Μαντσίνι εναντίον όλων

Η ανάσταση της Εθνικής Ιταλίας, που επιβεβαιώθηκε κατά τρόπο πανηγυρικό με την μεγάλη επικράτηση επί του Βελγίου, είναι πολύ κοντά στο να τον οδηγήσει στην καθιέρωση των μεγάλων σύγχρονων τεχνικών. Και αυτό γιατί ενώ πέτυχε πολλά με την Μάντσεστερ Σίτυ σαν μάνατζερ, πήρε και τους δύο τίτλους στην Αγγλία, η συνέχεια δεν υπήρξε ανάλογη σε συλλογικό επίπεδο.

Τώρα όμως ξαναγυρίζει και μάλιστα εμφατικά. Παίζοντας καλό ποδόσφαιρο και μάλιστα με λιγότερα μεγάλα ονόματα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Αν και το άρθρο έχει γραφτεί πριν τον ημιτελικό με την Ισπανία θωρούμε, ό,τι και να γίνει, ότι ο Μαντσίνι έχει πια πιστωθεί τον χρόνο και για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 για την ολική επαναφορά της Σκουάντρα Ατζούρα.

Ελαφρά γερασμένος, γεμάτος botox, απορεί κανείς τι το χρειάζεται ένας γοητευτικός άνδρας, με άψογο πάντα στυλ, ο Μαντσίνι δείχνει συγκεντρωμένος στην προσπάθεια και χαλαρώνει μόνο στους πανηγυρισμούς με τους παλιούς συμπαίκτες του Βιάλι και Λομπάρντο που είναι στο μάνατζμεντ σταφ και γνωρίζονται από την εποχή της Σαμπντόρια.

Η επιτυχία του μέχρι τώρα είναι αξιοσημείωτη. Αν μάλιστα παίξει στον τελικό τότε δεν θα έχει τίποτε να χάσει. Γιατί η Αγγλία εφόσον περάσει θα είναι το φαβορί και θα είναι αυτή που θα έχει το άγχος.

Θα γίνει ο νέος Μπέαρζοτ;

Ο Μαντσίνι από την πλευρά του δεν θα έχει να αποδείξει τίποτε αλλά και πάρα πολλά ταυτόχρονα. Γιατί αν η Ιταλία το σηκώσει μέσα στο Γουέμπλεϊ ο Ρομπέρτο θα έχει πάρει μια μεγάλη ρεβάνς απέναντι στο αγγλικό ποδόσφαιρο, που τον απέλυσε το 2013 όταν η Μάντσεστερ Σίτυ υπέστη την ήττα – σοκ στον τελικό Κυπέλλου από την Γουίγκαν.

Ο Μαντσίνι ξέρει καλά τους Άγγλους και η Ιταλία του είναι μια δομημένη ομάδα που αγωνίζεται για την τιμή των όπλων και δεν κάνει εκπτώσεις. Οι Άγγλοι, αν την βρουν μπροστά τους στον τελικό είναι σίγουρο ότι θα δεινοπαθήσουν.

Πρώτα όμως είναι οι ημιτελικοί. Ο αγώνας με την Ισπανία είναι ένα μεγάλο ντέρμπυ αλλά οι Ιταλοί σαν ομάδα είναι πιο έτοιμοι. Ο Μαντσίνι είναι στον προθάλαμο των μεγάλων προπονητών. Το ερώτημα είναι, αν θα γίνει ο νέος Μπέαρζοτ, ο οποίος από το 78’ έδειχνε πως θα έφτανε την Ιταλία το 1982 στον Παγκόσμιο Τίτλο.

Αυτό είναι και η μεγάλη πρόκληση για έναν πολύ εργατικό και αγχωτικό coach, που έχει προσφέρει πολλά στο σπορ επί 40 έτη.

Το βέβαιον είναι ότι κατάφερε πολύ περισσότερα από αυτά που θα περίμενε κανείς, μέχρι τώρα, με μια μίξη παικτών, που αρκετοί από αυτούς δεν είναι τόσο γνωστοί στο ευρύ κοινό. Αυτό από μόνο του λέει πολλά και μην ξεχνάμε ότι το late drama ήταν πάντα στις συνήθειες του Ρομπέρτο.

Και αυτά χωρίς να μιλάμε καθόλου για την Δανία θεωρώντας τους Άγγλους σίγουρους στον τελικό.