Οι μεγάλες ομάδες στρατιωτών τραβούν την προσοχή των “ματιών στον ουρανό” (drones, δορυφόροι, αεροσκάφη επιτήρησης) και αναπόφευκτα θα δεχτούν πυρά από το εχθρικό πυροβολικό
Στο σύγχρονο πεδίο μάχης δεν υπάρχει χώρος για μεγάλους σχηματισμούς και συγκεντρώσεις στρατευμάτων.
Οι μεγάλες ομάδες στρατιωτών τραβούν την προσοχή των “ματιών στον ουρανό” (drones, δορυφόροι, αεροσκάφη επιτήρησης) και αναπόφευκτα θα δεχτούν πυρά από το εχθρικό πυροβολικό.
Αυτοί που επιζούν και επιτυγχάνουν τους σκοπούς τους είναι όσοι περνούν απαρατήρητοι και αυτό σημαίνει μικρές και ταχυκίνητες ομάδες.
Που δημιουργεί ένα τεράστιο ζήτημα στον όγκο και την ισχύ πυρός που είναι ικανές να παραθέσουν.
Η λύση αναζητάται σε “πολλαπλασιαστές” όπως τα ελαφρά πολυβόλα και οι εκτοξευτές εκρηκτικών βομβίδων.
Τα πρώτα βομβιδοβόλα
Οι εκτοξευτές βομβίδων έκαναν την εμφάνιση τους στη δεκαετία του 1960, υποσκελίζοντας τις οπλοβομβίδες και τους ελαφρούς όλμους πεζικού.
Το πρώτο επιτυχημένο υπόδειγμα τέτοιου όπλου ήταν το αμερικανικό Μ79 που έμοιαζε με τεράστιο μονόκανο τουφέκι.
Εκτόξευε βομβίδες μεγέθους μπάλας του γκόλφ ως και 400 μέτρα μακρυά.
Οι βομβίδες είχαν καταστροφική ακτίνα 3 μέτρων. Αποδείχτηκαν αποτελεσματικές εναντίον οχυρώσεων και έπληταν σημεία που δεν έφταναν βλήματα με ευθυτενή τροχιά.
Το πρόβλημα ήταν πως είχαν πολύ αργό ρυθμό βολής καθώς ο χειριστής έπρεπε να αφαιρεί τον κάλυκα και να επαναγεμίζει κάθε φορά ένα μόνο ένα φυσίγγιο.
Έγιναν προσπάθειες για επαναληπτικά βομβιδοβόλα που είτε τροφοδοτούσαν από μια “κασέτα” 3-4 βομβίδες κάθε φορά, ή λειτουργούσαν ως υπερμεγέθεις καραμπίνες “χράπα-χρούπα” με κυλινδρικές αποθήκες κάτω από την κάνη. Κανένα τέτοιο σχέδιο δεν είχε την απαιτούμενη αξιοπιστία για συνθήκες μάχης.
Γιγάντιο περίστροφο
To 1981, η νοτιοαφρικάνικη εταιρεία MILKOR παρουσίασε ένα πολύ αποδοτικότερο και απλούστερο σύστημα που λειτουργεί σαν ένα τεράστιο περίστροφο.
Ως σύλληψη θυμίζει ένα άλλο όπλο από τη Νότια Αφρική, το λειόκανο Striker 12, με τη διαφορά ότι το βυκίο αντί για φυσίγγια cal.12, δέχεται έξι βομβίδες των 40 χιλιοστών.
Το ονόμασαν MGL (Multiple Granade Launcer: Πολλαπλός Εκτοξευτήρας Βομβίδων) και σε λιγότερο από δύο χρόνια έμπαινε σε υπηρεσία με τις Δυνάμεις Αυτοάμυνας της χώρας.
Το σύστημα βασίζεται σέ ένα ατσάλινο βυκίο που περιστρέφεται μετά από κάθε βολή για να ευθυγραμμίσει τον εικρουστήρα με την επόμενη θαλάμη.
Επειδή η δύναμη που θα απαιτούνταν για να περιστραφεί το βυκίο με την έλξη της σκανδάλης θα ήταν τεράστια, το σύστημα λειτουργεί με ένα “προφορτισμένο” ελατήριο.
Ο χειριστής ανοίγει το βυκίο, έλκοντας προς τα εμπρός τη ράβδο που συγκρατεί τον άξονα του βυκίου και στρίβοντας με το άλλο του χέρι τη χειρολαβή.
Τοποθετεί τα δάκτυλα του στις άδειες θαλάμες και περιστρέφει το βυκίο δεξιόστροφα κατά έξι θέσεις.
Κατόπιν εισάγει τις βομβίδες στις θαλάμες και κλειδώνει τον κορμό στην αρχική θέση.
Μια χειροκίνητα ασφάλεια στην αριστερή πλευρά του κορμού ακινητοποιεί τη σφύρα μέχρι τη στιγμή της βολής.
Με κάθε πάτημα της σκανδάλης το βυκίο περιστρέφεται κατά 60 μοίρες και επανοπλίζεται η σφύρα για την επόμενη βολή.
Οι άδειοι κάλυκες απορρίπτονται όλοι ταυτόχρονα, σπρώχνοντας την ίδια ράβδο του βυκίου προς την αντίθετη φορά. Με κενό βάρος περί τα 5,5 κιλά το MGL είναι φορητό από ένα μόνο στρατιώτη.
Ένας έμπειρος χειριστής μπορεί να βάλλει ως και 18 βομβίδες ανά λεπτό, φέρνοντας πρωτόγνωρη ισχύ πυρός σε μικρές ομάδες πεζικού.
Πυρομαχικά και σκόπευτρα
Βασισμένες στην αρχή της “χαμηλής-υψηλής” πίεσης, οι βομβίδες των 40Χ46mm μεταφέρουν επαρκή ποσότητα εκρηκτικού.
Καθώς η ανάφλεξη εκτονώνεται σε δύο στάδια, η εκτόξευση τους γίνεται χωρίς υπερβολική και επίπονη ανάκρουση για το στρατιώτη.
Αυτό όμως έχει αποτέλεσμα χαμηλή ταχύτητα και μεγάλη καμπύλη τροχιάς.
Τα βλήματα φεύγουν από την κάνη με μόλις 75-85 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Τα διαθέσιμα πυρομαχικά είναι εκρηκτικά (ΗΕ), διπλού ρόλου (DP), φωτιστικά σήμανσης (IL) και καπνογόνα σε διάφορους χρωματισμούς.
Για λόγους ασφάλειας οι κεφαλές οπλίζουν περίπου στα 30 μέτρα από την κάνη, οπότε υπάρχει μια ελάχιστη ακτίνα για τη χρήση τους.
Η MILCOR πρωτοστάτησε στη δημιουργία πυρομαχικών διαμετρήματος 40Χ51mm (γνωστά ως 40mm Medium Velocity) που εκτοξεύονται με 100 μέτρα/δευτερόλεπτο, επιτυγχάνοντας διπλασιασμό του βεληνεκούς στα 800 μέτρα.
Νεότερες εκδόσεις του MGL χρησιμοποιούν τέτοια φυσίγγια.
Για να λύσει το ζήτημα ακριβούς σκόπευσης η εταιρεία αφηύρε ένα παραβολικό σκόπευτρο με ενσωματωμένες σταδίες που σημειώνουν την απόκλιση.
Ο σκοπευτής εκτιμά την απόσταση, τοποθετεί την κατάλληλη κλίση στο στόχαστρο και ακολουθεί την ένδειξη μέσα στο φακό.
Με διαβαθμίσεις ανά 25m, το στόχαστρο διαθέτει σταυρόνημα με προβλέψεις για πιθανές εκτροπές των βομβίδων μέχρι το όριο του βεληνεκούς.
Επικουρικά, μια άρθρωση στο κοντάκιο του επιτρέπει να κλίνει σε σχέση με τον οριζόντιο άξονα και να αυξάνει τη γωνία εκτόξευσης των βομβίδων.
Επιχειρησιακή χρήση και εξαγωγές
Η αξία του βομβιδοβόλου MGL έγινε αντιληπτή από 30 περίπου στρατούς που το υιοθέτησαν ως αντικαταστάτη των ελαφρών όλμων 60mm και για να ενισχύσουν την ισχύ πυρός μικρών ομάδων.
Μεταξύ αυτών Κροάτες, Δανοί, Ιάπωνες, Τούρκοι (το παράγει τοπικά η ΜΚΕ), Ουκρανοί και Αμερικανοί.
Οι τελευταίοι ήταν η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη δύο υπο-εκδόσεων (Μ32 και Μ32Α1 MGL) που διαθέτουν ενισχυμένα δομικά μέρη, ράγες ανάρτησης για καταδείκτες λέηζερ και ικανότητα νυχτερινής σκόπευσης.
Υπολογίζεται πως τουλάχιστον 50.000 εκτοξευτήρες βρίσκονται σήμερα σε υπηρεσία, όντας το πλέον επιτυχημένο προϊόν της αμυντικής βιομηχανίας της Νότιας Αφρικής.
www.bankingnews.gr
Οι μεγάλες ομάδες στρατιωτών τραβούν την προσοχή των “ματιών στον ουρανό” (drones, δορυφόροι, αεροσκάφη επιτήρησης) και αναπόφευκτα θα δεχτούν πυρά από το εχθρικό πυροβολικό.
Αυτοί που επιζούν και επιτυγχάνουν τους σκοπούς τους είναι όσοι περνούν απαρατήρητοι και αυτό σημαίνει μικρές και ταχυκίνητες ομάδες.
Που δημιουργεί ένα τεράστιο ζήτημα στον όγκο και την ισχύ πυρός που είναι ικανές να παραθέσουν.
Η λύση αναζητάται σε “πολλαπλασιαστές” όπως τα ελαφρά πολυβόλα και οι εκτοξευτές εκρηκτικών βομβίδων.
Τα πρώτα βομβιδοβόλα
Οι εκτοξευτές βομβίδων έκαναν την εμφάνιση τους στη δεκαετία του 1960, υποσκελίζοντας τις οπλοβομβίδες και τους ελαφρούς όλμους πεζικού.
Το πρώτο επιτυχημένο υπόδειγμα τέτοιου όπλου ήταν το αμερικανικό Μ79 που έμοιαζε με τεράστιο μονόκανο τουφέκι.
Εκτόξευε βομβίδες μεγέθους μπάλας του γκόλφ ως και 400 μέτρα μακρυά.
Οι βομβίδες είχαν καταστροφική ακτίνα 3 μέτρων. Αποδείχτηκαν αποτελεσματικές εναντίον οχυρώσεων και έπληταν σημεία που δεν έφταναν βλήματα με ευθυτενή τροχιά.
Το πρόβλημα ήταν πως είχαν πολύ αργό ρυθμό βολής καθώς ο χειριστής έπρεπε να αφαιρεί τον κάλυκα και να επαναγεμίζει κάθε φορά ένα μόνο ένα φυσίγγιο.
Έγιναν προσπάθειες για επαναληπτικά βομβιδοβόλα που είτε τροφοδοτούσαν από μια “κασέτα” 3-4 βομβίδες κάθε φορά, ή λειτουργούσαν ως υπερμεγέθεις καραμπίνες “χράπα-χρούπα” με κυλινδρικές αποθήκες κάτω από την κάνη. Κανένα τέτοιο σχέδιο δεν είχε την απαιτούμενη αξιοπιστία για συνθήκες μάχης.
Γιγάντιο περίστροφο
To 1981, η νοτιοαφρικάνικη εταιρεία MILKOR παρουσίασε ένα πολύ αποδοτικότερο και απλούστερο σύστημα που λειτουργεί σαν ένα τεράστιο περίστροφο.
Ως σύλληψη θυμίζει ένα άλλο όπλο από τη Νότια Αφρική, το λειόκανο Striker 12, με τη διαφορά ότι το βυκίο αντί για φυσίγγια cal.12, δέχεται έξι βομβίδες των 40 χιλιοστών.
Το ονόμασαν MGL (Multiple Granade Launcer: Πολλαπλός Εκτοξευτήρας Βομβίδων) και σε λιγότερο από δύο χρόνια έμπαινε σε υπηρεσία με τις Δυνάμεις Αυτοάμυνας της χώρας.
Το σύστημα βασίζεται σέ ένα ατσάλινο βυκίο που περιστρέφεται μετά από κάθε βολή για να ευθυγραμμίσει τον εικρουστήρα με την επόμενη θαλάμη.
Επειδή η δύναμη που θα απαιτούνταν για να περιστραφεί το βυκίο με την έλξη της σκανδάλης θα ήταν τεράστια, το σύστημα λειτουργεί με ένα “προφορτισμένο” ελατήριο.
Ο χειριστής ανοίγει το βυκίο, έλκοντας προς τα εμπρός τη ράβδο που συγκρατεί τον άξονα του βυκίου και στρίβοντας με το άλλο του χέρι τη χειρολαβή.
Τοποθετεί τα δάκτυλα του στις άδειες θαλάμες και περιστρέφει το βυκίο δεξιόστροφα κατά έξι θέσεις.
Κατόπιν εισάγει τις βομβίδες στις θαλάμες και κλειδώνει τον κορμό στην αρχική θέση.
Μια χειροκίνητα ασφάλεια στην αριστερή πλευρά του κορμού ακινητοποιεί τη σφύρα μέχρι τη στιγμή της βολής.
Με κάθε πάτημα της σκανδάλης το βυκίο περιστρέφεται κατά 60 μοίρες και επανοπλίζεται η σφύρα για την επόμενη βολή.
Οι άδειοι κάλυκες απορρίπτονται όλοι ταυτόχρονα, σπρώχνοντας την ίδια ράβδο του βυκίου προς την αντίθετη φορά. Με κενό βάρος περί τα 5,5 κιλά το MGL είναι φορητό από ένα μόνο στρατιώτη.
Ένας έμπειρος χειριστής μπορεί να βάλλει ως και 18 βομβίδες ανά λεπτό, φέρνοντας πρωτόγνωρη ισχύ πυρός σε μικρές ομάδες πεζικού.
Πυρομαχικά και σκόπευτρα
Βασισμένες στην αρχή της “χαμηλής-υψηλής” πίεσης, οι βομβίδες των 40Χ46mm μεταφέρουν επαρκή ποσότητα εκρηκτικού.
Καθώς η ανάφλεξη εκτονώνεται σε δύο στάδια, η εκτόξευση τους γίνεται χωρίς υπερβολική και επίπονη ανάκρουση για το στρατιώτη.
Αυτό όμως έχει αποτέλεσμα χαμηλή ταχύτητα και μεγάλη καμπύλη τροχιάς.
Τα βλήματα φεύγουν από την κάνη με μόλις 75-85 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Τα διαθέσιμα πυρομαχικά είναι εκρηκτικά (ΗΕ), διπλού ρόλου (DP), φωτιστικά σήμανσης (IL) και καπνογόνα σε διάφορους χρωματισμούς.
Για λόγους ασφάλειας οι κεφαλές οπλίζουν περίπου στα 30 μέτρα από την κάνη, οπότε υπάρχει μια ελάχιστη ακτίνα για τη χρήση τους.
Η MILCOR πρωτοστάτησε στη δημιουργία πυρομαχικών διαμετρήματος 40Χ51mm (γνωστά ως 40mm Medium Velocity) που εκτοξεύονται με 100 μέτρα/δευτερόλεπτο, επιτυγχάνοντας διπλασιασμό του βεληνεκούς στα 800 μέτρα.
Νεότερες εκδόσεις του MGL χρησιμοποιούν τέτοια φυσίγγια.
Για να λύσει το ζήτημα ακριβούς σκόπευσης η εταιρεία αφηύρε ένα παραβολικό σκόπευτρο με ενσωματωμένες σταδίες που σημειώνουν την απόκλιση.
Ο σκοπευτής εκτιμά την απόσταση, τοποθετεί την κατάλληλη κλίση στο στόχαστρο και ακολουθεί την ένδειξη μέσα στο φακό.
Με διαβαθμίσεις ανά 25m, το στόχαστρο διαθέτει σταυρόνημα με προβλέψεις για πιθανές εκτροπές των βομβίδων μέχρι το όριο του βεληνεκούς.
Επικουρικά, μια άρθρωση στο κοντάκιο του επιτρέπει να κλίνει σε σχέση με τον οριζόντιο άξονα και να αυξάνει τη γωνία εκτόξευσης των βομβίδων.
Επιχειρησιακή χρήση και εξαγωγές
Η αξία του βομβιδοβόλου MGL έγινε αντιληπτή από 30 περίπου στρατούς που το υιοθέτησαν ως αντικαταστάτη των ελαφρών όλμων 60mm και για να ενισχύσουν την ισχύ πυρός μικρών ομάδων.
Μεταξύ αυτών Κροάτες, Δανοί, Ιάπωνες, Τούρκοι (το παράγει τοπικά η ΜΚΕ), Ουκρανοί και Αμερικανοί.
Οι τελευταίοι ήταν η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη δύο υπο-εκδόσεων (Μ32 και Μ32Α1 MGL) που διαθέτουν ενισχυμένα δομικά μέρη, ράγες ανάρτησης για καταδείκτες λέηζερ και ικανότητα νυχτερινής σκόπευσης.
Υπολογίζεται πως τουλάχιστον 50.000 εκτοξευτήρες βρίσκονται σήμερα σε υπηρεσία, όντας το πλέον επιτυχημένο προϊόν της αμυντικής βιομηχανίας της Νότιας Αφρικής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών