Βάλλοντας ριπές το βαρύ κλείστρο του Minimi καταστρέφει τους αλουμινένιους γεμιστήρες και προκαλεί εμπλοκές τροφοδοσίας, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί σε περιπτώσεις ανάγκης όπου τα φυσίγγια σε ταινία έχουν εξαντληθεί.
Το FN MINIMI (Mini-mitrailleuse: Μίνι πολυβόλο) παρουσιάστηκε επίσημα από τη βελγική εταιρεία το 1980.
Στην πραγματικότητα η έρευνα για ένα ελαφρό πολυβόλο που θα μπορούσε να χειριστεί ένας μόνος οπλίτης ξεκίνησε αρκετά χρόνια νωρίτερα.
Στόχος ήταν η αντικατάσταση των μέσων FN MAG 58 που απαιτούν δύο υπηρέτες από ένα αυτόματο όπλο ικανό να ακολουθεί την ομάδα πεζικού κατά τον ελιγμό.
Επανάσταση στις τακτικές
Τα αρχικά υποδείγματα σχεδιάστηκαν για το φυσίγγιο 7,62Χ51mm.
Καθώς όμως όλο και περισσότρες νατοϊκές δυνάμεις υιοθετούσαν το 5,56X45mm η σχεδίαση άλλαξε.
Αυτό έδωσε τη δυνατότητα δημιουργίας ενός πολυβόλου με δίποδα το οποίο ζύγιζε μόλις 7,1 κιλά (σε σχέση με τα 12 του MAG 58).
Επιπλέον, το μικρότερο βάρος των φυσιγγίων επέτρεπε στους πολυβολητές να μεταφέρουν 50% περισσότερα πυρομαχικά για υποστήριξη της ομάδας μάχης.
Μεγάλη έμφαση δόθηκε στην ομοιοτυπία πυρομαχικών.
Όταν το 1984 ο αμερικανικός στρατός το υιοθέτησε ως “Ελαφρό Πολυβόλο Μ- 249 SAW”, απαιτήθηκε το όπλο να τροφοδοτεί εναλλακτικά και από γεμιστήρες 30 φυσιγγίων από Μ-16.
Η τακτική αυτή αποδείχτηκε ασύμφορη πρακτικά.
Βάλλοντας ριπές το βαρύ κλείστρο του Minimi καταστρέφει τους αλουμινένιους γεμιστήρες και προκαλεί εμπλοκές τροφοδοσίας, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί σε περιπτώσεις ανάγκης όπου τα φυσίγγια σε ταινία έχουν εξαντληθεί. Υπό κανονικές συνθήκες η τροφοδοσία γίνεται μέσω ταινιών των 200 φυσιγγίων που έρχονται συσκευασμένες σε πλαστικά κιβώτια μιας χρήσης.
Το μικρότερο φυσίγγιο υστερεί σε ισχύ και βεληνεκές αλλά αυτό αντισταθμίζεται από την ευκολία μεταφοράς. Κατά την εισβολή στο Ιράκ, Αμερικανοί και Βρετανοί κομμάντος χρησιμοποιούσαν δύο πολυβόλα Minimi για κάθε ομάδα 12 ανδρών. Αυτό τους έδινε ένα τεράστιο όγκο πυρός σε σχέση με την αριθμητική δύναμη. Αυτή την
τακτική ακολούθησαν έκτοτε αρκετοί στρατοί, περιλαμβανομένου του ελληνικού.
Εσωτερικές διαφορές
Καλώς ή κακώς, η κατοχή αυτομάτων όπλων από πολίτες είναι αυστηρά ελεγχόμενη (όχι αδύνατη) στις περισσότερες χώρες.
Αλλά υπάρχει επιθυμία και ενδιαφέρον από συλλέκτες για υποδείγματα όπλων που χρησιμοποιήθηκαν σε πρόσφατους πολέμους.
Αυτό οδήγησε την FN στη δημιουργία της σειράς “Military Collector” που περιλαμβάνει
αντίγραφα των Μ249 SAW, Minimi Para και Μ16 που έφτιαχνε στο παρελθόν για το στρατό.
Το “αυθεντικό” SAW/Minimi βάλλει από ανοικτό κλείστρο δηλαδή κάθε φορά που ο κύκλος βολής ξεκινά το κλείστρο βρίσκεται αγκιστρωμένο στην ανοικτή θέση.
Με το πάτημα της σκανδάλης η σχαστηρία το απελευθερώνει.
Κινούμενο εμπρός αποσπά ένα φυσίγγιο (από την ταινία ή το γεμιστήρα) και το οδηγεί στη θαλάμη.
Τη στιγμή που η περιστοφική κεφαλή ασφαλίζει στην κάνη, ο επικρουστήρας το πυροδοτεί και αρχίζει η απόρριψη του κάλυκα.
Αυτή η λειτουργία είναι η ενδεδειγμένη για πολυβόλα.
Επιτρέπει καλύτερη ψύξη της θαλάμης στο μεσοδιάστημα μεταξύ ριπών αυξάνοντας τη μακροζωία της κάνης και μειώνοντας το ενδεχόμενο αυτανάφλεξης των πυρομαχικών.
Για να μετατραπεί το “αυτόματο” σε “αυτογεμές”, οι μηχανικοί της FN άλλαξαν την εσωτερική αρχιτεκτονική του κορμού.
Παρόλο που το M- 249 και Μ-249 S μοιράζονται τον ίδιο κορμό από διαμορφωμένο και συγκολλημένο χάλυβα, εσωτερικά λειτουργούν διαφορετικά και είναι αδύνατο το δεύτερο να μετατραπεί στο πρώτο.
Δύο ράγες από χρωμιομένο χάλυβα έχουν συγκολληθεί και κατά μήκος τους κινείται ένα διαφορετικού τύπου κλείστρο.
Όταν είναι οπλισμένο, έρχεται εμπρός και η πυροδότηση γίνεται μέσω ενώ ολισθαίνοντος επικρουστήρα – ο οποίος δεν υπάρχει στο αυτόματο.
Επιπλέον οι διαστάσεις της σκανδαλοθήκης, και της ράβδου που κινεί το πιστόνι διαφέρουν, ώστε να μην είναι εναλλάξιμες.
Ως αποτέλεσμα αυτό που μοιάζει με πολυβόλο, είναι απλώς ένα βαρύτερο ημιαυτόματο τυφέκιο που πυροδοτεί μόνο ένα φυσίγγιο με κάθε πάτημα της σκανδάλης.
Η εμφάνιση μετράει
Εξωτερικά το Μ-249 S διατηρεί την αφαιρούμενη κάνη μήκους 46,5cm του πολυβόλου με το σύστημα ταχείας αφαίρεσης, παρόλο που είναι σχεδόν αδύνατο να υπερθερμανθεί χωρίς την ικανότητα ριπών.
Πανομοιότυποι είναι ο ρυθμιζόμενος δίποδας και το κοντάκιο που διαθέτει χαλινωτήριο ανάκρουσης.
Το άνω κάλυμμα του καναλιού τροφοδοσίας ενσωματώνει μια ράγα picatinny.
Συνήθως εκεί οι στρατιώτες τοποθετούν υπέρυθρα στόχαστρα ή διόπτρες όπως η Aimpoint ACOG για να εκμεταλλευτούν το αυξημένο βεληνεκές του όπλου.
Τα “σιδερένια” στόχαστρα με ρυθμίσεις από τα 300 ως τα 1.000 μέτρα είναι όμοια με αυτά του πολυβόλου.
Ενισχύουν την αυθεντικότητα.
Το ίδιο κάνει και ο πλαστικός χειροφυλακτήρας που καλύπτει την κάνη και παρέχει σημεία στήριξης για τον αναδιπλωμένο δίποδα.
Ο ρυθμιστής των αερίων κάτω από την κάνη διαθέτει ακόμη και
το δακτύλιο για προσαρμογή σε έστορα οχήματος ή τρίποδα.
Με τα ίδια μηχανικά μέρη η FN δημιούργησε δύο εκδόσεις: το κλασικό Minimi με σταθερό κοντάκιο και το Para με βραχύτερη κάνη (35cm) και πτυσόμενο κοντάκιο.
Ακριβή διασκέδαση
Πρακτικά, το Μ 249 S δεν έχει κανένα πλεονέκτημα έναντι οποιουδήποτε άλλου ημιαυτόματου τυφεκίου διαμετρήματος 5,56X45mm.
Αν το συγκρίνουμε με ένα AR-15, με το οποίο χρησιμοποιεί κοινούς γεμιστήρες
είναι σαφώς βαρύτερο και πολυπλοκότερο.
Ο ρόλος που εκπληρώνει είναι να παρέχει ένα “πειστικό υποκατάστατο” του αντίστοιχου πολυβόλου, ειδικά αν συνδυαστεί με ταινίες των 200 φυσιγγίων.
Το επίπεδο μηχανουργίας, ποιότητας κατασκευής και τεχνολογίας ξεπερνά κατά πολύ το μέσο τυφέκιο πολιτικών προδιαγραφών.
Καθώς όμως η FN το κοστολογεί στα 10.000 ευρώ -όσο και το αντίστοιχο πολυβόλο- εκ των πραγμάτων απευθύνεται σε ελάχιστους χομπίστες με “βαθειές τσέπες”.
www.bankingnews.gr
Στην πραγματικότητα η έρευνα για ένα ελαφρό πολυβόλο που θα μπορούσε να χειριστεί ένας μόνος οπλίτης ξεκίνησε αρκετά χρόνια νωρίτερα.
Στόχος ήταν η αντικατάσταση των μέσων FN MAG 58 που απαιτούν δύο υπηρέτες από ένα αυτόματο όπλο ικανό να ακολουθεί την ομάδα πεζικού κατά τον ελιγμό.
Επανάσταση στις τακτικές
Τα αρχικά υποδείγματα σχεδιάστηκαν για το φυσίγγιο 7,62Χ51mm.
Καθώς όμως όλο και περισσότρες νατοϊκές δυνάμεις υιοθετούσαν το 5,56X45mm η σχεδίαση άλλαξε.
Αυτό έδωσε τη δυνατότητα δημιουργίας ενός πολυβόλου με δίποδα το οποίο ζύγιζε μόλις 7,1 κιλά (σε σχέση με τα 12 του MAG 58).
Επιπλέον, το μικρότερο βάρος των φυσιγγίων επέτρεπε στους πολυβολητές να μεταφέρουν 50% περισσότερα πυρομαχικά για υποστήριξη της ομάδας μάχης.
Μεγάλη έμφαση δόθηκε στην ομοιοτυπία πυρομαχικών.
Όταν το 1984 ο αμερικανικός στρατός το υιοθέτησε ως “Ελαφρό Πολυβόλο Μ- 249 SAW”, απαιτήθηκε το όπλο να τροφοδοτεί εναλλακτικά και από γεμιστήρες 30 φυσιγγίων από Μ-16.
Η τακτική αυτή αποδείχτηκε ασύμφορη πρακτικά.
Βάλλοντας ριπές το βαρύ κλείστρο του Minimi καταστρέφει τους αλουμινένιους γεμιστήρες και προκαλεί εμπλοκές τροφοδοσίας, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί σε περιπτώσεις ανάγκης όπου τα φυσίγγια σε ταινία έχουν εξαντληθεί. Υπό κανονικές συνθήκες η τροφοδοσία γίνεται μέσω ταινιών των 200 φυσιγγίων που έρχονται συσκευασμένες σε πλαστικά κιβώτια μιας χρήσης.
Το μικρότερο φυσίγγιο υστερεί σε ισχύ και βεληνεκές αλλά αυτό αντισταθμίζεται από την ευκολία μεταφοράς. Κατά την εισβολή στο Ιράκ, Αμερικανοί και Βρετανοί κομμάντος χρησιμοποιούσαν δύο πολυβόλα Minimi για κάθε ομάδα 12 ανδρών. Αυτό τους έδινε ένα τεράστιο όγκο πυρός σε σχέση με την αριθμητική δύναμη. Αυτή την
τακτική ακολούθησαν έκτοτε αρκετοί στρατοί, περιλαμβανομένου του ελληνικού.
Εσωτερικές διαφορές
Καλώς ή κακώς, η κατοχή αυτομάτων όπλων από πολίτες είναι αυστηρά ελεγχόμενη (όχι αδύνατη) στις περισσότερες χώρες.
Αλλά υπάρχει επιθυμία και ενδιαφέρον από συλλέκτες για υποδείγματα όπλων που χρησιμοποιήθηκαν σε πρόσφατους πολέμους.
Αυτό οδήγησε την FN στη δημιουργία της σειράς “Military Collector” που περιλαμβάνει
αντίγραφα των Μ249 SAW, Minimi Para και Μ16 που έφτιαχνε στο παρελθόν για το στρατό.
Το “αυθεντικό” SAW/Minimi βάλλει από ανοικτό κλείστρο δηλαδή κάθε φορά που ο κύκλος βολής ξεκινά το κλείστρο βρίσκεται αγκιστρωμένο στην ανοικτή θέση.
Με το πάτημα της σκανδάλης η σχαστηρία το απελευθερώνει.
Κινούμενο εμπρός αποσπά ένα φυσίγγιο (από την ταινία ή το γεμιστήρα) και το οδηγεί στη θαλάμη.
Τη στιγμή που η περιστοφική κεφαλή ασφαλίζει στην κάνη, ο επικρουστήρας το πυροδοτεί και αρχίζει η απόρριψη του κάλυκα.
Αυτή η λειτουργία είναι η ενδεδειγμένη για πολυβόλα.
Επιτρέπει καλύτερη ψύξη της θαλάμης στο μεσοδιάστημα μεταξύ ριπών αυξάνοντας τη μακροζωία της κάνης και μειώνοντας το ενδεχόμενο αυτανάφλεξης των πυρομαχικών.
Για να μετατραπεί το “αυτόματο” σε “αυτογεμές”, οι μηχανικοί της FN άλλαξαν την εσωτερική αρχιτεκτονική του κορμού.
Παρόλο που το M- 249 και Μ-249 S μοιράζονται τον ίδιο κορμό από διαμορφωμένο και συγκολλημένο χάλυβα, εσωτερικά λειτουργούν διαφορετικά και είναι αδύνατο το δεύτερο να μετατραπεί στο πρώτο.
Δύο ράγες από χρωμιομένο χάλυβα έχουν συγκολληθεί και κατά μήκος τους κινείται ένα διαφορετικού τύπου κλείστρο.
Όταν είναι οπλισμένο, έρχεται εμπρός και η πυροδότηση γίνεται μέσω ενώ ολισθαίνοντος επικρουστήρα – ο οποίος δεν υπάρχει στο αυτόματο.
Επιπλέον οι διαστάσεις της σκανδαλοθήκης, και της ράβδου που κινεί το πιστόνι διαφέρουν, ώστε να μην είναι εναλλάξιμες.
Ως αποτέλεσμα αυτό που μοιάζει με πολυβόλο, είναι απλώς ένα βαρύτερο ημιαυτόματο τυφέκιο που πυροδοτεί μόνο ένα φυσίγγιο με κάθε πάτημα της σκανδάλης.
Η εμφάνιση μετράει
Εξωτερικά το Μ-249 S διατηρεί την αφαιρούμενη κάνη μήκους 46,5cm του πολυβόλου με το σύστημα ταχείας αφαίρεσης, παρόλο που είναι σχεδόν αδύνατο να υπερθερμανθεί χωρίς την ικανότητα ριπών.
Πανομοιότυποι είναι ο ρυθμιζόμενος δίποδας και το κοντάκιο που διαθέτει χαλινωτήριο ανάκρουσης.
Το άνω κάλυμμα του καναλιού τροφοδοσίας ενσωματώνει μια ράγα picatinny.
Συνήθως εκεί οι στρατιώτες τοποθετούν υπέρυθρα στόχαστρα ή διόπτρες όπως η Aimpoint ACOG για να εκμεταλλευτούν το αυξημένο βεληνεκές του όπλου.
Τα “σιδερένια” στόχαστρα με ρυθμίσεις από τα 300 ως τα 1.000 μέτρα είναι όμοια με αυτά του πολυβόλου.
Ενισχύουν την αυθεντικότητα.
Το ίδιο κάνει και ο πλαστικός χειροφυλακτήρας που καλύπτει την κάνη και παρέχει σημεία στήριξης για τον αναδιπλωμένο δίποδα.
Ο ρυθμιστής των αερίων κάτω από την κάνη διαθέτει ακόμη και
το δακτύλιο για προσαρμογή σε έστορα οχήματος ή τρίποδα.
Με τα ίδια μηχανικά μέρη η FN δημιούργησε δύο εκδόσεις: το κλασικό Minimi με σταθερό κοντάκιο και το Para με βραχύτερη κάνη (35cm) και πτυσόμενο κοντάκιο.
Ακριβή διασκέδαση
Πρακτικά, το Μ 249 S δεν έχει κανένα πλεονέκτημα έναντι οποιουδήποτε άλλου ημιαυτόματου τυφεκίου διαμετρήματος 5,56X45mm.
Αν το συγκρίνουμε με ένα AR-15, με το οποίο χρησιμοποιεί κοινούς γεμιστήρες
είναι σαφώς βαρύτερο και πολυπλοκότερο.
Ο ρόλος που εκπληρώνει είναι να παρέχει ένα “πειστικό υποκατάστατο” του αντίστοιχου πολυβόλου, ειδικά αν συνδυαστεί με ταινίες των 200 φυσιγγίων.
Το επίπεδο μηχανουργίας, ποιότητας κατασκευής και τεχνολογίας ξεπερνά κατά πολύ το μέσο τυφέκιο πολιτικών προδιαγραφών.
Καθώς όμως η FN το κοστολογεί στα 10.000 ευρώ -όσο και το αντίστοιχο πολυβόλο- εκ των πραγμάτων απευθύνεται σε ελάχιστους χομπίστες με “βαθειές τσέπες”.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών