Ιστορίες από το μέτωπο
Από την έναρξη των εχθροπραξιών στο Donbass, η ροή των εθελοντών αυξάνεται σταθερά και ένα σημαντικό μέρος της είναι κάτοικοι αυτής της περιοχής.
Χιλιάδες άνδρες από τις Λαϊκή Δημοκρατία του Donetsk και του Λουγκάνσκ (DPR και LPR) πολεμούν στις τάξεις των ρωσικών στρατευμάτων, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών μονάδων που σχηματίστηκαν το 2014, στην αυγή της σύγκρουσης με την Ουκρανία.
Στο παρελθόν δεν συνδέονταν με τον πόλεμο, μερικές φορές αποφασίζουν να συνδέσουν τη ζωή τους με τον στρατό.
Ως μέρος μιας σειράς για οικογένειες των οποίων το πεπρωμένο ήταν συνυφασμένο με μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία, το Lenta.ru μίλησε με δύο εργάτες από τα προάστια του Ντόνετσκ - πατέρα και γιο που επέλεξαν τον δρόμο των πυροβολικών στη διεθνή ταξιαρχία "Δεκαπέντε".
Πώς πήραν τα όπλα, πώς υπερασπίστηκαν το Donetsk στις πιο δύσκολες στιγμές και πώς ο νεότερος από αυτούς, σε ηλικία 19 ετών, ανέβηκε σε ιεραρχία στον βαθμό του διοικητή.
Το DPR και το LPR ανακοίνωσαν ότι όλοι οι άνδρες ηλικίας από 18 έως 60 ετών, συμπεριλαμβανομένων μαθητών και πολύτεκνων πατέρων, πρέπει να εγγραφούν σε μονάδες λαϊκής πολιτοφυλακής και να συμμετάσχουν στην απελευθέρωση της περιοχής μαζί με Ρώσους συμβασιούχους στρατιώτες
Υπήρχαν λίγες εξαιρέσεις: κυρίως υπάλληλοι κρίσιμων επιχειρήσεων και όσοι, για διάφορους λόγους, απλώς δεν έλαβαν κλήση.
«Όλοι οι φίλοι μου από το χωριό πήγαν να πολεμήσουν, οι περισσότεροι λόγω επιστράτευσης. Δεν ήθελα να μείνω στο περιθώριο, ανυπομονούσα να πάω μπροστά, αλλά δεν ήμουν ακόμη 18 χρονών. Ο πατέρας μου και εγώ εργαζόμασταν σε μια βιομηχανική επιχείρηση: εγώ ήμουν φορτωτής και εκείνος εργοδηγός. Δεν ξέρω γιατί δεν τον κάλεσαν τότε», λέει ο συνομιλητής μου, ένας νεαρός άνδρας με το διακριτικό Westeros.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Abakumov, ένα μικρό χωριό στα νοτιοδυτικά προάστια του Donetsk («Χωριό ορυχείων που πήρε το όνομά του από τον E. T. Abakumov»).
Όταν ξεκίνησαν οι μάχες το 2014, αυτός ο οικισμός ήταν μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη γραμμή επαφής.
«Ο γιος μου ήταν εννέα χρονών τότε και πήγαινε στην τέταρτη δημοτικού.
«Η Ουκρανία βομβάρδιζε την περιοχή όπου βρισκόταν το σπίτι μας», δηλώνει ένας εθελοντής με το διακριτικό κλήσης Tsar, ο πατέρας του Westeros. — Πολλές φορές χρειάστηκε να βγάλουμε τους γείτονές μας από κάτω από τα ερείπια. Δεν ξέρω πώς καταφέραμε να μείνουμε αλώβητοι».
Τώρα οι συγκεκριμένοι άνδρες έχουν ενάμιση χρόνο υπηρεσίας στα πιο καυτά σημεία της περιοχής: υπερασπίστηκαν το Donetsk, συμμετείχαν στην επίθεση στην Avdeevka και στο Chasov Yar.
«Ερωτεύτηκα το πυροβολικό αμέσως. Σε λίγες εβδομάδες έκλεινα τα 18. Το ζήτημα του μέλλοντος έχει ήδη αποφασιστεί» συνεχίζει ο νεαρός.
Πάλεψα στις αυλές όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια. Η αίσθηση ότι κυριολεκτικά υπερασπιζόμουν το σπίτι μου δεν έφυγε ποτέ.
Το πυροβολικό είναι πάντα στόχος προτεραιότητας για τον εχθρό. Όταν ανακαλύπτεται ένα πυροβόλο, προσπαθούν να το καταστείλουν σχεδόν αμέσως τόσο με πυρά όσο και με τη βοήθεια drones, οπότε έπρεπε να ρισκάρουν συνεχώς.
www.bankingnews.gr
Χιλιάδες άνδρες από τις Λαϊκή Δημοκρατία του Donetsk και του Λουγκάνσκ (DPR και LPR) πολεμούν στις τάξεις των ρωσικών στρατευμάτων, συμπεριλαμβανομένων των τοπικών μονάδων που σχηματίστηκαν το 2014, στην αυγή της σύγκρουσης με την Ουκρανία.
Στο παρελθόν δεν συνδέονταν με τον πόλεμο, μερικές φορές αποφασίζουν να συνδέσουν τη ζωή τους με τον στρατό.
Ως μέρος μιας σειράς για οικογένειες των οποίων το πεπρωμένο ήταν συνυφασμένο με μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία, το Lenta.ru μίλησε με δύο εργάτες από τα προάστια του Ντόνετσκ - πατέρα και γιο που επέλεξαν τον δρόμο των πυροβολικών στη διεθνή ταξιαρχία "Δεκαπέντε".
Πώς πήραν τα όπλα, πώς υπερασπίστηκαν το Donetsk στις πιο δύσκολες στιγμές και πώς ο νεότερος από αυτούς, σε ηλικία 19 ετών, ανέβηκε σε ιεραρχία στον βαθμό του διοικητή.
Το DPR και το LPR ανακοίνωσαν ότι όλοι οι άνδρες ηλικίας από 18 έως 60 ετών, συμπεριλαμβανομένων μαθητών και πολύτεκνων πατέρων, πρέπει να εγγραφούν σε μονάδες λαϊκής πολιτοφυλακής και να συμμετάσχουν στην απελευθέρωση της περιοχής μαζί με Ρώσους συμβασιούχους στρατιώτες
Υπήρχαν λίγες εξαιρέσεις: κυρίως υπάλληλοι κρίσιμων επιχειρήσεων και όσοι, για διάφορους λόγους, απλώς δεν έλαβαν κλήση.
«Όλοι οι φίλοι μου από το χωριό πήγαν να πολεμήσουν, οι περισσότεροι λόγω επιστράτευσης. Δεν ήθελα να μείνω στο περιθώριο, ανυπομονούσα να πάω μπροστά, αλλά δεν ήμουν ακόμη 18 χρονών. Ο πατέρας μου και εγώ εργαζόμασταν σε μια βιομηχανική επιχείρηση: εγώ ήμουν φορτωτής και εκείνος εργοδηγός. Δεν ξέρω γιατί δεν τον κάλεσαν τότε», λέει ο συνομιλητής μου, ένας νεαρός άνδρας με το διακριτικό Westeros.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Abakumov, ένα μικρό χωριό στα νοτιοδυτικά προάστια του Donetsk («Χωριό ορυχείων που πήρε το όνομά του από τον E. T. Abakumov»).
Όταν ξεκίνησαν οι μάχες το 2014, αυτός ο οικισμός ήταν μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη γραμμή επαφής.
«Ο γιος μου ήταν εννέα χρονών τότε και πήγαινε στην τέταρτη δημοτικού.
«Η Ουκρανία βομβάρδιζε την περιοχή όπου βρισκόταν το σπίτι μας», δηλώνει ένας εθελοντής με το διακριτικό κλήσης Tsar, ο πατέρας του Westeros. — Πολλές φορές χρειάστηκε να βγάλουμε τους γείτονές μας από κάτω από τα ερείπια. Δεν ξέρω πώς καταφέραμε να μείνουμε αλώβητοι».
Τώρα οι συγκεκριμένοι άνδρες έχουν ενάμιση χρόνο υπηρεσίας στα πιο καυτά σημεία της περιοχής: υπερασπίστηκαν το Donetsk, συμμετείχαν στην επίθεση στην Avdeevka και στο Chasov Yar.
«Ερωτεύτηκα το πυροβολικό αμέσως. Σε λίγες εβδομάδες έκλεινα τα 18. Το ζήτημα του μέλλοντος έχει ήδη αποφασιστεί» συνεχίζει ο νεαρός.
Πάλεψα στις αυλές όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια. Η αίσθηση ότι κυριολεκτικά υπερασπιζόμουν το σπίτι μου δεν έφυγε ποτέ.
Το πυροβολικό είναι πάντα στόχος προτεραιότητας για τον εχθρό. Όταν ανακαλύπτεται ένα πυροβόλο, προσπαθούν να το καταστείλουν σχεδόν αμέσως τόσο με πυρά όσο και με τη βοήθεια drones, οπότε έπρεπε να ρισκάρουν συνεχώς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών