Eνώ όλο και περισσότερες χώρες διακόπτουν τις σχέσεις τους και επιβάλλουν κυρώσεις στο Ισραήλ, οι δεσμοί της Κύπρου με το Ισραήλ συνεχίζουν να ενισχύονται...
Μύδρους εξαπολύει με άρθρο του στην ιστοσελίδα Middle East Eye o καθηγητής στο Columbia University Joseph Massad.
Αφού καταγγέλλει τον ξαφνικό έρωτα μεταξύ των δύο κρατών, εξηγεί τις απειλές του ηγέτη της Hezbollah, Nasralla, και υπενθυμίζει πως διαχρονικός στόχος του διεθνούς σιωνιστικού κινήματος ήταν η δημιουργία της Μεγάλης Παλαιστίνης, μέρος της οποίας είναι και η Μεγαλόνησος.
Ειδικότερα, όπως αναφέρει, «την περασμένη εβδομάδα, σε μια μεγάλη τηλεοπτική ομιλία, ο ηγέτης της Hezbollah, Hasan Nasralla, απείλησε ευθέως την Κύπρο, σε περίπτωση που συνεχίσει τη στρατιωτική της συνεργασία με το Ισραήλ, του οποίου ο στρατός προετοιμάζεται στη Μεγαλόνησο για μια επίθεση στον Λίβανο.
Ο Nasralla δεν μάσησε τα λόγια του: «Η διάθεση των κυπριακών αεροδρομίων και βάσεων στον ισραηλινό εχθρό για να στοχεύσει τον Λίβανο σημαίνει ότι η κυπριακή κυβέρνηση καθίσταται εμπλεκόμενο μέρος του πολέμου».
Πράγματι, οι Κύπριοι δεν έχουν γίνει μόνο ο στενός φίλος του Ισραήλ αλλά και σημαντικός σύμμαχος των ΗΠΑ.
Ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Κόμπος, επισκέφθηκε τις ΗΠΑ στις 17 Ιουνίου και πήρε οδηγίες από τον Υπουργό Εξωτερικών, Antony Blinken, για τον ρόλο που έχουν αναθέσει οι Αμερικανοί στην Κύπρο στη συνεχιζόμενη κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
Σε απάντηση στον Nasralla, ο Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης της Κύπρου αρνήθηκε οποιαδήποτε κυπριακή εμπλοκή στον ισραηλινό πόλεμο κατά των Παλαιστινίων και στον πόλεμο του εναντίον του Λιβάνου.
Η Κύπρος ισχυρίστηκε επίσης ότι δεν ελέγχει τις δύο βρετανικές στρατιωτικές βάσεις που βρίσκονται στο έδαφός της, και οι οποίες συνεργάζονται στρατιωτικά με το Ισραήλ.
Ωστόσο, ο Κορνήλιος Κορνηλίου, ο Κύπριος πρέσβης στο Ισραήλ, απάντησε πιο εχθρικά στον Nasralla.
Επαναβεβαίωσε τη στενή σχέση μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου, η οποία με χαρά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να είναι δυσάρεστη για τον ηγέτη της Hezbollah.
Ένας «έρωτας»
Ο πρόσφατος έρωτας μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ βρίσκεται σε εξέλιξη για περισσότερες από τρεις δεκαετίες.
Ωστόσο, η εγγύτητα αυτής της σχέσης δεν έγινε εμφανής παρά μόνο τον Μάρτιο του 2011, όταν ο πρώην Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, του κομμουνιστικού «Προοδευτικού Κόμματος», πήγε για επίσημη επίσκεψη στο Ισραήλ.
Ο Benjamin Netanyahu ανταπέδωσε και, το 2012, έγινε ο πρώτος Ισραηλινός πρωθυπουργός που επισκέφθηκε επίσημα την Κύπρο.
Παρότι αρχικά φαινόταν ότι τα κύρια κοινά συμφέροντα αφορούσαν τα μεσογειακά αποθέματα φυσικού αερίου μεταξύ της Κύπρου και των ακτών της ανατολικής Μεσογείου, επρόκειτο να υπάρξει στενότερη συνεργασία, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας του Ισραήλ στην εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Κύπρου.
Ο πρώην ηγέτης της Κύπρου δεν ήταν το μοναδικό αριστερό μέλος της ΕΕ που ενθάρρυνε στενούς δεσμούς με το Ισραήλ.
Παρόμοια ζεστασιά με το Ισραήλ έγινε η καθημερινότητα από τότε που το αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία στην Ελλάδα το 2015.
Το 2021, η Κύπρος και η Ελλάδα συμμετείχαν σε ναυτικές ασκήσεις με το Ισραήλ.
Αλλά αν η Κύπρος άρχισε να τα βρίσκει με το Ισραήλ μόλις πρόσφατα, οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι Σιωνιστές είχαν πολύ μεγαλύτερη ανάμειξη στις κυπριακές υποθέσεις.
Μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Βρετανούς το 1878, το London Jewish Chronicle έγραψε: "Η Κύπρος ήταν κάποτε η έδρα μιας ανθούσας εβραϊκής αποικίας… Γιατί να μην γίνει ξανά έτσι;".
Το άρθρο καλούσε τους Εβραίους της Παλαιστίνης και της Μεγάλης Συρίας να μεταναστεύσουν στο νησί, καθώς η Κύπρος προσέφερε τα ίδια δελεαστικά αξιοθέατα.
Βρίσκεται σε απόσταση μιας ημέρας από την ηπειρωτική χώρα.
Και για πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία οι Εβραίοι της Παλαιστίνης έχουν την ευκαιρία να ζήσουν κάτω από τους ευεργετικούς θεσμούς διαφωτισμένων και φιλελεύθερων κανόνων [της Βρετανίας], χωρίς να υποκύψουν στον πόνο της μετανάστευσης σε μακρινά κλίματα αποκηρύττοντας τον ανατολίτικο τρόπο ζωής τους».
Οι Βρετανοί προσάρτησαν την Κύπρο το 1914, όταν οι Οθωμανοί προσχώρησαν στις Κεντρικές Δυνάμεις, και η Κύπρος έγινε αποικία του βρετανικού Στέμματος το 1925.
Σιωνιστική αποικία;
Οι Σιωνιστές ανέκαθεν αναφέρονταν στις αρχαίες εβραϊκές αποικίες στην Κύπρο, της οποίας το αρχαίο εβραϊκό όνομα (το οποίο χρησιμοποιείται ακόμα στα σύγχρονα εβραϊκά) είναι Kafrisim, συμπεριλαμβανομένων της Πάφου και της Σαλαμίνας.
Οι Βρετανο-Ισραηλίτες, ωστόσο, έγιναν η πιο ένθερμη βρετανική προτεσταντική ομάδα που υποστήριξε τον εβραϊκό αποικισμό.
Το 1874 ένθερμοι Σιωνιστές, που είχαν σκοπό να στείλουν Εβραίους στους "Αγίους Τόπους", ίδρυσαν το Ταμείο Αποικισμού της Συρίας (επίσης γνωστό ως Εταιρεία για την Αρωγή των Διωκόμενων Εβραίων), το οποίο με δωρεές από την Αγγλία μπόρεσε να αγοράσει κτήματα κοντά στην Παλαιστίνη.
Άρχισαν λοιπόν να στέλνουν Εβραίους μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη και την Αγγλία στις νέες τους αποικίες.
Η πρώτη εβραϊκή αποικία ιδρύθηκε στο λιμάνι της Λαττάκειας στη βορειοδυτική Συρία το 1882 αλλά διήρκεσε μόλις ένα χρόνο.
Το 1883, οι Εβραίοι άποικοι της Λατάκειας, μαζί με περισσότερους Εβραίους από τη Ρωσία, μεταφέρθηκαν στην Κύπρο για να ιδρύσουν εκεί μια εβραϊκή αποικία.
Έστησαν την αποικία στα νοτιοδυτικά του νησιού κοντά στο χωριό Κούκλια.
Οι άποικοι, ωστόσο, ήταν δυσαρεστημένοι με τις αγροτικές εργασίες και αποφάσισαν να φύγουν το 1884.
Στο μεταξύ, η Κύπρος είχε ήδη κερδίσει το ενδιαφέρον του Davis Trietsch, ένος Γερμανοεβραίου πρώιμου πρωτοσιωνιστή ακτιβιστή.
Το 1893, ο Trietsch εξέφρασε ενδιαφέρον για το τι έπρεπε να γίνει με την Κύπρο:
«Εδώ ήταν μια χώρα με την οποία οι Άγγλοι δεν ήξεραν τι να κάνουν, ενώ, από την άλλη, οι Εβραίοι έψαχναν για έναν τόπο εγκατάστασης για τα αδέρφια τους…
Η Κύπρος ήταν σε άμεση γειτνίαση με την Παλαιστίνη.
Ήξερα ότι ανάμεσα στους Εβραίους εκεί υπήρχε η επιθυμία να αποικιστεί η Παλαιστίνη, αλλά αυτό… δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί λόγω της θέσης της τουρκικής κυβέρνησης.
Μου φάνηκε τότε ότι η φυσική και όμορφη ιδέα της επιστροφής στην Παλιά Γη θα μπορούσε κάλλιστα να συνδυαστεί με έναν αποικισμό στην Κύπρο - είτε η Αγγλία θα παρέμενε εκεί είτε όχι».
Όταν ήρθε σε επαφή με τις ιδέες του ιδρυτή του Σιωνισμού Theodor Herzl μέσω του βιβλίου "The State of the Jews", που δημοσιεύτηκε το 1896, ο Trietsch ταξίδεψε για να παρευρεθεί στο πρώτο Σιωνιστικό Συνέδριο στη Βασιλεία το 1897.
Λίγες εβδομάδες μετά το συνέδριο, αποκάλυψε στον Herzl την ιδέα του και διατήρησε αλληλογραφία μαζί του για το θέμα.
Με την υποστήριξή του, ο Trietsch μίλησε στο Τρίτο Σιωνιστικό Συνέδριο το 1899 για το θέμα, αλλά λίγοι συμφώνησαν μαζί του.
Στο πέμπτο Σιωνιστικό Συνέδριο το 1901 υποστήριξε τη σύλληψη της "Μεγάλης Παλαιστίνης", μέρος της οποίας θα ήταν η Κύπρος.
Ως εκ τούτου, ο αποικισμός του νησιού θα ήταν μέρος του σιωνιστικού σχεδίου παρά μια εναλλακτική.
Η Κύπρος έτσι έγινε πιθανή τοποθεσία για τον εβραϊκό αποικισμό.
Μεγάλη Παλαιστίνη
Το 1897, η Εβραϊκή Ένωση Αποικισμού (JCA) είχε ιδρύσει μια εβραϊκή αποικία στην Κύπρο για Ρώσους Εβραίους, στους οποίους προσχώρησαν Ρώσοι Εβραίοι έποικοι από την Παλαιστίνη.
Η αποικία στο Margo-Tchiflik, 14 χιλιόμετρα από τη Λευκωσία, είχε πληθυσμό κάτω των 200 ατόμων και τελικά διαλύθηκε το 1927, όταν οι άποικοί της επέλεξαν να αποικίσουν την Παλαιστίνη.
Αμέσως αφότου ο Herzl, ο ιδρυτής της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης, προσδιόρισε τη Βρετανία ως τον ιδανικό χορηγό του εβραϊκού αποικισμού, είχε ιδιωτικές συνομιλίες με Βρετανούς αξιωματούχους.
Ήταν συγκεκριμένος για το πού έπρεπε να ξεκινήσει ο εβραϊκός αποικισμός.
Όταν ο Herzl συναντήθηκε με τον Βρετανό γραμματέα αποικιοκρατίας Joseph Chamberlain, πρότεινε την Κύπρο (όπου η JCA είχε ήδη αποικία), το el-Arish και τη χερσόνησο του Σινά.
Ο Chamberlain, αντισημίτης, που αντιτάχθηκε στη μετανάστευση των Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης στη Βρετανία, επιβεβαίωσε ότι η Βρετανία δεν θα εκδιώξει τους Έλληνες και τους «μουσουλμάνους» της Κύπρου για χάρη των Εβραίων αποίκων.
Ο Herzl εξήγησε το σχέδιό του να ιδρύσει μια Εβραϊκή Ανατολική Εταιρεία με κεφάλαιο 5 εκατομμυρίων λιρών (24,5 εκατομμυρίων δολαρίων) για τον αποικισμό του Σινά και του ελ-Αρίς, χρήματα που θα προσείλκυαν τους Κύπριους: "Οι Μουσουλμάνοι θα απομακρυνθούν, οι Έλληνες θα πουλήσουν ευχαρίστως τη γη τους σε καλή τιμή και θα μεταναστεύσουν στην Αθήνα ή την Κρήτη".
Ωστόσο, δεδομένων των επιφυλάξεων του Chamberlain για την εκδίωξη των Κυπρίων, η αιγυπτιακή εναλλακτική έγινε πιο πρακτική.
Ο Herzl και άλλοι Σιωνιστές ταξίδεψαν στην Αίγυπτο το 1903.
Συναντήθηκαν με τον Βρετανό αποικιακό κυβερνήτη της, Λόρδο Κρόμερ, για να διαπραγματευτούν τον αποικισμό της περιοχής μεταξύ του Νείλου και της Διώρυγας του Σουέζ.
Το έργο όμως δεν υλοποιήθηκε λόγω των άνυδρων συνθηκών στην περιοχή, συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι Σιωνιστές απεσταλμένοι στην περιοχή.
Ο Herzl και ο Trietsch ήρθαν σε σύγκρουση στο Έκτο Σιωνιστικό Συνέδριο το 1903 για την εγκατάλειψη των σχεδίων για την Ευρύτερη Παλαιστίνη της Κύπρου, του Σινά και του el-Arish.
Αυτό συνέβη εν όψει μιας νέας βρετανικής προσφοράς της Ουγκάντα για εβραϊκό αποικισμό, ένα έδαφος που δεν ήταν μέρος της σιωνιστικής Μεγάλης Παλαιστίνης.
Τα σχέδια για την Κύπρο επίσης δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σιωνιστές κέρδισαν την Παλαιστίνη.
Πράγματι, οι Σιωνιστές έκαναν καλή χρήση των βρετανικών αποικιακών μεθόδων που χρησιμοποιούνται στην Κύπρο για να διχάσουν Μουσουλμάνους και Χριστιανούς Κύπριους.
Τον Ιανουάριο του 1922, ο σιωνιστής ύπατος αρμοστής της Βρετανίας στην Υποχρεωτική Παλαιστίνη, Herbert Samuel, επινόησε ένα νέο σεχταριστικό γραφείο για Παλαιστίνιους Μουσουλμάνους, που ονόμασε Ανώτατο Μουσουλμανικό Συμβούλιο, για να υπονομεύσει τη διακοινοτική αλληλεγγύη μεταξύ Παλαιστινίων Μουσουλμάνων και Χριστιανών.
Το μοντέλο το έκανε με βάση την προηγούμενη βρετανική αποικιακή πολιτική απέναντι στους γηγενείς μουσουλμάνους της Κύπρου.
Πολιτεία Παρίας
Πριν η Κύπρος υιοθετήσει τη φιλοσιωνιστική τοξικότητα της ΕΕ, όπως και η Ελλάδα, είχε υπερασπιστεί τους Παλαιστίνιους και τα δικαιώματά τους και είχε αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης.
Η φιλοπαλαιστινιακή της θέση ήταν τέτοια που το 1993 το Ισραήλ ανακήρυξε την Πρώτη Κυρία Ανδρούλλα Βασιλείου, σύζυγο του Κύπριου Προέδρου Γιώργου Βασιλείου, persona non grata στο Ισραήλ, όταν μια αντιπροσωπεία της οποίας ηγήθηκε επιχείρησε να συναντηθεί με τον Arafat, πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, τον οποίο ο Ισραηλινοί τέθηκαν σε κατ' οίκον περιορισμό στο κτίριο του γραφείου του στη Ραμάλα.
Σήμερα, καθώς όλο και περισσότερες χώρες διακόπτουν τις σχέσεις τους και επιβάλλουν κυρώσεις στο Ισραήλ, οι κυπριακές σχέσεις με την ισραηλινή αποικία εποίκων συνεχίζουν να ενισχύονται».
www.bankingnews.gr
Αφού καταγγέλλει τον ξαφνικό έρωτα μεταξύ των δύο κρατών, εξηγεί τις απειλές του ηγέτη της Hezbollah, Nasralla, και υπενθυμίζει πως διαχρονικός στόχος του διεθνούς σιωνιστικού κινήματος ήταν η δημιουργία της Μεγάλης Παλαιστίνης, μέρος της οποίας είναι και η Μεγαλόνησος.
Ειδικότερα, όπως αναφέρει, «την περασμένη εβδομάδα, σε μια μεγάλη τηλεοπτική ομιλία, ο ηγέτης της Hezbollah, Hasan Nasralla, απείλησε ευθέως την Κύπρο, σε περίπτωση που συνεχίσει τη στρατιωτική της συνεργασία με το Ισραήλ, του οποίου ο στρατός προετοιμάζεται στη Μεγαλόνησο για μια επίθεση στον Λίβανο.
Ο Nasralla δεν μάσησε τα λόγια του: «Η διάθεση των κυπριακών αεροδρομίων και βάσεων στον ισραηλινό εχθρό για να στοχεύσει τον Λίβανο σημαίνει ότι η κυπριακή κυβέρνηση καθίσταται εμπλεκόμενο μέρος του πολέμου».
Πράγματι, οι Κύπριοι δεν έχουν γίνει μόνο ο στενός φίλος του Ισραήλ αλλά και σημαντικός σύμμαχος των ΗΠΑ.
Ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών, Κωνσταντίνος Κόμπος, επισκέφθηκε τις ΗΠΑ στις 17 Ιουνίου και πήρε οδηγίες από τον Υπουργό Εξωτερικών, Antony Blinken, για τον ρόλο που έχουν αναθέσει οι Αμερικανοί στην Κύπρο στη συνεχιζόμενη κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
Σε απάντηση στον Nasralla, ο Πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης της Κύπρου αρνήθηκε οποιαδήποτε κυπριακή εμπλοκή στον ισραηλινό πόλεμο κατά των Παλαιστινίων και στον πόλεμο του εναντίον του Λιβάνου.
Η Κύπρος ισχυρίστηκε επίσης ότι δεν ελέγχει τις δύο βρετανικές στρατιωτικές βάσεις που βρίσκονται στο έδαφός της, και οι οποίες συνεργάζονται στρατιωτικά με το Ισραήλ.
Ωστόσο, ο Κορνήλιος Κορνηλίου, ο Κύπριος πρέσβης στο Ισραήλ, απάντησε πιο εχθρικά στον Nasralla.
Επαναβεβαίωσε τη στενή σχέση μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου, η οποία με χαρά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να είναι δυσάρεστη για τον ηγέτη της Hezbollah.
Ένας «έρωτας»
Ο πρόσφατος έρωτας μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ βρίσκεται σε εξέλιξη για περισσότερες από τρεις δεκαετίες.
Ωστόσο, η εγγύτητα αυτής της σχέσης δεν έγινε εμφανής παρά μόνο τον Μάρτιο του 2011, όταν ο πρώην Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, του κομμουνιστικού «Προοδευτικού Κόμματος», πήγε για επίσημη επίσκεψη στο Ισραήλ.
Ο Benjamin Netanyahu ανταπέδωσε και, το 2012, έγινε ο πρώτος Ισραηλινός πρωθυπουργός που επισκέφθηκε επίσημα την Κύπρο.
Παρότι αρχικά φαινόταν ότι τα κύρια κοινά συμφέροντα αφορούσαν τα μεσογειακά αποθέματα φυσικού αερίου μεταξύ της Κύπρου και των ακτών της ανατολικής Μεσογείου, επρόκειτο να υπάρξει στενότερη συνεργασία, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας του Ισραήλ στην εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Κύπρου.
Ο πρώην ηγέτης της Κύπρου δεν ήταν το μοναδικό αριστερό μέλος της ΕΕ που ενθάρρυνε στενούς δεσμούς με το Ισραήλ.
Παρόμοια ζεστασιά με το Ισραήλ έγινε η καθημερινότητα από τότε που το αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία στην Ελλάδα το 2015.
Το 2021, η Κύπρος και η Ελλάδα συμμετείχαν σε ναυτικές ασκήσεις με το Ισραήλ.
Αλλά αν η Κύπρος άρχισε να τα βρίσκει με το Ισραήλ μόλις πρόσφατα, οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι Σιωνιστές είχαν πολύ μεγαλύτερη ανάμειξη στις κυπριακές υποθέσεις.
Μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Βρετανούς το 1878, το London Jewish Chronicle έγραψε: "Η Κύπρος ήταν κάποτε η έδρα μιας ανθούσας εβραϊκής αποικίας… Γιατί να μην γίνει ξανά έτσι;".
Το άρθρο καλούσε τους Εβραίους της Παλαιστίνης και της Μεγάλης Συρίας να μεταναστεύσουν στο νησί, καθώς η Κύπρος προσέφερε τα ίδια δελεαστικά αξιοθέατα.
Βρίσκεται σε απόσταση μιας ημέρας από την ηπειρωτική χώρα.
Και για πρώτη φορά στην παγκόσμια Ιστορία οι Εβραίοι της Παλαιστίνης έχουν την ευκαιρία να ζήσουν κάτω από τους ευεργετικούς θεσμούς διαφωτισμένων και φιλελεύθερων κανόνων [της Βρετανίας], χωρίς να υποκύψουν στον πόνο της μετανάστευσης σε μακρινά κλίματα αποκηρύττοντας τον ανατολίτικο τρόπο ζωής τους».
Οι Βρετανοί προσάρτησαν την Κύπρο το 1914, όταν οι Οθωμανοί προσχώρησαν στις Κεντρικές Δυνάμεις, και η Κύπρος έγινε αποικία του βρετανικού Στέμματος το 1925.
Σιωνιστική αποικία;
Οι Σιωνιστές ανέκαθεν αναφέρονταν στις αρχαίες εβραϊκές αποικίες στην Κύπρο, της οποίας το αρχαίο εβραϊκό όνομα (το οποίο χρησιμοποιείται ακόμα στα σύγχρονα εβραϊκά) είναι Kafrisim, συμπεριλαμβανομένων της Πάφου και της Σαλαμίνας.
Οι Βρετανο-Ισραηλίτες, ωστόσο, έγιναν η πιο ένθερμη βρετανική προτεσταντική ομάδα που υποστήριξε τον εβραϊκό αποικισμό.
Το 1874 ένθερμοι Σιωνιστές, που είχαν σκοπό να στείλουν Εβραίους στους "Αγίους Τόπους", ίδρυσαν το Ταμείο Αποικισμού της Συρίας (επίσης γνωστό ως Εταιρεία για την Αρωγή των Διωκόμενων Εβραίων), το οποίο με δωρεές από την Αγγλία μπόρεσε να αγοράσει κτήματα κοντά στην Παλαιστίνη.
Άρχισαν λοιπόν να στέλνουν Εβραίους μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη και την Αγγλία στις νέες τους αποικίες.
Η πρώτη εβραϊκή αποικία ιδρύθηκε στο λιμάνι της Λαττάκειας στη βορειοδυτική Συρία το 1882 αλλά διήρκεσε μόλις ένα χρόνο.
Το 1883, οι Εβραίοι άποικοι της Λατάκειας, μαζί με περισσότερους Εβραίους από τη Ρωσία, μεταφέρθηκαν στην Κύπρο για να ιδρύσουν εκεί μια εβραϊκή αποικία.
Έστησαν την αποικία στα νοτιοδυτικά του νησιού κοντά στο χωριό Κούκλια.
Οι άποικοι, ωστόσο, ήταν δυσαρεστημένοι με τις αγροτικές εργασίες και αποφάσισαν να φύγουν το 1884.
Στο μεταξύ, η Κύπρος είχε ήδη κερδίσει το ενδιαφέρον του Davis Trietsch, ένος Γερμανοεβραίου πρώιμου πρωτοσιωνιστή ακτιβιστή.
Το 1893, ο Trietsch εξέφρασε ενδιαφέρον για το τι έπρεπε να γίνει με την Κύπρο:
«Εδώ ήταν μια χώρα με την οποία οι Άγγλοι δεν ήξεραν τι να κάνουν, ενώ, από την άλλη, οι Εβραίοι έψαχναν για έναν τόπο εγκατάστασης για τα αδέρφια τους…
Η Κύπρος ήταν σε άμεση γειτνίαση με την Παλαιστίνη.
Ήξερα ότι ανάμεσα στους Εβραίους εκεί υπήρχε η επιθυμία να αποικιστεί η Παλαιστίνη, αλλά αυτό… δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί λόγω της θέσης της τουρκικής κυβέρνησης.
Μου φάνηκε τότε ότι η φυσική και όμορφη ιδέα της επιστροφής στην Παλιά Γη θα μπορούσε κάλλιστα να συνδυαστεί με έναν αποικισμό στην Κύπρο - είτε η Αγγλία θα παρέμενε εκεί είτε όχι».
Όταν ήρθε σε επαφή με τις ιδέες του ιδρυτή του Σιωνισμού Theodor Herzl μέσω του βιβλίου "The State of the Jews", που δημοσιεύτηκε το 1896, ο Trietsch ταξίδεψε για να παρευρεθεί στο πρώτο Σιωνιστικό Συνέδριο στη Βασιλεία το 1897.
Λίγες εβδομάδες μετά το συνέδριο, αποκάλυψε στον Herzl την ιδέα του και διατήρησε αλληλογραφία μαζί του για το θέμα.
Με την υποστήριξή του, ο Trietsch μίλησε στο Τρίτο Σιωνιστικό Συνέδριο το 1899 για το θέμα, αλλά λίγοι συμφώνησαν μαζί του.
Στο πέμπτο Σιωνιστικό Συνέδριο το 1901 υποστήριξε τη σύλληψη της "Μεγάλης Παλαιστίνης", μέρος της οποίας θα ήταν η Κύπρος.
Ως εκ τούτου, ο αποικισμός του νησιού θα ήταν μέρος του σιωνιστικού σχεδίου παρά μια εναλλακτική.
Η Κύπρος έτσι έγινε πιθανή τοποθεσία για τον εβραϊκό αποικισμό.
Μεγάλη Παλαιστίνη
Το 1897, η Εβραϊκή Ένωση Αποικισμού (JCA) είχε ιδρύσει μια εβραϊκή αποικία στην Κύπρο για Ρώσους Εβραίους, στους οποίους προσχώρησαν Ρώσοι Εβραίοι έποικοι από την Παλαιστίνη.
Η αποικία στο Margo-Tchiflik, 14 χιλιόμετρα από τη Λευκωσία, είχε πληθυσμό κάτω των 200 ατόμων και τελικά διαλύθηκε το 1927, όταν οι άποικοί της επέλεξαν να αποικίσουν την Παλαιστίνη.
Αμέσως αφότου ο Herzl, ο ιδρυτής της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης, προσδιόρισε τη Βρετανία ως τον ιδανικό χορηγό του εβραϊκού αποικισμού, είχε ιδιωτικές συνομιλίες με Βρετανούς αξιωματούχους.
Ήταν συγκεκριμένος για το πού έπρεπε να ξεκινήσει ο εβραϊκός αποικισμός.
Όταν ο Herzl συναντήθηκε με τον Βρετανό γραμματέα αποικιοκρατίας Joseph Chamberlain, πρότεινε την Κύπρο (όπου η JCA είχε ήδη αποικία), το el-Arish και τη χερσόνησο του Σινά.
Ο Chamberlain, αντισημίτης, που αντιτάχθηκε στη μετανάστευση των Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης στη Βρετανία, επιβεβαίωσε ότι η Βρετανία δεν θα εκδιώξει τους Έλληνες και τους «μουσουλμάνους» της Κύπρου για χάρη των Εβραίων αποίκων.
Ο Herzl εξήγησε το σχέδιό του να ιδρύσει μια Εβραϊκή Ανατολική Εταιρεία με κεφάλαιο 5 εκατομμυρίων λιρών (24,5 εκατομμυρίων δολαρίων) για τον αποικισμό του Σινά και του ελ-Αρίς, χρήματα που θα προσείλκυαν τους Κύπριους: "Οι Μουσουλμάνοι θα απομακρυνθούν, οι Έλληνες θα πουλήσουν ευχαρίστως τη γη τους σε καλή τιμή και θα μεταναστεύσουν στην Αθήνα ή την Κρήτη".
Ωστόσο, δεδομένων των επιφυλάξεων του Chamberlain για την εκδίωξη των Κυπρίων, η αιγυπτιακή εναλλακτική έγινε πιο πρακτική.
Ο Herzl και άλλοι Σιωνιστές ταξίδεψαν στην Αίγυπτο το 1903.
Συναντήθηκαν με τον Βρετανό αποικιακό κυβερνήτη της, Λόρδο Κρόμερ, για να διαπραγματευτούν τον αποικισμό της περιοχής μεταξύ του Νείλου και της Διώρυγας του Σουέζ.
Το έργο όμως δεν υλοποιήθηκε λόγω των άνυδρων συνθηκών στην περιοχή, συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι Σιωνιστές απεσταλμένοι στην περιοχή.
Ο Herzl και ο Trietsch ήρθαν σε σύγκρουση στο Έκτο Σιωνιστικό Συνέδριο το 1903 για την εγκατάλειψη των σχεδίων για την Ευρύτερη Παλαιστίνη της Κύπρου, του Σινά και του el-Arish.
Αυτό συνέβη εν όψει μιας νέας βρετανικής προσφοράς της Ουγκάντα για εβραϊκό αποικισμό, ένα έδαφος που δεν ήταν μέρος της σιωνιστικής Μεγάλης Παλαιστίνης.
Τα σχέδια για την Κύπρο επίσης δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σιωνιστές κέρδισαν την Παλαιστίνη.
Πράγματι, οι Σιωνιστές έκαναν καλή χρήση των βρετανικών αποικιακών μεθόδων που χρησιμοποιούνται στην Κύπρο για να διχάσουν Μουσουλμάνους και Χριστιανούς Κύπριους.
Τον Ιανουάριο του 1922, ο σιωνιστής ύπατος αρμοστής της Βρετανίας στην Υποχρεωτική Παλαιστίνη, Herbert Samuel, επινόησε ένα νέο σεχταριστικό γραφείο για Παλαιστίνιους Μουσουλμάνους, που ονόμασε Ανώτατο Μουσουλμανικό Συμβούλιο, για να υπονομεύσει τη διακοινοτική αλληλεγγύη μεταξύ Παλαιστινίων Μουσουλμάνων και Χριστιανών.
Το μοντέλο το έκανε με βάση την προηγούμενη βρετανική αποικιακή πολιτική απέναντι στους γηγενείς μουσουλμάνους της Κύπρου.
Πολιτεία Παρίας
Πριν η Κύπρος υιοθετήσει τη φιλοσιωνιστική τοξικότητα της ΕΕ, όπως και η Ελλάδα, είχε υπερασπιστεί τους Παλαιστίνιους και τα δικαιώματά τους και είχε αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης.
Η φιλοπαλαιστινιακή της θέση ήταν τέτοια που το 1993 το Ισραήλ ανακήρυξε την Πρώτη Κυρία Ανδρούλλα Βασιλείου, σύζυγο του Κύπριου Προέδρου Γιώργου Βασιλείου, persona non grata στο Ισραήλ, όταν μια αντιπροσωπεία της οποίας ηγήθηκε επιχείρησε να συναντηθεί με τον Arafat, πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, τον οποίο ο Ισραηλινοί τέθηκαν σε κατ' οίκον περιορισμό στο κτίριο του γραφείου του στη Ραμάλα.
Σήμερα, καθώς όλο και περισσότερες χώρες διακόπτουν τις σχέσεις τους και επιβάλλουν κυρώσεις στο Ισραήλ, οι κυπριακές σχέσεις με την ισραηλινή αποικία εποίκων συνεχίζουν να ενισχύονται».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών