Η SIG-Sauer GmbH ιδρύθηκε το 1975 ως κοινοπραξία μεταξύ της ελβετικής Sig και της γερμανικής J.P. Sauer & Sohn.
Σκοπός της ήταν η κατασκευή ενός προηγμένου πιστολιού 9Χ19mm που θα αντικαθιστούσε τα μοντέλα Sig 210 και Walther P1 στους αντίστοιχους εθνικούς στρατούς.
Το προϊόν της συνεργασίας ήταν το μοντέλο Ρ 220, ένα πιστόλι με γεμιστήρα μονής στήλης και σκανδάλη επιλεκτικής διπλής ή μονής ενέργειας.
Χαρακτηριστικό του ήταν ότι χρησιμοποιούσε ένα μηχανισμό αφόπλισης της σφύρας μέσω μοχλού στην αριστερή πλευρά του κορμού για να κατεβάζει τη σφύρα χωρίς κίνδυνο πυροδότησης.
Αγοράστηκε από την Ελβετία ως “μοντέλο 75” και την Ιαπωνία.
Αργότερα μια έκδοση του με κουμπί απελευθέρωσης γεμιστήρα όπως του 1911, φτιάχτηκε για την αμερικανική αγορά.
Είχε αρκετή επιτυχία σε διαμετρήματα όπως 38 Super, 45 ACP, ενώ παράγεται ακόμη και σήμερα σε 10mm Auto.
Το Ρ226 προήλθε από το διαγωνισμό των Αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων για ένα “διακλαδικό πιστόλι” που θα αντικαθιστούσε το Colt 1911.
Τελικά, το 1982 νίκησε το Beretta M92.
Το Ρ226 ήταν το μοναδικό άλλο πιστόλι που ολοκλήρωσε με επιτυχία τις δοκιμές, αλλά απορρίφθηκε λόγω μεγαλύτερου κόστους.
Το Beretta ήταν φθηνότερο ανά μονάδα σε σύγκριση με το Sig Sauer.
Ο “χαμένος” που έγινε διάσημος
Η απόφαση αυτή δεν άρεσε στο Ναυτικό που θεώρησε ότι το Ρ226 ταίριαζε καλύτερα στις ανάγκες του και το αγόρασε για τους βατραχανθρώπους SEALs και την NCIS της ναυτονομίας.
Ακολούθησαν αστυνομικές και στρατιωτικές μονάδες αστυνομικές υπηρεσίες όπως η βρετανική SAS, η US Secret Service, η γαλλική GIGN, η γερμανική Spezialeinsatzkommando (SEK), το FBI, η πολωνική GROM, κλπ.
Έτσι κέρδισε σύντομα το προσωνύμιο “όπλο της ελίτ” λόγω της προτίμησης που έδειχναν σε αυτό ειδικές μονάδες.
Θεωρείται εξαιρετικά αξιόπιστο με τα τελευταία του μοντέλα να διεκδικούν “μέσο διάστημα μεταξύ εμπλοκών” χαμηλότερο του 1/1000 (δηλαδή λιγότερο από μια εμπλοκή ανα χίλιες βολές), γεγονός που συντελεί στην καλή φήμη και εμπορική πορεία του όπλου, παρά το υψηλό του κόστος.
Για χρόνια είναι το πιο δημοφιλές πιστόλι της εταιρείας και θεωρείται το πιο πετυχημένο εμπορικά ελβετικό πιστόλι όλων των εποχών.
Σχεδιασμός και λειτουργία
Το Ρ226 βασίζεται στο παλαιότερο Ρ220 το οποίο διέθετε μονόστηλο γεμιστήρα 7 φυσιγγίων.
Στην πλατύτερη λαβή του χωρούν 15 φυσιγγίων των 9mm (9Χ19 ΝΑΤΟ) σε ένα γεμιστήρα διπλής στήλης.
Λειτουργεί με ένα απλοποιημένο σύστημα βραχείας οπισθοδρόμησης με πτώση της κάνης (γνωστό και ως σύστημα Browning).
Αντί όμως για φρεζαριστά κλειδιά, η έδρα της θαλάμης αποτελεί το σημείο κλειδώματος πάνω σε μια εξοχή του ολισθητήρα.
Για μείωση του βάρος, ο σκελετός του το ντουραλουμίνιο.
Στα σύγχρονης παραγωγής μοντέλα το κλείστρο φτιάχνεται από φρεζαριστό ανοξείδωτο ατσάλι, το οποίο μετά “μαυρίζεται” με βαφή Nitron για αυξημένη προστασία από διάβρωση.
Ο μηχανισμός της σκανδάλης του αποτελεί εξέλιξη της αρχής διπλής/μονής ενέργειας.
Η πίεση της σκανδάλης λειτουργεί για την πρώτη βολή όπως σε ένα περίστροφο.
Υψώνει αρχικά την εξωτερική σφύρα και περαίτέρω έλξη της απελευθερώνει τη σχαστηρία, στέλνοντας τη σφύρα να χτυπήσει τον επικρουστήρα και να πυροδοτήσει το φυσίγγιο.
Οι επόμενες βολές γίνονται με τη σφύρα σε θέση όπλισης και απαιτούν περίπου το μισή πίεση σε σχέση με την αρχική.
Μια ιδιομορφία που “δανείζεται” απευθείας από το Sauer 38H είναι ένας μοχλός αφόπλισης (decocker) της σφύρας. Βρίσκεται πάνω από το αριστερό της λαβής και αφοπλίζει με ασφάλεια τη σφύρα μόλις πιεστεί.
Δεν υπάρχει κάποιου άλλου είδους μηχανισμός ασφάλειας πέρα από μια εσωτερική διάταξη που αποτρέπει την κίνηση του επικρουστήρα και επαφή με το καψύλιο αν δεν πιέζεται η σκανδάλη.
Έτσι είναι πάντα έτοιμο για άμεση βολή με την πίεση της σκανδάλης.
Το πλεονέκτημα της είναι ότι απαιτεί μια συνειδητή έλξη για την πρώτη βολή και ο μοχλός αφόπλισης επιτρέπει να επανέλθει το όπλο σε ασφαλή κατάσταση μετά το πέρας των βολών ακόμη και αν ο χρήστης βρίσκεται σε υπερδιέγερσης ή σοκ.
Το μειονέκτημα είναι η ανάγκη εκπαίδευσης στις δυο διαφορετικές έλξεις και διαδρομές σκανδάλης και η πολυπλοκότητα του μηχανισμού διπλής/μονής ενέργειας και αφόπλισης της σφύρας.
Με τον καιρό έχουν παρουσιαστεί εκδόσεις αποκλειστικά μονής ενεργείας για αγωνιστική χρήση (P226 SAO) ή αποκλειστικά διπλής ενεργείας με τη σφύρα να αφοπλίζεται αυτόματα μετά από κάθε βολή (P226 DAK) οπότε δεν υπάρχει και μοχλός για χειροκίνητη αφόπλιση.
Το υψηλό κόστος κατασκευής ανάγκασε την Sig Sauer να μεταφέρει την παραγωγή στις ΗΠΑ (από τη Γερμανία) και τελικά οδήγησε στην ανάπτυξη του απλούστερου και φθηνότερου Ρ320.
Αν και η σχεδίαση δείχνει πλέον την ηλικία της, η σειρά Ρ226 έχει ακόμη φανατικούς οπαδούς και παράγεται ακόμη σε δεκάδες μοντέλα για σκοποβολή και οπλοφορία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών