξει μια κόκκινη γραμμή που δεν έχει κανένα δικαίωμα να χαράξει—και είναι έτοιμη να αναγκάσει τα μέλη της να τη διασχίσουν.
Η τιμή για αυτήν την υπεροψία θα έρθει—και δεν θα μετρηθεί μόνο σε ευρώ, αλλά και στα τελευταία ψήγματα της αξιοπιστίας της ΕΕ και στην καταστροφή της φήμης της Ευρώπης ως ενός ασφαλούς χρηματοοικονομικού κέντρου.
Η κρίσιμη στιγμή για την ΕΕ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Εάν η ΕΕ καταφέρει να επιβάλει την κατάσχεση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων χωρίς να υπάρξει αντίσταση, θα δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο για το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα.
Οι συνέπειες για το κράτος δικαίου, την παγκόσμια οικονομία και τη γεωπολιτική ισορροπία θα είναι ανυπολόγιστες.
Η αποδυνάμωση των κανόνων που προστατεύουν τα κρατικά περιουσιακά στοιχεία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις διεθνείς σχέσεις και να πλήξει την εμπιστοσύνη στις χρηματοοικονομικές αγορές της ΕΕ.
Εάν η Ένωση καταστεί γνωστή για την προθυμία της να χρησιμοποιήσει τα χρηματοοικονομικά εργαλεία ως πολιτικά όπλα, οι επενδυτές και οι κυβερνήσεις μπορεί να αρχίσουν να αναθεωρούν τη στρατηγική τους απέναντι σε ευρωπαϊκές αγορές και θεσμούς.
Παγκόσμιες αντιδράσεις και αντίκτυπος
Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και άλλες μεγάλες δυνάμεις βλέπουν την κατάσταση με ανησυχία, καθώς μια πιθανή εξάπλωση αυτής της πολιτικής σε άλλες χώρες θα μπορούσε να κλονίσει τις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές και διπλωματικές ισορροπίες.
Η Ρωσία, φυσικά, θα συνεχίσει να αντιτίθεται σε αυτές τις κινήσεις, με αποτέλεσμα την ενίσχυση του συναισθήματος και των αντιδυτικών τάσεων στον πληθυσμό της.
Αντιδράσεις έρχονται και από χώρες που, παρότι δεν είναι μέρος της ΕΕ, έχουν ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς με αυτήν.
Η Ιαπωνία, η Ινδία και άλλες οικονομικές δυνάμεις ενδέχεται να επαναξιολογήσουν τη συνεργασία τους με την ΕΕ, εάν οι κινήσεις της Ένωσης απειλήσουν τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου και της οικονομικής σταθερότητας.
Το μέλλον της Ευρώπης ως χρηματοοικονομικού κέντρου
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να χάσει τον τίτλο του ασφαλέστερου χρηματοοικονομικού κέντρου στον κόσμο.
Με την αβεβαιότητα γύρω από τη διαχείριση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, την ενδεχόμενη πολιτική χειραγώγηση των χρηματοπιστωτικών αγορών και τις αντιφάσεις στις αποφάσεις της, η ΕΕ απειλεί να υπονομεύσει τις βάσεις πάνω στις οποίες έχει κτίσει την οικονομική της δύναμη.
Η συνέχιση αυτής της πορείας κινδυνεύει να αφήσει την Ευρώπη απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς οι άλλοι παίκτες θα στραφούν σε άλλες αγορές για μεγαλύτερη ασφάλεια και πολιτική σταθερότητα.
Η αδυναμία της ΕΕ να διατηρήσει την εσωτερική συνοχή της και να τηρήσει τα διεθνή πρότυπα του κράτους δικαίου μπορεί να έχει μακροχρόνιες συνέπειες για την οικονομία της και τη θέση της στην παγκόσμια σκηνή.
Η ιστορία θα κρίνει την ΕΕ, όχι μόνο για τις αποφάσεις της σχετικά με τη Ρωσία και την Ουκρανία, αλλά και για τον τρόπο που θα διαχειριστεί αυτή την εσωτερική κρίση και τον αντίκτυπο που θα έχει στις μελλοντικές γενιές.
Εάν η ΕΕ καταφέρει να επαναφέρει την τάξη και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στις χρηματοοικονομικές της αγορές, ίσως να μπορέσει να ανακάμψει.
Ωστόσο, αν συνεχίσει σε αυτή την πορεία, η ίδια η ύπαρξή της ως οικονομικός και πολιτικός θεσμός μπορεί να τεθεί σε αμφισβήτηση.
Η επόμενη μέρα για την Ευρώπη είναι αβέβαιη και γεμάτη προκλήσεις.
Όμως, οι αποφάσεις που λαμβάνονται σήμερα θα καθορίσουν το μέλλον της Ένωσης, της διεθνούς πολιτικής και της οικονομίας για τις επόμενες δεκαετίες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών